Η ζωή μας χωρίς το Internet θα ήταν… – Oι συντάκτες της Parallaxi γράφουν
Έχεις σκεφτεί πώς θα ήταν η καθημερινότητα σου εάν αύριο σταματούσε η πρόσβαση σου στο διαδίκτυο; Εμείς το τολμήσαμε και καταθέτουμε την άποψη μας
Πώς θα ήταν ο κόσμος σήμερα αν ξαφνικά έμενε χωρίς internet; Από τότε που το διαδίκτυο έχει μπει ολοκληρωτικά στις ζωές μας, αυτές έχουν αλλάξει ριζικά. Μα σκεφτείτε πώς θα ήταν αν όλοι εμείς που έχουμε συνηθίσει την ευκολία των πραγμάτων λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας δεν είχαμε πρόσβαση σε αυτήν. 7 συντάκτες, διαφορετικών ηλικιών και γενιών, της Parallaxi, προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις.
Απλά δεν την φαντάζομαι
Εντάξει, για να είμαι ειλικρινής θα μπορούσα να με φανταστώ χωρίς σύνδεση στο διαδίκτυο, αρκεί να ήμουν μέρος ενός κοινωνικού πειράματος ή στο τέλος μίας εβδομάδας (ούτε μέρα δε θα άντεχα μεταξύ μας) μου προσέφεραν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό για το «δράμα» που πέρασα. Ειδικά στη δουλειά που κάνουμε η παρουσία μας στον… μαγικό κόσμο του διαδικτύου είναι πολύωρη καθημερινά. Άρα όπως έχετε καταλάβει έχουμε εθιστεί και με το παραπάνω στη χρήση του. Αλλά και όταν δε δουλεύουμε, πάλι σε αυτό θα στραφούμε για να δούμε μία ταινία, να διαβάσουμε κάποιο ενδιαφέρον άρθρο, να χαλαρώσουμε βλέποντας μία σειρά.
Δεν είμαι από τους τύπους που με το που καθίσει στην καφετέρια ή το εστιατόριο θα ρωτήσει το σερβιτόρο τον κωδικό του WiFi (ας είναι καλά τα δεδομένα στο κινητό), αλλά ομολογώ ότι κατά τη διάρκεια της παρουσίας μου σε έναν τέτοιο χώρο θα μπω αρκετές φορές στον πειρασμό να πιάσω το κινητό και να κάνω μία περιήγηση στα social media και στα ειδησεογραφικά δίκτυα, μήπως «έχασα» κάτι. Αναρωτιέμαι ακόμη. Πώς ζούσαν οι γονείς μας, τα μεγάλα μας αδέλφια στις εποχές χωρίς διαδίκτυο; Πώς γέμιζαν τον χρόνο τους; Τι έκαναν όταν έμεναν σπίτι, αλλά στην τηλεόραση δεν είχε κάτι αξιόλογο να δεις; Λέτε να «γκουγκλάρω» πώς ζούσαν οι άνθρωποι χωρίς ίντερνετ και να πάρω την απάντηση μου; Μάλλον αυτό θα κάνω!
*Ραφαήλ Γκαϊδατζής
«Οι δισεκατομμυριούχοι κέρδισαν 3,9 τρισεκατομμύρια δολάρια εν μέσω πανδημίας», διάβασα πρόσφατα σε πρωτοσέλιδο του “Business Insider”, ενώ στον “Guardian” ότι «η Covid-19 έχει κοστίσει στους εργαζομένους σε παγκόσμιο επίπεδο 3,7 τρισεκατομμύρια δολάρια». Με μια πρώτη ματιά, οι δισεκατομμυριούχοι παρουσιάζονται στο μικρό μυαλό μου ως κακές μαριονέτες για τους απανταχού κοινούς θνητούς. Για καλή μου τύχη, όμως, το μάτι μου έπεσε και σε άρθρο του Russia Today, όπου παρουσιάζεται μία νέα διάσταση επί του θέματος, βάζοντας κιόλας στο «παιχνίδι» το κομμάτι του ίντερνετ.
«Κολλημένοι στο σπίτι εξαιτίας του ιού, ας μην ξεχνάμε ότι ήμασταν online όλο το εικοσιτετράωρο, αγοράζοντας πράγματα που καθόλου δεν χρειαζόμασταν από την Amazon», είναι τα πρώτα λόγια του RT, με κερασάκι τα εξής: «Καταναλώσαμε ώρες ατελείωτες σε διαδικτυακή ψυχαγωγία, παρακολουθώντας εθιστικά Tiktok και οργισμένα μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με άλλα λόγια, συνεισφέραμε και εμείς οι ίδιοι με τον τρόπο μας σε όλες εκείνες τις δραστηριότητες που προκαλούν ακούσια την άνοδο των τιμών των μετοχών όλων εκείνων των τιτάνων (Jeff Bezos, Mark Zuckerberg, Elon Musk και Bill Gates)».
Δε θα κρυφτώ. Έχουν υπάρξει φορές που έχω σκεφτεί εάν θα μπορούσα να επιβιώσω μια επόμενη μέρα χωρίς διαδίκτυο. Είναι όμως και άρθρα όπως αυτό εδώ του Russia Τοday που μόνο ένα χαστούκι μου δίνουν και που με επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Ναι, θα λυπόμουν εάν αύριο το GPS μου δεν λειτουργούσε, εάν δεν googlαρα την αγαπημένη μου συνταγή για γλυκό του κουταλιού και αν δεν άκουγα στο YouTube το αγαπημένο μου κομμάτι. Ωστόσο, είναι επίσης αλήθεια πως θα χαιρόμουν ιδιαιτέρως βάζοντας ένα μεγαλεπήβολο προσωπικό στοίχημα… κόντρα σε δυο τρεις κολοσσούς και διεκδικώντας συνάμα εκεί έξω- και με ασφάλεια- τη ζωή που τόσο καιρό στερούμαι. Πείτε με, αν θέλετε, ακραία και… συνωμοσιολόγο!
*Στέλλα Παϊσανίδη
Να μην έχουμε ίντερνετ από αύριο;… Ευχαριστώ, δεν θα πάρω
Δηλαδή τι; Αύριο ξαφνικά να μην υπάρχει internet; Είναι η αλήθεια, αυτό το σενάριο μου ακούγεται σαν κακός εφιάλτης. Μήπως είναι καμία ταινία στο Netflix;. Αν ναι, δεν θα κάτσω να την δω. Πολύ κακή ιδέα, δεν μ’ αρέσει το σενάριο. Σαν ταινία τρόμου μοιάζει. Εύχομαι μόνο μην πάει πρώτη στα trends!
Πραγματικά, μου είναι σχεδόν αδύνατο να σκεφτώ πως θα ήταν η ζωή μου, αν από αύριο, δεν θα μπορούσα να ενεργοποιήσω το Wi-Fi. Πρώτον, γιατί είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο για την δουλειά μου. Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσα να εργαστώ. Ακόμα, ένας ολόκληρος κόσμος, ο διαδικτυακός, θα χαθεί μέσα σε λίγα λεπτά. Η online ζωή μας θα σβήσει και μάλλον αυτό δεν θα αρέσει σε πολλούς (όπως και σε εμένα).
Πάντα αναρωτιόμουν πως ζούσαν οι άνθρωποι όταν δεν υπήρχε το ίντερνετ. Η γενιά μου γεννήθηκε και ζει μέσα σ’ αυτό τον κόσμο, οπότε είναι υπερβολικά δύσκολο ακόμα και να φανταστεί αυτό το σενάριο. Ειδικά στις μέρες που ζούμε. Όταν δεν μπορείς να βγεις από το σπίτι, έστω για μία βόλτα. Πως να περάσουν οι ώρες, απλά με το να κάθεσαι στον καναπέ; Πόσα βιβλία να διαβάσεις; Πόσο τηλεόραση να δεις; Όσο κακό και να ακούγεται, οι περισσότεροι είμαστε εθισμένοι, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, και αυτό επιβεβαιώνεται από το πως αντιδράμε στις λίγες ώρες που μπορεί να «πέσει» το Messenger ή το Instagram. Ένα τέτοιο σενάριο, είμαι αρκετά σίγουρος, πως θα μας τρομοκρατούσε και δεν θα το διαχειριζόμασταν και πολύ καλά.
*Νίκος Γκάγιας
Μήπως είναι αδύνατο να υπάρξει μία τέτοια ζωή;
Αναρωτιέμαι «Πώς θα ήταν η ζωή μου χωρίς ίντερνετ» ενώ ακούω μουσική από το ίντερνετ, πίνοντας τον καφέ που παράγγειλα από μία εφαρμογή. Μήπως είναι αδύνατο να υπάρξει μία τέτοια ζωή; Ακόμα και αν είσαι από τα άτομα που δεν θα περάσουν πολλές ώρες μπροστά από μία οθόνη του κινητού για να δεις κάποια σειρά ή να χαζέψεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σίγουρα το ίντερνετ σε βοηθάει στη ζωή σου.
Σε βοηθάει και πολλές φορές σε επηρεάζει σε απλές αποφάσεις. Άργησες και έχασες το λεωφορείο, ανοίγεις τα δεδομένα και ελέγχεις την ακριβή (ακριβή ώρα με τον ΟΑΣΘ δεν υπάρχει) ώρα που θα έρθει το επόμενο. Θέλεις να πας σε μία οδό αλλά δεν ξέρεις που βρίσκεται, ανοίγεις την εφαρμογή χάρτες και πάει λέγοντας. Θα μπορούσα να καθίσω όλη την ημέρα και να σου γράφω πώς το ίντερνετ είναι πλέον ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Πώς η επιβίωση θα ήταν πολύ πιο δύσκολη χωρίς αυτό. Και όχι πώς δεν έχουν υπάρξει γενιές που έζησαν χωρίς ίντερνετ αλλά οι καταστάσεις είναι διαφορετικές. Έχουμε μάθει να ζούμε σε αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής, με τις ανέσεις και την ευκολία του ενός κλικ. Και δεν είναι κακό εδώ που τα λέμε.
Μου φαίνεται αδιανόητο, να σηκωθώ αύριο το πρωί από το κρεβάτι μου, και να μην υπάρχει ίντερνετ. Να πρέπει να θυμηθώ πώς λειτουργεί το σκονισμένο cd player που είναι καταχωνιασμένο σε ένα ντουλάπι, να μάθω να διαβάζω χάρτες για αν βρεθώ στον προορισμό μου, αντί η ενοχλητική φωνή του GPS να μου κρατάει συντροφιά στο αμάξι. Για να μιλήσω με τους φίλους να πρέπει να χρησιμοποιήσω το σταθερό τηλέφωνο. Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται λίγο δραματικά αλλά αυτή είναι η αλήθεια, γεννήθηκα στα τέλη των 90’s, μεγάλωσα με τεχνολογικά gadgets, περνάω αρκετή ώρα στο ίντερνετ λόγω της δουλειάς μου. Το ίντερνετ είναι μέρος της ζωής μας.
*Εύα Καβάζη
Η ζωή μου χωρίς ίντερνετ, θα ήταν μουσική χωρίς νότες
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να δαιμονοποιεί το ίντερνετ και την υπερβολική του χρήση κι αυτό προκύπτει όταν με λύπη συνειδητοποιώ ότι είμαι εξαρτημένη από αυτό! Προσπαθώ να μειώσω τις ώρες που περνώ στη «συντροφιά» του, αλλά σίγουρα δε θα μπορούσα να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή μου αν μια μέρα εξαφανιζόταν τελείως, γιατί στο κάτω κάτω παραμένει ένα χρήσιμο εργαλείο της καθημερινότητας μας.
*Βιβή Κοτσαπουϊκίδου
Εθισμένοι στο internet στερημένοι ζωής
Η γενιά μου είναι κατεξοχήν η γενιά της τεχνολογίας, της ευκολίας και ευρέως του διαδικτύου. Η οθόνη μία προέκταση του χεριού μας, τα emoji τα πιο δυνατά μας συναισθήματα, το Netflix το σινεμά τσέπης σου, οι παρέες ένα social media group, το φλερτ ένα απλό chat. Δεν είναι λίγες οι φορές που βγαίνω με τους φίλους μου για καφέ και υπάρχει μία παύση περίπου μισαώρου που ο καθένας είναι στον δικό του διαδιτκυακό κόσμο παραμελόντας τον real. Δεν θέλω ωστόσο να μπω στο τριπάκι των μειωνεκτημάτων του διαδικτύου, είναι αμέτρητα, μα τα πλεονεκτήματα του τα επισκιάζουν.
Είμαστε εθισμένοι σε αυτό και όσο και να προσπαθείς να αποδείξεις καθημερινά το αντίθετο δεν μπορείς. Απλούστατα, γιατί οι εξελίξεις της ζωής σε προλαβαίνουν. Εκείνοι που επιλέγουν να μείνουν μακρυά από τον ιντερνετικό κόσμο είναι κυρίως οι γηραιότεροι, εκείνοι που την ζωή τους την πέρασαν με εφημερίδες, γράμματα, ασπρόμαυρες τηλεοράσεις και τρανζίστορ.
Αν αυτή τη στιγμή προκαλέσεις παιδιά στην ηλικία μου να μείνουν ένα 24ωρό χωρίς το internet δεν θα τα καταφέρουν γιατί πολύ απλά έτσι συνήθισαν. Σου γεννιέται μία απορία και την αναζητάς στην Google σε μόλις σεκόντ δευτερολέπτων έχεις την απάντηση και αν δεν σε καλύπτει η μία πηγή πας στην επόμενη. Εάν ας πούμε σου αρέσει ένας άνθρωπος που είδες στο απέναντι τραπέζι της καφετέρειας με το internet μπορείς την ίδια στιγμή να συνδεθείς μαζί του διαδικτυακά. Δεν πρόλαβες να απολαύσεις μία ταινία στο σινεμά; Δεν υπάρχει πρόβλημα ξέρεις ότι τις επόμενες μέρες θα κυκλοφορήσει online.
Αυτές οι εύκολες λύσεις που σου προσφέρει απλόχερα ο γοητευτικός κόσμος του διαδικτύου για όλους εμάς είναι δεδομένες. Αλλά από την άλλη αν το internet αύριο ξαφνικά εξαφανιζόταν, οι ζωές μας θα ήταν άκρως διαφορετικές. Δοκίμασα να περάσω ένα 24 ωρό μακριά από αυτό έκλεισα το wifi και είπα θα δω τι συμβαίνει την επόμενη μέρα. Στην αρχή γοητεύεσαι λες ωραία, θα διαβάσω βιβλίο, θα ζωγραφίσω, θα γράψω, θα βγω μια βόλτα, έλα που φτάνει το βράδυ και εκεί που θα έβλεπες Netflix καταλήγεις σε επαναλήψεις χιλιοπαιγμένων σείριαλ στην τηλεόραση. Εκεί κάπου στις 8 ώρες ξανανοίγεις το internet.
Αν υποθέσουμε λοιπόν πως όλοι εμείς για λίγες ώρες δεν έχουμε πρόσβαση στα wifi, οι ζωές μας σίγουρα θα είναι δύσκολες, αλλά θα κερδίσουμε άλλα που έχουν φθαρεί για χάρην του. Θα επανέλθουμε λίγο στην πραγματική ζωή, θα κοιτάμε τον άλλον στα μάτια όταν μας απευθύνετε, θα διαβάζουμε παραπάνω, θα απαζητούμε την επικοινωνία δίχως να την θεωρούμε δεδομένη, θα μας λείπει. Μα ταυτόχρονα θα αναπτυχθούν χιλιάδες προβλήματα, απέναντι από τα οποία θα νοιώθουμε ανήκανοι για να τα αντιμετωπίσουμε λόγω του ”εθισμού” μας.
Συμπερασματικά, ΝΑΙ! Είναι πολλά τα κάλλη του Internet, μα τι να τα κάνεις άμα είναι ανεξάντλητα άμα σε εθίζουν (όπως κατάλαβα για εμένα) , και χάνεις την επικοινωνία του face to face, τα συναισθήματα, τις στιγμές και τους ανθρώπους. Αυτός είναι ένας εύκολος και απρόσωπος τρόπος για να εκφραζόμαστε, τον οποίον και όλοι προτιμούμε, και ο οποίος είναι πλέον ο χάρτης και το χειριστήριο της ζωής μας.
*Μυρτώ Τούλα
Η μαγκιά είναι να «μπαινοβγαίνεις»
Πριν από 15 χρόνια, ψάχνοντας φωτογραφία εξωφύλλου για ένα τεύχος «καλοκαίρι 2006» σε έντυπο του Αγγελιοφόρου, έπεσε το μάτι μου σε ένα πλάνο σε παραλία όπου δύο 40άρηδες κάθονταν με τα λάπτοπ τους πάνω στο κύμα και σερφάριζαν. Η φωτογραφία σαφώς και απορρίφθηκε ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, μια τραβηγμένη αμερικανιά που ποτέ δε θα συνέβαινε στην Ελλάδα.
Μετά από δύο χρόνια, το 2008, αγόρασα το πρώτο «έξυπνο» τηλέφωνο. Το κοιτούσα 2 μήνες μέσα στο κουτί του και δεν τολμούσα να το ανοίξω απορώντας πώς λειτουργεί χωρίς κουμπιά, μόνο με ένα στρογγυλό κάτω κάτω. Οταν επιτέλους το άνοιξα, η απάντηση των τεχνικών της εφημερίδας στην παράκληση να μου δώσουν το wifi ήταν μονολεκτική: «Οχι». Υπονοώντας πως η εργοδοσία πίστευε πως είναι χάσιμο χρόνου η ενασχόληση με το κινητό μας.
Σήμερα (εδώ και χρόνια δηλαδή) ο υπολογιστής μας είναι μέσα στην τσέπη. Εχει γιγαμπάιτς απεριόριστα και wifi σχεδόν παντού. Νιώθεις μια ασφάλεια όταν «χτυπάνε οι ειδοποιήσεις». Οι περισσότεροι συμμετέχουμε σε 5-6 ομαδικές συνομιλίες, στέλνουμε μηνύματα οποτεδήποτε θυμηθούμε κάτι, βλέπουμε ταινίες, μπαίνουμε δεκάδες φορές την ημέρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γενικώς εκείνο το λάπτοπ που είχαν οι γιάπηδες στην παραλία και μου φάνηκε τραβηγμένη εικόνα το 2006, σήμερα το κουβαλάμε σε γάμους, κηδείες, ρομαντικά ραντεβού και οικογενειακά τραπεζώματα.
Κι όμως, η μαγκιά δεν είναι να έχεις παντού και πάντα ίντερνετ. Ούτε, φυσικά, το να απέχεις από όλα αυτά δηλώνοντας «εναλλακτικός». Αναλφάβητος θα είσαι αν απέχεις. Ανενημέρωτος χωρίς πρόσβαση στην πληροφορία. Η μαγκιά είναι να μπαίνεις και να βγαίνεις όταν εσύ θέλεις. Να αξιοποιείς το ίντερνετ για να εργάζεσαι λιγότερο και να σκέφτεσαι περισσότερο. Για να μειώσεις το χρόνο της εργασίας σου και να αυξήσεις την αποτελεσματικότητά σου. Μπορείς να το πετύχεις αυτό; Εγώ όχι! Δηλώνω εξαρτημένος. Και ντρέπομαι γι αυτό. Γιατί εκείνους τους εξαρτημένους από τον υπολογιστή τους που τον είχαν πάρει μαζί τους στην παραλία, πολύ τους είχα κοροϊδέψει εκείνα τα χρόνια. Ποιος θα μου το έλεγε ότι θα τους ξεπεράσω…
*Ακης Σακισλόγλου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
