ΕΙΚΟΝΕΣ: H απόκοσμη ερημιά του εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου Άριστον
Στα άδυτα του εγκαταλελειμμένου εμβληματικού ξενοδοχείου της Θεσσαλονίκης
Το Άριστον είναι ένα από τα παλαιότερα ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης και βρίσκεται στην οδό Καραολή και Δημητρίου των Κυπρίων (πρώην Διοικητηρίου), στο Βαρδάρη.
Κτίστηκε το 1948 και πρωτολειτούργησε το 1952. Έχει 7 ορόφους και 42 δωμάτια.
Ήταν η σταθερή επιλογή διαμονής του Βασιλιά Κωνσταντίνου αλλά και άλλων πολλών προσωπικοτήτων.
Λόγω της Bauhaus αρχιτεκτονικής του, είναι χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο κτίριο.
Το 2008 έπαψε να λειτουργεί ως ξενοδοχείο και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε 2 φορές για καλλιτεχνικούς σκοπούς.
Το 2011 για τη XV Biennale de la Mediterranee και τα έτη 2012 έως και 2015 φιλοξένησε την performance Fake Time.
Η φωτογράφιση εγκαταλελειμμένων κτιρίων και σημείων (Abandoned Places Photography) είναι μία πολύ γνωστή και δημοφιλής κατηγορία φωτογραφίας σε ολόκληρο τον κόσμο.
Φωτογράφοι από όλες τις γωνιές του πλανήτη, αναζητούν και φωτογραφίζουν εγκαταλελειμμένα κτίρια κάθε είδους.
Παρατημένες οικίες, εκκλησίες, θέατρα, ξενοδοχεία, εργοστάσια, νεκροταφεία αεροπλάνων, σιδηροδρομικοί σταθμοί και τρένα, αυτοκίνητα, υποδομές παλιών πολέμων και άλλα πολλά, είναι τα υποψήφια φωτογραφικά θέματα αυτής της κατηγορίας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο φωτογραφικός χαρακτήρας είναι καθαρά αρχιτεκτονικός και θέλει να αποδώσει την κατασκευή και τις αρχιτεκτονικές βλέψεις του σχεδιαστή (αρχιτέκτονα).Συνδυαστικά με την εικόνα της εγκατάλειψης, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
Σε αντίθεση με τις αρχιτεκτονικές φωτογραφίσεις καινούργιων κατασκευών στις οποίες τα σκιερά σημεία του κάδρου είναι τις περισσότερες φορές μη θεμιτά, η φωτογράφιση εγκαταλελειμμένων κτιρίων και άλλων παρόμοιων θεμάτων, δίνει μεγάλη έμφαση στην ανάδειξη των σκιών και γενικώς των μη λαμπερών σημείων.
Οι σκιές, εκτός από βάθος στο κάδρο, προσδίδουν ένα απόκοσμο χαρακτήρα στις φωτογραφίες αυτές, κάτι το οποίο έρχεται και κουμπώνει άψογα με την εικόνα της εγκατάλειψης.
Η χρήση φωτογραφικής μηχανής πλήρους κάδρου (full frame) και αρκετά ευρυγώνιοι φακοί (14-24,16-35 κ.τ.λ.) είναι μονόδρομος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που οι φωτογράφοι αυτής της κατηγορίας, ασχολούνται επίσης και με φωτογραφίες τοπίου και αρχιτεκτονικού χαρακτήρα.
Απαραίτητο αξεσουάρ για τέτοιου είδους φωτογραφικές αναζητήσεις, είναι ένας φακός (χειρός ή κεφαλής).Κανένα εγκαταλελειμμένο κτίριο δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα και ένας φακός, πέρα από τη φώτιση σκοτεινών χώρων στη περιήγησή μας εκεί μέσα, μπορεί να μας βοηθήσει ακόμη και στη φωτογράφιση αυτών, σε περίπτωση που δε χρησιμοποιούμε τρίποδα, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να μην έχουμε τη δυνατότητα αργών ταχυτήτων στο κλείστρο μας.
Επίσης ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται την ώρα που βρισκόμαστε μέσα σε ένα τέτοιο χώρο, καθώς η κατάρρευση στοιχείων της κατασκευής μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί. Καλό θα ήταν να φοράμε ένα οποιοδήποτε κράνος.
Το 1962 στο ξενοδοχείο συνέβη μια αυτοκτονία που ενέπνευσε το Σάκη Σερέφα να γράψει το παρακάτω ποίημα.
Σάκης Σερέφας
ΧΕΝΡΙΞ
Τον βρήκαν με κομμένες τις φλέβες Κι ένα καλώδιο τυλιγμένο στον λαιμό Σ’ ένα κρεβάτι του τέταρτου ορόφου. Ένα ακόμη απ’ τ’ αφανή δωμάτια του ζόφου. Ήρθε να συναντήσει μια παλιά ερωμένη Από τα χρόνια της Κατοχής. Αξιωματικός στα Ες Ες. Είκοσι χρόνια πριν, μα όλα τού μοιάζαν σαν χτες. Πάνω στη βδομάδα, νόμισε πως κυνηγούν να τον δικάσουν. Όμως κανείς δεν ασχολήθηκε στην πόλη μαζί του. Η ψυχή ξέρει να στήνει τέτοια καψόνια. Η σωρός στάλθηκε στη σύζυγό του με το τρένο. Η καμαριέρα σφουγγάρισε το αίμα, άλλαξε τα σεντόνια Ψιθύρισε «αχ τον καημένο». Μισό αιώνα μετά, στη Μπιενάλε Νέων Μεσογείου Φωτίζονται πάλι τα δωμάτια του κλειστού ξενοδοχείου. Symbiosis? Μπορούν η τέχνη κι η ζωή να συμβιώσουν; Θεατές κι ηθοποιοί ανεβαίνουν ανίδεοι για να σαρκώσουν Το δρώμενο “The Hunt Το Κυνήγι Η Αναζήτηση”. Μπορεί κανείς στο YouTube να πάρει μια γεύση. Μια κοπέλα θέλει να δραπετεύσει -εφιάλτες, ψευδαισθήσεις, ουρλιαχτά- Απ’ την πραγματικότητα που την κυνηγά. Στον τέταρτο όροφο συμβαίνουν πάλι όλα αυτά. Καημένη τέχνη. Να προσπαθείς με τους τρόπους σου να πείθεις Και να σε δικαιώνει το απόρριμμα της λήθης.
(Χένριξ, Γερμανός υπήκοος, 48 ετών) ξενοδοχείο Άριστον, Καραολή και Δημητρίου 5, τέταρτος όροφος, 1962
(από την ποιητική συλλογή Γιάννης Μαρία Χένριξ, Κέδρος 2013)
Σε χώρους με τους οποίους δεν είμαστε εξοικειωμένοι και δε γνωρίζουμε τίποτα για αυτούς, καλό είναι πριν εισέλθουμε μέσα, να αφιερώσουμε κάποιο χρόνο απ΄έξω, ώστε να παρατηρήσουμε τυχόν ανεπιθύμητες κινήσεις ανθρώπων μέσα σε αυτό. Είναι σίγουρα μία από τις πιο γοητευτικές κατηγορίες φωτογραφίας, αφού πέρα από φωτογράφοι, θα συλλάβουμε τους εαυτούς μας να νιώθουν κάπως όπως και ο Ιντιάνα Τζόουνς, ψάχνοντας κρυμμένους θησαυρούς.
Το ξενοδοχείο Άριστον γνώρισε μια νέα περίοδο δόξας μετά την εγκατάλειψη του μέσω του project Hotel Ariston δέκα χρόνια πριν και για περίπου 4 χρόνια με παραστάσεις, εγκαταστάσεις και performance όπως το Fake Time. Ψυχή τους ήταν η Λένα Ράμογλου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