Θεσσαλονίκη: Μια ξενάγηση στο Ντεπώ και ο απαγορευμένος έρωτας που γεννήθηκε στο τραμ

Το Ντεπώ είναι μία αγαπημένη περιοχή της Θεσσαλονίκης, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης από καλλιτέχνες και από όσους την έζησαν ως Συνοικία των Εξοχών.

Ήταν το πέρας της πόλης, τα χρόνια εκείνα, στη δεκαετία του ’50.

Σε μια τεράστια περιφραγμένη έκταση με ψηλό περίβολο, να μη βλέπει ανθρώπου μάτι μέσα βρίσκονταν οι αποθήκες του τραμ. Αυτές έδωσαν το όνομα σε όλη την περιοχή Ντεπώ, που στα γαλλικά σημαίνει Αποθήκη, μιας και η εταιρία που το εγκατέστησε ήταν βελγική.  Εξ ου λοιπόν και το όνομα Ντεπώ.

Αυτό αναφέρει στο βιβλίο «Το ζαρκάδι του Ολύμπου» η συγγραφέας του, Αρχαιολόγος και Θεατρολόγος, Τζένη Βελένη, η οποία χαρακτηρίζει την περιοχή ένα Παράδεισο, μια Εδέμ.

Τα περισσότερα σπίτια ήταν βίλες, με κυριότερη τη Βίλα Αλλατίνη (σημερινό κτίριο της Περιφέρειας), που αποτελούσε και το φυσικό σύνορο του Ντεπώ, φτάνοντας μέχρι το Αμαξοστάσιο. Υπήρχε και η Βίλα Μορπούργκο, η Βίλα Μπιάνκα, κι άλλα σημαντικά και όμορφα κτίρια στη σειρά, η οδός Ανθέων τότε ήταν γεμάτη τέτοια σπίτια, όπως φυσικά και η Λεωφόρος των Εξοχών (σημερινή Βασιλίσσης Όλγας).

Η οδός Αλλατίνη (σημερινή Σοφούλη) ένωνε το Ντεπώ με την Καλαμαριά, αλλά τότε η περιοχή ήταν χωράφια με διάσπαρτες μεσοαστικές βίλες. Μόνο αυτός ο δρόμος υπήρχε και τα άλλα ήταν χωράφια.

Ο χώρος του παλαιού αμαξοστασίου του τραμ εδώ και πολλές δεκαετίες, από τότε δηλαδή που έπαψε να είναι μάντρα της Αστυνομίας, ανήκει στο Δήμο Θεσσαλονίκης, παραμένει αναξιοποίητος, ενώ τα κάποτε εμβληματικά κτίρια του Πιέρρο Αριγκόνι ρημάζουν.

Ο χώρος άνοιξε για την παράσταση 2310 των Γιώργου Τούλα και Χάρη Πεχλιβανίδη, με τη συμμετοχή 6 Θεσσαλονικιών ράπερς. 

Ο αρχαιολόγος και ξεναγός, Τάσος Παπαδόπουλος λίγο πριν από την έναρξη της παράστασης 2310 στον ιστορικό χώρο του Ντεπώ, στο παλιό αμαξοστάσιο του Τραμ, έκανε μια μικρή ξενάγηση και αφηγήθηκε την ιστορία του.

Δείτε στο παρακάτω video

O μεγάλος έρωτας της Αλίν και του Σπύρου

Μια από τις πιο ρομαντικές ιστορίες της πόλης συσχετίζεται με τη μεγάλη κόρη της οικογενεία την Αλίν. 1912. Η Αλίν μπαίνει στο τραμ για να πάει στο Ντεπώ, όπου ήταν ο τερματικός σταθμός, 200 βήματα πιο πέρα είναι η Casa Bianca. Στο μπροστινό βαγόνι λοιπόν λόγω ζέστης λιποθυμάει.

@parallaximagΟ απαγορευμένος έρωτας που γεννήθηκε στο τραμ της Θεσσαλονίκης Ο Ξεναγός Τάσος Παπαδόπουλος εξηγεί.♬ πρωτότυπος ήχος – Parallaxi Magazine

Την συνεφέρει ο Σπύρος Αλιμπέρτης, Έλληνας αξιωματικός που άνηκε στον ελληνικό στρατό που απελευθέρωσε την πόλη. Ερωτεύονται κεραυνοβόλα, την πάει στο σπίτι της στην Casa Bianca αλλά οι μικτοί γάμοι τότε απαγορεύονται και ο Ντίνο Φερνάντεζ, πατέρας της Αλίν, τους απαγορεύει να είναι μαζί. Έτσι «κλέβονται».

Η Αλίν γίνεται χριστιανή, σκάνδαλο ξέσπασε στην πόλη, το γράφουνε οι εφημερίδες και οι δυο τους εγκαταλείπουν την πόλη οριστικά. Όπως αναφέρει η τοπική εφημερίδα «Το Φως» στο φύλλο της 8ης Μαρτίου 1914, επέστρεψαν γιατί ο Αλιμπέρτης έφερνε τα οικονομικά συμβόλαια ανοικοδόμησης της πόλης. Τότε, ο Ντίαζ τους δέχτηκε.

Το 1931 η Bianca μητέρα της Αλίν, πεθαίνει στο Παρίσι. Στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1943, η οικογένεια Φερνάντεζ δολοφονήθηκε ένας – ένας στην ιταλική πόλη Μείνα, από Ναζί. Τα μοναδικά μέλή της που σώθηκαν ήταν η Αλίν διότι ήταν χριστιανή και η Νίνα διότι βρισκόταν στην γαλλική πρωτεύουσα.

Μετά τον πόλεμο ο Αλιμπέρτης και η Αλίν επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη βρήκαν το κτίσμα σε άθλια κατάσταση και αναγκάστηκαν να μείνουν στο ισόγειο που είχε υποστεί τις λιγότερες ζημιές. Το ζευγάρι που με τον έρωτά του σημάδεψε μία ολόκληρη περίοδο της σύγχρονης Θεσσαλονίκης έφυγε από τη ζωή το 1960. Πέθανε πρώτα ο Αλιμπέρτης και το 1965 πέθανε η Αλίν στο Παρίσι.

Το σπίτι πέρασε στην πλήρη κυριότητα της αδελφής της Νίνας, μονίμου κατοίκου του Παρισιού. Η Νίνα το πουλά στους Ν. και Γ. Τριάρχου και Σουζάννα και Σολομών Μαλλάχ, ενώ πλέον ανήκει στο Δήμο Θεσσαλονίκης και στεγάζει τη Δημοτική Πινακοθήκη.