Women’s Talk: Kαι τελικά, τι σας νοιάζει αν έβγαλε την μπλούζα πάνω στην σκηνή;

Επιμέλεια κειμένου: Μυρτώ Τούλα, Χρυσάνθη Αρχοντίδου 

Η Ματούλα Ζαμάνη έβγαλε την μπλούζα της επί σκηνής και την πέταξε στο κοινό. 

Μία είδηση που για κάποιο λόγο θεωρείται στις ημέρες τόσο σημαντική, ώστε να ξεκινήσει μία ανούσια και ατέρμονη συζήτηση, από τηλεοπτικές εκπομπές, πάνελ πρωινάδικων και τον κάθενα από όλους εσάς στα social media, για την «αντιαισθητική κίνηση» της καλλιτέχνιδας, ανακυκλώνοντας – για ακόμα μία φορά – σεξιστικά σχόλια για το γυναικείο σώμα και ακραίο body shaming.

Εικόνες χιλιοπαιγμένες, τηλεοπτικοί ρεπόρτερς που τρέχουν με θράσος να την προλάβουν στο αεροδρόμιο για μία δήλωση, κάνοντας της ενοχλητικά άσχημο χιούμορ. Ξανά και ξανά η γυναίκα (οποιαδήποτε γυναίκα) στα προσκήνια, από έναν μ@λ@κ@ που έστειλε αυτό το video, ή ανέβασε αυτό το video με σκοπό το virality και πάλι βασικό του περιεχόμενο το γυναικείο σώμα.

Θα έπρεπε να αναρωτηθούμε γιατί η θέα ενός ημίγυμνου σώματος προκαλεί τόσες αντιδράσεις;

Ίσως θα έπρεπε να μας προβληματίζει καλύτερα γιατί το συγκεκριμένο σώμα – αυτό των παραπάνω κιλών – που για τον μέσο “καλαίσθητο” Ελληνα-ρα δεν αποτελεί πρότυπο μοντέλου, δεν μπορεί να προβληθεί με τον ημίγυμνο τρόπο, δημόσια.

@papadiaa Πολιτισμός πάνω από όλα #matoulazamani #zamani #greektiktok #greektv #trashtv ♬ πρωτότυπος ήχος – Papadia Trash Tv

Δηλαδή αν η Ζαμάνη ήταν 1,75 και 55 κιλά, με στενή μέση, επίπεδο στομάχι και ψηλά, καλλίγραμμα πόδια, τότε το να μείνει με το σουτιέν της στη σκηνή θα ήταν αποδεκτό; Γιατί δεν έχει ανοίξει τέτοια συζήτηση ποτέ για τη Στικούδη, τη Ζόζεφιν ή τη Φουρέιρα, που εμφανίζονται με λιγοστά ρούχα πάνω στη σκηνή, αλλά γι αυτές θεωρείται μέρος του performance και φυσικά της προσωπικότητας τους; Κάποιος κακοπροαίρετος θα έλεγε ίσως λόγω του «ιδανικού» και «καλαίσθητου» σωματότυπου τους…

Και αφού αναφέραμε την Ελένη Φουρέιρα, η οποία από το 2018 μέχρι σήμερα είναι στο πικ της καριέρας της και είναι και μαμά, θυμίζουμε πως πριν λίγους μήνες, σε ένα νυχτερινό κέντρο που εργαζόταν, ο γιος γνωστού εφοπλιστή ανέβηκε πάνω στην σκηνή, παραβίασε τον προσωπικό της χώρο και οριακά την παρενόχλησε ενώ εκείνη τον εγκλιπαρούσε να κατέβει με αξιοπρέπεια και εντέλει διέκοψε το πρόγραμμα της και έφυγε με τρεμάμμενη φωνή. Τί κοινά έχουν αυτές οι δύο γυναίκες και τα δύο περιστατικά; Το γυναικείο σώμα.

Το γυναικείο σώμα λοιπόν, ανέκαθεν χρησιμοποιείται κάτω από συστήματα και πάνω σε πρόσωπα. Λόγου χάριν, σε χώρες όπως το Αφγανιστάν οι γυναίκες κρύβουν με μπούρκες τα σώματα τους απ’ άκρη σ’άκρη γιατί αυτά αποτελούν πειρασμό για τους άντρες. Σε χώρες του Δυτικού Κόσμου και της Αμερικής, το στήθος, οι καμπύλες, ο σφιχτός πωπός, χρησιμοποιούνται για πωλήσεις προϊόντων (τροφή για σκέψη). Οι γυναίκες μεγαλώνουμε με την σκέψη του ό,τι μισούμε το σώμα μας, αν είμαστε πολύ αδύνατες προσπαθούμε να βάλουμε κιλά. Αν έχουμε το ιδανικό σώμα, κάποιος εκεί έξω μας παρενοχλεί επί καθημερινής βάσεως με απαίσια βλέμματα – ή όπως στο παραπάνω περιστατικό παραβιάζει τον ιδιωτικό μας χώρο – αν πάλι έχουμε περισσότερα κιλά προσπαθούμε να τα χάσουμε γιατί η κοινωνία μας θέλει αδύνατες. Με βεβαιότητα θα σας πούμε πως αλλάζουμε δεκάδες μπλούζες πριν βγούμε από το σπίτι μας για να μην φανεί προκλητικό το στήθος μας.

Γνωρίζουμε λοιπόν όλες, πως το σώμα μας δεν μας ανήκει, η όψη του και ο προορισμός του έχει φτιαχτεί για να ευχαριστεί κάποιον άλλον, βασικά αυτήν που ονομάζουμε κοινωνία. Από μικρές μεγαλώνουμε μαθαίνοντας να μετράμε θερμίδες, να θέτουμε όρια και να λέμε “όχι” σε τροφές προτού ακόμη μάθουμε τη σπουδαιότητα των ορίων και φυσικά το να λέμε “όχι” στους άλλους ανθρώπους. Τι πιστεύετε μας δίδαξαν αυτές οι απαγορεύσεις ως γυναίκες στον κόσμο αυτό; Μας δίδαξαν ότι είναι σημαντικότερο για μας να είμαστε αντικείμενο πόθου από το να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας και να γινόμαστε σεβαστές ως άτομα.

Έχουμε τόσα πολλά κόμπλεξ να αντιμετωπίσουμε στην διάρκεια της ζωής μας πάνω στο σώμα μας που οι ατέλειες δεν χωρούν, κυταρίττιδα, ραγάδες, πεσμένο στήθος πρηξίματα, ξυπνάμε κάποια πρωινά και αισθανόμαστε πως είμαστε τα πιο άσχημα όντα του πλανήτη (και δεν φταίμε εμείς γι αυτήν μας την σκέψη).  “Μην πίνεις πολύ καφέ, κάνει κυταρίττιδα”, “Κάνε εντατικά γυμναστική γιατί στην κλιμακτήριο θα κρεμάσεις.” “Με τον θηλασμό θα πέσει το στήθος σου.” “Ξεκίνα το περπάτημα όταν μεγαλώσεις θα χαλαρώσουν οι γλουτοί σου”.

Είναι τόσο εξαντλητικό να ζεις γύρω από διαταγές, κανόνες, πρέπει και μη που πραγματικά ανάμεσα στα τόσα στερεότυπα, στα τόσα κορμιά, έναυσμα παίρνουμε από εκείνες που αποδέχονται 100% το σώμα τους, το αγαπάνε, και βγαίνουν πια ελεύθερες γύρω από αμέτρητα πλαίσια που κατάφεραν με τα χρόνια να μας προσάψουν. Aλλά ακόμη και εκεί, τις κάνετε να αποσιωπούν και να ντρέπονται που είναι ελεύθερες, τις ξεφτυλίζεται με χυδαίοτητα καθημερινά επειδή δεν ντράπηκαν να βάλουν ανοιχτή μπλούζα, να θηλάσουν το μωρό τους στο μετρό, ή να βγάλουν την μπλούζα τους σε μία συναυλία. Είστε οκ με αυτό;

Aν αντί για τη Ζαμάνη, στη σκηνή βρισκόταν ένας ιδρωμένος, σέξι παίδαρος, με κοιλιακούς – όπως έχουμε δει άλλωστε να γίνεται κάποτε, στα ντουζένια του Σάκη Ρουβά, που έσκιζε τα άσπρα T-shirt αβέρτα – τότε, κατά πάσα πιθανότητα, θα αποθεωνόταν από το κοινό του, ανεξαρτήτως ηλικίας και οι εκπομπές δεν θα κουνούσαν βλέφαρο- κι αν κουνούσαν θα σχολιάζαν με θαυμασμό το γραμωμμένο του κορμί. Ακόμα και σήμερα, γνωστοί τράπερς κάνουν εμφανίσεις χωρίς μπλούζες καθημερινά σε μπαρ και clubs και τα 16χρονα ουρλιάζουν μπροστά στην εικόνα των κοιλιακών τους.

