Αν σας ενδιαφέρει η υπογεννητικότητα κάντε κάτι για τις γυναίκες που δολοφονούνται

Λέξεις: Κατερίνα Γκανάτσα

Είναι γυναικοκτονίες. Είναι πραγματικότητα. Και πλέον, δυστυχώς, είναι ένα φαινόμενο που μαστίζει και την χώρα μας. Όσοι έσπευσαν να κατηγορήσουν αλλοδαπούς, αλλοεθνείς, αλλόθρησκους και να επιρρίψουν τις ευθύνες στην μετανάστευση και σε άλλα τοιαύτα ρατσιστικά παραληρήματα, μένουν τώρα στήλες άλατος για ακόμα μια φορά. Ήταν Έλληνας, και σύζυγος, και με καλή δουλειά, και όμορφος και ήταν και ο δολοφόνος της. Αυτή είναι η πραγματικότητα που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία και δεν είναι η πρώτη φορά που ένα τέτοιο στυγερό έγκλημα κρύβει συζυγοκτονία.

Τώρα, πέραν του νομικού πλαισίου και της στάσης που οφείλει να κρατήσει η πολιτεία και ο κρατικός μηχανισμός η λύση του προβλήματος δεν θα προκύψει από εκεί. Έχουμε να κάνουμε με στερεότυπα και αντιλήψεις βαθιά, πολύ βαθιά ριζομένα στην καρδιά της κοινωνίας μας. Όλα έχουν να κάνουν με την εντύπωση που σχηματίζεται πως ο άντρας είναι το ισχυρό φύλο και σαν ισχυρός οφείλει να επιβληθεί. Η γυναίκα οφείλει να ακολουθεί. Για κάποιους τουλάχιστον. Αλλά αυτοί οι κάποιοι μάλλον είναι πολλοί.

Και όλα αυτά φυσικά βρίσκουν γόνιμο έδαφος σε μια εποχή όπου η έλλειψη σεβασμού και αλληλεγγύης έχει κατάρρευση. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου τον καλύτερο πολιτικό λόγο των τελευταίων ημερών τον ακούσαμε απ’ τον Μιθριδάτη. Και ναι. Το θέμα είναι ΚΑΙ πολιτικό. Η πολιτική ηγεσία πολλές φορές καθρεφτίζει τα αντανακλαστικά της κοινωνίας. Ποτέ δεν φταίμε εμείς. Πάντα κάποιος άλλος έχει την ευθύνη. Δεν φταίμε εμείς που ήταν παιδεραστής, μας εξαπάτησε. Δεν φταίω εγώ που την βίασα, αυτά που φορούσε φταίνε. Δεν φταίω εγώ που την σκότωσα, καυγαδίσαμε και βγήκα εκτός εαυτού. Όταν θέλεις να βρεις δικαιολογίες, θα βρεις. Όταν έχεις μάθει να απαλλάσσεις συνεχώς τον εαυτό σου απ’ τις ευθύνες, θα σκηνοθετήσεις ολόκληρη ληστεία-δολοφονία. Όταν ακούς μέσα στην βουλή πως ένας σύζυγος που δέρνει την γυναίκα του μπορεί να είναι και καλός πατέρας, θα το πιστέψεις. Και θα κάνεις και τον γιο σου να το πιστέψει. Όταν υποτιθέμενο επιστημονικό συμβούλιο παρουσιάζει την γυναίκα σαν αναπαραγωγική μηχανή και μετά από κοινωνική κατακραυγή λέει πως φταίει το τηλεοπτικό σποτ, τα ερεθίσματα που προβάλεις σαν πολιτεία είναι το ίδιο χάλια μ’ αυτά που έχουν μέσα στο κεφάλι τους οι δολοφόνοι.

Οι γυναίκες δεν είναι ούτε ανίσχυρες, ούτε υποδεέστερες, ούτε έχουν έρθει σε αυτόν τον κόσμο για να κάνουν παιδιά. Είναι ανθρώπινες υπάρξεις και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Μπορεί να έχουν τρίχες, κυτταρίτιδα και ραγάδες, αλλά αυτά δεν δίνουν το δικαίωμα σε κανέναν να τις προσβάλλει και να τις υποτιμά. Και όταν αυτό το πράττουν οι ίδιες και οι γυναίκες αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Φτάνει με το “την σκότωσε γιατί την αγαπούσε”, “έγκλημα πάθους” και όλα αυτά τα εμετικά σχόλια που προβάλλονται συνεχώς από τα ΜΜΕ. Την σκότωσε για ήταν δολοφόνος. Γιατί η κοινωνία μας τον ανέθρεψε με αυτόν τον τρόπο. Γιατί εμείς οι ίδιοι του το επιτρέψαμε. Και εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτοί που θα πρέπει να δώσουμε τέλος σε όλο αυτό.

*Η Κατερίνα Γκανάτσα σπουδάζει σερβιτόρα και είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας της Φιλοσοφικής του ΑΠΘ.