Η σοκαριστική αδιαφορία για τη συνοικία των Εξοχών

Σήμερα θα σας μιλήσω για τη γειτονιά μου. Γράφουμε συχνά για την εγκατάλειψη σε διάφορες περιοχές της Θεσσαλονίκης, κάποιες υποβαθμισμένες, κάποιες αναπλασμένες και κάποιες σε ενδιάμεση κατάσταση.

Μια εγκατάλειψη τραγική που ξεκινά από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και φτάνουν στη δημοτική αρχή. Η περιοχή ανήκει στο δήμο Θεσσαλονίκης.

Η περιοχή ανάμεσα στο ντεπό και το Βυζάντιο, το όριο της συνοικίας των εξοχών, στο πλάι της Νομαρχίας, που περιβάλλεται από τη Β. Όλγας, την Μητροπολίτη Κυδωνίων, την Ανθέων, τη Μοσχονησίων και την Ανδριανουπόλεως είναι μια περιοχή που έχει όλα τα φόντα να λάμπει.

Γιατί έλαμψε στο παρελθόν. Έναν αιώνα πριν, το 1926, εδώ λειτούργησε για παράδειγμα στη βίλα Αλατίνη, στο κτίριο του Ποζέλι, το πρώτο πανεπιστήμιο της πόλης.

Η περιοχή έχει υπέροχα ιστορικά κτίρια, πράσινο, ανοιχτωσιά και δυνατότητες. Έχει όμως ανίκανους άρχοντες, που δεν αντιλήφθηκαν ότι είχαν μια σπάνια ευκαιρία να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό, καθώς εδώ εκτελούνται τα τελευταία χρόνια έργα του μετρό για τη στάση Νομαρχία να προχωρήσουν σε μια γενναία ανάπλαση που θα δημιουργούσε ένα μαγικό ενοποιημένο δημόσιο χώρο που θα άλλαζε όλη την εικόνα της περιοχής.

Σε αυτό το μεγάλο τετράγωνο σήμερα υπάρχουν: Η εγκαταλελειμμένη από χρόνια Ναυτική Διοίκηση Βορείου Ελλάδος που καταρρέει παρατημένο και με διαρκείς εξαγγελίες αναστήλωσης και αξιοποίησης εδώ και χρόνια, η πλαϊνή αυλή της βίλας Αλλατίνη, στην οποία η αστυνομία δημιούργησε μάντρα για κλεμμένα και καμένα αυτοκίνητα, σκουριά και εγκατάλειψη, με καταρρέοντα κτίρια των πρώην στάβλων, αληθινά αριστουργήματα και χόρτα που φτάνουν το ενάμιση μέτρο πλάι σε κομμένα από χρόνια δέντρα, ένα παλιό εξατμισάδικο που κάποτε είχε έναν υπέροχο κήπο και τώρα ρημάζει σαν φάντασμα, ένα παλιό βενζινάδικο που χάσκει έρημο πλάι σε οικοδομές, λαμαρίνες του μετρό παντού, που έχουν ερημώσει και το κτίριο της ΕΥΠ.

Το 2014, πριν εννιά δηλαδή, χρόνια η Αττικό Μετρό έκλεισε το τμήμα της Μητρ. Κυδωνίων με σκοπό να προχωρήσει στην κατασκευή του σταθμού, ανοίγοντας μέσα στα χωράφια ένα παράλληλο δρόμο και κόβοντας μια σειρά από δέντρα που δέσποζαν στην περιοχή με την υπόσχεση το έργο να ολοκληρωθεί το 2018 και να αποκατασταθεί όλη η περιοχή.

Βρισκόμαστε πια στο καλοκαίρι του 2023, ο δρόμος παραμένει κλειστός, τα δέντρα δεν φυτεύτηκαν ποτέ, η περιοχή μοιάζει ghost town και κανένα σχέδιο ανάπλασης δεν εκπονήθηκε.

Μια σπάνια ευκαιρία χάθηκε, να δημιουργηθεί ένα υπόγειο πάρκινγκ για όσους θα φτάνουν εδώ με τα αυτοκίνητα τους από ανατολικά για να πάρουν το μετρό, αφού έτσι και αλλιώς σκάφτηκε όλη η περιοχή και υπάρχουν πολλά άδεια οικόπεδα, χωρίς αρχαιότητες, μια μεγάλη ανάπλαση που θα αποκαθιστούσε σπουδαία ιστορικά κτίρια και θα δημιουργούσε ένα μοναδικό πάρκο γύρω από το σταθμό σε μια έκταση που έχει όλες τις δυνατότητες να αποτελέσει σημείο αναφοράς για όλη την ανατολική Θεσσαλονίκη.

Δεν βρέθηκε ούτε μισό ευρώ για μια περιοχή που ήταν το κόσμημα της Θεσσαλονίκης, ώστε να διασώσει κάτι από την παλιά της αίγλη. Δεν περίσσεψε από τις αποζημιώσεις των εργολάβων.

Απίθανοι τύποι που παριστάνουν τους ψυχοπονιάρηδες της πόλης και τους σωτήρες της δεν πάτησαν ούτε μια φορά αυτά τα 9 χρόνια να δουν μια μοναδική ευκαιρία να χάνεται.