Η Θεσσαλονίκη είναι στιγμές: 19 κλικ από μια άλλη ζωή της πόλης
Όσα φαίνονται και όσα βιώνονται σε ρυθμούς SKG.
Εικόνες – Λέξεις: Ευφροσύνη Βασίλαρου*
*Η Ευφροσύνη αποτυπώνει με τον φακό της πλευρές της σύγχρονης Θεσσαλονίκης. Μπορείτε να δείτε το πρώτο δείγμα της δουλειάς που μοιράστηκε με την Parallaxi στο αφιέρωμα Γυναίκες φωτογράφοι υμνούν τη γοητεία της Θεσσαλονίκης αλλά και περισσότερα από την ίδια ΕΔΩ
***
Σίγουρα ένας καλλιτέχνης δεν εφησυχάζει σχεδόν ποτέ, πάντα θέλει να υλοποιήσει καινούργιες ιδέες, τεχνικές, να ανοίξει νέους δημιουργικούς δρόμους.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η Θεσσαλονίκη που χάνεις: 25 αστικές εικόνες από μια επίμονη δικηγόρο
Πολλά τα θέματα που μπορούν να με γοητεύσουν, και να θέλω να δημιουργήσω, και να καταθέσω τη δική μου ματιά.
Τα καράβια, τα τρένα, που σε τοποθετούν σε άλλη εποχή αλλά και οι διάφορες αρχιτεκτονικές τάσεις και επιρροές, είναι μερικά από αυτά.
Μέσα στο 2019 ευελπιστώ αυτή η ανάγκη της τέχνης και της τεχνικής, να πάρει σάρκα και οστά και η προσμονή αλλά και η προσδοκία, να αποτυπωθεί σε εικόνα.
Το λιμάνι για εμένα ήταν και είναι ένα σημείο αναφοράς. Ζώντας και μεγαλώνοντας σχεδόν δίπλα από αυτό, είχα την ευκαιρία να βρίσκομαι πολύ συχνά εκεί. Πάντα με γοήτευαν τα τεράστια πλοία να μπαίνουν στο λιμάνι, και που επάνω τους φιλοξενούσαν ανθρώπους από κάθε γωνιά της γης, αλλά και τα σκουριασμένα από την αλμύρα σκαριά, που μεταφέρανε προϊόντα από μακρινές χώρες.
Με τη φαντασία μου έπλαθα ιστορίες με τέρατα, πειρατές, και τη δύσκολη ρότα τους μέσα από πελώρια κύματα, και τα παγωμένα αφιλόξενα νερά -σίγουρα οι περιπέτειες μέσα από την παιδική λογοτεχνία έδιναν τροφή στη φαντασία.
Αυτές οι εικόνες παλιές που μείναν στο μυαλό και την ψυχή, αλλά και καινούργιες που σου δίνει η καθημερινότητα με την κίνηση, τους ήχους, τα πουλιά να ακολουθούν κάθε καράβι, άλλοτε σα να θέλουν να το καλωσορίσουν, και άλλοτε να το ξεπροβοδίσουν, έχω την χαρά και την τύχη, μέσα από τη φωτογραφία να τις κρατήσω ατόφιες, και να αποτελούν για εμένα πάντα, μια γλυκιά ανάμνηση.
Παρακάτω, στιγμές από τη διάσωση ενός γατιού και την Οδύσσεια μια μάνας:
…αλλά και στιγμές εντός κουζίνας:
