«Υπάρχω» ή αλλιώς η ταινία που ένωσε χιλιάδες θεατές και σαρώνει στο ελληνικό box-office

Σε φαινόμενο τείνει να μετατραπεί η ταινία «Υπάρχω» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου που εξακολουθεί να γεμίζει κινηματογραφικές αίθουσες και να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, προβλέποντας πολλοί πως στο τέλος της σεζόν μπορεί να βρεθεί και στην κορυφή ή έστω, στις τρεις πρώτες ταινίες του box-office των ελληνικών ταινιών ever βάσει των εισιτήριων που θα έχει κόψει αν συνεχιστεί έτσι η δυναμική της.

Από την άλλη βέβαια, εντυπωσιακές είναι και οι αντιδράσεις των θεατών κατά την προβολή της ταινίας στα σινεμά όλης της χώρας, που από τη μία δείχνουν πόσο «δεμένο» κοινό έχει ακόμα ο Στέλιος Καζαντζίδης που μπορεί ακόμα να συγκινείται με τις ιστορίες της ζωής του ή και με τα τραγούδια του και από την άλλη, δείχνει πως υπάρχει ακόμα ένα μεγάλο κομμάτι θεατών – κυρίως μεγαλύτερων ηλικιών – που διατηρούν τις πιο ενθουσιώδεις και αυθόρμητες αντιδράσεις τους.

Εικόνες όπως ηλικιωμένοι άνθρωποι που χέρι χέρι πήγαν μετά από χρόνια σε κινηματογραφική αίθουσα περιμένοντας υπομονετικά στη σειρά για να μπουν και να δουν μία ταινία που μιλάει για έναν μεγάλο τραγουδιστή αλλά και μία άλλη εποχή που έζησαν, θεατές που τραγουδούσαν κατά τη διάρκεια της ταινίας, άλλες φορές σιγανά και άλλες πιο δυνατά παρασέρνοντας σε πολλές προβολές και άλλους δημιουργώντας μία ξεχωριστή στιγμή, μάτια που βούρκωσαν τόσο για τον Στέλιο όσο και για στίχους που σημάδεψαν τις ζωές, αυθόρμητες απαντήσεις σε ατάκες της ταινίας, πεταχτά «μπράβο» ή «γεια σου Στελλάρα» και σε πολλές προβολές, παρατεταμένα χειροκροτήματα που ενώ στο θέατρο είναι μία συνηθισμένη αντίδραση επειδή αποτελεί επιβράβευση προς τους ηθοποιούς, στο σινεμά είναι μία αντίδραση που δεν έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια ειδικά – αποτελεί άλλωστε αντίδραση παλαιότερων δεκαετιών όπως του ΄60, του ’70 και λίγο του ΄80 που ο κόσμος έβλεπε για πρώτη φορά σινεμά και ήταν πιο αυθόρμητα ενθουσιώδης – και αποτελούν ξεχωριστή αναφορά για τα κεκτημένα της ταινίας του Γιώργου Τσεμπερόπουλου που γνωρίζουν στους νεότερους έναν διαφορετικό, πιο «ζωντανό» ελληνικό κινηματογράφο.

Ζητώντας την άποψη θεατών που είδαν το «Υπάρχω», στάθηκα σε αυτή της 22χρονης Ιωάννας που πήγε δύο φορές να το δει και περιγράφει, σχεδόν συγκινητικά, όσα είδε στις αίθουσες:

«Την ταινία την είδα δύο φορές. Δεν νομίζω πως μου αρκούσε μόνο μια προβολή. Την πρώτη φορά πήγα μόνη μου, την ημέρα της πρεμιέρας, μετά τη δουλειά και το ένστικτό μου, μου έλεγε πως πρόκειται να αλλάξουν πολλά μέσα μου μετά από που θα έβλεπα. Ήξερα πως η κοινωνία και ο ελληνικός κινηματογράφος μετά από αυτή την ταινία θα κέρδιζε σε «ύψος». Για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα ένα φουαγιέ γεμάτο ανθρώπους τρίτης ηλικίας, να περιμένουν υπομονετικά, να συζητούν και ολονών το βλέμμα είχε μια ζεστασιά και μια απύθμενη όρεξη για νοσταλγία. Για τουλάχιστον ένα τέταρτο πριν ανοίξει η αίθουσα, στεκόμασταν όρθιοι, έξω από αυτήν, ανυπομονώντας να κάτσουμε στις κόκκινες βολικές καρέκλες του σινεμά. Κατά τη διάρκεια της ταινίας, περιττό να αναφέρω πως δεν έλειψε το σιγοτραγούδισμα. Πώς θα μπορούσε να λείψει άλλωστε; Μετά την τελευταία σκηνή, ομολογώ πως τα μάτια μου ήταν περισσότερο υγρά από όσο παραδέχτηκα στον κύκλο μου. Βγαίνοντας από το σινεμά, απέφυγα να κοιτάξω τον υπόλοιπο κόσμο στα μάτια και πήρα το δρόμο της επιστροφής χωρίς να θέλω να μοιραστώ αυτή την προσωπική μου εμπειρία με κανέναν. Ήθελα να το βιώσω, να το καταλάβω. Στη στάση που περίμενα το λεωφορείο, συναντήθηκα με μια ηλικιωμένη κυρία που ήταν κι εκείνη παρούσα στην προβολή. Τη ρώτησα: «Πώς σας φάνηκε η ταινία;» Μου απάντησε: «Ήταν πολύ καλή. Πώς να μην είναι όταν μιλάει για τη ζωή του Καζαντζίδη; Βέβαια, εντάξει, εμείς που ζήσαμε και την εποχή εκείνη, ακούγαμε πως ήταν χοντροκέφαλος». Δεν ξέρω αν ήταν «χοντροκέφαλος», αλλά αυτό που αντιλήφθηκα ως μια κοπέλα 22 ετών που δεν έζησα στην εποχή του, είναι πως οι ήρωες του λαϊκού τραγουδιού κρατούν ζωντανό έναν από τους μεγαλύτερους πυρήνες της ταυτότητάς μας ως Ελλάδα και συνεχίζουν να «υπάρχουν» στη συνείδηση μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν.»

Παρόμοια αίσθηση, είχε και η 25χρονη Κατερίνα που πήγε να δει την ταινία με την 87χρονη θεία της: «Μου το ζήτησε η ίδια εδώ και καιρό που είδε πως θα ξεκινούσε η ταινία. Είχε να πάει πολλά χρόνια σε σινεμά και δεν ήταν πολύ εύκολη η μετακίνηση μας καθώς έχει η θεία μου πολλά προβλήματα κινητικά. Ωστόσο είδα τη συγκίνηση της και την θέληση της να δει την ταινία για τον Καζαντζίδη. Κάπως έτσι νομίζω πολλοί άνθρωποι που είχαν χρόνια να πάνε σε κινηματογράφο, σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους και πήγαν. Κι αυτό είναι σπουδαίο!» αναφέρει.

Σύμφωνα με το ελληνικό Box Office, η ταινία μπορεί να φαίνεται πως έχει μια μικρή κάμψη (-19%) τις τελευταίες μέρες, όμως, η συνολική του πορεία στις κινηματογραφικές αίθουσες είναι εντυπωσιακή, δεδομένου πως οι κινηματογράφοι ακόμα θέλουν και συνεχίζουν να προβάλουν την ταινία! Διανύοντας την τρίτη εβδομάδα προβολής του, που περιείχε την αργία των Φώτων, έφτασε τα 579.978 εισιτήρια!

Οι προβλέψεις λένε πως με το κλείσιμο της εβδομάδας, μπορεί να έχει ήδη φτάσει την «Ευτυχία», τις «Νύφες» και το «Ένας Άλλος Κόσμος» και να «τρέχει» για να φτάσει το «El Greco» (με σύνολο άνω των 767.000 εισιτηρίων) που βρίσκεται ψηλά για χρόνια, ενώ όλα δείχνουν πως μπορεί αν συνεχιστεί αυτή η δυναμική, να φτάσει το ένα εκατομμύριο εισιτήρια, πλησιάζοντας την πρώτη τριάδα των πιο εμπορικών ελληνικών ταινιών, που είναι το «Safe Sex» του 1999 με 1.200.000 εισιτήρια, το «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» του 2005 με 1.230.512 εισιτήρια και την «Πολίτικη κουζίνα» που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με 1.300.000 εισιτήρια!

Αν γίνει αυτό και δούμε τις επόμενες εβδομάδες το «Υπάρχω» να συνεχίσει να κόβει τόσα πολλά εισιτήρια, δεν θα μιλάμε πλέον για ένα κινηματογραφικό φαινόμενο που απλά προσέλκυσε χιλιάδες ανθρώπων ΟΛΩΝ των ηλικιων που μπήκαν στις αίθουσες για να το δουν, αλλά και για μία εισπρακτική επιτυχία που οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί της έπαψαν να παρατηρούνται στον ελληνικό κινηματογράφο εδώ και χρόνια.

Τα νούμερα της επόμενης εβδομάδας θα έχουν την δική τους  σημασία καθώς θα δείξουν αν η ταινία εξακολουθεί να προσελκύει έναν μεγάλο αριθμό θεατών ή έκοψε τη φόρα μετά από τις πρώτες της εβδομάδες.