17 βήματα στη γειτονιά πίσω από το Θεαγένειο

Λέξεις – εικόνες: Alexandra McKay*

Πρέπει να πω ότι εγώ δεν πιστεύω στα μεταφυσικά, συμπεριλαμβανομένων ζωδίων, φυλακτών, μοίρας, κισμέτ, και όλα τα της συνομοταξίας. Μερικές φορές όμως μπαίνουν τα «πραγματάκια» της ζωής σε μια σειρά και τάξη που σκέφτομαι πως ήταν αστρικά προτετελεσμένο. Προσκαλέστηκα να γράψω για τη Θεσσαλονίκη και την αγαπημένη μου γειτονιά, καθώς διανύω τις τελευταίες μου μέρες εδώ. Αποχωρώ μετά από σχεδόν 15 χρόνια.

Διαβάστε σχετικά: 23 βήματα στην Παναγία Φανερωμένη

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα στην περιοχή πίσω από το Θεαγένειο. Παρότι η οικογένειά μου έφυγε μόνιμα για την Κρήτη όταν ήμουν 5 χρονών, έφτιαξα αναμνήσεις εδώ οι οποίες κρατούν έως σήμερα. Επέστρεψα στα 17 μου, μόλις τελείωσα το λύκειο, αφού πέρασα στο Μουσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Μου πήρε πολλά χρόνια να πάρω πτυχίο, αφού δούλεψα σαν δασκάλα ξένων γλωσσών, μουσικός σε ροκ και μπλουζ μπαρ της πόλης, μεταφράστρια, και σερβιτόρα, μεταξύ άλλων.

Η γειτονιά κάποτε ήταν ολοζώντανη, με καταστήματα, καφέ, μικρά φαγάδικα, με δύο κινηματογράφους και το Ράδιο Σίτυ να μεσουρανεί. Λείπει ένα γαλατάδικο, ένα καλό ζαχαροπλαστείο, ένα κλωστάδικο, λείπει η ζωντάνια. Η περιοχή είναι πολύ βρώμικη και υπερπυκνοκατοικημένη πια, με σπασμένα πεζοδρόμια και κλειδαμπαρωμένα και παρατημένα καταστήματα.

Δεν είναι εύκολο να περπατήσει κανείς έστω και για βόλτα και να απολαύσει τα λίγα όμορφα σημεία. Πολλά ηλικιωμένα άτομα αποδίδουν την παρακμή της γειτονιάς στον πλέον πολυπολιτισμικό της χαρακτήρα. Εγώ διαφωνώ. Πλέον δεν έχει την γραφική ομορφιά που είχε ακόμα και πριν μια δεκαετία, αλλά κάποια σημεία παραμένουν.

17 νοητά βήματα, λοιπόν, στη γειτονιά πίσω από το Θεαγένειο:

1. Πάρκο Ανθοκομικής στη Λεωφόρο Στρατού: Είναι ίσως το αγαπημένο μου μέρος σε ολόκληρη την πόλη. Έχει μικρή έκταση αλλά είναι καταπράσινο. Υπάρχουν 3-4 μονοπατάκια που μπορεί να ακολουθήσει κανείς, λοφίσκοι με γκαζόν, ψηλά δέντρα, και παγκάκια ιδανικά για άραγμα και χάζι. Μεγάλη ατραξιόν του χώρου αποτελούν οι λιμνούλες και τα ρυάκια που φιλοξενούν ολοζώντανες νεροχελώνες και γιγάντια χρυσόψαρα. «Χοτ σποτ» αποτελεί το πέτρινο γεφυράκι. Μπόνους: τα Σάββατα συνήθως βρίσκετε στην «πάνω» είσοδο ψητά καλαμπόκια και κόκκινα γλειφιτζούρια «κοκόρια».

2. Κρεοπωλείο Μάκης στη Δελφών: Όχι ένα οποιοδήποτε κρεοπωλείο, είναι γεμάτο είδη ντελικατέσσεν, χειροποίητες μουστάρδες και σάλτσες και μυρωδικά. Εξαιρετικά έτοιμα κρέατα, μαριναρισμένα, ρολά, τηγανιές, κλπ. Το προσωπικό είναι πάντα ευγενικό και είναι καλό μέρος να ζητήσει κανείς συνταγές και ιδέες. Μπόνους: ένα από τα λίγα κρεοπωλεία που διαθέτει οσσομπούκο, σιγοβράστε το μέχρι τελικής πτώσεως και σερβίρετε με ρύζι, πουρέ ή ζυμαρικά (η αγάπη σε ένα πιάτο).

3. Εσωρουχάδικο στην Αετοράχης: Μόλις μπεις, ο Γιαννάκης, σαν άλλο μέντιουμ Ούρσουλα, ξέρει τι θέλεις προτού καν σκεφτείς να το ζητήσεις. Το μάτι του είναι ακτινογραφία, δε χρειάζεται να του πεις το νούμερό σου. Διακριτικός και αέρινος, διαθέτει τα πάντα.

4. Κατάστημα Ηλεκτρικές Εφαρμογές και όχι μόνο: Το κατάστημα παραμένει στολισμένο εντός και εκτός, όλο το χρόνο, με λαμπιόνια πάσης εποχής, πολύμπριζα, κεραίες τηλεόρασης και καροτσάκια για ψώνια να εκτίθενται από έξω. Μπόνους: δισκόμπαλα, φωτορυθμικά και αφιέρωμα divas του διεθνούς πενταγράμμου τουλάχιστον 2 φορές τον μήνα.

5. Το κοτοπουλάδικο MΑΡΑΝΗΣ είναι φαγάδικο παλιάς σχολής: Οικογενειακή επιχείρηση, μιας κατάξανθης φαμίλιας βλάχικης καταγωγής, με υπέροχα ολόκληρα κοτόπουλα στη σούβλα. Είναι από τα μέρη που μπαίνεις μέσα, σε ρωτάνε τι κάνεις και το εννοούν.

