Γιατί οι εργαζόμενοι της Gen Z παραιτούνται τόσο εύκολα από τη δουλειά τους;

Το όνειρο των νέων της Gen Z, έμοιαζε κάποτε με αυτό των προηγούμενων γενεών. Να βρει μία καλή δουλειά, να βγάζει τα προς το ζην – και κάτι παραπάνω, να αγοράσει ένα σπίτι κάπου κοντά στα 30.

Ένα όνειρο που σήμερα μοιάζει περισσότερο με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, μιας και οι σημερινοί νέοι ενήλικες, αντιμετωπίζουν προβλήματα στον χώρο εργασίας, που τους «σπρώχνουν» στην παραίτηση με την πρώτη ευκαιρία.

Η γενιά Z – όπως και οι προκάτοχοί της, οι Millenials – έχει κακή φήμη αναφορικά με τη δέσμευση στον εργασιακό χώρο. Οι άνθρωποι αυτής της γενιάς κατηγορούνται ότι είναι πολύ χαλαροί σε επαγγελματικά περιβάλλοντα και έχουν ανακηρυχθεί «η πιο δύσκολη γενιά για να δουλέψεις μαζί της».

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές, οι εργαζόμενοι της γενιάς Z δεν φοβούνται να παραιτηθούν, αν οι προσδοκίες τους δεν ικανοποιούνται.

Αυτό συμβαίνει γιατί τα μέλη της συγκεκριμένης γενιάς, δίνουν μεγάλη προτεραιότητα στην ψυχική υγεία, στο τοξικό εργασιακό περιβάλλον, την ισορροπία εργασιακής και προσωπικής ζωής, καθώς και την μεταχείριση στον χώρο εργασίας. Οι σημερινοί νέοι δεν υπομένουν σιωπηλά την κακή μεταχείριση, όπως έκαναν οι προηγούμενες γενιές και χρησιμοποιεί τις αποχωρήσεις ως μορφή διαμαρτυρίας, καθώς νιώθουν ότι δεν χρειάζεται να παραμείνουν σε χώρους που δεν τους σέβονται.

Οι λόγοι

1. Αναζήτηση ουσιαστικής εργασίας και επαγγελματικής εξέλιξης 

Οι εργαζόμενοι της Gen Z επιθυμούν θέσεις εργασίας που ευθυγραμμίζονται με τις αξίες τους και τους επιτρέπουν να έχουν ανάπτυξη. Σε αντίθεση με τις παλαιότερες γενιές που μπορεί να δίνουν προτεραιότητα στην εργασιακή ασφάλεια, η Gen Z αναζητά σκοπό στην εργασία της.

Έρευνα του LinkedIn διαπίστωσε ότι το 76% των εργαζομένων της Gen Z θεωρούν την προσωπική εκπλήρωση βασικό παράγοντα κατά την επιλογή εργασίας. Είναι πιθανό να αποχωρήσουν εάν αισθάνονται ότι η εργασία τους δεν έχει νόημα ή ότι έχουν κολλήσει σε έναν στάσιμο ρόλο. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος της Gen Z που εργάζεται σε μια εταιρεία μάρκετινγκ μπορεί να παραιτηθεί εάν αισθάνεται ότι δημιουργεί μόνο γενικές διαφημίσεις χωρίς κοινωνικό αντίκτυπο. Μπορεί να προτιμούν να εργάζονται σε μια εταιρεία που εστιάζει στη βιωσιμότητα ή την κοινωνική δικαιοσύνη.

Μια μελέτη της McKinsey & Company διαπίστωσε ότι οι νεότεροι εργαζόμενοι είναι πιθανότερο να εγκαταλείψουν θέσεις εργασίας που δεν ευθυγραμμίζονται με τις αξίες τους και τους μακροπρόθεσμους στόχους καριέρας τους.

2. Ανάγκη για ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και ευελιξία

Η Gen Z εκτιμά ιδιαίτερα την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και αναμένει ευελιξία στις ρυθμίσεις της εργασίας της. Δεν είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν την προσωπική τους ευημερία για ένα μεροκάματο.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η εργασία εξ αποστάσεως έγινε ο κανόνας και πολλοί εργαζόμενοι της Gen Z αναμένουν τώρα να συνεχιστεί αυτή η ευελιξία. Μια έκθεση του Forbes δείχνει ότι οι εταιρείες που προσφέρουν απομακρυσμένη ή υβριδική εργασία βλέπουν υψηλότερα ποσοστά διατήρησης μεταξύ των εργαζομένων της Gen Z.

Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος της Gen Z μπορεί να παραιτηθεί από μια δουλειά που απαιτεί να εργάζεται συχνά υπερωρίες χωρίς πρόσθετη αμοιβή ή αναγνώριση. Αντ’ αυτού, μπορεί να αναζητήσει θέσεις εργασίας που του επιτρέπουν να εργάζεται από το σπίτι μερικές ημέρες την εβδομάδα ή να έχει ευέλικτο ωράριο.

Μια μελέτη της Deloitte διαπίστωσε ότι το 75% των εργαζομένων της Gen Z θα προτιμούσαν να εργάζονται σε μια εταιρεία που δίνει προτεραιότητα στην ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής έναντι των υψηλών μισθών.

3. Έμφαση στα προβλήματα ψυχικής υγείας 

Μιλάμε για τη γενιά που έχει μεγαλύτερη συνείδηση αναφορικά με τα θέματα ψυχικής υγείας. Είναι πολλοί οι νέοι που εγκαταλείπουν θέσεις εργασίας που επηρεάζουν αρνητικά την ευημερία τους και τους προκαλούν μία ασταθή κατάσταση στην ψυχική τους υγεία.

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές που μπορεί να ανέχονταν τους αγχωτικούς χώρους εργασίας, η Gen Z είναι πιο πιθανό να παραιτηθεί για χάρη της ψυχικής της υγείας.

Μια έρευνα της Korn Ferry διαπίστωσε ότι το 68% των εργαζομένων της Gen Z βιώνει συχνά εργασιακό στρες, γεγονός που οδηγεί σε υψηλότερο ποσοστό παραίτησης.

Για παράδειγμα, ένας νεαρό υπάλληλος εξυπηρέτησης πελατών μπορεί να παραιτηθεί εάν νιώθει ότι τον καταβάλλουν οι επιθετικοί πελάτες και η έλλειψη υποστήριξης από το διευθυντικό προσωπικό. Μπορεί να αναζητήσουν εργασία σε εταιρείες που παρέχουν παροχές ψυχικής υγείας ή προγράμματα διαχείρισης του στρες.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναφέρει ότι το εργασιακό στρες και η επαγγελματική εξουθένωση αυξάνονται μεταξύ των νέων επαγγελματιών, καθιστώντας τις πολιτικές ψυχικής υγείας ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση.

Να σημειωθεί ότι στην έρευνα «Deloitte’s 2022 Gen Z and Millenial Survey», τα επίπεδα άγχους είναι υψηλά ανάμεσα στους ερωτηθέντες της Gen Z. Σχεδόν μισοί από αυτούς (46%) και τέσσερις στους δέκα Millennials (38%) είναι αγχωμένοι όλη ή την περισσότερη ώρα. Και σχεδόν οι μισοί από τους ερωτηθέντες νιώθουν εξαντλημένοι λόγω της πίεσης από το φόρτο εργασίας -σχεδόν το ίδιο ποσοστό των ερωτηθέντων δηλώνει ότι πολλοί από τους συναδέλφους τους έφυγαν πρόσφατα από την εργασία τους λόγω εργασιακής εξάντλησης. Αυτό σηματοδοτεί ένα πρόβλημα διατήρησης των εργαζομένων, όμως ένας στους πέντε Gen Zs και millennials δεν πιστεύουν ότι οι εργοδότες τους το παίρνουν στα σοβαρά ή ότι λαμβάνουν μέτρα για να το αποτρέψουν.

4. Όταν η εργασία δεν ανταποκρίνεται στις αρχικές προσδοκίες

Πολλοί εργαζόμενοι της Gen Z παραιτούνται επειδή η εργασία δεν ανταποκρίνεται στις αρχικές τους προσδοκίες. Αυτό συμβαίνει όταν οι περιγραφές των θέσεων εργασίας είναι ασαφείς ή οι εταιρείες αποτυγχάνουν να τηρήσουν τις υποσχέσεις που δόθηκαν κατά την πρόσληψη.

Σύμφωνα με την AbodeHR, το 65% των εργαζομένων της Gen Z εγκαταλείπουν τη δουλειά τους εντός του πρώτου έτους λόγω αναντιστοιχίας μεταξύ των προσδοκιών της εργασίας και της πραγματικότητας.

Για παράδειγμα, ένας φρέσκος απόφοιτος εντάσσεται σε μια τεχνολογική startup περιμένοντας να εργαστεί σε καινοτόμα έργα, αλλά κάνει επαναλαμβανόμενα διοικητικά καθήκοντα. Νιώθοντας εξαπατημένοι, παραιτούνται μέσα σε λίγους μήνες.

Το Harvard Business Review προτείνει ότι η σαφής επικοινωνία κατά τη διαδικασία πρόσληψης μπορεί να μειώσει την πρόωρη εναλλαγή των νέων εργαζομένων.

5. Μη αναγνώριση της αξίας τους 

Οι εργαζόμενοι της γενιάς Z έχουν μεγάλη επίγνωση της αξίας τους. Έχουν πρόσβαση σε εργαλεία σύγκρισης μισθών και είναι γρήγοροι στο να αποχωρήσουν εάν αισθάνονται ότι δεν πληρώνονται επαρκώς ή ότι υποτιμώνται. Μια μελέτη της Statista διαπίστωσε ότι το 54% των εργαζομένων της Gen Z στις ΗΠΑ θα παραιτούνταν από τη δουλειά τους λόγω χαμηλών μισθών. Επιπλέον, αυτή η γενιά αναμένει τακτική ανατροφοδότηση και αναγνώριση για την εργασία της.

Για παράδειγμα, ένας νέος προγραμματιστής λογισμικού μπορεί να παραιτηθεί εάν ανακαλύψει ότι οι συνάδελφοί του σε παρόμοιες θέσεις σε άλλες εταιρείες κερδίζουν σημαντικά περισσότερα. Μπορεί επίσης να αποχωρήσει εάν ο εργοδότης δεν αναγνωρίζει τη σκληρή δουλειά του.

Μια μελέτη της Glassdoor δείχνει ότι οι εταιρείες με ισχυρά προγράμματα αναγνώρισης των εργαζομένων έχουν 31% χαμηλότερο ποσοστό κύκλου εργασιών.

6. Προσδοκίες ταχείας εξέλιξης

Η γενιά Z έχει μεγαλώσει σε έναν ταχέως εξελισσόμενο, ψηφιακό κόσμο, όπου ακούνε διαρκώς ιστορίες για τις επιτυχίες όλο και νεότερων επιχειρηματιών και ανθρώπων που ασκούν επιρροή. Αυτό έχει οδηγήσει σε υψηλότερες προσδοκίες για ταχεία επαγγελματική ανάπτυξη.

Μια έρευνα της Gallup διαπίστωσε ότι το 60% των εργαζομένων της Gen Z αναμένουν προαγωγή μέσα στον πρώτο χρόνο. Είναι πιο πιθανό να παραιτηθούν εάν δεν βλέπουν σαφείς ευκαιρίες ανάπτυξης.

Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος της Gen Z σε μια θέση εισαγωγικού επιπέδου μπορεί να παραιτηθεί εάν αισθάνεται ότι η συμβολή του αγνοείται και δεν υπάρχει σαφής πορεία για επαγγελματική εξέλιξη. Μπορεί να αλλάξει θέση εργασίας σε μια εταιρεία που επενδύει στην ανάπτυξη των εργαζομένων.

Έρευνα του Pew Research Center δείχνει ότι οι σαφείς διαδρομές εξέλιξης της σταδιοδρομίας μειώνουν τον κύκλο εργασιών μεταξύ των εργαζομένων της Gen Z.

Εσύ γιατί παραιτήθηκες;

Τρεις κοπέλες της Gen Z, αναλύουν στην Parallaxi, τους λόγους που παραιτήθηκαν από τις δουλειές τους.

«Έπιασα την πρώτη μου δουλειά, λίγους μήνες αφού πήρα το πτυχίο μου, πάνω στο αντικείμενο το οποίο είχα σπουδάσει. Όταν είχα κάνει τη συμφωνία με την εταιρεία την οποία θα συνεργαζόμουν, είχαμε συμφωνήσει για ευθύνες τις οποίες ήθελα να έχω, παρά το γεγονός ότι ήταν η πρώτη μου σοβαρή επαφή με το αντικείμενο, μετά την πρακτική μου.

Ωστόσο, σύντομα κατάλαβα, από τον πρώτο κιόλας μήνα, ότι οι ευθύνες που είχαμε συμφωνήσει να αναλάβω, δεν υπήρχε περίπτωση να μου δοθούν. Έτσι και εγώ, παρά τις προσπάθειες που έκανα, ερχόμουν αντιμέτωπη με την απόρριψη δεν αισθανόμουν καμία εξέλιξη και ένιωθα ότι με τους ρυθμούς που κινούμουν δεν υπήρχε περίπτωση να την αποκτήσω.

Μετά από ένα εξάμηνο, αποφάσισα να εγκαταλείψω τη συγκεκριμένη εργασία, αφού πρώτα είχα δεχθεί πρόταση από μία άλλη εταιρεία, στην οποία βάσει της ανάθεσης των καθηκόντων, θα έβλεπα σίγουρα επαγγελματική ανάπτυξη, κάτι το οποίο επιβεβαιώθηκε στην πορεία. Δύο χρόνια αργότερα, συνεχίζω να δουλεύω στη συγκεκριμένη επιχείρηση και είμαι απολύτως ικανοποιημένη από την επαγγελματική μου εξέλιξη». 

Αριάδνη, 25 ετών

«Αποφάσισα να εργαστώ σε τηλεφωνικό κέντρο γνωστής εταιρείας, διότι χρειαζόμουν γρήγορο εισόδημα σε μια δουλειά που δεν απαιτούνταν η προϋπηρεσία. Άντεξα εκεί 6 μήνες. Όντας φοιτήτρια εκείνη την περίοδο, η εργασία σε τηλεφωνικό κέντρο ήταν μια εύκολη και γρήγορη λύση. Οι εργασιακές συνθήκες ήταν αρκετά καλές, αν σκεφτούμε πως μόλις είχαμε βγει από τον covid και η τηλεργασία είχε εδραιωθεί πλέον στην καθημερινότητά μας. Δούλευα από το σπίτι μου και ο εξοπλισμός που χρειαζόταν μου είχε παρασχεθεί από την εταιρία, κάτι που ήταν εξίσου βολικό.

Υπήρχαν όμως δυσκολίες, οι οποίες είχαν ψυχολογικές επιπτώσεις πάνω μου και δεν μπορούσα να τις διαχειριστώ. Η φθορά είναι απερίγραπτη και κυριαρχεί ένα μόνιμο στρες. Είναι από τα λίγα πεδία που έχεις συναναστροφές με αρνητικά προκατειλημμένους πελάτες. Δεν έχουν έρθει αυτοί σε εσένα, αντιθέτως πας εσύ σε αυτούς και πιθανότατα σε ακατάλληλες ώρες, κατά τις οποίες κανείς δεν έχει την όρεξη σου. Το τελευταίο πράγμα που θέλει κάποιος είναι να μιλήσει με ένα «ρομπότ». Εκτός από αυτούς όμως έχεις και τους ανώτερους σου στο ακουστικό, με τους εξουθενωτικούς στόχους του «πούλα, πούλα, πούλα», κάνοντας την κατάσταση άκρως κουραστική και πιεστική.

Να σημειωθεί ότι μιλάς 8 ώρες συνεχόμενες, γιατί οι κλήσεις πέφτουν αυτόματα από το σύστημα, η μία μετά την άλλη. Στη δικιά μου περίπτωση υπήρχε ένα διάλειμμα 10 λεπτών, το οποίο χρονομετρούνταν και αν έλειπα έστω και ένα λεπτό, άκουγα κήρυγμα. Όπως είναι επόμενο, μια τέτοια καθημερινότητα προκαλεί μία εργασιακή εξουθένωση, με αποτέλεσμα κάποιος να μην μπορεί να έχει διάρκεια σε μια τέτοια θέση και να αντέχει το πολύ 2-3 μήνες».

Kυριακή, 22 ετών

«Εργάζομαι για χρόνια στον κλάδο του τουρισμού, με πολλά χρόνια εμπειρίας στη σεζόν σε ξενοδοχεία στη Χαλκιδική. Πέρσι, για πρώτη φορά στη ζωή μου, δέχθηκα μία πάρα πολύ καλή πρόταση για σεζόν σε ένα πολύ καλό ξενοδοχείο στη Ζάκυνθο, στη θέση σέρβις/ καμαριέρας. 

Στην αρχική συμφωνία, η προσφορά για τον μισθό ήταν πολύ ικανοποιητική και ο εργοδότης με είχε βεβαιώσει ότι θα είναι καλυμμένα όλα μου τα ένσημα και η ασφάλιση, όπως πρέπει να είναι. Επίσης, με είχε ενημερώσει ότι στο ίδιο πόστο με εμένα θα βρίσκονται άλλα τέσσερα άτομα, έτσι ώστε να διαμοιράζεται η δουλειά και να κυλάει με ομαλούς ρυθμούς για όλους μας. Έτσι, δέχτηκα την πρόταση και μετά από μερικούς μήνες πήρα τον δρόμο για το νησί. 

Όταν τελικά έφτασα εκεί, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά από αυτά που είχαμε συμφωνήσει. Κυριολεκτικά, τίποτα από αυτά που είχαν ειπωθεί και συμφωνηθεί δεν ίσχυε. Τα χρήματα που έπαιρνα κατέληξαν να είναι πολύ λιγότερα από το αρχικό ποσό που είχε συμφωνηθεί και μαύρα, χωρίς καμία ασφάλεια ή ένσημα. Στο πόστο ήμουν μόνη μου, με τον φόρτο εργασίας να είναι τεράστιος και να μην μπορώ να τα βγάλω πέρα, να κάνω απλήρωτες υπερωρίες και γενικότερα υπήρχε ένα καθεστώς εκμετάλλευσης. 

Μέσα σε όλα, συγκατοικούσα με μία κοπέλα, η οποία μου έκανε τη ζωή ακόμα δυσκολότερη, καθώς δεν σεβόταν βασικούς άτυπους κανόνες συγκατοίκησης, όπως για παράδειγμα τις ώρες κοινής ησυχίας, με το γεγονός ότι έβαζε στο τέρμα τη μουσική ό,τι ώρα γούσταρε. 

Ίσως θα μπορούσα να το είχα υπομείνει λίγο παραπάνω, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, μετά από δέκα μέρες δεν άντεξα και σηκώθηκα και έφυγα από το νησί, επιστρέφοντας με μεγάλη χαρά στην προηγούμενη δουλειά μου στη Χαλκιδική». 

Μαρίνα, 28 ετών

*Με πληροφορίες από bawatama.com, inc.com