Μετρό Θεσσαλονίκης: Στο σταθμό με την πιο στενή αποβάθρα

Κάποιοι που έχουν φάει με το «κουτάλι» το Λονδίνο λένε ότι ο σταθμός «Ανάληψη» είναι ο Clapham Common και ο Clapham North του μετρό Θεσσαλονίκης.

Και ο παραλληλισμός αυτός έχει να κάνει με την ιδιαίτερα στενή αποβάθρα που υπάρχει στο συγκεκριμένο σταθμό.

Όπως θα διαπιστώσετε και από τις εικόνες του άρθρου, σε περίπτωση που δεν έχει τύχει να περάσετε ακόμη από το συγκεκριμένο σταθμό, η απόσταση που υπάρχει μεταξύ των σημείων που περνάνε η τροχιά 1 και η τροχιά 2, είναι ελάχιστη.

Βγαίνοντας από τους συρμούς στην αποβάθρα υπάρχουν από τη μία πλευρά δύο κυλιόμενες σκάλες, η μία που ανεβαίνει και η άλλη που κατεβαίνει, ενώ από την άλλη πλευρά ο ανελκυστήρας και οι κανονικές σκάλες.

Οι κυλιόμενες σκάλες οδηγούν προς την οδό Αναλήψεως, ενώ οι κανονικές σκάλες προς τις οδούς Δελφών και Ψυχάρη.

Γιατί όμως η αποβάθρα στο σταθμό «Ανάληψη» είναι η στενότερη της γραμμής του μετρό Θεσσαλονίκης;

Μπορεί κατά τη διάρκεια κατασκευής του έργου ο σταθμός «Βενιζέλου» να βρισκόταν στο επίκεντρο της συζήτησης, ωστόσο κανείς μέχρι και σήμερα δεν μπορεί να ξεχάσει τα όσα συνέβησαν στη «μαρτυρική» Δελφών που έπρεπε να περιμένει 14 ολόκληρα χρόνια για να πάρει ξανά «ανάσα», ενώ αρχικά είχε γίνει γνωστό ότι θα κλείσει για 10 μήνες (!!!).

Το εργοτάξιο που στήθηκε στην περιοχή αποτέλεσε έναν εφιάλτη για κατοίκους και επιχειρηματίες, με τους τελευταίους μάλιστα να φτάνουν σε σημείο οικονομικής καταστροφής.

Η οδός Δελφών είχε κλείσει τον Σεπτέμβριο του 2011 προκειμένου να μπορέσει να προχωρήσει το έργο κατασκευής του σταθμού «Ανάληψη» καθώς, όπως σημείωναν τα ρεπορτάζ της εποχής, υπήρξαν αστοχίες στις προμελέτες που οδήγησαν σε απολύτως επιβεβλημένες τροποποιήσεις και μεγάλες καθυστερήσεις.

Ωστόσο, τα πρώτα «συμπτώματα», αυτού που θα ακολουθούσε, εμφανίσθηκαν το 2007, όταν στην περιοχή ξεκίνησαν οι πρώτες γεωλογικές έρευνες. Ακολούθησαν οι διαδικασίες υποστύλωσης το 2008 και το 2009 κλείνει ο δρόμος και κατασκευάζεται το εργοτάξιο.

Μετά τη δημοπράτηση του έργου, είχε διαπιστωθεί ότι στο σταθμό «Ανάληψη» τα βαριά μηχανήματα που έπρεπε να δουλέψουν εκεί, θα ήταν αδύνατο να το κάνουν λόγω των μπαλκονιών των γύρω πολυκατοικιών που δεν είχαν… υπολογιστεί στην προμελέτη.

Και από τη στιγμή που τα μπαλκόνια, που όπως μπορείτε να δείτε και στις σχετικές φωτογραφίες είναι σε απόσταση αναπνοής από το πάνω μέρος του σταθμού, οδηγηθήκαμε στο να γίνουν πιο στενές οι αποβάθρες.

Έτσι, αποφασίστηκε να κατασκευαστεί ο σταθμός με τη μέθοδο του ανοιχτού ορύγματος και μετέπειτα επικάλυψης, δηλαδή «cut-and-cover» (αντί για «cover-and-cut», όπως αρχικά προβλεπόταν, όπως λέγεται η αντίστροφη διαδικασία).

Η γεωτεχνική έρευνα κατέδειξε το πρόβλημα των χαλαρών εδαφών και γι’ αυτό το λόγο απαιτήθηκε η εφαρμογή της μεθόδου «jet grouting» με εξειδικευμένους συμβούλους να έρχονται από το εξωτερικό προκειμένου να ελέγξουν και να συμμετάσχουν στην αν μη τι άλλο πρωτοποριακή διαδικασία που έπρεπε να πραγματοποιηθεί 22,5 μέτρα κάτω από το έδαφος.

Εξαιτίας της στενότητας του σταθμού τα δύο TBM (μηχανήματα διάνοιξης σηράγγων) δε θα μπορούσαν να κινηθούν και έτσι έπρεπε να μεταφερθούν στο σταθμό «Νέα Ελβετία» όπου και αποσυναρμολογήθηκαν, αντιστράφηκαν και εν συνεχεία συναρμολογήθηκαν εκ νέου ώστε να ολοκληρωθεί η διάνοιξη των δύο σηράγγων.

Στα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχουν μεγάλα υδροφόρα στρώματα, με μεγάλες παροχές νερού, με υπόγεια ροή νερού.

Τεχνικά, όλα τα εμπόδια που προέκυψαν κατά την διάρκεια της κατασκευής του σταθμού ξεπεράστηκαν για να φτάσουμε στην 29η Απριλίου 2022, μέρα – ορόσημο για την περιοχή, καθώς μετά από 13 χρόνια άρχισε να απομακρύνεται σημαντικό τμήμα του εργοταξίου προκειμένου να απελευθερωθεί η οδός Δελφών που παρέμενε κλειστή.

Πρακτικά βέβαια η περιοχή για κάτι περισσότερο από μια δεκαετία έζησε ένα δυστοπικό σκηνικό «καταπίνοντας» μια ολόκληρη γειτονιά.

Κλειστά καταστήματα από τον πρώτο μήνα, περιορισμός σχολικών αυλών και πρόσβασης σε νοσοκομεία, κόψιμο όλων των δέντρων της γειτονιάς που έμοιαζε κρανίου τόπος σε σχέση με τον ίδιο δρόμο μετά τη Μπότσαρη.

Δύο μήνες μετά τη λειτουργία του Μετρό και βλέποντας τις φωτογραφίες από το τότε σε σχέση με το σήμερα, η κατάσταση είναι η… μέρα με τη νύχτα.

Μια γειτονιά που έχει «ζωντανέψει», έχει αναβαθμιστεί, με αρκετές νέες επιχειρήσεις να μπαίνουν στο «στίβο» της καθημερινότητας προσπαθώντας να κερδίσουν κομμάτι από την οικονομική πίτα.