Τα ξύλινα σημεία που αγαπάμε στη Θεσσαλονίκη
Το ξύλο έχει την τιμητική του σε κάποια από τα ομορφότερα σημεία της Θεσσαλονίκης.
Το ξύλο, παρόλο που έχει σε μεγάλο βαθμό εκλείψει από τις κατασκευές και τα κτίσματα αυτής και των περισσότερων πόλεων πια σήμερα, έχει παρόλα αυτά την τιμητική του σε κάποια από τα ομορφότερα σημεία της Θεσσαλονίκης. Το μικρότερο διατηρητέο της πόλης, μια μοναδική εκκλησία, μια πλατεία-κόσμημα, καθώς και άλλα μικρά, διανθισμένα από την παρουσία του, μέρη σας περιμένουν να ανακαλύψετε την ομορφιά του ξύλου όπως την συναντάμε καθημερινά στην Θεσσαλονίκη.
Το ξύλινο περίπτερο – το μικρότερο διατηρητέο της πόλης
Πρόκειται για ένα …αιωνόβιο οκταγωνικό ξύλινο περίπτερο, με πυραμιδοειδή τετράριχτη στέγη από τσίγκο, που βρίσκεται λίγο πριν το νέο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης, στο πεζοδρόμιο δίπλα στο κτίριο των προσκόπων, επί της οδού Βασιλέως Γεωργίου. Αυτό το ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής ομορφιάς περίπτερο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο, όπως και το κτίριο των προσκόπων, με υπουργική απόφαση του 1985, που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το 1986 (ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/3342/56020/17-12-1985 – ΦΕΚ 164/Β/10-4-1986). Μπορεί να έφερε τον τίτλο του «διατηρητέου» όμως το μόνο προνόμιο που απολάμβανε εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία ήταν η εγκατάλειψη και η φθορά στο πέρασμα του χρόνου. Σχετικά με το έτος κατασκευής και τοποθέτησής του στο χώρο, υπάρχουν συγκεχυμένες πληροφορίες. Κάποιοι αναφέρουν ότι τοποθετήθηκε εκεί πριν από 100 χρόνια (το 1917) ενώ ο ιδιοκτήτης το χρονολογεί ως κατασκευή από το 1880. Η ύπαρξή του πάντως είναι συνδεδεμένη με την ιστορία της πόλης κατά τον τελευταίο αιώνα και σίγουρα με την ιστορία της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, καθώς η θέση όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα, ήταν το 1926 το σημείο εισόδου για την πρώτη ΔΕΘ που οργανώθηκε στην πόλη από τον Νικόλαο Γερμανό. Υπενθυμίζουμε ότι ο χώρος που καταλάμβανε τότε η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, ήταν ο σημερινός χώρος του Πεδίου του Άρεως (το πάρκο απέναντι από το Γ΄Σώμα Στρατού). Ήταν μια καλή εποχή για το περίπτερο, καθώς εξυπηρετούσε τους χιλιάδες επισκέπτες της ΔΕΘ, μέχρι και τη μεταφορά της (το 1940) στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα. Η πρόταση των ιδιοκτητών του προς το Δήμο ήταν να το παραχωρήσουν με 1 ευρώ το χρόνο για 99 χρόνια στο Δήμο, ώστε να ανακαινισθεί και ο δήμος να το κρατήσει στη χρήση που του αξίζει η ηλικία που το βαραίνει. Το διεκδικούσε επίσης και ο στρατός, ενώ ο Δήμος είχε κάνει πρόταση στους ιδιοκτήτες να μετακινηθεί το περίπτερο στην Πλατεία Αριστοτέλους, πρόταση που δεν δέχτηκαν οι ιδιοκτήτες που θεωρούσαν ότι το περίπτερο θα χάσει τη μνημειακή του αξία αν απομακρυνθεί από την περιοχή της οποίας αποτελεί κομμάτι της ιστορίας της. Τελικά το θέμα διευθετήθηκε και ο Δήμος Θεσσαλονίκης ανέλαβε την ανακαίνισή του με σκοπό να στεγαστεί εκεί ένα info kiosk. Και ενώ οι εργασίες ολοκληρώθηκαν εδώ και μήνες, το περίπτερο παραμένει κλειστό. Διαβάστε περισσότερα για το περίπτερο εδώ.
Η “ξύλινη” πλατεία Παραμάνα
H μελέτη της κεντρικής Πλατείας του Δήμου Θέρμης, που φέρει σαν κυρίαρχο στοιχείο της το ξύλο, σχεδιάστηκε από μια ομάδα νέων αρχιτεκτόνων (Κονταξάκης Δημήτριος, Μαρία-Ελένη Κοσμίδου, Σπύρος Ι. Παπαδημητρίου) και έχει βραβευτεί για την πρωτοτυπία της και την ποιότητα κατασκευής της. Η πρωτότυπη μορφή της πλατείας είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης διαδικασίας αρχιτεκτονικού σχεδιασμού μέσω ψηφιακών τεχνικών. Οι σχεδιαστικές αρχές βασίζονται στη συνδιαλλαγή δύο διαφορετικών δικτύων, του δικτύου κινήσεων στην πλατεία και του δικτύου δραστηριοτήτων σε αυτή. Ελεγχόμενα πεδία δυνάμεων μεταβάλλουν τα δίκτυα δυναμικά στο χρόνο μορφοποιώντας τη νέα αστική πρόταση. Η πλατεία, από μία δισδιάστατη επιφάνεια, μετατρέπεται σε τρισδιάστατη αποτελούμενη από έξι ελεύθερες λωρίδες μεταβαλλόμενου μεγέθους και ύψους, αποκτώντας βάθος και χωρικές ποιότητες. Κύριο χαρακτηριστικό της πρότασης αποτελεί η κεντρική αναδιπλούμενη επιφάνεια, που βαθμιαία εξελίσσεται σε πύλη, σηματοδοτώντας το νέο μνημείο ηρώων, για να καταλήξει σε χώρο συγκέντρωσης-εκδηλώσεων. Οι έννοιες ‘δι-επιφάνεια’ και ‘διά-δραση’ γίνονται πλέον αναγνώσιμες σε ένα περιβάλλον που, πέρα από τις απαιτούμενες δραστηριότητες, αναμένεται να προκαλέσει άλλες, απρόβλεπτες, μέσα από τη χρήση και την εμπειρία του χώρου. Επιπλέον, η πλατεία Παραμάνα εμφανίζεται σε ένα έγκριτο παγκόσμιο λεύκωμα για την αρχιτεκτονική τοπίου, τον «Παγκόσμιο Άτλαντα Αρχιτεκτονικής Τοπίου», (Atlas of World Landscape Architecture) των εκδόσεων Braun (2014). Όπως αναφέρεται εκεί, “Η πρωτότυπη μορφή της Πλατείας αρθρώνει τις έντονες λειτουργικές ανάγκες της πόλης, που, σε συνδυασμό με ένα χώρο ξεκούρασης, αποτελούν ένα νέο πρότυπο δημόσιου χώρου. Η πειραματική διαδικασία στο σχεδιασμό έδωσε χώρο για ένα ανεπίσημο αρχιτεκτονικό ύφος, απελευθερωμένο από κάθε είδους συμβατική τυπολογία ή στάνταρντ στο σχεδιασμό μιας πλατείας. Δύο δίκτυα, αυτό της «κίνησης των πεζών» και εκείνο του «προγράμματος», αλληλεπιδρούν, δυναμικά, για να δημιουργήσουν την αστική πρόταση”.
Η ξύλινη ρώσικη εκκλησία
Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης είναι ένα σπάνιο αρχιτεκτονικό κόσμημα που εδώ και 13 χρόνια έχει προστεθεί στην πόλη. Ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από την κατασκευή του όμορφου Ρώσικης τεχνοτροπίας ναού είναι ο Προκόπιος Κεσίδης, επαναπατριζόμενος Έλληνας από την πρώην Σοβιετική Ένωση, ο οποίος κάνοντας τάμα να χτίσει την εκκλησία αν βελτιωνόταν η υγεία του, διέθεσε τα χρήματα για την κατασκευή της. Ο Άγιος Γεώργιος άρχισε να χτίζεται το 2003 και ολοκληρώθηκε το 2005. Η εκκλησία κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από πελεκημένους κορμούς ξύλων που εισήχθησαν ειδικά από την Ρωσία. Η τεχνοτροπία του ταυτίζεται απόλυτα ακόμη και στους κρεμμυδόσχημους χρυσοποίκιλτους τρούλους με την ορθόδοξη ρωσική παράδοση οικοδόμησης των ναών. Μάλιστα, φτιάχτηκε από Ρώσους τεχνικούς από την Σιβηρία, ενώ χρησιμοποιήθηκε μια παλιά τεχνολογία οικοδόμησης με ξύλινους κορμούς κατά την οποία δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε ένα καρφί. Ο εγκαινιασμός του ναού πραγματοποιήθηκε την ημέρα του Αγίου Γεωργίου, στις 6 Μαΐου 2005, σύμφωνα με το παλιό ημερολόγιο. Οι τελετές του ναού γίνονταν στη ρώσικη γλώσσα, όμως δυστυχώς τα τελευταία 4 χρόνια στο Ναό έχει σταματήσει να τελείται η Λειτουργία και δεν είναι πλέον ανοιχτός στους ενορίτες. Διαβάστε περισσότερα εδώ.
Το ξύλινο Δασικό περίπτερο της ΔΕΘ
Το πανέμορφο ξύλινο σπιτάκι που συναντάμε μέσα στην ΔΕΘ-Helexpo, κάθε Σεπτέμβριο κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, είναι αυτό του Δασαρχείου Θεσσαλονίκης και στέκει στο σημείο εδώ και δεκαετίες. Η ξύλινη κατασκευή 55 τ.μ. δημιουργήθηκε το 1982 με προδιαγραφές δασικών κτιρίων, από το Δασαρχείο σε συνεργασία με το Υπουργείο Γεωργίας, ενώ υλοποιήθηκε από τους ίδιους τους εργάτες του Δασαρχείου. Τοποθετήθηκε στο σημείο για να λειτουργήσει σαν το περίπτερο-παρουσία του Δασαρχείου στην Έκθεση, με σκοπό να αναδείξει το έργο της Δασικής Υπηρεσίας. Έκτοτε, το συναντάμε κάθε χρονιά ανελλιπώς στην ΔΕΘ, όπου μάλιστα σημειώνει μεγάλη επισκεψιμότητα, λόγω της ομορφιάς του ξύλινου κτίσματος, καθώς και των δράσεων κι εκθέσεων που διοργανώνει εκείνες τις ημέρες. Ακριβώς πίσω από το κτίσμα συναντούσαμε μέχρι πρότινος και ένα ξύλινο κιόσκι, το οποίο όμως καθαιρέθηκε, ενώ το Δασαρχείο ετοιμάζει ένα νέο στη θέση του για την επόμενη διοργάνωση της ΔΕΘ.
Η ξύλινη προβλήτα στο πανέμορφο Φράγμα της Θέρμης
Νερό, βλάστηση, σε μια ανάπλαση παράδειγμα προς μίμηση. Και το ωραιότερο σημείο να απολαύσετε την θέα του νερού που απλώνεται μπροστά και κάτω από τα πόδια σας η ξύλινη προβλήτα στο Φράγμα της Θέρμης. Απολαύστε τη δροσιά κυριολεκτικά μέσα στα δέντρα, στο χείλος της λίμνης που σχηματίζεται εκεί. Η ιστορία; Παλιότερα, ο χώρος απλωνόταν κατά μήκος της κοίτης του ρέματος και δεχόταν μικρό αριθμό επισκεπτών. Το 1992 ο Δήμος Θέρμης κατασκεύασε φράγμα εντός της κοίτης του ρέματος. Η περιοχή περιλαμβάνει 50 στρέμματα πυκνής πευκόφυτης βλάστησης και εκτείνεται βορειοανατολικά του οικισμού της Θέρμης και δυτικά του οικισμού του Τριαδίου, σε απόσταση 1 km και 2,5 km αντίστοιχα από αυτούς. Συνδέεται και με τους δύο οικισμούς με ασφαλτοστρωμένο δρόμο, ο οποίος έχει αφετηρία από το κέντρο της Θέρμης, διέρχεται δίπλα από το φράγμα και καταλήγει στον οικισμό του Τριαδίου. Μπορείτε να περπατήσετε στο πλακόστρωτο δρομάκι δίπλα στην λίμνη και να ανηφορίσετε προς την παιδική χαρά, η οποία είναι μέσα στα δέντρα, και την καφετέρια που έχει πανοραμική θέα την λίμνη. Το Περιβαλλοντικό Πάρκο είναι αριστερά και πιο πάνω από το Φράγμα. Στην περιοχή υπάρχει υπαίθριος χώρος για πικ νικ, παιδική χαρά, θέση θέας για παρατήρηση της περιοχής.
Η “ξύλινη” θερινή κινηματογραφική αίθουσα του Cineplexx
Ο θερινός κινηματογράφος των Cineplexx στην Θεσσαλονίκη βρίσκεται στον δεύτερο όροφο του One Salonica Outlet Mall, σε μια ιδιαίτερη ανοιχτή αίθουσα με πανέμορφη ξύλινη επένδυση, από το δάπεδο μέχρι τους τοίχους. Η αίθουσα, που έχει όλες τις προδιαγραφές ενός υπερσύγχρονου κινημάτογράφου σε ένα μοναδικό περιβάλλον κάτω από τα αστέρια, πρωτοάνοιξε τον Μάιο του 2016 στα Cineplexx, κι έκτοτε απολαμβάνουμε το όμορφο περιβάλλον της τα καλοκαίρια που ανοίγει για προβολές.
Το ξύλινο αμφιθέατρο “Αμαδρυάς”
Σε ένα ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον δημιουργήθηκε πριν μόλις τρία χρόνια στο Φίλυρο το υπαίθριο Αμφιθέατρο «Αμαδρυάς» σε δημοτικό οικόπεδο στην ομώνυμη περιοχή του περιαστικού δάσους. Το έργο, σύμφωνα με τον σχεδιασμό της διοίκησης του δήμου Πυλαίας – Χορτιάτη, προστέθηκε στις πολιτιστικές υποδομές του Φιλύρου διευρύνοντας τον Πολιτιστικό Χάρτη της ευρύτερης περιοχής. Χρηματοδοτήθηκε εξ’ ολοκλήρου από ίδιους πόρους του δήμου. Πρόκειται για έναν χώρο πολιτισμού μέσα στην καρδιά της φύσης, και παρόλο που δεν είναι το μεγαλύτερο έργο του δήμου, είναι σίγουρα από τα ομορφότερα, με την παρουσία του ξύλου έντονη και σε αρμονία με το γύρω περιβάλλον του. Την θερινή περίοδο συναντάμε εντός του τις όμορφες εκδηλώσεις «Βραδιές Θεάτρου», μέσα στην ομορφιά του δάσους που το περιτριγυρίζει.
Το ξύλινο αναψυκτήριο του Άλσους Συκεών
Στο Άλσος Συκεών, λίγο πιο πάνω από τα σχολεία του Φωκά, λειτουργεί ένα υπέροχο αναψυκτήριο, στο ύφος των παλιών αναψυκτηρίων, που βλέπει κανείς σε χώρες του βορρά μέσα σε δάση. Το κτίριο του είναι ένα ξύλινο σπίτι 140 τ.μ., φτιαγμένο από κορμούς δέντρων, χαμένο μέσα στο άλσος από πεύκα και το Επταπύργιο απέναντι να δεσπόζει αγέρωχο. Το Άλσος Συκεών ή αλλιώς Δενδροφυτεία, όπου βρίσκουμε το ξύλινο αναψυκτήριο, δημιουργήθηκε τεχνητά το 1950, με φυτεύσεις κυρίως πεύκων και κυπαρισσιών. Η ανάπλαση έγινε με στόχο την μετατροπή της περιοχής σ’ ένα καλύτερα αξιοποιημένο περιβαλλοντικό και πολιτιστικό πάρκο δράσεων και αναψυχής. Η ανάπλαση της Δενδροφυτείας είναι ένα από τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά έργα στο δήμο Νεάπολης-Συκεών, ενώ και πριν λίγα χρόνια έγινε νέα επέμβαση με φύτευση 1.000 νέων δέντρων και θάμνων. Τότε κατασκευάστηκε αυτό το υπέροχο ξύλινο κτίσμα, καθώς και νέα παγκάκια και κιόσκια, που ολοκληρώνουν την εικόνα ενός αλσυλλίου-πολυχώρου, όπου κάτοικοι και επισκέπτες απολαμβάνουν τη βόλτα τους σε ένα ειδυλλιακό τοπίο και τα παιδιά παίζουν και αθλούνται. Διαβάστε περισσότερα εδώ.
Η ξύλινη εξέδρα με τις Ομπρέλες στη Νέα Παραλία
Όλοι ξέρουμε το σημείο, όλοι το λατρεύουμε και όλοι έχουμε φωτογραφηθεί εκεί τουλάχιστον μία φορά. Η υπέροχη ξύλινη εξέδρα της Νέας Παραλίας, με την ανάπλασή της, κατασκευάστηκε ειδικά για να φιλοξενήσει το πανέμορφο έργο “Ομπρέλες” του Γιώργου Ζογγολόπουλου, και δεν θα μπορούσε να αποτελεί πιο όμορφη βάση γι’ αυτές. Με τον ατμοσφαιρικό φωτισμό που υπάρχει το βράδυ για να αναδεικνύεται το γλυπτό, καθώς και τους πίδακες νερού παραδίπλα, και φυσικά τον ίδιο τον Θερμαϊκό, το σκηνικό είναι ειδυλλιακό, σε μια εξέδρα που ο κόσμος επιλέγει καθημερινά σαν σημείο ηρεμίας και απόλυτης θέας. Και βέβαια δεν ξεχνάμε την χρήση που παίρνει τα τελευταία χρόνια τον Σεπτέμβριο, σαν τόπος πασαρέλας των Φίλων της Νέας Παραλίας.
Το ξύλινο ποδήλατο – καφέ δρόμου
Είναι ξύλινο, χειροποίητο, πρωτότυπο, πανέμορφο και αποτελεί μια καινοτόμα, αλλά και οικολογική, επιχειρηματική προσπάθεια που ανθίζει σε πόλεις του εξωτερικού. Το Modbar Street Coffee Bike είναι το κινητό υπαίθριο καφέ που έχειαγαπήσει ο κόσμος της Νέα Παραλίας, το οποίο εμπνεύστηκαν δύο Θεσσαλονικιές φίλες και αποφάσισαν να κάνουν πραγματικότητα. Λειτουργεί σαν ένα μικρό καφέ δρόμου, ενώ κινείται ακριβώς όπως ένα ποδήλατο, με τη διαφορά ότι πέρα από έναν άνθρωπο μεταφέρει κι ένα εξοπλισμένο bar- cafe. Πίσω από το Modbar βρίσκονται η Σοφία Τόσκα και η Γεωργία Παπαδοπούλου, δυο φίλες που μετά από χρόνια στον χώρο αποφάσισαν να εφαρμόσουν τις γνώσεις και δεξιότητές τους σε ένα δικό τους εναλλακτικού είδους καφέ. Το βρίσκετε κατά μήκος της Νέας Παραλίας καθόλη τη διάρκεια του χρόνου, σε ώρες που ανακοινώνονται στην σελίδα του στο facebook. Διαβάστε περισσότερα εδώ.
Τo ξύλινo καραβάκι της παραλίας
To υπέροχο, και φυσικά ξύλινο, καράβι-καφέ μπαρ της παραλίας είναι θεσμός της πόλης. Η Αραμπέλα αποτελεί σταθερή και αγαπημένη συνήθεια εδώ και χρόνια στον Θερμαϊκό, προφέροντας βόλτα με θέα στον κόλπο μαζί με τον καφέ ή το ποτό της επιλογής σου παρέα με μουσικές. Μόλις πιάσει λιμάνι στο Λευκό Πύργο την αφήνεις να σε βολτάρει στα νερά του Θερμαϊκού, προσφέροντας ένα μικρό όμορφο ταξίδι, όπως κάνει χρόνια τώρα για Θεσσαλονικείς και επισκέπτες.
Τα ξύλινα καθίσματα στο Λιμάνι
Αποτελούν σίγουρα σημείο συνάντησης και, ειδικά τα καλοκαίρια, μόνιμο σημείο αράγματος των νέων της πόλης, που δεν θα μπορούσαν να βρουν πιο άνετο σημείο με θέα στον Θερμαϊκό. Από διάβασμα και κουβέντα, μέχρι και ξάπλα για ηλιοθεραπέια, τα πανέμορφα μοντέρνα ξύλινα καθίσματα, για να μην πούμε “ξαπλώστρες”, της Α’ Προβλήτας του Λιμανιού είναι ένα από τα ομορφότερα σημεία με παρουσίας ξύλου στη Θεσσαλονίκη.
