Το πολύχρωμο κτήριο της πλατείας Ιπποδρομίου φώτισε σαν γιορτινή όαση

Την παραμονή των Χριστουγέννων, το πολύχρωμο κτήριο του αριθμού 10 της πλατείας Ιπποδρομίου φώτισε σαν γιορτινή όαση στο κέντρο της πόλης. Το Χριστιανικό Στέκι που μετρά φέτος 44 χρόνια εθελοντικής προσφοράς στους αστέγους και απόρους της Θεσσαλονίκης, γέμισε μουσική, χαμόγελα κρυμμένα από μάσκες και αγιοβασιλιάτικα σκουφιά.

Την περασμένη Παρασκευή στις 10:00 το πρωί, συναντούσε κανείς μία πολυάριθμη ουρά να διασχίζει μεγάλο μήκος της πλατείας Ιπποδρομίου, χωρισμένη στα δύο, αριστερά και δεξιά της εισόδου του Στεκιού. Από την είσοδο ανάβλυζε η μυρωδιά της κανέλας, και οι μελωδίες της ορχήστρας που είχε στηθεί από νωρίς λίγα μέτρα απέναντι από αυτή, ανταγωνίζονταν τον ήχο των δεκάδων εθελοντών που πηγαινοέρχονταν βιαστικά.

Οι εθελοντές είχαν ετοιμάσει πακέτα με μερίδες φαγητού, ευχετήριες κάρτες και χριστουγεννιάτικους σκούφους για όλους, καθώς και εξατομικευμένα δώρα για τις γυναίκες, τους άντρες και τα παιδιά. Ενώ τα πακέτα μοιράζονταν, οι άνθρωποι σερβίρονταν γλυκά και ζεστά ροφήματα από τα τραπέζια που είχαν στηθεί, συζητούσαν και αντάλλασσαν ευχές για όμορφες μέρες.

Το πρωτόγνωρο σε αυτή την πρωτοβουλία είναι, πως ήταν απαλλαγμένη από κάθε είδους μεμψιμοιρία και συγκινησιακή φόρτιση.

Πολύ συχνά και πολύ δικαιολογημένα, η ανθρωπιστική βοήθεια συνοδεύεται από λύπηση και θλίψη. Προσφέρεις στον συνάνθρωπό σου τα απολύτως απαραίτητα αγαθά για τη διαβίωσή του ενόσω εσύ πασχίζεις για την επόμενη υλική ή κοινωνική σου κατάκτηση, κι αυτή η σύγκριση, υπόρρητη, έμμεση και προπαντός άδικη, σε τσακίζει.

Αυτή τη φορά όμως, δεν επρόκειτο τόσο για ένα αμιγώς κοινωνικό έργο όσο για μία συμπεριληπτική γιορτή. Δεν υπήρχαν άνθρωποι δύο κατηγοριών, οι έχοντες και οι μη έχοντες, μόνο οικοδεσπότες και φιλοξενούμενοι, όπως στα οικογενειακά τραπέζια. Δεν μοιράστηκαν στους απόρους αποκλειστικά είδη πρώτης ανάγκης αλλά μικρά δώρα πολυτέλειας. Έλαβαν καινούργιες πιτζάμες, ζώνες και κάλτσες. Ήπιαν ζεστό χυμό βύσσινο με μυρωδικά και απόλαυσαν μελομακάρονα και κουραμπιέδες.

Η Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία Θεσσαλονίκης, μέσω της διακονίας του Χριστιανικού Στεκιού, προσπαθεί από το 1977 να εξισορροπήσει τις κοινωνικές ανισότητες προσφέροντας καθημερινό συσσίτιο σε όλους όσοι βρίσκονται σε ανάγκη: ντόπιους, πρόσφυγες και μετανάστες. Το συσσίτιο πραγματοποιείται καθημερινά στις 10:00 το πρωί, στη διεύθυνση του Στεκιού, όπου και μοιράζονται τα τρόφιμα σε πακέτα λόγω των υγειονομικών συνθηκών.

Την πολύχρονη λειτουργία του και το κοινωνικό έργο που επιτελεί, τα χρωστάει εξ ολοκλήρου στους ανθρώπους που το απαρτίζουν. Οι εθελοντές, ως επί το πλείστον νέοι άνθρωποι με κοινωνική ευαισθησία είναι αυτοί που συλλέγουν όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, τα συγκεντρώνουν και τα διαχειρίζονται ανάλογα. Η προσωπική επαφή και επικοινωνία με τους απόρους που πολύ συχνά είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι ή μοναχικοί, είναι επίσης σημαντικό κομμάτι της διακονίας. Γίνεται προσπάθεια από τα μέλη του Χριστιανικού Στεκιού, όπως τα ίδια λένε, να συνδυάζεται με την διανομή η πνευματική συζήτηση. Ο προσωπικός χρόνος και η ενέργεια που επενδύουν οι εθελοντές στο κοινωνικό τους έργο, είναι πολύτιμα ανεξαρτήτως ποσότητας. Οποιαδήποτε βοήθεια μπορεί να οδηγήσει έστω και λίγο εγγύτερα στην αλλαγή, είναι βοήθεια που την έχουμε οπωσδήποτε ανάγκη.

*Το κείμενο έγραψε η Μυρτώ Πατέρα

Δείτε επίσης: