Η άλλη Μύκονος: Η ομορφιά που ανακάλυψα στα ρεπό μου
Ο Γιάννης Λάππας δούλεψε αυτό το καλοκαίρι στο νησί και ανακάλυψε την πιο βαθιά ομορφιά του, μακριά από τα φώτα.
Λέξεις: Γιάννης Λάππας
Ιούλιος 2019. Περπατώ στα στενάκια της Μυκόνου, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια να χαθώ επίτηδες, μήπως και ανακαλύψω κάποια μικρή έκπληξη στην θεωρητικά προβλέψιμη καθημερινότητα μου.
Ο μυκονιάτικος ήλιος που μου καίει βασανιστικά το πρόσωπο, μας κάνει όλους να περιστρεφόμαστε γύρω από τους εαυτούς μας, σαν αποπροσανατολισμένα ποντίκια.
Πόσα excuse me μπορείς να ακούσεις σε ένα δευτερόλεπτο και πόσα σώματα να αγγίξουν το δικό σου, κατά λάθος ή από έλλειψη τακτ.
Για λίγο σταματώ στην Καλογερά.
Μέσα σε αυτό το ντελίριο, είναι η πρώτη φορά που παρατηρώ τους αμέτρητους ανθρώπους. Ακίνητος στη μέση του στενού τους παρατηρώ. Με ασυντόνιστες κινήσεις επιλέγουν το δρόμο τους. Άλλοι μόνοι και άλλοι συντροφικά. Φορούν τα ρούχα που τους αρέσουν, ακούν τη μουσική που τους ευχαριστεί, κρατούν από το χέρι την αγάπη που επέλεξαν, αποθανατίζουν με το κινητό τους τη στιγμή που οι ίδιοι δημιουργούν. Χαρούμενοι, εξουθενωμένοι, αισιόδοξοι, ευτυχισμένοι. Και είναι όλοι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Και καταλαβαίνω πως αυτό ακριβώς είναι η Μύκονος.
Ένα νησί που αντιλαμβάνεται διαφορετικά αυτή την έννοια της απροσδιόριστης ελευθερίας. Αυτή την έννοια που η ρουτίνα δεν με άφησε να εκτιμήσω παρά μόνο λίγο πριν τη χάσω. Δεν με ξέρει κανείς, δεν με κρίνει κανείς, δεν με βλέπουν και δεν τους βλέπω παρά μόνο ως μορφές.
Αυτό ακριβώς είναι η Μύκονος.
Πέραν αυτού, η Μύκονος έχει πανέμορφες παραλίες, εξαιρετικό φαγητό, ειδυλλιακά τοπία και διασκέδαση κάθε τύπου για κάθε τύπο. Είχα τα μάτια μου ανοιχτά σε όλα αυτά και πιστεύω ακράδαντα πως η Μύκονος είναι το νησί που τα έχει όλα για όλους. Το νησί είναι οικονομικό ή ακριβό, εσύ θα το επιλέξεις. Οι ρυθμοί είναι φυσιολογικοί ή έντονοι, εσύ θα τους κινήσεις.
Ξεπερνώντας λοιπόν τα υπερβολικά κλισέ, ανακάλυψα τις πανέμορφες παραλίες του νησιού, όπως αυτή του Άγιου Σώστη, της Λιά, της Ψαρού και την αγαπημένη μου πια, το Καλό Λιβάδι.
Ανακάλυψα εστιατόρια που είχαν εξαιρετικό φαγητό και τιμές φιλικές.
Ανακάλυψα ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Φαντάσου, δωρεάν!
Ανακάλυψα όλα τα σοκάκια και τα στενά της Μυκόνου, τη Μικρή Βενετία, το παλιό λιμάνι. Φαντάσου πάλι, δωρεάν! Πόσοι μύθοι μου καταρρίπτονται.
Αυτό ακριβώς είναι η Μύκονος.
Ξαφνικά σκέφτομαι το παιδί που κρύβω μέσα μου, που κοιμάται εδώ και χρόνια. Παρατηρώ όσα δε μπορώ να διαχειριστώ στην πορεία μου. Αναστοχάζομαι τα όσα μου επιφύλαξε μια ζωή που δεν φανταζόμουν. Μέσα στη φούσκα μου, συνεχίζω να χάνομαι στα στενάκια της Μυκόνου και βλέπω όλες τις μορφές που με σημάδεψαν, μορφές που αγνόησα και άλλες που πλήγωσα. Μα πιο πολύ κοιτώ εμένα.
Η φούσκα σκάει.
Αυτό ακριβώς είναι η Μύκονος.
Τα πάντα λάμπουν γύρω μου. Πλησιάζει η ώρα η χρυσή του ηλιοβασιλέματος και καταλαβαίνω πως η Μύκονος αν ξέρει κάτι να κάνει καλά είναι να αγαπά. Και να αγαπιέται.
Ευγνώμων για όσα έχω ζήσει σε αυτό το νησί, δεν μπορώ να γλυκάνω την πίκρα των αλμυρών δακρύων μου. Μέσα στην οξύμωρη κατάσταση που έχω περιέλθει, το μόνο που μου έχει μείνει είναι οι ακατανόητοι δράκοι μου.
Τώρα που κοιμούνται, τώρα μπορώ να ξυπνήσω και να ζήσω και εγώ..
Από τον ίδιο συντάκτη, διαβάζετε:
