«Θα μου λείπεις πάντα…» – Οι φίλοι της Αλέκας Γερόλυμπου την αποχαιρετούν με τον δικό τους τρόπο
Υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες μορφές της πολεοδομίας στην Ελλάδα, μια γυναίκα που η Θεσσαλονίκη της χρωστά - Δείτε αναρτήσεις για τον θάνατο της
Η Αλέκα Καραδήμου Γερόλυμπου, Ομότιμη Καθηγήτρια Πολεοδομίας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 χρόνων, μετά από περιπέτειες της υγείας της, που την ταλαιπώρησαν τα τελευταία τρία χρόνια.
Υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες μορφές της πολεοδομίας στην Ελλάδα, μια γυναίκα που η Θεσσαλονίκη της χρωστά ένα τεράστιο φόρο τιμής, για όσα έπραξε επί δεκαετίες για την αρχιτεκτονική και πολεοδομική Ιστορία της, δεν είναι πια μαζί μας.
Η είδηση του θανάτου της σκόρπισε τη θλίψη σε φίλους, συναδέλφους και γνωστούς της, οι οποίοι έσπευσαν να την αποχαιρετήσουν γράφοντας το δικό τους «αντίο» στα social media.
Βασίλης Κολώνας: «Δασκάλα, φίλη, συνάδελφος, συνοδοιπόρος, ένας υπέροχος άνθρωπος! Αλέκα μου, θα μου λείπεις πάντα…»
Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος: «Αποχαιρετούμε με συγκίνηση και σεβασμό μία κορυφαία συνάδελφο»
«Μόλις τώρα το είδα: Έφυγε και η Αλέκα…» έγραψε ο Αντώνης Λιάκος
Κωστης Χατζημιχάλης: «Πολύτιμη φίλη, συμφοιτήτρια και συνεργάτιδα στο ΑΠΘ για δεκαετίες, που άνοιξε παράθυρα γνώσης για την πόλη της, την Θεσσαλονίκη»
Τζίνα Σωτηροπούλου: « Η αγάπη της για την Θεσσαλονίκη τεράστια. Η πόλη της οφείλει πολλά»
Αρχιτεκτονικη Αθηνας: «Αποχαιρετούμε με συγκίνηση και σεβασμό μία κορυφαία συνάδελφο»
Θανος Ανδριτσος: «Ήταν σημαντική εκπρόσωπος μιας γενιας που δίδαξε, ερεύνησε και κυρίως έγραψε σημαντικά έργα για να μεταφερθεί και διαδοθεί η γνώση»
Γιάννης Αικατερινάρης: «Αλέκα η πόλη μας, οι φίλοι και οι συνάδελφοί σου δεν θα σε ξεχάσουμε…»
Με την Αλέκα συνεργάστηκα πολλές φορές και της είχα μεγάλη εκτίμηση για το επίπεδο των γνώσεών της, την εργατικότητα, την ειλικρίνεια και την προσφορά της στην πόλη, στην εκπαίδευση, στην επιστήμη και στην κοινωνία! Την γνώρισα ως φοιτήτρια στην Αρχιτεκτονική σχολή. Ξεχώριζε! Ύστερα, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ”70 κι αμέσως μετά την δύσκολη θητεία μου στο στρατό και την παραλαβή του διαβατηρίου μου, που χρόνια ολόκληρα περίμενα, την συνάντησα στο Παρίσι όπου έμενε με τον Ηρακλή. Μου έδωσε τότε την βεβαιότητα ότι για την ίδια η κάθε στιγμή της εκεί διαμονής της ήταν πολύτιμη. “Εδώ Γιάννη μου αποκτώ συνεχώς γνώσεις “, μου έλεγε και μου ξανάλεγε “κι αυτό μου γεμίζει όσα λίγα πράγματα στην ζωή” συνέχιζε! Ύστερα συνεργαστήκαμε στο Σύλλογο Αρχιτεκτόνων και κυρίως στο Τεχνικό Επιμελητήριο. Πολλές φορές μου επαναλάμβανε το πόσο πολύτιμα ήταν τα πρωτογενή σχέδια του Ernest Hebrand (Ερνέστ Εμπράρ), που εντόπισα σε συλλέκτη και εισηγήθηκα, ως πρόεδρος της ΔΕ του ΤΕΕ/ΚΜ να τα αγοράσουμε ως φορέας των μηχανικών. Ενέργεια που τελικά ευοδώθηκε και έκανε την Αλέκα να μου το υπενθυμίζει συχνά, χαμογελώντσς κάθε φορά με τον δικό της χαρακτηριστικό τρόπο. Αναφέρομαι σ’ αυτό το περιστστικό, γιατί σε μια από τις δημόσιες εμφανίσεις της, ίσως την τελευταία της που πραγματοποιήθηκε σε μια εκδήλωση που οργάνωσε η ίδια στο αμφιθέατρο του ΤΕΕ/ΚΜ, με καλούσε τηλεφωνικά και επιμόνως, να παραβρεθώ κι ας μου ήταν δύσκολο να μεταβώ την συγκεκριμένη μέρα στη Θεσαλονίκη. Είχε καλέσει μάλιστα και τον Γάλλο πρόξενο, καθώς, όπως διαπίστωσα μετά επρόκειτο για μια εκδήλωση που σχετίζονταν με την πόλη και την Γαλλία. Κάποια στιγμή μου λύθηκε η απορία, κατόπιν της αναφοράς της στα προαναφερθέντα σχέδια του Εμπράρ. Με ευχαρίστησε για την όποια συμβολή είχα στο γεγονός αυτό! Αλέκα η πόλη μας, οι φίλοι και οι συνάδελφοί σου δεν θα σε ξεχάσουμε… Καλό σου ταξίδι!
