15 βήματα γύρω από την Πλατεία Αντιγονιδών

Η ενηλικίωση μου από την εποχή που μετακόμισα από το πατρικό μου και έζησα μόνος μου, είναι δεμένη σφιχτά με τη γειτονιά αυτή. Το πρώτο μου στούντιο, τα χρόνια εκείνα της εφημερίδας που εργαζόμουν και αισθανόμουν, ότι μου άνηκε ο κόσμος όλος και είχε γίνει κέντρο διερχομένων ήταν εκεί. Το πρώτο μου σπίτι με τη γυναίκα που νόμιζα ότι θα γερνούσα μαζί της και φτιάξαμε το άγουρο μας νοικοκυριό ήταν επίσης εκεί. Οι επόμενοι ενοικιαστές μετά από τόσο καιρό ακόμα κράτησαν το ταμπελάκι με τα ονόματα μας στην είσοδο, θλιβερή και ταυτόχρονα ελπιδοφόρα υπενθύμιση του κύκλου που λέγεται «ζωή».

Δείτε επίσης: 23 βήματα στην Παναγία Φανερωμένη Διαβάστε σχετικά: 17 βήματα στη γειτονιά πίσω από το Θεαγένειο

Το επόμενο μου σπίτι της πρώτης μέρας της ολοκαίνουργιας ζωής μου και πάλι εκεί. Δεν είναι ότι είναι μια ανάσα από το κέντρο, ούτε η νυχτερινή ζωή της που αισθάνεσαι τα ντεσιμπέλ να ταξιδεύουν με τον άνεμο και να φτάνουν μέχρι το μπαλκόνι σου. Είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται στα ίδια μέρη, να σου θυμίζουν, ότι η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να συνεχίζεις μαζί της. Ο ίδιος μανάβης με την ίδια ευγένεια και τα σπαστά ελληνικά, ο κουρέας σου, ο ξεροκέφαλος που όσα χρόνια και αν περάσουν δε θα βάλει POS. Το νεαρό ζευγάρι με το μαγαζί με τα είδη σπιτιού που επιμένει να χαμογελά ακόμη και αν όπως μου λέει το αγόρι όποτε ψωνίζω από εκεί “Εμείς θα γελάμε και ας μας γαμάνε από όπου προλαβαίνουν”.  Όλοι αυτοί παζλ πολύτιμο για να μένεις προσγειωμένος και χαρούμενος που βρίσκεσαι εδώ. Γιατί εν τέλει τη γειτονιά σου δε τη διαλέγεις εσύ. Αυτή σε διαλέγει και για αυτό πρέπει να τη σέβεσαι σα μέρος αναπόσπαστο της ζωής σου.

Στην Πλατεία Αντιγονιδών (μου), λοιπόν, 15 καρέ αποτυπωμένα με λέξεις φτιάχνουν έναν «χάρτη» παρατηρητικότητας. 15 νοητά βήματα στην Πλατεία Αντιγονιδών (και πέριξ):

#1 Το καλτ συντριβάνι: Κάθε βράδυ που ανάβει, με τα τόσα χρώματα, είναι λες και βρίσκεσαι σε τρανς πάρτι της δεκαετίας του ’80 και του ’90.

Διαβάστε επίσης: Γιατί η πόλη μισεί τα συντριβάνια;

#2 Μικρή αραβογειτονιά: Καφέ που συχνάζουν θαμώνες αραβικής καταγωγής, σούπερ μάρκετ με αραβικά brand. Κλίμα ανατολής στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

#3 Το παραδοσιακό μπαρμπέρικο: Ο παλιού τύπου κουρέας που επιμένει πεισματικά να κρατάει την παραδοσιακή εμφάνιση στο κατάστημά του. Bonus: Εκεί (μεταξύ άλλων σημείων) είχαν γίνει γυρίσματα για το βίντεο κλιπ του Alcohol is Free, το τραγούδι που εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Eurovision του 2013 με τους Koza Mostra και τον Αγάθωνα.

#4 Η σχεδόν αθέατη κολόνα: Μπροστά στο κτίριο της ΔΕΗ, επί της Αγίου Δημητρίου, η στήλη των Όφεων. Κουβαλά πάνω της έναν αστικό μύθο. Μάθε τον ΕΔΩ.

#5 Το πρακτορείο μοντέλων: Μπροστά στα επίδοξα μοντέλα (!) έχει περάσει ως καθηγητής και ο Γιάννης Φλωρινιώτης. True story.

#6 Ο «πόλεμος» των μανάβικων: Σε κάθε γωνιά, σε κάθε στενό γύρω από την πλατεία Αντιγονιδών θα βρεις και από ένα μανάβικο. Από φρούτο και ζαρζαβατικό δεν ξεμένεις ποτέ.

#7 Βιτρίνα κατσίκι: Το κρεοπωλείο που κάθε που γιορτάζουμε το Πάσχα, κρεμάει δυο μέτρα κατσίκια από ένα σύρμα, φόρα παρτίδα στους περαστικούς. Καθόλου καλή περιοχή για να είσαι βίγκαν.

#8 Το «Κική σ’ αγαπώ» ολούθε: Κάποιος την έπαθε και δεν έμαθε. Σε τοίχους και τειχάκια, σε πόρτες και πορτούλες, είναι γραμμένη αυτή η κεραυνοβολημένη δήλωση πάθους.

#9 Το βενζινάδικο: Από τα λίγα που θα συναντήσεις τόσο κεντρικά μέσα στην πόλη. Άσε με εμένα στην Αντιγονιδών/ σ’ ένα παλιό βενζινάδικο.

#10 Οι μοδίστρες: Άνετα τη λες επίσης γειτονιά των ραφτάδικων. Κάθε μοδίστρα είναι από μόνη της μια ξεχωριστή μορφή. Στα highlights, τα παπαγαλάκια εντός του καταστήματος.

#11 To Black Friday γραφείο κηδειών: Πάντοτε και με φωτεινή ένδειξη. Το πράσινο μάλλον παραπέμπει στο χλοερό.

#12 Το κλασικό παππουδοκαφενείο στην Ολύμπου: Συνωστισμός από το πρωί. Πολιτικά σχόλια (ένθεν κι ένθεν, εκείθεν και εντεύθεν), καφές, τάβλι και χαρτί.

#13 Ο άλλος «πόλεμος», της μικροεστίασης: Ξεπήδησαν από παντού μαγαζιά για to go καφέ, για γρήγορο, εύκολο και φθηνό στο πόδι σφολιατοειδές πρωινό.

#14 Το σινέ Βίλμα: Σε μια πιο ανοιχτή ακτίνα αυτού που λέμε γειτονιά Αντιγονιδών, αλλά σίγουρα underground σινέ-αξιοθέατο. Πορνοσινεμά σε κρυφό στενό πάνω από την Εγνατία.

#15 Η νέα πιάτσα των ξενοδοχείων: Αυξάνονται οι τουρίστες, αυξάνονται και τα ξενοδοχεία που εμφανίζονται στην περιοχή. Αναγκαστικά οι εργαζόμενοι σε περίπτερα, ψιλικά και τα λοιπά θα τρέχουν για ταχύρρυθμα Αγγλικών. Do you love Thessaloniki? Do you, do you?