Ιούνιος, μήνας των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων

Τον Ιούνιο πραγματοποιούνται τα περισσότερα Pride (μεταξύ αυτών και της Ελλάδος). Ο λόγος είναι πως μια εξέγερσή του 1969 στην Νέα Υόρκη στάθηκε η αφορμή για την γέννηση του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος και εις ανάμνηση εκείνης της ημέρας καθιερώθηκε η παρέλαση μνήμης, έγινε θεσμός, υιοθετήθηκε από άλλες χώρες σε όλο το κόσμο.

Στις 28 Ιουνίου του 1969 σε έναν έλεγχο της αστυνομίας στο Bar Stonewall της Νέας Υόρκης τρανς γυναίκες κουρασμένες και αγανακτισμένες από την συνεχή υποτίμηση, το κυνηγητό και το χλευασμό αντιστέκονται, δεν πειθαρχούν, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν μικρό επεισόδια που κλιμακώθηκαν και οι ταραχές πήραν μεγάλες διαστάσεις.

Οι τρανς ακτιβίστριες Marsha Johnson και Sylvia Rivera που μάχονταν για τα δικαιώματα των αδύναμων τρανς γυναικών έγιναν το σύμβολο της επανάστασης. Το επεισόδιο έξω από το μπάρ μετατράπηκε σε μάχη χαρακωμάτων που διήρκησε από τις 28 Ιουνίου μέχρι τις 3 Ιουλίου. Τα νέα διαδόθηκαν και πλήθος αλληλέγγυων βρέθηκε στους δρόμους πλάι στους ΛΟΑΤΚΙ φωνάζοντας συνθήματα υπέρ των δικαιωμάτων και της ελευθερίας. Αυτή ήταν η αρχή της γέννησης και εξάπλωσης κινημάτων σε όλο το κόσμο που θα διεκδικούσαν και αυτά με την σειρά τους την ορατότητα και τον σεβασμό. Το πραγματικό πρόβλημα ωστόσο για το οποίο κανείς δεν μπορούσε ως εκείνη την ημέρα να μιλήσει και να ορθώσει ανάστημα ήταν πως τα μπάρ στο Greenwich Village ελέγχονταν από την αστυνομία και την τοπική μαφία η οποία διακινούσε μαύρο χρήμα και ναρκωτικά και η μεταξύ τους διαμάχη είχε πάντα ως θύματα τους ίδιους τους θαμώνες. Η ημέρα της εξέγερσης όμως άλλαξε την πορεία και την ιστορία του κινήματος για πάντα.

Την επόμενη χρονιά στις 28 Ιουνίου 1970 γιορτάστηκε η πρώτη επέτειος της εξέγερσής με μια συμβολική πορεία. Αυτή θα ήταν και η γέννηση των πρώτων Pride.

Το πρώτο επίσημο Athens Pride με την μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα πραγματοποιήθηκε το 2005 στην πλατεία Κλαυθμώνος με την συμμετοχή μόλις 500 ατόμων. Τον Ιούνιο του 2012 θα πραγματοποιηθεί και στην Θεσσαλονίκη το πρώτο Thessaloniki Pride με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης δεκάδων αλληλέγγυων και ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεων, χωρίς όμως να λείπουν οι αντιδράσεις μιας μερίδας πολιτών και του Μητροπολίτη Άνθιμου.

Με σύνθημα «Είκοσι χρόνια και μετράμε» θα γιορτάσει την επέτειο των 20 χρόνων το Athens Pride. Στην αφίσα του ένα αριθμητήριο (άβακας) που στην κορυφή του έχει την ημερομηνία 2005 ενώ στην τελευταία σειρά το 2025 γεμίζει με ενδιάμεσους πολύχρωμους κύκλους (σταθμούς) με λέξεις κλειδιά όπως νίκες, χαρές, λύπες, απώλειες, πληγές, διεκδικήσεις, νόμοι, γάμος ,πορείες.

Οι άβακες χρησιμοποιούνται σε παιδικούς σταθμούς και δημοτικά σχολεία ως τρόπος μάθησης μέσα από το παιχνίδι απλών μαθηματικών πράξεων όπως πρόσθεση και αφαίρεση. Είναι ένας τρόπος κατανόησης του δεκαδικού συστήματος και είναι συμπεριληπτικός γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από άτομα με προβλήματα όρασης.

Ο περήφανος άβακας προσθέτει τα χρόνια από το πρώτο μέχρι το φετινό Pride. Προσθέτει διεκδικήσεις, αγώνες, νίκες αλλά και απώλειες πόνο πληγές. Μπορεί να αφαιρεί τοξικότητα, ομοφοβία τρανσφοβία και να πολλαπλασιάζει την αποδοχή και την αγάπη.

Η παρέλαση της Αθήνας θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 14 Ιουνίου με σημείο αφετηρίας την πλατεία Συντάγματος.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα των δράσεων https://athenspride.eu/

Ακολουθεί το Σάββατο 21 Ιουνίου η παρέλαση στην Θεσσαλονίκη με σημείο αφετηρίας τον Λευκό Πύργο. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα ανακοινωθεί στη σελίδα https://thessalonikipride.com/

Το φετινό σύνθημα του 13ου Thessaloniki Pride «Ούτε BHMA πίσω» παραπέμπει στην νέα παγκόσμια αμφισβήτηση των ΛΟΑΤΚΙ και όχι μόνο δικαιωμάτων και διεκδικήσεων που ξεκίνησε ο πρόεδρος της Αμερικής Ντόναλτ Τραμπ βρίσκοντας μιμητές και στην Ευρώπη. Αυτό καθιστά επίκαιρο και το περσυνό σύνθημα του Pride της Αθήνας «Ένας νόμος δεν είναι αρκετός».

Τα κεκτημένα δικαιώματα δεν είναι δεδομένα μπορούν να καταπατηθούν. Οι πόλεμοι συνεχίζονται, υπάρχει άνοδος της ακροδεξιάς, της ρητορικής μίσους, της τοξικότητας στα ΜΜΕ. Όλο και περισσότεροι, ακόμα και αυτοί που ήταν υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ ή αναγκάστηκαν ίσως στο όνομα της πολιτικής ορθότητας να συμμορφωθούν, δηλώνουν πως η ορατότητα και η παραχώρηση δικαιωμάτων τους καταπιέζει και τους ενοχλεί. Άγνωστο γιατί μπορεί να είναι τόσο ενοχλητικό να έχει κάποιος – όχι περισσότερα, ούτε όμως και λιγότερα –τα ίδια δικαιώματα με τον διπλανό του όταν αυτό δε επηρεάζει σε τίποτα την δική του ζωή. Ίσως οι προνομιούχοι λευκοί, ετεροφυλόφιλοι της μεσαίας τάξης αρνούνται να δεχτούν πως μπορεί να είναι ίσοι, με κάποιον που έχει διαφορετικό χρώμα, σεξουαλική ταυτότητα, θρησκεία, καταγωγή από αυτούς και ο δικός τους τρόπος ζωής είναι ενδεδειγμένα ο μοναδικά σωστός. Το διαφορετικό σ αυτή την περίπτωση βαφτίζεται απειλή του κοινωνικού συνόλου.

Η ίδια η κυβέρνηση που θέλησε να περάσει το νόμο του πολιτικού γάμου και προχώρησε στην σύσταση επιτροπής Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα, έκανε στροφή φοβούμενη πως θα χάσει το συντηρητικό της ακροατήριο.

Ο πρωθυπουργός ενώ στο πρόσφατο παρελθόν αναγνώρισε την ανάγκη ορατότητα των intersex και non binary συνανθρώπων μας στην συνέχεια δήλωσε πως «Υπάρχουν δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό», ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τόνισε πως ως κυβέρνηση σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά ποτέ δεν υιοθέτησαν τις ακρότητες της woke ατζέντας. Ακολούθησαν δηλώσεις και άλλων υπουργών και μαζί με αυτές μια συντηρητική στροφή από τα φιλοκυβερνητικά μέσα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Σε ένα τέτοιο κλίμα είναι φανερό πως τα κινήματα οφείλουν να έχουν φωνή, ορατότητα και να διεκδικούν για έναν κόσμο πιο δίκαιο και συμπεριληπτικό για όλους.

Οι αγώνες δεν σταματούν όσο ακόμα και τα πάγια ανθρώπινα δικαιώματα στις μέρες μας καταπατώνται με διάφορες απίθανες προφάσεις.