Γυναίκες φωτογράφοι υμνούν τη γοητεία της Θεσσαλονίκης

Η Θεσσαλονίκη, εκτός από μια ιδανική πόλη για να ζεις, είναι και ένας πρόσφορος τόπος, γεμάτος ομορφιές και κρυφές γωνιές, για να τον φωτογραφίζεις με αποτελέσματα θεαματικά.

Πριν λίγο καιρό, φιλοξενήσαμε στην Parallaxi ένα μεγάλο αφιέρωμα σε 8 φωτογράφους της πόλης που συνηθίζουν να αποτυπώνουν με τον φακό τους καρέ και στιγμές της Θεσσαλονίκης κι έπειτα να μοιράζονται τη δουλειά τους με περισσότερο κόσμο, μέσα από δημοσιεύσεις σε θεματικές ομάδες στα social media.

Διαβάστε σχετικά: 8 φωτογράφοι αποθεώνουν με ένα κλικ την ομορφιά της Θεσσαλονίκης

Αυτή τη φορά, οι γυναίκες παίρνουν την σκυτάλη και μας συστήνουν την πόλη μέσα από το δικό τους, ευαίσθητο και συνάμα καλαίσθητο φίλτρο. Η τέχνη της φωτογραφίας έχει κατακτήσει τον ελεύθερο χρόνο τους και θα τις βρεις να τριγυρνούν στα αστικά δρομάκια με τη μηχανή στα χέρια, έτοιμες να «κλειδώσουν» το παρελθόν και το παρόν της Θεσσαλονίκης στο κλείστρο τους.

Ευφροσύνη Βασίλαρου

Η φωτογραφία είναι μια μορφή τέχνης που μπήκε στη ζωή μου τα τελευταία πέντε χρόνια δίνοντας μου τη δυνατότητα να κρατήσω εικόνες που με εντυπωσιάζουν ή με σημάδεψαν για πάντα στην αρχική τους μορφή. Έχει μια ενεργή θέση στην καθημερινότητα μου κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μου καλλιτεχνικά.

Κυρίως με ενδιαφέρει να φωτογραφίζω μνημεία και κτίρια, που χτίστηκαν ως τη δεκαετία του 30. Έχω από μικρή μια απεριόριστη αγάπη στην αρχιτεκτονική, αγαπώ ιδιαίτερα τους ρυθμούς, τα σχήματα και τις λεπτομέρειες των κτιρίων.

Κάποιος που ζει ή βρίσκεται σε αυτή την πόλη μπορεί να βρει ανεξάντλητες πηγές έμπνευσης, είτε βρίσκεται Ανατολικά της πόλης, είτε Δυτικά. Προσωπικά, η Θεσσαλονίκη του χτες μέσα από γειτονιές, πλατείες και σοκάκια με εντυπωσιάζει και μου δίνει την ευκαιρία να αποτυπώσω κομμάτια του παρελθόντος, που μας φέρνουν σε επαφή με την ιστορία, και την αποτύπωση αυτής μέσα από μια σύγχρονη ματιά.

Διαβάστε επίσης: Το χιονισμένο λιμάνι φανερώνει την ομορφιά αυτής της πόλης

Ως γέννημα θρέμμα αυτής της πόλης δεν θα μπορούσα ποτέ να τη δω ως άσχημη,γιατί για εμένα είναι μια πόλη που ακόμα και αν μου δινόταν η ευκαιρία να διαλέξω πάλι αυτή θα ήταν η επιλογή μου. Είναι όμορφη και όταν απαθανατίζεται αλλά και όταν βιώνεται, γιατί μπορείς να αιχμαλωτίσεις μέσω της φωτογραφίας τη στιγμή εκείνη που σε άγγιξε, σε συγκίνησε ή και θαύμασες.

Η πόλη αυτή ήταν και είναι φτιαγμένη για τους ανθρώπους. Υπάρχουν πολλά κρυμμένα διαμάντια μέσα της που περιμένουν να αποκαλυφθούν φωτογραφικά όπως το Καλοχώρι, τα Σφαγεία, τα Ξυλάδικα και πολλά ακόμα urban και ξεχωριστά σημεία διάσπαρτα.

Διαβάστε επίσης: Άλλη μια μέρα στην ομίχλη

Η καθημερινότητά μου ως μαμά με ώθησε να δω τη μαγειρική και με ένα άλλο μάτι, αυτό του φακού, έτσι το food photography έγινε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μου, γιατί επίσης το θεωρώ μια ευρηματική πρόκληση.

Πριν δυο χρόνια, μαζί με άλλους δύο φίλους, έκανα την πρώτη μου έκθεση στο τεχνικό επιμελητήριο, με θέμα τα παλιά κτίρια της Θεσσαλονίκης. Αυτό σίγουρα ήταν ένα πρώτο βήμα για επερχόμενες εκθέσεις. Πολλά είναι τα θέματα που με αγγίζουν, οπότε και ένα πρότζεκτ που σιγά σιγά παίρνει μορφή, είναι οι Βυζαντινές εκκλησίες της πόλης.

