Οι cool υπερήρωες αυτές τις μέρες στην Ελλάδα κρατάνε κομπιουτεράκι
Νέοι, Θεσσαλονικείς και λογιστές σε περίοδο φορολογικών δηλώσεων, στην Ελλάδα των σπασμένων νεύρων.
Είναι νέοι, ζούνε στη Θεσσαλονίκη και επαγγέλλονται λογιστές στη χώρα με τα σπασμένα νεύρα όπου οι εξελίξεις στο φορολογικό πεδίο τρέχουν γρηγορότερα και από την ταχύτητα του φωτός. Δύο από τους πρωταγωνιστές των ημερών απάντησαν χαλαρά στο ερωτηματολόγιό μας, συνθέτοντας το προφίλ ενός γήινου επαγγελματία που έχει και την δική του ζωή να ζήσει στο ενδιάμεσο από τα μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα που δέχεται από τον κύριο Χ. σχετικά με το αν θα έχει επιστροφή φόρου.
Κρατάνε στα χέρια τους τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες ειδήσεις την περίοδο των κοινωνικών παροχών και τον μήνα των φορολογικών δηλώσεων τιμάνε τους καθηγητές τους με τις ικανότητες που επιδεικνύουν στο “συμμάζεμα” των παραβλέψεων του εκάστοτε φορολογούμενου. Ταυτόχρονα κάνουν περήφανη την μαμά τους κάθε φορά που χρειάζεται να εξηγήσουν με απλά λόγια όσα πρωτάκουστα ακούει η ίδια και οι φίλες της καθημερινά στις ενημερωτικές εκπομπές.
Λογιστές, αυτή η μάστιγα. Δεν τους θέλουμε αλλά είναι οι άνθρωποί μας. Φαντάζεστε να έπρεπε να κατανοήσουμε ολομόναχοι το νέο -για πολλοστή φορά- πιο ακατανόητο από την προηγούμενη, νομοσχέδιο; Οπότε, ως τότε φροντίζει για αυτό η Γεωργία, ο Γρηγόρης και κάποιες εκατοντάδες συνάδελφοί τους.
Η Γεωργία Πάσχου εργάζεται στο χώρο εδώ και έξι χρόνια. Συγκεκριμένα από τα 20 της. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι υπεύθυνη λογιστηρίου και μισθοδοσίας σε εταιρεία και συνεχίζει την συνεργασία της με το λογιστικό γραφείο στο οποίο ξεκίνησε.
Είναι η λογιστική συνειδητή απόφαση ή ξεκινάς με άγνοια κινδύνου και όπου σε βγάλει;
Μπορώ να πω πως ήταν αρκετά συνειδητή απόφαση για εμένα. Πρόσφατα μάλιστα βρήκα μια έκθεση της Α’ Γυμνασίου στην οποία δήλωνα με περισσή χαρά ότι θέλω να ακολουθήσω την λογιστική ως επάγγελμα! Το περίεργο είναι ότι είχα την ευκαιρία, από μικρή ακόμα, να συναναστραφώ με ανθρώπους του χώρου, τους οποίους έβλεπα σ ένα μόνιμο άγχος, μ’ ένα τηλέφωνο στο χέρι και σημειώσεις παντού. Αλλά για κάποιο λόγο ήθελα να το ζήσω κι εγώ όλο αυτό…
Και πού σε βγάζει τελικά σήμερα;
Σ’ ένα τρέξιμο από το πρωί ως το βράδυ και σε μόνιμη εγρήγορση αλλα να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω εάν θα μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου, έστω και λίγο, πιο ήρεμη!
Πώς είναι να κρατάς την τύχη της ανακοίνωσης του «δικαιούσαι» κοινωνικό επίδομα και την ατυχία του αντίθετου δεκάδων ανθρώπων, στα χέρια σου;
Όσοι έρχονται στο γραφείο για τον συγκεκριμένο λόγο έχουν μια ελπίδα ζωγραφισμένη στο βλέμμα τους αλλά και μια διάθεση για σχολιασμό της όλης κατάστασης. Εάν τελικά το δικαιούνται, σταματούν αυτόματα το σχολιασμό και φεύγουν αμέσως με ένα πλατύ χαμόγελο. Σε αντίθετη περίπτωση ακολουθεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, δεκάλεπτος μονόλογος σε έντονο τόνο για την απαράδεκτη πολιτική, το κακό σύστημα και για το πώς μας κατάντησαν έτσι. Ακούς, ακούς, ακούς… φεύγουν!
Ποιο είναι το πιο δυσβάσταχτο στην συγκεκριμένη δουλειά;
Ότι δυστυχώς πλέον ο λογιστής αποσπάται καθημερινά από τις ουσιαστικές του υποχρεώσεις απέναντι στις επιχειρήσεις και τους φορολογούμενους και σε αρκετές περιπτώσεις τείνει να γίνει κέντρο εξυπηρέτησης πολιτών και «αμισθί υπάλληλος» του κράτους. Οποιαδήποτε νέα πλατφόρμα ανέβει στο διαδίκτυο και οτιδήποτε ακουστεί στην τηλεόραση «Ο λογιστής θα ξέρει και θα το κάνει». Δεν είναι καθόλου έτσι όμως…
Τι δεν καταλαβαίνει με τίποτα ο μέσος Έλληνας φορολογούμενος;
Όλα τα παραπάνω και επίσης ότι αυτά που ακούει στις ενημερωτικές πρωινές εκπομπές της τηλεόρασης, και ο τρόπος που τα αντιλαμβάνεται ο ίδιος, δεν σημαίνει ότι ισχύουν κιόλας, τουλάχιστον όχι πάντα.
Πότε ξεστομίζεις τα περισσότερα «θα τα παρατήσω, τέλος»;
Όταν δίνονται προθεσμίες υποβολών πρακτικά αδύνατες να τηρηθούν, κάποιες ημέρες κατά τις 10 το βράδυ στο γραφείο και σίγουρα σε περίοδο δηλώσεων λίγο πριν το τέλος της προθεσμίας.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο του να είσαι λογιστής σε μία χώρα που βιώνει κρίσεις;
Το πιο δύσκολο είναι ότι είσαι αρμόδιος να εξηγήσεις και να εφαρμόσεις νόμους και φορολογίες που ακολουθούν την λογική «Θα φορολογήσω όποιον δεν βγάζει χρήματα, σαν να έβγαζε» και «Θα κάνω το ασφαλιστικό σύστημα να μοιάζει με φορολογία». Είναι δύσκολο να το κατανοήσει αυτό ο Έλληνας επιχειρηματίας και νιώθει αδικημένος και εδώ που τα λέμε, είναι!
Αν μπορούσες να χρησιμοποιήσεις ένα επιχείρημα για να αντικρούσεις την άποψη που θέλει να κάνεις ένα από τα πιο ξενέρωτα επαγγέλματα;
Κάθε άλλο θα έλεγα. Είναι ένα επάγγελμα που δεν σε αφήνει να βαρεθείς ποτέ. Καμία ημέρα δεν είναι ίδια στο γραφείο και οι αλλαγές τρέχουν με τόσο γρήγορο ρυθμό που τρέχεις κι εσύ μαζί τους. Επίσης τίποτα δεν συγκρίνεται με την ικανοποίηση του να καταφέρνεις να βρίσκεις, με χίλιους τρόπους, λύση σε θέματα που έμοιαζαν άλυτα στην αρχή!
Ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος ξεκίνησε ως βοηθός λογιστή το 2010, ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο σώμα Ορκωτών Λογιστών και εργάστηκε για τέσσερα περίπου χρόνια ως ασκούμενος Ορκωτός Λογιστής στο πεδίο της Ελεγκτικής & Λογιστικής. Τον τελευταίο χρόνο δίδασκε την επιστήμη του ως καθηγητής σε ΙΕΚ και πλέον άνοιξε το δικό του γραφείο στη Θεσσαλονίκη.
Είναι η λογιστική συνειδητή απόφαση ή ξεκινάς με άγνοια κινδύνου και όπου σε βγάλει;
Η λογιστική ήταν επιλογή του αδερφού μου, ως μεγαλύτερος, μετά από δύο χρόνια σπούδασα και εγώ μαζί του στην ίδια πόλη και στην ίδια σχολή. Είναι δυο χρόνια μεγαλύτερος ασχέτως που έχω πιο πολλά άσπρα μαλλιά από τον ίδιο. Συνεπώς η πρωταρχική απόφαση δεν ήταν καν δική μου για να την μελετήσω, η επιλογή στη συνέχεια ήταν και απόλυτα συνειδητή, αναφέρομαι στο μεταπτυχιακό μου.
