To καινούριο γκράφιτι στη Θεσσαλονίκη με ένα σπουδαίο μήνυμα για τα ζώα και εμάς

Συνεχίζοντας να κάνει έργα με κοινωνικά μηνύματα, ο εικαστικός Γιώργος Κόφτης που μας συγκλόνισε όταν έκανε τα καρφιά στο σημείο της τραγωδίας στα Τέμπη αλλά και όταν δημιούργησε το mural με την Μαρία Καβογιάννη ως κακοποιημένη γυναίκα από το «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, παρουσίασε το νέο του έργο με ένα ισχυρό και ιδιαίτερα προσωπικό μήνυμα για εκείνος, που έχει να κάνει με την αγάπη μας προς τα ζώα του πλανήτη.

«Το αγόρι με τον αρουραίο», στέλνει το παραπάνω μήνυμα από τον τοίχο ενός εγκαταλειμμένου εργοστασίου στην περιοχή του Αγγελοχωρίου στη Θεσσαλονίκη όπου ζωγράφισε πριν λίγες μέρες ο σπουδαίος εικαστικός.

Όπως εξηγεί ο ίδιος στην Parallaxi το έργο δεν είναι προσβάσιμο για να το δει εύκολα ο κόσμος, αλλά όπως λέει «Είναι μία προσωπική εκτόνωση 100% για μένα».

Μιλώντας ο Γιώργος Κόφτης για το νέο του έργο, αναφέρει:

«Πρόκειται για ένα βιωματικό και πολύ προσωπικό έργο για μένα. Είναι η σχέση μου με το σκυλάκι μου στην ουσία και το πόσο θεραπευτική είναι αυτή η σχέση με τα ζώα. Με αφετηρία τα πόσα άσχημα πράγματα γίνονται γύρω μας, η θεραπεία νιώθω πώς είναι να μαθαίνουμε στα παιδιά από μικρά να αγαπούν τα ζώα. Νομίζω ότι κρύβει πολλή σοφία αυτό το πράγμα. Πολλή αγάπη, πολλή ψυχική ισορροπία. Τα ζώα είναι μάθημα ενσυναίσθησης. Το ότι αγαπάει έναν αρουραίο το παιδάκι δείχνει για μένα και την αγάπη για ένα πιο σκοτεινό κομμάτι του εαυτού μας. Κάτι τελείως συμβολικό»

Για την επιλογή του να ζωγραφίσει έναν αρουραίο και όχι ένα άλλο, ίσως πιο οικείο ζώο στα μάτια μας, απαντά πως: «Αισθάνομαι ότι είναι ένα παρεξηγημένο ζώο ο αρουραίος και γι’ αυτό το επέλεξα. Έβαλα μάλιστα να είναι με ένα παιδί που δεν έχει ακόμα προκαταλήψεις. Αντιμετωπίζει το ζώο ως ένα γλυκό πλάσμα. Είναι ένα παιδί που δεν έχει γίνει ακόμα ρατσιστής, δεν έχει μπει ακόμα σε κάποια κατηγορία και κρατάει ακόμα την αθωότητά του. Ήθελα με αυτό το έργο να δείξω τη θετική και αθώα πλευρά του ανθρώπου. Ακούμε πολλές φορές ότι το χειρότερο είδος είναι ο άνθρωπος κι αυτό επειδή κάποιοι είναι διεστραμμένοι. Όμως απλά είναι μία τάση μας να γενικεύουμε τα πράγματα. Βλέπουμε λοιπόν ότι τα παιδιά έχουν μία πολύ γλυκιά προσέγγιση προς τα ζώα συνήθως. Νομίζω λοιπόν ότι στην πορεία το χειρότερο που συμβαίνει στον άνθρωπο είναι ότι δεν έχει μία ξεκάθαρη έννοια της ενηλικίωσης. Δηλαδή η ενηλικίωση στον άνθρωπο σημαίνει πολύ ηλίθια πράγματα στην κοινωνία μας. Βγάλε λεφτά, να είσαι γκόμενος, να είσαι έτσι, να είσαι αλλιώς, τα κορίτσια θέλουν να αποδείξουν πως είναι οι πρώτες, ότι είναι οι πιο γκομενάρες και εκεί χάνεται ο μπούσουλας. Ενώ η ενηλικίωσή θα μπορούσε να είναι απλά τα συναισθήματά μας και μία ωριμότητα. Έχουμε μπερδέψει πολλές έννοιες και μετά χανόμαστε. Έτσι μετά παίρνουμε δρόμους πολύ παράξενους» λέει.

Πρόσφατα, στην Βρετανία, ο Bansky παρουσίασε μία σειρά νέων έργων με ζώα, δίνοντας το δικό του μήνυμα σχετικά με την αγάπη που πρέπει να έχουμε απέναντι σε αυτά τα πλάσματα. Ο Γιώργος Κόφτης αναφέρει πως υπήρξε μία σύμπτωση η θεματική με το δικό του έργο, αν και όπως λέει υπάρχει μία «συγγένεια» του Παιδιού με τον αρουραίο τόσο με τον μυστηριώδη Βρετανός καλλιτέχνης του graffiti, όσο και με τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

«Υπάρχει μία αναφορά στο Banksy γιατί εκείνος ζωγράφιζε αρουραίος πάντα. Δεν ήταν βέβαια αυτή η αφορμή για να κάνω τον αρουραίο αλλά είχε πλάκα ο συνειρμός. Επίσης και ο τρόπος που τον αγκαλιάζει το παιδί θυμίζει έναν πίνακα του Ντα βίντσι με τη γυναίκα που αγκαλιάζει τη νυφίτσα (πρόκειται για το διάσημο έργο «Η κυρία με την ερμίνα»).

Μιλώντας με τον Γιώργο Κόφτη για την επίδραση που μπορεί να έχουν τα ζώα στη ζωή μας, καθώς και ο ίδιος ζει τη δική του «θεραπεία» όπως λέει, μαζί με τον Πέπε, τον δικό του σκύλο, αναφέρει:

«Σαν λαός έχουμε περάσει πολλά ζόρια τελευταία πού θα μπορούσαν να αιτιολογήσουν αυτή την νωθρότητα που παρατηρώ. Αν και γενικότερα πιστεύω ότι μας λείπει παιδεία και καλλιέργεια. Είμαστε φοβικοί με πολλά πράγματα και κυρίως με το συναίσθημα. Δηλαδή είμαστε πολύ σκοτεινός λαός παρόλο το φως που έχουμε γύρω μας. Φοβόμαστε να αγκαλιάσουμε τα συναισθήματά μας. Η επαφή με τα ζώα νομίζω ότι είναι πολύ σωτήρια σε αυτό το πράγμα. Είναι ένας πάρα πολύ ωραίος τρόπος να καλύψεις τα κενά στην καρδιά σου. Εντάξει είναι και τυράννια να έχεις ένα ζώο αλλά είναι μία γλυκιά τυράννια. Είναι μία συνεχής επαφή με κάτι που είναι αθώο. Δεν γίνεται κακό ποτέ το ζώο αν δεν το κάνεις εσύ. Εμείς είμαστε οι μπουρδουκλωμένοι»

Για την επιλογή του τελευταία να δημιουργεί έργα μακριά από την πόλη, σε πιο απομακρυσμένες περιοχές όπως αυτή του Αγγελοχωρίου για το «Παιδί με τον αρουραίο» αλλά και εκείνο για την έμφυλη βία με το πρόσωπο της Μαρίας Καβογιάννη, ο Θεσσαλονικιός ζωγράφος και graffiti artist αναφέρει δύο λόγους: «Το να βγαίνω έξω από την πόλη και να κάνω έργα, μου κάνει καλό εμένα. Εκτονώνομαι. Θα εκραγώ αν δεν το κάνω. Επίσης δεν έχω έρθει σε επικοινωνία με κανέναν δήμαρχο και δεν υπάρχουν χώροι για μένα. Έχω σταμπάρει δύο τρεις υπερτέλειους τοίχους στην πόλη και δεν πάω γιατί δεν θέλω να με συλλάβουν. Φοβάμαι. Έχω έτοιμα πράγματα που θέλω να κάνω και φοβάμαι»

Για όσους δεν το θυμούνται ή δεν το γνωρίζουν, σάλο είχε προκαλέσει τον Ιούλιο του 2023 στη Θεσσαλονίκη το σβήσιμο του graffiti που είχε κάνει ο Γιώργος Κόφτης σε τοίχο του ΑΠΘ, με το πρόσωπο του σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου.

«Ξεχωρίζω αυτό το τελευταίο έργο μου, γιατί ήρθε σε μία φάση που αγκαλιάζω πολύ τα σκοτεινά μου κομμάτια» λέει ο σπουδαίος καλλιτέχνης όταν τον ρωτάω ποιο έργο του ξεχωρίζει. «Έχει ιδιαίτερο συμβολισμό για μένα. Μαθαίνω στα 45 μου να αγκαλιάζω τον εαυτό μου και τη βρωμιά μου. Τα ελαττώματα μου. Το μεγαλύτερο όφελος της επαφής μου με τον Πέπε τον σκύλο μου, είναι η μεγάλη απόδειξη ότι μπορώ να αγαπώ πολύ. Όχι να με αγαπάει εκείνος, ότι εγώ μπορώ να αγαπώ. Αυτό είναι θεραπεία για μένα. Αυτή είναι η καλύτερη παρέα μου στο σύμπαν…»

Τέλος, όπως υποσχέθηκα στον Γιώργο Κόφτη, ο μικρός Πέπε, πηγή έμπνευσης αυτού του μεγάλου έργου