Την συμπαράσταση τους στην κατάληψη των σπουδαστών της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος για την υποβάθμιση των καλλιτεχνικών πτυχίων με Προεδρικό Διάταγμα, δήλωσαν το βράδυ του Σαββάτου τρεις σημαντικοί καλλιτέχνες της πόλης.
Ο ΛΕΞ, ο Γιάννης Αγγελάκας με το συγκρότημα του 100°C και ο Δημήτρης Ζερβουδάκης (πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος) βρέθηκαν στον χώρο της κατάληψης και τραγούδησαν για τους σπουδαστές της Δραματικής Σχολής, σε μία μυστική συναυλία που απαγορευόταν μέχρι και οι αναρτήσεις στα social media ώστε να παραμείνει ιδιωτική και να μην αλλοιωθεί το νόημα και ο λόγος που στήθηκε.
Η Parallaxi σε αποκλειστικότητα εξασφάλισε πρώτη υλικό από την συναυλία που τέλειωσε λίγο μετά τις 20.00.
Οι σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ συνεχίζουν την κατάληψη τους καθώς και τις δράσεις ώστε να γίνουν ακόμα περισσότερο γνωστά τα αιτήματα τους στο κοινό.
Πριν από δύο μέρες πραγματοποιήθηκε και η μεγάλη συγκέντρωση τους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, καθώς και η ανάρτηση πανό στην θεατρική παράσταση “Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του” του Γιώργου Καπουτζίδη στο Βασιλικό θέατρο.
Άλλωστε, όπως λένε και οι ίδιοι οι σπουδαστές, η υποβάθμιση του πολιτισμού είναι ζήτημα όλης της κοινωνίας
Αυτά που ζητούν, είναι:
-Την άμεση κατάργηση του Προεδρικού Διατάγματος 85/2022
-Την αναβάθμιση των Πτυχίων μας
-Την παροχή Σίτισης, Στέγασης, Μειωμένου Κόμιστρου και λοιπών Φοιτητικών δικαιωμάτων
-Την πρόσβαση σε μεταπτυχιακά προγράμματα Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων
Στη συναυλία διαβάστηκε το παρακάτω κείμενο διαμαρτυρίας των σπουδαστών στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ:
Υπάρχει μια καθιερωμένη αντίληψη πως οι ηθοποιοί, οι μουσικοί, οι χορευτές και γενικότερα οι καλλιτέχνες είναι κάτι αποκομμένο από την υπόλοιπη κοινωνία, ότι αποτελούν κομμάτι κάποιου άλλου, αόριστου, φάσματος που δεν το αγγίζουν ή επηρεάζουν τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων. Αυτήν την αντίληψη εμείς, οι σπουδαστές και σπουδάστριες της Δραματικής Σχολής του Κ.Θ.Β.Ε. δεν την ενστερνιζόμαστε. Αντιλαμβανόμαστε καθημερινά τις δυσκολίες που διανύει σε όλους τους τομείς η κοινωνία μας, της οποίας αποτελούμε και εμείς αναπόσπαστο κομμάτι. Με το ξέσπασμα του σκανδάλου Λιγνάδη το 2020 άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και βγήκαν στο προσκήνιο πολλές παθογένειες του καλλιτεχνικού – και σίγουρα όχι μόνο – χώρου, σε επαγγελματικό μα και σπουδαστικό επίπεδο. Η επισφάλεια, η ανεργία και το θολό εργασιακό πλαίσιο που χαρακτηρίζουν τον κλάδο, μα και οι υπερεξουσίες που διέθεταν – και διαθέτουν – κάποιοι άνθρωποι έφεραν την κατάσταση στο σημείο εκείνο. Δύο χρόνια μόνο αργότερα, το ΠΔ 85 έρχεται να επισφραγίσει την ολική απαξίωση του χώρου, μα και την πλήρη αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού για όσους και όσες σπουδάζουν και εργάζονται σε αυτόν.
Το προεδρικό αυτό διάταγμα εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνικών (κρατικών/ημικρατικών/ιδιωτικών) σχολών με απολυτήρια λυκείου. Με βάση αυτό, τα άτομα που έχουν αποφοιτήσει ή φοιτούν σε καλλιτεχνικές σχολές δεν κατέχουν τίτλο σπουδών ανώτερης εκπαίδευσης, γεγονός που δημιουργεί μια πληθώρα ζητημάτων. Αρχικά δεν γίνεται να μην αναφερθεί πως απαξιώνεται έτσι πλήρως η εκπαίδευσή μας στα ιδρύματα αυτά. Μια εκπαιδευτική διαδικασία η φύση της οποίας απαιτεί την καθημερινή και πολύωρη σωματική και πνευματική δουλειά μας τα τρία αυτά χρόνια των σπουδών μας, πολλές φορές μάλιστα μην επιτρέποντας καμία άλλη ενασχόληση. Ακόμα, αφαιρείται οποιαδήποτε δυνατότητα μετεκπαίδευσης βάζοντας όρια στην εκπαίδευση των καλλιτεχνών μα και στην πιθανή διεκδίκηση κάποιας άλλης θέσης εργασίας. Τελευταίο, μα πολύ σημαντικό, αποτελεί το γεγονός πως δεν αποκλείεται το ΠΔ αυτό να αποτελέσει αφορμή στο μέλλον για μείωση των απολαβών στον κλάδο με το πρόσχημα της ανειδίκευτης εργασίας. Η αδυναμία όλων των κυβερνήσεων να διευθετήσουν το ζήτημα της διαβάθμισης των πτυχίων μας, μας φέρνει αντιμέτωπους με την κοινωνική και επαγγελματική μας αποξένωση.
Ένα συχνό φαινόμενο που παρατηρείται στις σύγχρονες τεχνοκρατικές κοινωνίες είναι η απομάκρυνση των πολιτών από οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Είναι γεγονός πως οτιδήποτε πνευματικό και καλλιτεχνικό, οτιδήποτε έχει να κάνει με τις ανθρώπινες αξίες δεν έχει θέση στους ασθματικούς ρυθμούς διαβίωσης, όπου το κυνήγι του χρήματος έχει γίνει αυτοσκοπός και μοναδική πηγή νοήματος στην ζωή. Διανύουμε μία συνολική οικονομική μα και αξιακή κρίση την οποία παρατηρούμε να εκδηλώνεται όλο και εντονότερα. Η εξουσία πάντα ήθελε τους καλλιτέχνες σιωπηλούς, να μην παίρνουν θέση, να μην επηρεάζουν συνειδήσεις, μα κάτι τέτοιο φυσικά δεν είναι ποτέ δυνατόν να συμβεί. Η τέχνη πάντα ήταν η φωνή των καταπιεσμένων, και χρέος της – και όσων την υπηρετούν – θεωρούμε πως είναι το να αναδεικνύει τα προβλήματα των ανθρώπων, να θέτει ερωτήματα, να προτάσσει την συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, και φορές όπως αυτήν εδώ, να διεκδικεί το δίκαιο.
Για όλους τους παραπάνω λόγους μα και ακόμα περισσότερους καλούμε όλον τον κόσμο, φοιτητές/-ριες, εργάτες/-ριες, καλλιτέχνες/-ιδες, σε όλους στους συλλόγους και όλα τα σωματεία, σε όποιον βρίσκει τον αγώνα μας δίκαιο στη διαδήλωση υπεράσπισης του πολιτισμού την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου και ώρα 12:00 στο άγαλμα του Βενιζέλου.
Η υπεράσπιση του πολιτισμού είναι υπόθεση όλων.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
-Την άμεση κατάργηση του Προεδρικού Διατάγματος 85/2022.
-Την αναβάθμιση των Πτυχίων μας.
-Την παροχή Σίτισης, Στέγασης, Μειωμένου Κόμιστρου και λοιπών Φοιτητικών δικαιωμάτων.
-Την πρόσβαση σε μεταπτυχιακά προγράμματα Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
