Εξαντλητικά ωράρια έναντι εξευτελιστικών απολαβών καταγγέλλουν οι αναισθησιολόγοι
«Τελικά καταλήξαμε να αρρωσταίνουμε από τη δουλειά μας και να δυστυχούμε»
Την αγανάκτησή τους για τις εξαντλητικές ώρες εργασίας, χωρίς να αμείβονται ικανοποιητικά, εκφράζουν οι αναισθησιολόγοι μέσω ανακοίνωσης της Ελληνικής Αναισθησιολογικής Εταιρείας.
Με αφορμή το περιστατικό εγκεφαλικού μιας γιατρού αναισθησιολόγου στο νοσοκομείο Παπανικολάου Θεσσαλονίκης που αποδίδεται σε burnout, η Εταιρεία εξέδωσε ανακοίνωση εκ μέρους των μελών των Αναισθησιολογικών Εταιρειών, σημειώνοντας ότι πρόκειται για ένα συμβάν που «μας αφορά όλους, από την αρχή της οικονομικής κρίσης μέχρι σήμερα, μετά και την πανδημία».
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση:
«Οι Αναισθησιολόγοι του Ελληνικού Εθνικού Συστήματος Υγείας, έχοντας τεράστια ευθύνη για την ζωή κάθε ασθενή που περνάει το κατώφλι των δημόσιων νοσοκομείων, δεν μπορούμε να πούμε όχι, δεν μπορούμε να αρνηθούμε τις υπηρεσίες μας στους πολίτες, τους συναδέλφους, στη διοίκηση, στο κράτος.
Γι’ αυτό το λόγο συχνά υποχρεωνόμαστε, άλλοι λιγότερο κ άλλοι περισσότερο, να εργαζόμαστε με εξοντωτικούς ρυθμούς, χωρίς περιθώρια φυσιολογικού αυτοελέγχου της ζωής μας, έναντι εξευτελιστικών απολαβών σε σχέση με το μέγεθος της ευθύνης και της πίεσης που μας αναλογεί. Τελικά καταλήξαμε να αρρωσταίνουμε από τη δουλειά μας και να δυστυχούμε».
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Τα ΔΣ και τα μέλη των Αναισθησιολογικών Εταιρειών, είμαστε συγκλονισμένοι και αγανακτισμένοι με το τελευταίο τραγικό γεγονός της συναδέλφου που ασθένησε σοβαρότατα μετά από την μακρά περίοδο υπερεργασίας, σωματικής και ψυχολογικής πίεσης που υπέστη και που μας αφορά όλους, από την αρχή της οικονομικής κρίσης μέχρι σήμερα, μετά και την πανδημία.
Οι Αναισθησιολόγοι του Ελληνικού Εθνικού Συστήματος Υγείας, έχοντας τεράστια ευθύνη για την ζωή κάθε ασθενή που περνάει το κατώφλι των δημόσιων νοσοκομείων, δεν μπορούμε να πούμε όχι, δεν μπορούμε ν` αρνηθούμε τις υπηρεσίες μας στους πολίτες, τους συναδέλφους, στη διοίκηση, στο κράτος.
Γι` αυτό το λόγο συχνά υποχρεωνόμαστε, άλλοι λιγότερο κ άλλοι περισσότερο, να εργαζόμαστε με εξοντωτικούς ρυθμούς, χωρίς περιθώρια φυσιολογικού αυτοελέγχου της ζωής μας, έναντι εξευτελιστικών απολαβών σε σχέση με το μέγεθος της ευθύνης και της πίεσης που μας αναλογεί.
Τελικά καταλήξαμε να αρρωσταίνουμε από τη δουλειά μας και να δυστυχούμε.
Αλήθεια, δεν είναι επόμενο που οι νέοι αναισθησιολόγοι γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη στο ΕΣΥ;
Αν καταρρεύσουν τα Αναισθησιολογικά τμήματα όλης της χώρας θα καταρρεύσουν και τα Νοσοκομεία. Απαιτούνται γενναία οικονομικά κίνητρα και τολμηρές αποφάσεις από την κυβέρνηση, ώστε να αντιμετωπιστούν με σεβασμό τα κατοχυρωμένα εργασιακά και ατομικά μας δικαιώματα, για να γεμίσουν ξανά με Αναισθησιολόγους τα Νοσοκομεία.
