Ένα παράδειγμα από το Βουκουρέστι για τον πραγματικό χαρακτήρα του δημόσιου Πανεπιστημίου

Οι δημοκρατικές αξίες και η ανοικτή κοινωνία ως αιτιολόγηση των δημόσιων επενδύσεων σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο! Όχι στην Ελλάδα… Στα Βαλκάνια μεν, αλλά λίγο βορειότερα!

Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στην Πλατεία Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου και είδα το κεντρικό και εμβληματικό κτίριο του Πανεπιστημίου να είναι ολόκληρο καλυμμένο με τρόπο που φανέρωνε ότι γίνονταν έργα αποκατάστασης του κτιρίου.

Καθώς δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες εικόνες μεγάλων έργων συντήρησης/αποκατάστασης στα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια (το πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου είναι δημόσιο με ιστορία 160 ετών) μπήκα με την πρώτη ευκαιρία στο διαδίκτυο να αναζητήσω πληροφορίες.

Σύμφωνα με την επίσημη σελίδα του Πανεπιστημίου στο κτίριο αυτό (45.000τ.μ.) ξεκίνησαν (με ορίζοντα τριετίας) εργασίες αποκατάστασης εξωτερικών χώρων (προσόψεων), συντήρησης της στέγης, βελτίωσης των εσωτερικών χώρων, ανάδειξης (με τη δημιουργία και μουσείου) αρχαιολογικών ευρημάτων που βρέθηκαν στο προαύλιο του κτλ.

Το κόστος του έργου 65 περίπου εκατομμύρια ευρώ και η χρηματοδότηση κρατική στο 99.3% με συμβολική συμμετοχή κάτω από 1% του ίδιου του πανεπιστημίου. Η κατασκευή γίνεται μέσω ενός Εθνικού Προγράμματος Κατασκευής Δημόσιων Κτιρίων ή Κτιρίων Κοινωνικού Ενδιαφέροντος, που εκτελείται από την Κρατική Εταιρεία Επενδύσεων.

Υπάρχουν, λοιπόν, πολιτικές δημόσιας στήριξης των πανεπιστημίων και εφαρμόζονται σε χώρες με παρόμοια οικονομικά μεγέθη με την Ελλάδα. Και αν αυτό αποτελεί ένα παράδειγμα που μπορεί να συμβάλει στο να επαναπροσδιορίσει η ακαδημαϊκή κοινότητα (για να μην πω και η ίδια η κοινωνία) την (παθητική) στάση της ως προς τις απαιτήσεις που έχει για τη κρατική στήριξη των πανεπιστημίων, διαβάστε λίγο τι δηλώνει ο πρύτανης του πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου στην κεντρική ιστοσελίδα του ιδρύματος.

«Το κτίριο αυτό δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο κτίριο εκπαίδευσης στη Ρουμανία, αλλά και το σημαντικότερο προπύργιο υπεράσπισης των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Όπως βλέπουμε σήμερα, όπως είδαμε στην Επανάσταση του Δεκεμβρίου του 1989 ή στις επιδρομές των ανθρακωρύχων και στις διαμαρτυρίες των καθηγητών και των φοιτητών την άνοιξη του 1990, είναι σημαντικό να υπερασπιστούμε τις δημοκρατικές μας αξίες.

Ανακαινίζοντας λοιπόν το συγκεκριμένο κτίριο (Παλάτι του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου), αποτίουμε φόρο τιμής και εκτιμούμε όλη αυτή την ιστορία, που πολύ συχνά παραμελείται, του αγώνα της ρουμανικής κοινωνίας για τις αξίες της ανοικτής κοινωνίας».

Άρα: Ανοικτή κοινωνία, δημοκρατικές αξίες, διαφήμιση του πανεπιστημίου για την ιστορία του. Διεκδίκηση και συμφωνία για κρατική χρηματοδότηση! Όλα αυτά στο Βουκουρέστι.

Σκεφτείτε τι βιώσαμε τα προηγούμενα χρόνια στο ΑΠΘ. Μόνο η εικόνα της μόνιμης κλούβας στη δική μας πρόσοψη αρκεί για να καταλάβει κανείς τις διαφορές.

Και για να μην νομίζετε ότι το πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου διεκδικεί χρήματα μόνο για το κεντρικό του κτίριο να σας πω πως βρήκα σε μια νεότερη (φετινή) δημοσιεύση πως εγκρίθηκε επένδυση (μέσω και του Εθνικού τους Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας) που θα επιτρέψει στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου να κατασκευάσει 154 νέους, σύγχρονους, ενεργειακά αναβαθμισμένος και προσβάσιμους σε όλους χώρους στέγασης (που θα απευθύνονται κατά προτεραιότητα σε φοιτητές από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες), με αίθουσες διαλέξεων και χώρους αναψυχής που τηρούν τα υψηλότερα πρότυπα ασφάλειας και ποιότητας…

Πηγαίνοντας μια βόλτα στις εστίες του ΑΠΘ, αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο πρέπει να παραμένουν τόσο παραμελημένες ώστε να μην αποτελούν μια αξιοπρεπή επιλογή για τους φοιτητές και τις οικογένειές τους.

*Λέξεις: Διονύσης Λατινόπουλος 

*Ο Διονύσης Λατινόπουλος είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης .