Η πόλη που λατρεύει να μισεί τους πεζούς της
Ακόμα ένα αδιανόητο περιστατικό ασυδοσίας και αδιαφορίας. Δεν τα βλέπει κανείς ή τα βλέπουν και δεν κάνουν τίποτα, αναρωτιούνται όσοι βλέπουν τις εικόνες στην οδό Τύπου
Δεν ξέρω αν έχει νόημα πλέον να ξεκινήσω ένα άρθρο γράφοντας ότι στην πόλη που ζούμε τα έχουμε δει όλα.
Κάθε μέρα άλλωστε γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών που μας διαψεύδουν πανηγυρικά.
Αυτό λοιπόν συμβαίνει και με την κατάσταση που επικρατεί στην οδό Τύπου, μεταξύ Φράγκων και Βαλαωρίτου, δίπλα από το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης.
Και αναρωτιόμαστε. Είναι δυνατόν κανείς να μην τα βλέπει; Δεν το πιστεύουμε.
Επομένως πάμε στο άλλο άκρο. Είναι δυνατόν να τα βλέπουμε και να μην κάνουμε τίποτα;
Για να παρκάρουν ή καλύτερα για να παρατάνε τα αυτοκίνητά τους με αυτόν τον τρόπο, συστηματικά στο ίδιο σημείο καθημερινά, σημαίνει ότι όλο αυτό γίνεται υπό την ανοχή κάποιων.
Και αφού βλέπουν ότι τα ροζ χαρτάκια μυαλό δε βάζουν στους ασυνείδητους, ας προχωρήσουν σε πιο δραστικά μέτρα. Ας φέρουν γερανούς να τα «σηκώσουν». Ας βάλουν πασαλάκια, δέντρα, οτιδήποτε θα εμποδίσει αυτές τις αχαρακτήριστες πραγματικά εικόνες για μια ευρωπαϊκή πόλη που… οραματίζεται το 2030, αλλά έρχεται αντιμέτωπη καθημερινά με προβλήματα που «κουβαλάει» δεκαετίες.
Όταν έγινε η ανάπλαση είχαν φυτευτεί δένδρα σε όλες τις δενδροδόχους, αλλά κάποιοι ασυνείδητοι πήγαν και τα έσπασαν για να μπορούν να καβαλάνε με τα αμάξια τους τα πεζοδρόμια, αναφέρουν κάτοικοι και καταστηματάρχες της περιοχής.
Και όποτε έχουν καλέσει τη Δημοτική Αστυνομία ή την Τροχαία βρίσκουν και τον μπελά τους καθώς τα βάζουν μαζί τους οι… έξυπνοι της υπόλοιπης γειτονιάς.
Άλλο ένα πεζοδρόμιο στην πόλη που γίνεται χώρος στάθμευσης.
Πλήρης αδιαφορία για το συνάνθρωπο μας.
Από που θα περάσει μια μάνα με το καρότσι της εάν θέλει να στρίψει από το συγκεκριμένο στενό; Γιατί εμποδίζεις την πρόσβαση σε ένα άνθρωπο με προβλήματα κινητικότητας;
Γιατί πολύ απλά δε σε νοιάζει. Γιατί κοιτάς τον εαυτό σου, την πάρτη σου. Γιατί έτσι σε έμαθαν. Γιατί δεν σε εμποδίζει κανένας να το κάνεις.
Άσε εσύ το αμάξι σου 20 λεπτά μακριά από το γραφείο σου και περπάτα το πρωί στο κρύο για να φτάσεις εγκαίρως γιατί ξέρεις ότι αν προσεγγίσεις το κέντρο δε θα βρεις πουθενά πάρκινγκ και θα καθυστερήσεις.
Άσε εσύ το αμάξι σου στην πυλωτή και στοιβάξου στο λεωφορείο γιατί η βενζίνη έφτασε πάλι στα ύψη και αυτόν το μήνα πρέπει να πληρώσεις το φροντιστήριο του μικρού και το αέριο και δεν βγαίνεις.
Δεν είσαι τόσο «έξυπνος» όσο αυτοί που καθημερινά διεκδικούν Όσκαρ αδιαφορίας στους δρόμους της πόλης.
Μιας πόλης που λατρεύει να μισεί τους πεζούς της και το αποδεικνύει περίτρανα από άκρη σε άκρη της. Όχι μόνο στο κέντρο της, αλλά σε κάθε στενό της, σε κάθε Δήμο.