Θεσσαλονίκη: 4 παιδιά έζησαν για λίγες μέρες έξω… με το mobile σπίτι τους
Η Οδύσσεια της Θεσσαλονίκης
Πεζοδρόμια γεμάτο σκουπίδια, παρκαρισμένα μηχανάκια, σπασμένα πλακάκια, τραπεζοκαθίσματα, η Θεσσαλονίκη δεν φημίζεται για τον προσβάσιμο δημόσιο χώρο της.
Φαντάσου να είσαι μητέρα και να πρέπει να διασχίσεις το κέντρο με το παιδικό καρότσι, φαντάσου να μην έχεις την όρασή σου να πέφτεις όσο περπατάς διαρκώς σε εμπόδια, φαντάσου να έχεις πατερίτσες και αυτές να σκαλώνουν στην κάθε λακούβα. Μπορεί όλα αυτά να τα παρατηρούμε όλοι, όμως, ελάχιστοι τους δίνουμε σημασία. Mήπως τελικά ο δημόσιος χώρος δεν είναι και τόσο… δημόσιος;
Τέσσερα νέα παιδιά από διαφορετικά σημεία του κόσμου με την ομάδα τους, την ODYSEΕ, για δέκα ημέρες μετέφεραν όλα τα βασικά έπιπλα ενός σπιτιού απ’ άκρη σ’ άκρη στο κέντρο και “έζησαν στον δρόμο”.
Η δράση γίνεται ανά τον κόσμο σε πολλές χώρες πόλεις και ηπείρους πάνω από 10 χρόνια.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Την δράση την σκέφτηκε ο Laurent Boijeot:
“Το project ξεκίνησε πριν 10 με 12 χρόνια. Τότε με έναν πρώην συνάδελφο μου, τοποθετήσαμε ένα κρεβάτι σε ένα πεζοδρόμιο τυχαία σε μία γαλλική πόλη. Η Μπιενάλε της Βενετίας, ήρθε αντιμέτωπη με ένα πολύ συχνό φαινόμενο τόσο στους κήπους όσο και στους δημόσιους χώρους δεν μπορούσε να εκθέσει, οπότε αποφασίσαμε να τοποθετήσουμε 3 κρεβάτια, μερικά τραπέζια και καρέκλες στους δρόμους τα οποία και μεταφέραμε μόνοι μας με τα σώματα μας και έτσι με αυτήν δράση μας θέλαμε να μοιραστούμε την λάθος διαχείρηση του δημόσιου χώρου με τους πολίτες της Βενετίας.
Αυτή η εμπειρία στην Βενετία ήταν πολύ μοναδική για εμάς. Ήταν μεγάλη πρόκληση το να βάλουμε ένα κρεβάτι στη μέση του δρόμου, δημιουργήσαμε τον ιδιωτικό χώρο στον οποίο τοποθετούμε το κρεβάτι μας σε ένα δημόσιο σημείο. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν, το κρεβάτι-έκθεμα, για ξεκούραση, ύπνο και ακόμη περισσότερα διαφορετικά πράγματα.
Μας έδιναν δώρα, ανταλλάσσαμε απόψεις μαζί τους σε εκείνη την πόλη οπότε καταλάβαμε πως έπρεπε να συνεχίσουμε την δράση. Σε αυτά τα δέκα χρόνια πορείας, έχουμε κάνει την Οδύσσεια σε δεκάδες διαφορετικές πόλεις, όπως για παράδειγμα στη Νέα Υόρκη, το Τόκιο, το Παρίσι, το Μπορντώ και άλλες πόλεις της Ευρώπη. Αυτή μας η δράση έγινε μία συνήθεια για να δει ο κόσμος την πόλη και τον δημόσιο χώρο με άλλο μάτι.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Βάλια αναφέρει πως ο κόσμος σε οποιαδήποτε χώρα και πόλη έχει μαζί τους ένα κοινό στοιχείο, αυτό της ανθρωπιάς:
“Το πώς μας φιλοξενούν και την περιέργεια που έχουν για το τι συμβαίνει στις ανοιχτές μας performances, η γενναιοδωρία τους είναι τα κοινά στοιχεία όλου του κόσμου που συναντήσαμε, σε όλο τον πλανήτη. Μπορεί η κουλτούρα και ο πολιτισμός τους να διαφέρουν και οι δράσεις να διαφέρουν σε κάθε πόλη, όμως όλοι μας αντιμετωπίζουν με ενθουσιασμό και αγάπη.
Ο κόσμος δεν είναι συνηθισμένος να βλέπει ένα σπίτι στον δημόσιο χώρο το οποίο μπορεί και να το χρησιμοποιήσει. Όλη η ιδέα αυτής της δράσης είναι ότι μοιραζόμαστε και δημιουργούμε κοινές στιγμές, κοινές εμπειρίες, κοινές μνήμες και ίσως όλα αυτά να αλλάξουν την ζωή των ανθρώπων. Θα μας προσφέρουν όλοι κάτι να φάμε και να πιούμε και μου κάνει εντύπωση.
