ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Το Mad Max της Περαίας
Μέσα από τον φακό του Γιώργου Στάμκου.
Εικόνες: Γιώργος Στάμκος
Καλώς ήρθατε στα Τσαΐρια της Περαίας, ένα όνομα προέρχεται από την τούρκικη λέξη cayir που σημαίνει μεγάλη επίπεδη έκταση. Επίσης, έχει τη σημασία του αφιλόξενου ερημωμένου τόπου. Συνήθως ονομάζουμε έτσι την περιοχή που δεν ανήκει στον κύριο ιστό της πόλης.
Η Parallaxi είχε κάνει πρόπερσι ένα οδοιπορικό σε αυτή τη δύσκολη γειτονιά. Ο Γιώργος Τσιτιρίδης, που έχει δουλέψει για χρόνια με τους Τσιγγάνους επισκέφτηκε επί τόπου αυτά τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού.
Από τότε η ”γειτονιά” αυτή απασχόλησε δεκάδες φορές την επικαιρότητα. Για τις φωτιές που έκαιγαν συχνά πυκνά. Τους μαύρους καπνούς που σηκώνονταν στον ανατολικό ορίζοντα της πόλης. Τα τοξικά που αναπνέαμε. Πέρυσι τον Σεπτέμβριο, επικοινωνήσαμε με τους αγανακτισμένους κατοίκους, μια ομάδα πολιτών που σήκωσαν ψηλά το θέμα στην ατζέντα της πόλης (δείτε εδώ: Η καύση καρκινογόνων υλικών, μια θλιβερή καθημερινότητα στην Περαία).
Εκτός από τους πυροσβέστες και τα μέλη των ανθρωπιστικών οργανώσεων, κανείς άλλος στο μεταξύ δεν έμπαινε σε αυτό το άβατο. Μόνο τα μέλη των περίπου 60 οικογενειών που εγκαταστάθηκαν εκεί στις αρχές του 1990. Άνθρωποι ξεχασμένοι από θεό και ανθρώπους, πολλοί από αυτούς με έλλειψη διάθεσης για ένταξη σε δομές, πολλοί από αυτούς φορείς παραβατικότητας.
Η επιχείρηση της αστυνομίας πριν λίγες μέρες ανάγκασε τους Ρομά των Τσαϊριών να αποχωρήσουν, προς άγνωστες κατευθύνσεις. Ελάχιστοι, μεμονωμένοι, βρίσκονται πια εκεί, ίσως οι πιο παραβατικοί, ίσως οι πιο απεγνωσμένοι.
Αυτό που αντικρίζει πια κανείς στα χωράφια αυτά είναι ένα σκηνικό βγαλμένο λες από τις σκηνές του Mad Max. Ένα δυστοπικό τοπίο γεμάτο καμένα αυτοκίνητα, λαμαρίνες και στάχτη. Ένα μεταμοντέρνο σκηνικό εφιάλτη. Ο Γιώργος Στάμκος περπάτησε στα έρημα τσαϊρια της Περαίας. Και οι εικόνες του μοιάζουν πολαρόιντ ενός τόπου που ξέχασε η πόλη, η ζωή, ο πολιτισμός.
