Αγαπάς το περιβάλλον και πας στην Ρόδο; Θα μαυρίσει η ψυχή σου

Λέξεις: Κωνσταντίνος Τσορμπατζίδης

Εάν αγαπάς το περιβάλλον και έρθεις στην Ρόδο θα μαυρίσει η ψυχή σου. Δεν γνωρίζω ποιος ευθύνεται για την κατάσταση αλλά οι Ροδίτες που τα βγάζουν πέρα από τον τουρισμό δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται.

Για το πρόβλημα με τα πλαστικά είχα γράψει στην parallaxi όταν επισκέφτηκα το Ελαφονήσι. 

Για το περιβάλλον έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία. Γνωρίζοντας την ελληνική πραγματικότητα δεν μπορώ να ελπίζω σε θαύματα. 

 Έλα όμως που αγαπάω τον τόπο μου και κάθε φορά που με πληγώνει θέλω να μοιραστώ το παράπονο μου. Κάθε φορά που επισκέπτομαι την χώρα μου θέλω να ελπίζω ότι αλλαγές -ακόμα και μικρές- έχουν γίνει, αλλά κάθε φορά η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι απότομη. 

 Αυτό που είδα στην Ρόδο δεν το περίμενα. Μιλάμε για ένα από τα πιο τουριστικά νησιά της Μεσογείου. Φοβερό νησί. Υπέροχες παραλίες, καθαρά νερά, μεγάλες αμμουδιές. Θα περίμενα οι νησιώτες που τα βγάζουν πέρα από τον τουρισμό, και καλά κάνουνε, να προσέχουν το περιβάλλον. Έλα όμως που η κατάσταση είναι ένας εφιάλτης. 

Όλα τα πλαστικά, το αλουμίνιο και το γυαλί σε τεράστιο ποσοστό πετιέται με τα υπόλοιπα σκουπίδια. Στις παραλίες, (και επισκέφτηκα τις top-10 με βάση τα διεθνή έντυπα) με δυσκολία διέκρινα ένα κάδο ανακύκλωσης. Ξέρετε από αυτούς τους κάδους που πετάς τα πλαστικά με το γυαλί και το χαρτόνι. 

Τίποτε! Τέτοια ασχήμια; Τέτοια ντροπή; Υπάρχουν πράσινοι και μπλε κάδοι αλλά καμιά επιγραφή δεν εξηγεί πως να πετάξεις τα σκουπίδια σου. Και οι δυο κάδοι έχουν μια ομοιογενή ποικιλία από τα πάντα. 

Οι ξένοι δεν γνωρίζουν εάν ο μπλε ή ο πράσινος κάδος είναι για ανακύκλωση. Κάθε χώρα έχει τα δικά της χρώματα, για παράδειγμα το μπλε στην Ισπανία είναι για το χαρτί. 

Μιλώντας για Ισπανία σε κάθε δρόμο υπάρχουνε τρεις με τέσσερις κάδοι για ανακύκλωση από χαρτί και πλαστικό σε αλουμίνιο και γυαλί. 

Ο Βρετανός τουρίστας στην παραλία, μπροστά στα μάτια μου, πέρασε μερικά δεύτερα μπροστά από τον κάδο κρατώντας τρεις πλαστικά μπουκάλια και κοιτώντας με απορία κατέληξε να τα πετάξει στον μοναδικό διαθέσιμο κάδο. 

Εάν οι ντόπιοι δεν ενδιαφέρονται γιατί να αγχωθεί περισσότερο ο τουρίστας; Καμιά διαχώριση σκουπιδιών. Έβγαλα δύο φωτογραφίες για να δείτε την ασχήμια με τα μάτια σας. 

Και οι δυο από την παραλία της Λίνδου. Τουρίστες από όλο τον κόσμο έρχονται να επισκεφθούν τις ομορφιές αυτής της μοναδικής στον κόσμο περιοχής. Που αλλού μπορείς να κολυμπήσεις στην σκιά της Ακρόπολης με αρχαιοελληνικές, ρωμαϊκές και βυζαντινές πινελιές και αναμνήσεις; Μια υπέροχη περιοχή.

Δυστυχώς ανακύκλωση δεν γίνεται. Είδα και εδώ τουρίστες να μην ξέρουν που να πετάξουν τα πλαστικά μπουκάλια νερού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σωστά εκπαιδευμένοι και θέλουν να ανακυκλώνουν. Εάν η τοπική αρχή βάλει κάδους οι τουρίστες θα ακολουθήσουν τις οδηγίες.

Ο Δήμος της Ρόδου δεν κάνει κάτι; Τέτοια απάθεια, αδιαφορία και κακία για το περιβάλλον που σου δίνει τόσα χρήματα δεν έχω ξαναδεί. Στην παραλία αποφάσισα να απλώσω την πετσέτα και δεν μπορούσα να αποφασίσω εάν ήθελα να ξαπλώσω κάτω από 10 ή από 20 γόπες τσιγάρου. Τέτοια αηδία. Κάποια στιγμή βλέπω έναν λεβέντη με το τσιγάρο του να έρχεται στην παραλία και το ένα μετά το άλλο όλα κατέληξαν στην αμμουδιά. Μου πέρασε από το μυαλό να τα πάρω και να του τα δώσω πίσω ένας προς ένα, αλλά ο σύντροφος μου, μου ζήτησε να ηρεμήσω. Σε διακοπές είμαστε.

Τέτοια αηδία μου προκάλεσε η κατάσταση που γύρισα στον ιδιωτικό τομέα για σωτηρία. 

 Μιλάμε για ξενοδοχειακές μονάδες τεράστιες. Σαν μικρά χωριά με 700 δωμάτια και γύρω στους χίλιους ανθρώπους που αλλάζουν σχεδόν κάθε εβδομάδα.

Έμεινα λοιπόν σε ένα πεντάστερο δωμάτιο με θέα στην θάλασσα. Έλα όμως που η κατάσταση δεν είναι διαφορετική ούτε εδώ. Καταρχήν δεν υπάρχει κάδος για ανακύκλωση σε κανένα δωμάτιο ή όροφο. Τα πετάς όλα μαζί στα σκουπίδια, πλαστικό, γυαλί και χαρτί. Στην υποδοχή υπάρχει ένας κάδος με το σήμα της ανακύκλωσης, αλλά καμία ενημέρωση τι μπορείς να πετάξεις και πού.

Σε κάθε δωμάτιο σου παρέχουν πλαστικά μπουκαλάκια με σαμπουάν, shower gel, hair conditioner και ενυδατική για το σώμα των 20 γραμμαρίων. Κάθε μέρα σου φέρνουν από μια νέα σειρά από τα ίδια μπουκαλάκια. Έχω πάει σε ξενοδοχεία όπου στον τοίχο του μπάνιου έχουν τρία μεγάλα μπουκάλια τοποθετημένα και τα γεμίζουν όταν αδειάσουν. Δεν χρειάζεται να τα αλλάξουν ή να πετάξουν τα πλαστικά μπουκάλια. Έτσι και οικονομία κάνουν και το περιβάλλον προστατεύουν από τα πλαστικά. Στην φωτογραφία μια σειρά από τα μπουκαλάκια που μάζεψα σε δύο μέρες. Τραγωδία!

Στην παραλία Τραγανού έχουμε απλώσει τις πετσέτες σε μια σκιά κάτω από τα βράχια. Δίπλα μας ένα ζευγάρι από την Ιταλία. Σε κάποια στιγμή ο αέρας έχει παρασύρει ένα πλαστικό ποτήρι του καφέ προς το μέρος τους. Η κοπελιά θα σηκωθεί και θα πάρει το ποτήρι σε μια σακούλα. Δεν σταματάει εκεί. Αρχίζει να μαζεύει τα αποτσίγαρα που δεν είναι δικά της. 

Απλά, έχει την ανθρώπινη ευαισθησία. Δεκάδες αποτσίγαρα στην παραλία. Οι κακομαθημένοι και άθλιοι της λέω. Ο σύντροφος της πετάγεται και με ιταλική προφορά μου λέει στα αγγλικά: “τι κρίμα και είναι μια τόσο ωραία παραλία.”

Την βραδιά του mini golf μιλάω με μια κοπελιά από το νησί. Της λέω τι έζησα. Συμφωνεί. Ο Δήμος είχε κλείσει με μια ιδιωτική εταιρία για ανακύκλωση πριν από δύο χρόνια και η συμφωνία δεν ολοκληρώθηκε. 

Από τότε ανακύκλωση δεν γίνεται μου λέει. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες αλλά αυτό που έζησα στην Ρόδο με γύρισε 30 χρόνια πίσω. 

Τέτοια αδιαφορία; Τέτοια αθλιότητα; Τέτοια χυδαιότητα προς το περιβάλλον; Οι καθαρές θάλασσες και αμμουδιές φέρνουν τους τουρίστες και το χρήμα ακολουθεί. 

Τι ώρα θα χτυπήσει το ξυπνητήρι σε αυτό το νησί; Όλοι κοιμούνται; Ντροπή!