Οι κοινωνικές τάξεις επίσης δεν αλλάζουν. Εξάλλου εμείς αυτό το πράγμα θέλουμε να προωθήσουμε: Την αγάπη, την ζεστασιά και κυρίως πως είμαστε όλοι ίσοι σε έναν κόσμο καπιταλιστικό, ο οποίος δεν σε φιλοξενεί και σου λέει πως όλοι ζούμε μοναχικά και φοβικά. Εμείς αυτή την στιγμή βιώνουμε τον σεβασμό, κανείς δεν μας έχει πειράξει το βράδυ.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο Laurent Boijeot από την πλευρά του σχολιάζει:
“Για παράδειγμα, αν επιβιβαστείς σε ένα αεροπλάνο, μπορείς με τον διπλανό σου μπορείς να μοιραστείς μία βαθιά συζήτηση επειδή γνωρίζεις πως δεν θα το ξανασυναντήσεις ενδεχομένως και ποτέ. Οπότε του δίνεις μερικές πληροφορίες για εσένα που ίσως να μην έχεις μοιραστεί με κανέναν άλλον. Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους που έρχονται στην δράση μας, τους βλέπουμε μία με δύο φορές και μετά “εξαφανίζονται για πάντα”. Κι εκείνοι μοιράζονται πολύ ωραίες και βαθιές ιστορίες για την ζωή τους μαζί μας.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Θεσσαλονικιά Βάλια προσθέτει:
“Θεωρούμε λοιπόν πως είμαστε οι εφήμεροι γείτονες που μπορείς να μοιραστείς ό,τι θέλεις μαζί μας. Αυτό όμως που αποτυπώνουμε κι αυτό που μας μένει είναι πως με αυτή την ομάδα που κάναμε και τον Jean Chavelot που είναι ο σκιτσογράφος ο οποίος δημιουργεί το comic real time όλης μας της διαδρομής και με τον φωτογράφο μας Clement Martin o oποίος απαθανατίζει την κάθε μας στιγμή σε όλες τις πόλεις, στο τέλος, θα γίνει ένα ντοκιμαντέρ με όλες μας τις δράσεις σε όλο τον κόσμο.
Είμαι Θεσσαλονικιά, έχει πολλά χρόνια που έφυγα από την πόλη όμως τακτικά επανέρχομαι και δεν έχω χάσει την επαφή. Ως μέλος της performance, ζω την πόλη τελείως διαφορετικά, είναι σημαντικό για εμένα να βλέπω την αντίδραση των πολιτών της γενέτηρας μου απέναντι σε αυτή την εμπειρία. Οι άνθρωποι εδώ δεν είναι κακοπροαίρετοι. Με αυτήν την δράση η Θεσσαλονίκη ξαναγίνεται σπίτι μου, ζω κάτω από κάθε συνθήκη στον δρόμο και στο πεζοδρόμιο και παίρνω τον χρόνο της όπως της αξίζει. Θέλω να τονίσω πως μία γυναίκα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί στον δημόσιο χώρο αρκεί να μην φοβάται.”
Ο Laurent Boijeot κλείνοντας λέει πως ζουν στους δρόμους οπότε υπάρχει δημόσιος χώρος. “Πρέπει να καταλάβουμε, πως η κοινωνία φτιάχνει τους δρόμους, είναι μέρος για parking και γι’ αυτοκίνητα όμως πρέπει να αποτελέσουν μέρος και για τους ανθρώπους. Θα ήταν ιδανικό σε κάθε πόλη να υπάρχει δημόσιος χώρος με τραπεζοκαθίσματα για να μπορεί ο καθένας να κάθεται χωρίς να πληρώσει. Οι δρόμοι πρέπει να είναι για όλους μας, η δουλειά μας είναι να σπάσουμε τα στερεότυπα μίας μοντέρνας πόλης και να χρησιμοποιήθει ο δημόσιος χώρος αλλιώς.
Βλέπουμε πως οι άνθρωποι είναι περίεργοι στο να δουν τι κάνουμε, μας πλησιάζουν. Στην πραγματικότητα υποφέρουν από την έλλειψη του δημόσιου χώρου γιατί δεν υπάρχει αυτός καθ’ αυτός, διότι χρεώνεται, ενώ θα έπρεπε να είναι free για όλους!
Πρέπει να ανακαλύψουμε και να δημιούργησουμε ξανά την έννοια του δημόσιου χώρου, αυτή είναι όλη η ιδέα της δράσης. Θα θέλαμε να σπάσουμε τους κώδικες απαγόρευσεις που υφίστανται να γίνει προσβάσιμος σε όλο τον κόσμο για όλους. Γι αυτό τελικά κάναμε ένα mobile σπίτι, δεν υπάρχουν πόρτες για να είναι ανοιχτό σε όλους και σε όλες και σε όλ@”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