Και πού σε βγάζει τελικά σήμερα;
Σήμερα, ολοκληρώνω το δεύτερο μεταπτυχιακό μου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στην εξωστρέφεια και δίνω την τελευταία μου ευκαιρία σε αυτό το κράτος με την επιλογή μου να ανοίξω αυτό το λογιστικό γραφείο. Είμαι αισιόδοξος, υπάρχει όρεξη και γνώση.
Πώς είναι να κρατάς την τύχη της ανακοίνωσης του «δικαιούσαι» κοινωνικό επίδομα και την ατυχία του αντίθετου δεκάδων ανθρώπων, στα χέρια σου;
Στην δουλειά μου υπάρχει μεγάλη ευθύνη και αυτό το ρίσκο δεν αναγνωρίζεται πάντα. Προσπαθώ το «δεν δικαιούσαι» να το εξηγήσω, χωρίς απόλυτα να υπάρχει επιτυχία σε αυτήν την εξήγηση! Σίγουρα φταίει το σύστημα, ο δημιουργός όλων, αλλά συνήθως και ο πελάτης. Με κλειστά ματιά επιθυμώ να το δικαιούνται όλοι, είναι αδύνατον αλλά είναι ωραία αίσθηση.
Ποιο είναι το πιο δυσβάσταχτο στην δουλειά;
Ότι είναι ένα επάγγελμα με τρομερές απαιτήσεις, συνεχόμενη εξέλιξη και πολύ διάβασμα εξαιτίας της ανανέωσης νόμων, διευκρινιστικών κτλ που υπάρχει στην φορολογία. Η αναγνώριση! Γενικά δεν εκτιμάται η παροχή υπηρεσιών, πιστεύω ότι με καταλαβαίνετε και εσείς, η αγαπημένη μου ατάκα «και τι κάνεις πίσω από την οθόνη, πατάς δυο νούμερα!» τάδε έφη ηλικιωμένος συνταξιούχος που πήρε και επίδομα, φαντάζεσαι να του έλεγα ότι δεν δικαιούται.
Τι δεν καταλαβαίνει με τίποτα ο μέσος Έλληνας φορολογούμενος;
Τα αστεία μας! Μόνο ένας λογιστής μπορεί να καταλάβει τα αστεία ενός λογιστή. Αλλά πέρα από την πλάκα. Ότι είμαστε μαζί του θα πρέπει να καταλάβει περισσότερο ο Έλληνας φορολογούμενος. Μπορεί να βοηθάμε στην είσπραξη τον φόρων, όμως πληρωνόμαστε από τον Έλληνα φορολογούμενο.
Πότε ξεστομίζεις τα περισσότερα «θα τα παρατήσω, τέλος»;
Δεν το έχω πει, όμως θα έπρεπε να το πω πολλές φορές!
Ποιο είναι το πιο δύσκολο του να είσαι λογιστής σε μία χώρα που βιώνει κρίσεις;
Μια χώρα σαν την Ελλάδα που ανθεί η πολυνομία μαζί με την οικονομική κρίση, δημιουργείται μια εκρηκτική αντίδραση. Μειώθηκαν όλων οι αντοχές όλων και αυτό είναι ορατό σε όλα τα επαγγέλματα. Με τις ερωτήσεις σου, θα με κάνεις να πω «θα τα παρατήσω τέλος!».
Αν μπορούσες να χρησιμοποιήσεις ένα επιχείρημα για να αντικρούσεις την άποψη που θέλει να κάνεις ένα από τα πιο ξενέρωτα επαγγέλματα ποιο θα ήταν αυτό;
Δεν μου αρέσει να αλλάζω την γνώμη κάποιου. Παρ’ όλα αυτά θα ήθελα να υπερασπιστώ αυτήν την επιστήμη της λογιστικής! Με τον ισολογισμό για παράδειγμα, απεικονίζεις την εικόνα μια εταιρείας, χωρίς προτάσεις, χωρίς απόψεις και κατανοητό σε όλες τις γλώσσες. Αυτό είναι ξεχωριστό πάντα, απολύτως απαραίτητο και την λατρεύω αυτήν τη δημιουργικότητα. Όχι ξενέρωτο, αδικημένο επάγγελμα θα το χαρακτήριζα. Διότι είσαι σε εγρήγορση, μέσα στην επικαιρότητα που δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις.
