Πράγματα που δεν έβγαλαν νόημα στη Θεσσαλονίκη (και) το 2022

Άλλη μία χρονιά φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της. Γι’ αυτό σας συγκεντρώσαμε 7+1 πράγματα που μας πληγώνουν στη Θεσσαλονίκη.

Παρακάτω θα δείτε γνωστά προβλήματα της πόλης με μία κωμική ματιά, τα οποία αν λύνονταν θα έδιναν μεγάλη ανάσα στους κατοίκους της. ΟΑΣΘ, σκουπίδια, μετρό, κυκλοφοριακό, πάρκινγκ, οι πλημμύρες, Θερμαϊκός, λακκούβες σε δρόμους. Ας ξεκινήσουμε:

#1 ΟΑΣΘ

«Τι να το κάνεις το ΙΧ ή το μηχανάκι, αν έχεις αστική συγκοινωνία;» θα έλεγε οποιοσδήποτε άνθρωπος στον πλανήτη που δεν ξέρει τι εστί ο ΟΑΣΘ. Ο Θεσσαλονικιός βέβαια που γνωρίζει καλά πως λειτουργεί το σύστημα, δεν έχει πια πολλές προσδοκίες. Περιμένει 30λεπτά να περάσει το λεωφορείο, στριμώχνεται σαν σαρδέλα με τους υπόλοιπους επιβάτες και μετά από 30-40 λεπτά φτάνει στον προορισμό του. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Τώρα κάποιος παράξενος μπορεί να γκρίνιαζε για όλα αυτά, όμως σκεφτείτε και τα θετικά. Όλη αυτή η κωμικοτραγική κατάσταση βοηθάει στην σύσφιξη των σχέσεων βρε παιδιά, ειδικά όταν νιώθεις την ζεστή ανάσα του διπλανού σου στο πρόσωπο σου. Εκεί καταλαβαίνεις πια πως όσοι βρίσκεστε μέσα στο αστικό είστε μία οικογένεια. Κάπως ετερόκλητη πολλές φορές, αλλά οικογένεια. Που αλλού θα άκουγες την κυρία Μαρία να μαλώνει για την θέση που της ανήκει ή τον Κωστάκη να μιλάει στο τηλέφωνο με τις ώρες σαν να είναι σπίτι του; Θα σου πω εγώ. Πουθενά. Ειδικά αν είσαι τυχερός και βρεις θέση να κάτσεις, τότε ετοιμάζεις ποπ κορν και περιμένεις να ξεκινήσει η προβολή. Αυτές οι συνήθειες δεν σταμάτησαν το 2022 και για να μην τρομάζετε – είμαι σίγουρος- πως θα συνεχιστούν και το 2023.

#2 Πλημμύρες

Μπορεί οι μαμάδες μας να φωνάζουν «ζακέτα να πάρεις» αλλά όσοι ζήσαμε το 2022 στη Θεσσαλονίκη πολλές μέρες ακούσαμε «αδιάβροχο να πάρεις». Βέβαια σε αρκετές περιπτώσεις ούτε αυτό ήταν αρκετό καθώς στον δρόμο για την δουλειά, το σπίτι κλπ «άνοιξαν» οι ουρανοί και τίποτα δεν μας έσωσε.

Είναι από αυτές τις στιγμές της ζωής σου που κάθεσαι και αναλογίζεσαι τι λάθος έκανες μία ζωή. «Να πάρω αμάξι, μηχανάκι κλπ» σκεφτόσουν από μικρός και μία βροχή σου ήρθε για να σου καταστρέφει όλο το πρόγραμμα. Στη Θεσσαλονίκη χρειάζεσαι βάρκα για να μετακινηθείς όταν βρέχει, δύο κουπιά και δυνατά χέρια για να φτάσεις γρήγορα σπίτι σου καθώς η πόλη γίνεται μία τεράστια λίμνη σε λίγα λεπτά.

Όλα αυτά μεταξύ σοβαρού και αστείου καθώς το ζήτημα του γιατί πλημμυρίζει κάθε φορά η πόλη όταν βρέχει είναι ιδιαίτερα σημαντικό.

#3 Θερμαϊκός 

Ενδεχομένως σε κάποια άλλη πόλη, η βόλτα στην παραλία να είναι η αγαπημένη συνήθεια των κατοίκων. Το ίδιο συμβαίνει και στη Θεσσαλονίκη, μόνο που εδώ υπάρχει μία μικρή λεπτομέρεια που χαλάει το ιδανικό σενάριο της περατζάδας δίπλα από την θάλασσα. Φερτά υλικά, σκουπίδια, ακόμα και ψόφια ζώα, επιπλέουν κατά μήκος της παραλιακής ζώνης ανά διαστήματα, δημιουργώντας, σε κάποια σημεία εικόνες ντροπής.

Ποιος θέλει να περπατάει γνωρίζοντας πως δίπλα στο νερό επιπλέουν νεκρά ποντίκια; Ας σηκώσει το χέρι του τώρα. Μάλλον κανένας! Ευτυχώς τώρα δεν βλέπουμε τις παρακάτω εικόνες και ευχόμαστε να μην τις δούμε ξανά το 2023.

#4 Μετρό 

Σε πολλά έργα έχουμε χάσει το μέτρημα για το πότε θα ολοκληρωθούν, όμως το μετρό Θεσσαλονίκης κερδίζει κατά κράτος. Δεν νομίζω να διαφωνείτε. Μικρό παιδί ήμουν όταν έλεγαν πως όταν θα είμαι φοιτητής θα μετακινούμε με μετρό και ακόμα έχω κρατήσει τα κιάλια σπίτι μου για να το κοιτάζω από μακριά.

Ευτυχώς που υπάρχει και το OPEN HOUSE και μπορέσαμε να δούμε πως θα είναι έστω και για λίγο το μετρό. Να πάρουμε μία γεύση. Τόσα χρόνια που το περιμένουμε, θα αρχίζουμε να πιστεύουμε πως τελικά δεν υπάρχει, πως πρόκειται για έκθεμα. Σαν να πηγαίνουμε στο μουσείο, να περιμένουμε στην ουρά, να ανεβαίνουμε στον συρμό για να δούμε πως είναι και μετά να φεύγουμε. Αυτά μόνο στη Θεσσαλονίκη. Λέτε το 2023 να μετακινηθούμε και λίγο με το μετρό; Ή πάλι θα περιμένουμε το OPEN HOUSE για περιήγηση;

#5 Μποτιλιάρισμα

Εσύ πόση ώρα ξεκινάς νωρίτερα το πρωί για να φτάσεις στην δουλειά σου; Εγώ τουλάχιστον 1 ώρα νωρίτερα γιατί μετακινούμαι με αστικό. Ένα από τα μεγαλύτερα δράματα της ζωής μου. Όχι το αστικό (καλά και αυτό είναι), αλλά η κίνηση που συναντάω. Βέβαια η ζωή είναι μικρή και εύχομαι να μην υπάρχουν γκρίνιες γι’ αυτά τα δεύτερης σημασίας πράγματα.

Για να σκεφτείς πόσο θετικά αντιμετωπίζω αυτή την τραγελαφική κατάσταση καθημερινά προλαβαίνω να κοιμάμαι περίπου 15 λεπτά στο λεωφορείο. Αυτό θα πει προσαρμοστικότητα. Αν πηγαίνεις με δέκα και είσαι διαρκώς ξεκίνα-σταμάτα, πρέπει να βρεις λύσεις. Αν πάλι δεν σε παίρνει ο ύπνος σε μέσα μεταφοράς μπορείς να βγάζεις μέρος της δουλειάς σου στο αμάξι ή στο αστικό. Περνάς τουλάχιστον 5 ώρες την βδομάδα (αν όχι και παραπάνω) κολλημένος στην κίνηση, δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Πέρα όμως από την πλάκα η πόλη πάσχει από σοβαρό κυκλοφοριακό πρόβλημα και το κέντρο είναι σχεδόν μόνιμα φρακαρισμένο.

EXTRA – Πάρκινγκ

Όταν βέβαια καταφέρεις να φτάσεις με το ΙΧ σου στον προορισμό σου, έρχεται η δεύτερα οδύσσεια, αυτή της αναζήτησης πάρκινγκ. Όλα αυτά σε μία πόλη που οι θέσεις στάθμευσης είναι ελάχιστες, τα διπλοπαρκαρίσματα είναι μόνιμο φαινόμενο και φορτοεκφορτώσεις διεξάγονται παντού.

#6 Λακκούβες

Αν θες να πας στο Λούνα Παρκ και δεν βρίσκεις χρόνο υπάρχει λύση. Παίρνεις το αμάξι σου (κι ακόμα καλύτερα το μηχανάκι σου) και ξεκινάς βόλτες στους δρόμους της πόλης.

Οι Θεσσαλονικείς οδηγοί, μεταξύ όλων των υπόλοιπων, ήρθαν αντιμέτωποι με τρύπες στο οδόστρωμα, κακοστρωμένους δρόμους και λακκούβες. 

Εκτός από τις κεντρικές αρτηρίες, που βρίσκονται σε μία σχετικά ανεκτή κατάσταση, όλοι οι δρόμοι της πόλης δίνουν μάχη για την πρωτιά σε σαμαράκια, εγκοπές, πτυχώσεις λιωμένης ασφάλτου και ανύπαρκτες διαγραμμίσεις. Επίσης δεν υπάρχει δρόμος σε όλη την πόλη που να μην έχει ένα καπάκι υπονόμου το οποίο, είτε να προεξέχει, είτε να βρίσκεται πιο χαμηλά από τη στάθμη της ασφάλτου, γεγονός ακόμα και επικίνδυνο για οδηγούς, πεζούς και οχήματα.

#7 Σκουπίδια

Βγαίνεις από το σπίτι σου και δεν μπορείς να περάσεις από τα σκουπίδια. Πόσιμπολ. Έχει συμβεί σε όλους μας και φέτος και πέρυσι και θα γίνει και του χρόνου. Κι όχι δεν φταίει για όλα ο δήμος. Σε μερικά πράγματα πρέπει να έρθει η ώρα να μάθουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Είναι αδύνατον να πετάμε όπου βρούμε τα απορρίμματα μας, επειδή απλώς βαριόμαστε να βρούμε έναν κάδο και γι’ αυτό επιλέγουμε το πάτωμα.

Σε καμία απολύτως πολιτισμένη πόλη που σέβεται τον εαυτό της δεν θα συναντήσεις τέτοιες εικόνες με ξέχειλους κάδους.