*Δείτε τη δουλειά της Ευφροσύνης Βασίλαρου ΕΔΩ

Αναστασία Κασσελούρη 

Τα τελευταία χρόνια δηλώνω ερασιτέχνης φωτογράφος, παρότι αυτή η ιδιαίτερη σχέση αρχίζει πολλά χρόνια πριν, την εποχή που έδωσα το χαρτζιλίκι μου για να πάρω από έναν επαγγελματία φωτογράφο μια υπέροχη φωτογραφία του που αποτύπωνε “τοπίο στην ομίχλη”. Έτσι νομίζω τρύπωσε στη ζωή μου η συγκεκριμένη τέχνη. Νοιώθω ότι πάντα με γοήτευε αυτή η αποτύπωση της στιγμής που την “κλειδώνεις” με ένα κλικ στο χρόνο και την κρατάς για πάντα.

Στη Θεσσαλονίκη μου αρέσει να κρατάω με ένα κλικ την καθημερινότητα, τις εκφράσεις των ανθρώπων της, αλλά και να αποτυπώνω σε μια φωτογραφία μου τους δρόμους, τα κτίρια, τις ομορφιές της. Η Θεσσαλονίκη είναι μια μαγική πόλη όπου λειτουργούν έντονα όλες οι αισθήσεις. Είναι μια πόλη με γειτονιές, μυρωδιές, συναναστροφές, σχέσεις και αισθήματα. Τα ανακαλύπτεις σε κάθε γωνιά της αρκεί να θες να τα δεις, να τα μυρίσεις.

Από τη γειτονιά μου, κάπου ανατολικά της πόλης, και σε κάθε στενάκι από ανατολικά έως δυτικά και από τα νερά του Θερμαϊκού μέχρι τα Κάστρα, με το κέντρο να τραβά την προσοχή, ακόμα και στα πιο προβεβλημένα σημεία της πόλης ανακαλύπτεις νέους “θησαυρούς”, παρότι σε πολλά σημεία τα παλιά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα σε γεμίζουν θλίψη λόγω της εγκατάλειψης.

Με ενδιαφέρει η ανάδειξη των παλιών κτισμάτων με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους και ευτυχώς έχουν διασωθεί αρκετά και ελπίζω να τα διατηρήσουν. Ό,τι βιώνεις καθημερινά σε αυτή την πόλη γίνεται ακόμα πιο όμορφο όταν το αποτυπώνεις φωτογραφικά.

Όσο κι αν μελετήσεις για αυτή την ερωτική πόλη, αυτή την πόλη που σε κάθε της στενό κρύβει μια ιστορία και αφήνει να πλανώνται οι μνήμες, τα πρωινά χρώματα να λούζουν τα στενά της και τα πορφυρά της δύσης να ματώνουν τα νερά της και τις εικόνες να ξεδιπλώνονται πίσω από την ομίχλη, απαιτεί να την κοιτάς γλυκά και να την περπατήσεις. Κι όσο πιο δυτικά περπατήσεις, θα γνωρίσεις κι άλλες πτυχές της πόλης που δεν το περιμένεις, που δεν τις έχεις ακόμα ανακαλύψει.

Εκτός από το να γνωρίζω καθημερινά καλύτερα τη Θεσσαλονίκη με τις λήψεις μου με συναρπάζει το να φωτογραφίζω τη φύση και την άγρια ζωή. Καθετί που ζει και αναπαράγεται ελεύθερα χωρίς παρεμβάσεις.

Μέσω της τέχνης της φωτογραφίας ανακαλύπτεις την ομορφιά σε έναν κόσμο που ίσως να ήταν “ανύπαρκτος” ή δημιουργείς έναν κόσμο δικό σου, κι αυτό που επιθυμώ είναι το ταξίδι μου σε αυτό τον κόσμο να κρατήσει με αισθήματα άλλοτε ήρεμα κι άλλοτε δυνατά.

*Δείτε τη δουλειά της Αναστασίας Κασσελούρη ΕΔΩ

Μαρία Αρχοντίδου

Η σχέση μου με την φωτογραφία είναι καθημερινή και πολύ αγαπημένη. Πάντα υπάρχει χώρος για ένα κλικ της στιγμής, στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, φωτογραφίζοντας ξανά και ξανά τα όμορφα στενά της. Δεν τελειώνει ποτέ ως θέμα. Πάντα έχει κάτι να δώσει!