Ως επί το πλείστον, στην περίπτωση της Ζαμάνης, μιλάμε για μία έκρηξη χονδροφοβίας σε συνδυασμό με τον σεξισμό που ξεχειλίζει από τα απαρχαιωμένα ελληνικά πρότυπα για αιώνες τώρα. Και φυσικά, η τραγουδίστρια δεν είναι η πρώτη γυναίκα – δημόσιο πρόσωπο, που πέφτει θύμα τέτοιων σχολίων, ας μην ξεχνάμε ότι η Δανάη Μπάρκα, ακούει υπαινιγμούς για το βάρος της όσα χρόνια είναι στο τηλεοπτικό γυαλί – κι ας μην βγάζει τα ρούχα της!

Το πρόβλημα δεν είναι η γύμνια, ούτε η τραγουδίστρια, ούτε η ώρα και το μέρος.

Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας – και της κάθε κοινωνίας, ας είμαστε ειλικρινείς – είναι το συγκεκριμένο σωματότυπο με τα παραπάνω κιλά, το οποίο δεν λέμε να αποδεχτούμε, όσο και αν ουρλιάζουμε στα social media τα τελευταία χρόνια, να “αγαπήσουμε όλα τα σώματα το ίδιο” και “#loveallbodies”.

Και όχι, δεν θα έπρεπε να επαινέσουμε τη Ζαμάνη για την τόσο γενναία κίνησή της (ειρωνεία), για το πόσο ακομπλεξάριστη είναι, πόση αυτοπεποίθηση έχει και για τη δύναμη που εμπνέει σε άλλες όμοιες γυναίκες με αυτήν (διπλή ειρωνεία). Αυτός δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ ο σκοπός της και φυσικά, ούτε χρειάζεται να είναι.

Αντ’ αυτού, ας αρκεστούμε απλά στο να μην το σχολιάσουμε. Εφόσον η Ματούλα ένιωσε και έκανε αυτήν την κίνηση πάνω σε μία στιγμή καλλιτεχνικής ηδονής, έχοντας στα πόδια της το κοινό που την ξέρει, τη γουστάρει και την αγαπά, στους οποίους δεν καίγεται καρφί για την κοιλιά και τα λιπάκια της, τότε σε όλους τους υπόλοιπους τι λόγος πέφτει ακριβώς;

Ένα γυναικείο κορμί, είναι ένα γυναικείο κορμί, σαν όλα εκείνα που βλέπεις στις διαφημίσεις με τα μαγιό και τα εσώρουχα, που πατάς καρδούλα στα social media, που λες πόσο θέλεις να του μοιάξεις. Θέλει να φάει; Θα φάει, θέλει να γραμμωθεί; Θα γραμμωθεί. Θέλει να αδυνατίσει; Θα το κάνει. Είναι πολύ της μόδας να μιλάμε για self and body positivity και ίσως αυτές οι δύο έννοιες δώσουν βήματα στις επόμενες γενιές για να φύγουν από τον φάβλο κύκλο που μπήκαμε εμείς μεγαλώνοντας. Η Κλέλια Ρένεση είχε ανεβάσει ολόγυμνη στην θάλασσα μία φωτογραφία με την κόρη της. Η Ματούλα Ζαμάνη έβγαλε την μπλούζα της στην σκηνή.

Δεν ξέρουμε γιατί είναι είδηση αυτό και παίζει κεντρικά σε όλα τα site πανελλαδικής εμβέλειας, ξέρουμε όμως πως όλα τα άτομα θα έπρεπε να έχουμε την ελευθερία του σώματος μας χωρίς να είμαστε αντικείμενο χλευασμού και χωρίς να δεχόμαστε σεξιστικά σχόλια, γιατί αν η Ματούλα είχε το τέλειο σώμα για εσάς (που για εκείνη έχει το τέλειο σώμα με αυτό ζει, με αυτό αγαπά με αυτό ερωτεύεται, με αυτό αναπνέει και δημιουργεί) θα παίζατε κεντρικούς τίτλους ειδήσεων: Η σέξι Ματούλα έμεινε με τα εσώρουχα στην σκηνή.

Ό,τι σώμα και να έχει λοιπόν μία γυναίκα πάντα θα σας δίνει το πάτημα να λέτε, να σχολιάζετε και να γράφετε, γιατί πάντα θα “πουλάει”, θα τηρεί – ή και όχι – τις προδιαγραφές, με βάση τα δικά σας κοινωνικά πρότυπα.

Υ.Γ. Μήπως τελικά δεν σας φταίει το σώμα αλλά ο σάπιος τρόπους που βλέπετε τους ανθρώπους;