Η Αλίκη και η Ειριάννα Βαϊνά και το μέλλον που διαγράφεται εκτός συνόρων

Η Αλίκη και η Ειριάννα Βαϊνά είναι ξαδέλφες με καταγωγή από το Αγρίνιο. Η 27χρονη  Ειριάννα Βαϊνά γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα, ενώ η κατά ένα χρόνο μικρότερη εξαδέλφη της γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Σπούδασαν και οι δυο στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αποφοίτησαν ταυτόχρονα με μια κοινή διπλωματική εργασία με τίτλο “Materia Redivina: ύλη εκτεινόμενη στον χρόνο”, που τους έδωσε ήδη μια παγκόσμια αναγνώριση αποσπώντας βραβείο στον διαγωνισμό “World Architecture Community Awards”. Μετά την αποφοίτηση τους, ακολουθώντας το ρεύμα του γενικότερου και κατ΄εξακολούθηση ελληνικού braindrain  αναζήτησαν την τύχη τους εκτός συνόρων και σήμερα ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό, ακολουθώντας η καθεμιά τον δρόμο της, μετά από χρόνια κοινής πορείας και συνεργασίας, η μια στο Λονδίνο και η άλλη στο Παρίσι . Η Ελλάδα της κρίσης αδυνατεί να δώσει εργασία στον τομέα των δυο κοριτσιών αφού ως γνωστόν ο κλάδος των Μηχανικών έχει χτυπηθεί ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια.

Τα δυο κορίτσια πάντως είναι αισιόδοξα για το μέλλον και μας μίλησαν για την μέχρι τώρα κοινή τους πορεία και την εκπόνηση της διπλωματικής τους εργασίας που αποτέλεσε και “συστατική επιστολή” για το ξεκίνημά τους εκτός συνόρων.

Διαβάστε ακόμη Παγκόσμια διάκριση για δύο φοιτήτριες της Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ

Η αγάπη της Αλίκης για την τεχνολογία, ο σκεπτικισμός ως προς τις πολλαπλασιαζόμενες διαιρέσεις στον κόσμο του σήμερα αλλά και η γοητεία που βρίσκει στο παλίμψηστο, ‘’έδεσαν’’ στο θέμα της διπλωματικής εργασίας. Η ιδέα για το θέμα της διπλωματικής MATERIA REDIVIVA,  ξεκίνησε ήδη από την ερευνητική της εργασία «Past Forward: η χρονικότητα της συν+πάθειας»¹ που εκπονήθηκε σε συνεργασία με την Ειριάννα Βαϊνά, υπό την επίβλεψη της Μαρίας Βογιατζάκη, μίας καθηγήτριας που ενθαρρύνει την καινοτομία και τον πειραματισμό. Aφορμή υπήρξε πως στην αρχιτεκτονική βλέπουμε συχνά να δημιουργείται μία «πρωτοπορία» και μία «οπισθοφυλακή», ένα σχίσμα ανάμεσα σε αυτούς που επικεντρώνονται στο μέλλον και σε αυτούς που διαχειρίζονται το παρελθόν. Αναζητήθηκε η χαμένη ενότητα μεταξύ των δύο και βρέθηκε στο τρόπο που νιώθουμε και σκεφτόμαστε το πέρασμα του χρόνου: είναι ένας μη γραμμικός τρόπος. Έτσι και ένα κτίριο δεν είναι παγωμένο στο χρόνο, αλλά πλάθεται συνεχώς από αυτόν, αλλάζει και εξελίσσεται υπό τη διαρκή πίεση κάθε νέας εμπειρίας μας.  Στη διπλωματική αυτή αναζητώνται σημεία σύνδεσης με το παρελθόν του τόπου  αυτού τα οποία δεν μένουν στην επιφάνεια της μορφολογικής ομοιότητάς του με τα κτίρια που έστεκαν εκεί, αλλά αφορούν περισσότερο τις νέες δυνατότητες που μας παρέχει η τεχνολογία, ώστε να αξιοποιηθούν τα υλικά που διαμόρφωσαν την ιστορία του τόπου. Μελλοντικά ελπίζει αυτή η εργασία να παροτρύνει και άλλες τέτοιες υβριδικές και συμβιωτικές προσεγγίσεις. Σήμερα ζει στο Λονδίνο και εργάζεται στους PLP architects.

Η Ειριάννα Βαϊνά μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με έντονες επιρροές και μεγάλη ευαισθησία για την αρχιτεκτονική κληρονομιά. Ερχόμενη σε επαφή στο πλαίσιο των σπουδών της με την αρχιτεκτονική καινοτομία και τεχνολογία καθώς και τις σύγχρονες αρχιτεκτονικές μορφές, θέλησε να πειραματιστεί στον ενδιάμεσο χώρο αυτών των δύο φαινομενικά τόσο αντίθετων χώρων. Αποτέλεσμα αυτού του προβληματισμού είναι η διπλωματικής της εργασία «Materia Rediviva: ύλη εκτεινόμενη στο χρόνο” την οποία εκπόνησε σε συνεργασία με την Αλίκη Βαϊνά και υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Α.Π.Θ. Μαρίας Βογιατζάκη. Περήφανη για την αναγνώριση που έλαβε η προσέγγιση, ελπίζει πως θα ανοίξει ο δρόμος για μία πιο σύγχρονη θεώρηση για τη διαχείριση της αρχιτεκτονικής του παρελθόντος, για μία συμβιωτική σχέση με το παρελθόν η οποία θα αναγνωρίζει τη χρονική διάσταση του κατασκευάζειν. Σε αυτή τη λογική,το εκάστοτε κτίριο παύει να θεωρείται το προϊόν μίας μόνο εποχής και ενός μόνο Δημιουργού αλλά γίνεται πια αντιληπτό ως ένα ατελείωτο έργο, υπό επεξεργασία, από πολλούς δημιουργικούς παράγοντες.  Η Ειριάννα σήμερα εργάζεται στα Ateliers Jean Nouvel στο Παρίσι .