Joanna Drigo: Χωρίς την μουσική η ζωή είναι νερόβραστη
Η Parallaxi μίλησε με την επιτυχημένη μουσικό για την κυκλοφορία "Foolish Game" καθώς και την συνεργασία της με τους Πυξ Λαξ.
Αν τύχει να ακούσεις τραγούδι της Ιωάννας Δριγκοπούλου ή Joanna Drigo όπως επέλεξε να είναι το καλλιτεχνικό της όνομα, θα μαγευτείς από την μοναδική της χροιά, αυτή η φρεσκάδα στην φωνή της και δίχως να το καταλάβεις η λίστα σου στο Spotify θα αποτελείται από δικά της τραγούδια.
Αυτό είναι το μυστικό της, μπορεί με μερικές μελωδίες να σε κάνει να την ακολουθήσεις στην σταθερή και επιτυχημένη της πορεία στην ελληνική μουσική σκηνή. Έχοντας κυκλοφορήσει ήδη δύο δίσκους και αρκετά singles, η μουσικός έρχεται να μας παρουσιάσει τον τρίτο της δίσκο, δίνοντας μας μία μικρή γεύση με το “Foolish Game”. Μία καλοκαιρινή κυκλοφορία με αγγλόφωνο στίχο προϊδεάζοντας μας για τα υπόλοιπα κομμάτια που θα συνθέσουν αρμονικά τον τρίτο της δίσκο.
Η Parallaxi μίλησε με την επιτυχημένη καλλιτέχνη για την νέα της κυκλοφορία “Foolish Game” καθώς και την συνεργασία της με τους Πυξ Λαξ:
Πριν μερικές εβδομάδες κυκλοφόρησε το foolish game, μίλησε μας για το καινούργιο κομμάτι σου;
Είμαι ενθουσιασμένη για την κυκλοφορία αυτού του κομματιού και ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι το τραγούδι αυτό είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας μου με μία πολύ έμπειρη και εμπνευσμένη ομάδα παραγωγών, τους SPRING TR3E, με πολυετή θητεία στην παραγωγή μουσικής τόσο στο ελληνικό όσο και στο ξενόφωνο ρεπερτόριο της Ελλάδας. Για πολύ καιρό αντιμετώπιζα την δημιουργία τραγουδιών ατομικά. Όταν υπάρχει ομάδα και μάλιστα σύμπνοια στις ιδέες και στις απόψεις, η χαρά είναι τριπλή όταν το αποτέλεσμα μας ευχαριστεί. Είμαστε όλοι πολύ περήφανοι για το συγκεκριμένο project που ξεκινήσαμε μαζί, του οποίου η πρώτη γεύση είναι ακριβώς, το τραγούδι «Foolish Game».
Στις κυκλοφορίες σου υπάρχουν εναλλαγές μεταξύ ελληνόφωνου και αγγλόφωνου στίχου, ποιον από τους δύο νιώθεις πιο κοντά σου;
Όχι μόνο στις κυκλοφορίες, αλλά και στις live εμφανίσεις μου τραγουδάω αγγλόφωνο και ελληνόφωνο στίχο. Η αλήθεια είναι ότι είμαι από μια γενιά που είναι πολύ επηρεασμένη από την αγγλόφωνη σκηνή, όχι μόνο από Αμερική και Αγγλία αλλά και από άλλους ξένους μουσικούς που γράφουν στα Αγγλικά. H αγγλική γλώσσα είναι πλέον ένας παγκόσμιος τρόπος επικοινωνίας, ή δε μουσικές επιρροές όλων μας εμπεριέχουν και τα δύο κομμάτια αυτά μέσα. Μάθαμε πλέον να ταυτιζόμαστε, να συγκινούμαστε και να αγαπούμε με αυτήν την γλώσσα. Ο ελληνόφωνος στίχος από την άλλη, είναι η μητρική μας γλώσσα. Αντιλαμβανόμαστε πλήρως τις έννοιες των λέξεων, χτυπάνε κατευθείαν στο κέντρο, χωρίς φιλτράρισμα. Είναι δύσκολο να διαλέξεις κάτι μεταξύ των δύο. Είναι όμως πλέον πολύ μεγάλη ευκαιρία, αν γράφει κανείς αγγλόφωνο στίχο, να μπορέσει να απευθυνθεί και σε ανθρώπους πέρα από τα σύνορα της χώρας του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Tο foolish games αποτελεί το πρώτο single από τον νέο σου δίσκο; Ο δίσκος θα κυμανθεί σε παρόμοια ακούσματα;
Σκοπός είναι να υπάρχει μία κοινή συνιστώσα, στο ήχο τουλάχιστον. Παρόλα αυτά, τα τραγούδια γράφονται από όλους μαζί και ο καθένας κουβαλάει τα δικά του βιώματα και την δική του προσέγγιση στο κάθε κομμάτι. Σε κάθε τραγούδι ίσως κάποιος από μας να βάλει ένα μεγαλύτερο δικό του λιθαράκι. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει κοινή αισθητική. Πάντα ζήλευα τις μπάντες που γράφανε τραγούδια όλοι μαζί. Στην περίπτωση αυτή με την SPRING TR3E, υπάρχει μία αίσθηση «μπάντας» στο αποτέλεσμα.
Το καλοκαίρι εμφανιζόσουν μαζί με τους Πυξ Λαξ, μίλησε μας για αυτή την συνεργασία
Δώρο απ’ τον Θεό! Είναι πολύ περίεργη η αίσθηση του να μοιράζεσαι το ίδιο πάλκο με τον Φίλιππο Πλιάτσικα και τον Μπάμπη Στόκα. Η πρώτη πρώτη συναυλία που είχα πάει στην ζωή μου ήταν των Πυξ Λαξ, στον Λυκαβηττό, θυμάμαι και μετά τους είχα ξαναδεί πολλές φορές, μία από αυτές και στο ΟΑΚΑ. Ήμουν χαμένη στην αρένα, μέσα σε μία θάλασσα κόσμου και όταν τους έβλεπα σκεφτόμουν πολύ έντονα «Πώς μπορεί να αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι τώρα, που βλέπουν τόσο κόσμο να έχει έρθει για αυτούς;». Το γεγονός ότι μπόρεσα και στάθηκα από το ίδιο σημείο μαζί τους σήμερα, θεωρώ ότι είναι μία εμπειρία που θα την θυμάμαι για πάντα.
Για ένα μεγάλο διάστημα έλειψες από την σκηνή λόγω του covid, πως ένιωσες τώρα που ξανά επέστρεψες στην σκηνή;
Μου έλλειψε πολύ όχι μόνο το να παίξω εγώ μουσική σε κόσμο, αλλά και το να ακούσω μουσική live. Η μουσική μπορεί να θεωρείται από πολλούς ως ένα είδος πολυτελείας και σύμφωνοι, θα μπορούσε κάποιος να ζήσει χωρίς αλλά στην πραγματικότητα νομίζω οι περισσότεροι αντιλαμβανόμαστε ότι χωρίς την μουσική η ζωή είναι «νερόβραστη».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Κατά την διάρκεια της εκτεταμένης καραντίνας, πολλοί καλλιτέχνες, διαμαρτυρήθηκαν για την αμέλεια της στήριξης των καλλιτεχνών, μάλιστα δημιουργήθηκε και το κίνημα support art workers, εσύ πως βίωσες εκείνη την περίοδο;
Οι μουσικοί δεν εκπροσωπούνται επαρκώς από κανέναν φορέα και δεν υπάρχει σαφές πλαίσιο που να καθορίζει και να προασπίζει τα δικαιώματά τους γενικότερα. Η καραντίνα το ανέδειξε αυτό. Δυστυχώς δεν είναι μόνο οι μουσικοί, υπάρχουν και πολλοί άλλοι κλάδοι που δεν στηρίζονται.
Μέσα σε μια πρωτόγνωρη εποχή στασιμότητας ποσό δύσκολο ήταν να δημιουργήσεις νέα μουσική;
Σε μένα λειτούργησε σαν μια πολύ ευνοϊκή περίοδο για δημιουργία και εσωτερική αναδόμηση. Δεν θα’ θελα να το ξαναπεράσω πάντως..
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον, τι περιμένουμε;
Ελπίζω πολλά νέα τραγούδια και ωραίες συνεργασίες!
Διαβάστε επίσης:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