6. Κάτω από τη Στρατού: Στο ύψος της Αετοράχης είναι ένας άλλος κόσμος. Υπάρχει μεγάλη Ρώσικη και Ρωσοποντιακή κοινότητα, ιδιαίτερα στο ύψος της οδού Αμαλίας. Υπέροχες μπαμπουσκογιαγιάδες που συζητούν καθισμένες στα πεζούλια και άνδρες ετών 20-70 τρώνε ηλιόσπορο, πίνουν μπυρίτσα και γελάνε φωναχτά. Ευτυχώς που δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

7. Κάθε Μεγάλο Σάββατο στην Ανάσταση, και κάθε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, η υπέροχη μπάντα του Παπαφείου κατεβαίνει την οδό Αετοράχης. Ακόμη κι αν κανείς δε συγκινείται με τα θρήσκα, η μουσική και η εικόνα των παιδιών είναι υπέροχη.

8. Οι δρόμοι γύρω από το Θεαγένειο Νοσοκομείο έχουν όλοι ονόματα μαχών των Βαλκανικών Πολέμων: Ιωαννίνων, Κιλκίς-Λαχανά, Αετοράχης, Μπιζανίου, Σαρανταπόρου, Κορυτσάς, Δοϊράνης, μεταξύ άλλων.

9. Το προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου στην Περδίκα μετατρέπεται σε παιδότοπο τα ζεστά απογεύματα της άνοιξης και του καλοκαιριού, όπου γονείς μοιράζουν σνακ στα παιδιά, τα δικά τους και τα ξένα.

10. Η οδός Παπάφη ξεκινάει από την Καυταντζόγλου: Πριν συναντήσει την Εγνατία, ο δρόμος έχει διάφορες καφετέριες, προποτζίδικα κι άλλα μικρομάγαζα, που φιλοξενούν τους κατοίκους για τον απογευματινό καφέ τους, κατά τη διάρκεια του οποίου το κουτσομπολιό δίνει και παίρνει. Σταθερή αξία: το εθνικιστικής πεποίθησης κι αισθητικής φωτοτυπάδικο.

11. Δισκοπωλείο Συννεφούλα: Διαθέτει στην κυριολεξία τα πάντα (εκτός από ταμπέλα), από bootleg τουρ των Led Zeppelin του 1972 μέχρι τα άπαντα της Λαίδης Άντζελας. Η βιτρίνα τίγκα, και μέσα ακόμα περισσότερα.

12. Το καμένο κι εγκαταλελειμμένο πια νεοκλασικό κτίριο της αναρχικής κατάληψης της Λεωφόρου Στρατού είναι βρώμικο και λυπηρό θέαμα. Πια ζούνε εκεί μόνο γάτες, χοντρές και φιλικές, που φροντίζονται από τις γριές της γειτονιάς.

13. Το Γαλλικό Ινστιτούτο ή Λυσέε, από τις πιο δημοφιλείς στάσεις αστικών λεωφορείων, με τις κουλτουριάρικες εκθέσεις που κατά καιρούς φιλοξενεί, με τη βλάστηση που το περιβάλλει. Χοτ σποτ: το περίπτερο παραδίπλα από τη στάση το οποίο περιθάλπει και φροντίζει τους αδέσποτους μεγαλόσωμους σκύλους της γειτονιάς.

14. Οι γάτες του στρατοπέδου είναι οι σταρ της περιοχής: Κάθε άνοιξη, μικρά γατόνια περιμένουν στα κάγκελα της περίφραξης σαν σε καλλιστεία, να τα κάνεις ολόδικά σου.

15. Η μεγάλη πλέον βρωμιά της περιοχής έρχεται σε αντίθεση με τη φρέσκια, ευχάριστη μυρωδιά από τις μπουγάδες, όσο κανείς βολτάρει τα στενάκια με τα πόδια. Ανάμεσα στη μιζέρια, μικρά παρτεράκια ξεπροβάλλουν.

16. Το ταβερνάκι αριστερίζοντων πεποιθήσεων: Στις μεγάλες διαδηλώσεις των Αθηνών με αφορμή τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, τα παιδιά φάγανε τόσο ξύλο που κάναν 20 μέρες να ανοίξουν.

17. Καφεκοπτείο SUPER: Κάτι μεταξύ καφεκοπτείου, ζαχαροπλαστείου, περιπτέρου και παιχνιδάδικου. Έχω «πεθάνει» τουλάχιστον 5 θείες ανά τα χρόνια, ώστε να δικαιολογήσω την απύθμενη ποσότητα σοκολατένιας ελιάς που έχω αγοράσει. Οι διακριτικοί ιδιοκτήτες, παρότι με βεβαιότητα γνωρίζουν ότι τις πάω σπίτι και τις τρώω ολομόναχη μέσα από τη χαρτοσακούλα, κιχ δεν έχουν βγάλει.

*Η Alexandra McKay είναι μια υπέροχη τραγουδίστρια που διαθέτει τη φωνή που – ίσως – όλοι θα θέλαμε να έχουμε. Πάνω από μία δεκαετία, στο μελωδικό της ταξίδι έχει μοιραστεί τη σκηνή με σπουδαία ονόματα, όπως οι Blues Wire, ο David Lynch, ο Νίκος Ντουνούσης, ο Κώστας Μαγγίνας κ.α. και η μουσική που αγαπά να φτιάχνει είναι ένα μείγμα από blues, folk, jazz και country. Παρακάτω, ακούστε την σε ένα κομμάτι διαφορετικού ύφους (και περίπου 3 εκατομμυρίων προβολών στο YouTube):