Αγαπημένα μου μέρη είναι οι στοές, τα παλιά κτίρια, τα στενά δρομάκια, οι πλατείες. Θέματα υπάρχουν παντού! Το σημείο που πιστεύω ότι είναι πολύ αξιόλογο για αναδειχθεί είναι τα Άνω Λαδάδικα, με πανέμορφα αρχοντικά γεμάτα ιστορίες και μυστήριο. Είναι πολυτάλαντη πόλη η Θεσσαλονίκη. Έχει ασχήμια που ξεπροβάλλει εκεί που δεν το περιμένεις και ομορφιά που σε κάνει να ξεχνάς όλα τα αρνητικά της. Πιο όμορφη είναι όταν βιώνεται γιατί ζεις μέσα στον κόσμο της, είσαι στον ρυθμό της.

Για να ανακαλύψεις μέρη στη Θεσσαλονίκη που δεν τα βλέπεις αλλιώς χρειάζεται πολύ περπάτημα. Κοντά στον Άγιο Δημήτριο έχει πανέμορφες καφετέριες, είναι ένα μέρος που δεν βλέπουμε συχνά φωτογραφημένο. Μέσα στο Μπεζεστένι, σε κτίρια που ανοίγουν μια φορά τον χρόνο, στο φανταστικό Μπενσουσάν Χάν που λίγοι γνωρίζουν.

*Δείτε τη δουλειά της Μαρίας Αρχοντίδου ΕΔΩ

Έφη Ζερμπούλη

Η φωτογραφία ήταν πάντα η μεγάλη μου αγάπη. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Έχω παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια για την τεχνική της ψηφιακής φωτογραφίας ενώ πλέον επιλέγω και παρακολουθώ ειδικότερα μαθήματα ή εισηγήσεις. Έχω συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός Ελλάδος, είτε ως μέλος της ομάδας φωτογραφίας που ανήκω, είτε ατομικά, καθώς και σε διαγωνισμούς φωτογραφίας. Χάρη στη φωτογραφία έχω ζήσει πολύ όμορφες «διαδρομές» και στιγμές και μου έχει χαρίσει πολλές χαρές και συγκινήσεις.

Αγαπώ τη Θεσσαλονίκη με τα χρώματα, τα αρώματα και τις εικόνες της. Μ’ αρέσει όμως να την αποτυπώνω κυρίως σε ασπρόμαυρο. Είναι μια πόλη που σου προσφέρει πολλές επιλογές σε επίπεδο πολιτισμού, διασκέδασης, εκπαίδευσης χωρίς να χάνει ευτυχώς το χαρακτήρα της και να αποκτά το χαώδες και την αποξένωση μιας μεγαλούπολης. Αγαπώ τις μικρές μουσικές και θεατρικές σκηνές της, τον παλμό της ζωής της, τα δρώμενα στους δρόμους της αλλά και στα διατηρητέα παλιά κτίρια, που σώζονται ευτυχώς όπως το Μπενσουσάν Χαν.

Μ’ αρέσει να περιπλανιέμαι στην Άνω Πόλη και στα σοκάκια της, στη γραφική πλατεία Άθωνος αλλά και στην απομονωμένη και εγκαταλειμμένη περιοχή της Κρήνης στο τέρμα. Με ενδιαφέρουν τα εγκαταλειμμένα στρατόπεδα, το νεκροταφείο τρένων στα δυτικά αλλά και η περιοχή του Καρνάγιο στα ανατολικά. Νομίζω, όπου και αν με βγάλει ο δρόμος μου, αφού αφουγκραστώ και παρατηρήσω με την ησυχία μου γύρω μου, πάντα βρίσκω μετά από λίγο κάτι να μου τραβήξει την προσοχή, να συναντηθεί το «μάτι με την καρδιά» και να αρχίσω τα κλικ.

Αξίζει να περπατάς στην πόλη και να κοιτάς και προς τα πάνω, να την παρατηρείς, να την αφήσεις να σου «μιλήσει» για την ιστορία της, όπως ανακάλυψα πρόσφατα ακολουθώντας εξαιρετικές ξεναγήσεις στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Αγαπώ επίσης να φωτογραφίζω τις παραστάσεις τέχνης που παρουσιάζονται στην πόλη, (χορό, θέατρο, συναυλίες) καθώς και πολλά οργανωμένα δρώμενα που ανακοινώνονται, όπως για παράδειγμα «οι Δρόμοι του Κουδουνιού» ενώ λάτρεψα φωτογραφικά το «Έγινε η σπίθα πυρκαγιά» που είναι από τα τελευταία που παρακολούθησα και ξεχωρίζω.

Η φωτογραφία είναι για μένα μια εσωτερική ανάγκη έκφρασης. Έχω πολλά όνειρα και σχέδια για να επικοινωνήσω τις φωτογραφίες μου με τον κόσμο και να αφουγκραστώ την αντίδραση τους, τις σκέψεις που τους προκαλούν.

*Δείτε τη δουλειά της Έφης Ζερμπούλη ΕΔΩ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: