Ήταν όντως τόσο «άπραγη» ώστε να παραχωρηθεί η Βίλα Πετρίδη;
Ερχόμαστε στο ερώτημα του κατά πόσο όντως δεν αξιοποιούνταν η Βίλα Πετρίδη όλο αυτό το διάστημα ώστε να παραχωρηθεί από τον Δήμο Θεσσαλονίκης.
Με μια αιφνιδιαστική δήλωση του δημάρχου Κωνσταντίνου Ζέρβα την προηγούμενη εβδομάδα, αποκαλύφθηκε πως το εμβληματικό κτίριο της δυτικής εισόδου, η ιστορική και πανέμορφη Βίλα Πετρίδη, θα πάρει τον δρόμο της ιδιωτικής παραχώρησης, το δεύτερο δημοτικό κτίριο μετά τα Σφαγεία που παραχωρείται.
Η επίσημη πρώτη της ανακαινισμένης Βίλας Πετρίδη στην δυτική είσοδο της πόλης, στην οδό Αναγεννήσεως (την μεγάλη ιστορία της Βίλας μπορείτε να γνωρίσετε ΕΔΩ), έγινε το 2014, καθώς άνοιξε για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες εγκατάλειψης, με μια έκθεση στο πλαίσιο των Δημητρίων.
Έκτοτε, οι προθέσεις αξιοποίησής της υπήρξαν πολλές: Από το να γίνει Μουσείο Φωτογραφίας και Αφίσας και αργότερα Μουσείο Κόμικ, μέχρι το να γίνει βιβλιοθήκη των ξενόγλωσσων Ινστιτούτων της πόλης, ή το να γίνει δωρεάν παραχώρηση χρήσης του κτιρίου στο ΝΠΔΔ «Δημοτικό Κέντρο Μουσικής και Χορού Θεσσαλονίκης». Όλα αυτά τα σχέδια τελικώς εγκαταλείφθηκαν.
Παρόλα αυτά, η Βίλα άνοιξε τις πύλες της επίσημα από το 2017 και τα τελευταία τρία χρόνια, ανά διαστήματα, φιλοξενούσε ποικίλες εκδηλώσεις του Κέντρου Πολιτισμού Δήμου Θεσσαλονίκης. Τώρα, ένα ζήτημα που προκύπτει από την επικείμενη παραχώρησή της, είναι το γεγονός ότι όλες οι προγραμματισμένες δράσεις του Κέντρου Πολιτισμού ακυρώνονται.
Το συγκεκριμένο κτίριο είναι ένας από του βασικούς πυλώνες δράσεων του Κέντρου Πολιτισμού, ιδιαίτερα από το 2018 και μετά, ενώ αξιοποιούνταν πολύπλευρα, με δεκάδες εκδηλώσεις, από συναυλίες μέχρι εκθέσεις τέχνης, να δίνουν ζωή στην Βίλα εμπλέκοντας παράλληλα την γειτονιά.
Άλλωστε, στην Βίλα Πετρίδη, από τη στιγμή που η χρήση του κτηρίου πέρασε στο Κέντρο Πολιτισμού, πραγματοποιήθηκαν πολυάριθμες εκδηλώσεις της Β’ Δημοτικής Κοινότητας, μεταξύ των οποίων εκθέσεις φωτογραφίας, με χαρακτηριστική την έκθεση φωτογραφιών και λοιπών τεκμηρίων από το Αρχείο Γεωργίου Κωνσταντινίδη «Ελληνίδες των αρχών του 20ου αιώνα», βραδιές αφήγησης, όπως η μουσικοποιητική βραδιά «Ταξίδι στο χρόνο στην Δυτική Θεσσαλονίκη» αφιερωμένη στον Θεσσαλονικιό ποιητή- λογοτέχνη Ν. Γ. Πεντζίκη, αλλά και μουσικές εκδηλώσεις της κοινότητας. Επίσης, σημειώθηκαν και συνεργασίες με το ΜΟΜus, αλλά και το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης για την ξεχωριστή έκθεση με φωτογραφίες, εγκαταστάσεις, artistic book και video-art με τίτλο «Aspects of Balkan Photography».
Συγκεκριμένα μέσα στο 2019, πραγματοποιήθηκε πληθώρα εκδηλώσεων: Ρεσιτάλ πιάνου του Giulio de Padova, Σεμινάριο πιάνου της Anna Miernik, Συναυλία τζαζ με το τρίο του Γιώργου Κλουντζού και την Ειρήνη Αραμπατζή, Ρεσιτάλ πιάνου όπως και Masterclass του διεθνώς καταξιωμένου σολίστ του πιάνου και συνθέτη Γιώργου Εμμανουήλ Λαζαρίδη, Συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Κιθάρας Θεσσαλονίκης, με δωρεάν παρακολούθηση όλων των σεμιναρίων στους χώρους διεξαγωγής του, μεταξύ αυτών και στη Βίλα Πετρίδη, Συναυλία μουσικής δωματίου με την τραγουδίστρια Σοφία Αβραμίδου και τον κλαρινετίστα Οδυσσέα Καρύδη, Συνεργασία με το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ – εβδομαδιαίο σεμινάριο/εργαστήριο σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής, Συναυλία μουσικής δωματίου με το σύνολο παλαιάς μουσικής Mezzo, Συναυλία μουσικής δωματίου με την τσελίστα Μαρία Ανισέγκου και τον πιανίστα Στέφανο Νάσο, Σεμινάριο τσέλου με τον καταξιωμένο τσελίστα Γιάννη Τουλή και Ρεσιτάλ τσέλου με το Γιάννη Τουλή και πολλά ακόμα.
Επιπλέον, μέσα στο 2020, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, στον χώρο έγιναν επτά τηλεοπτικές καλύψεις συναυλιών μουσικής δωματίου από την TV100, καθώς και άλλων δράσεων, όπως μεταξύ άλλων βιντεοσκοπημένη αφήγηση παραμυθιών για παιδιά.
Ερχόμαστε λοιπόν στο ερώτημα του κατά πόσο όντως δεν αξιοποιούνταν η Βίλα Πετρίδη όλο αυτό το διάστημα ώστε να παραχωρηθεί από τον Δήμο Θεσσαλονίκης.
Η ιστορία της Βίλας Πετρίδη
Η Βίλλα Πετρίδη, το νεοκλασικό κτίριο που βρίσκεται επί της οδού Αναγεννήσεως, στον αριθμό 10, χτίστηκε στα 1896 αλλά κατ΄άλλους στις αρχές του 20ου αιώνα και βρίσκεται στην περιοχή του Κήπου των Πριγκήπων (Μπες Τσινάρ). Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως βουλγαρικό προξενείο και μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, αγοράστηκε από την οικογένεια Πετρίδη στην οποία ανήκε ως το 1969.
Εδώ και σχεδόν 30 χρόνια κρίθηκε διατηρητέο και περιήλθε στην κυριότητα του δήμου Θεσσαλονίκης. Το 1984 με Υπουργική απόφαση χαρακτηρίστηκε ως έργο τέχνης που χρίζει ειδικής κρατικής προστασίας. Ο Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας ’97 το συμπεριέλαβε σε πρόγραμμα βελτίωσης, αλλά δεν έγινε η συντήρησή του. Από τότε που έπαψε να χρησιμοποιείται ως κατοικία, στέγασε ένα γραφείο μεταφορών, χρησίμευσε ως αποθήκη και έγινε κατάλυμα αστέγων.
Από το 2006 ξεκίνησαν οι εργασίες συντήρησής του, αλλά σταμάτησαν απότομα το 2009 λόγω προβλημάτων στη ροή της χρηματοδότησης από το υπουργείο Πολιτισμού, αν και ήδη η αποκατάσταση και ανακαίνισή του είχε σχεδόν ολοκληρωθεί με συνολικό κόστος 1,3 εκατ. ευρώ. Η αρχική πρόθεση ήταν να γίνει Μουσείο Φωτογραφίας και Αφίσας. Μετά από τις ενέργειες του δήμου που το συμπεριέλαβε στα πράσινα προγράμματα και πέτυχε την χρηματοδότηση των εργασιών μέσω ΕΣΠΑ, έγιναν εργασίες στον περιβάλλοντα χώρο (στρώσιμο χυτού δαπέδου) που ολοκληρώθηκαν μέσα στο 2014. Επίσημη πρώτη για την Έπαυλη έγινε στο πλαίσιο των Δημητρίων του 2014.
Διαβάστε περισσότερα:
