Ο καθρέφτης είναι ο μεγάλος εχθρός του σώματος σου
Σταματήστε να ασχολείστε με τα σώματα των άλλων. Δεν υπάρχει το ιδανικό υπάρχει παραμόνο εκείνο που θα τους κάνει ευτυχισμένους.
Από τα 14 μου, έχω έναν προσωπικό διάλογο που με πληγώνει και με απογοητεύει, ο διάλογος αυτός λειτουργεί σαν δαίμονας για πολλούς ανθρώπους εκεί έξω. Βρώμικες σκέψεις έρχονται στο μυαλό σου όταν αντικρίζεις το είδωλο σου στον καθρέφτη, σε καταπίνουν και σου ρουφούν ό,τι λαμπερό έχεις πάνω σου, σου θολώνουν τα μάτια, σε τυφλώνουν και τελικά σε πείθουν πως το σώμα σου δεν θα γίνει ποτέ αρεστό ούτε σε εσένα ούτε σε κανέναν άλλο.
Ανοίγεις τα social, βομβαρδίζεσαι από video τύπου “what I eat in a day”, που σου δείχνουν μικρές ποσότητες και μόνο υγειηνά φαγητά, αναρωτιέσαι εσύ γιατί αποτυγχάνεις; Βάζεις στόχο, ξεκινάς δίαιτα, φοβάσαι να βγεις με τους φίλους σου γιατί το αλκόολ που θα καταναλώσεις θα σου προκαλέσει φούσκωμα ή θα μπλοκάρει τον μεταβολισμό σου, 10 μέρες το τρέχεις το παλεύεις, η ζυγαριά δεν κατεβαίνει, απογοητεύεσαι, πέφτεις με τα μούτρα σε ένα ακόμη βουλημικό επεισόδιο, κλαις, γρατζουνάς το σώμα σου, κάνεις εμετό από το πολύ φαγητό, ξανακλείνεσαι στον εαυτό σου. Άλλη μία προσπάθεια, ξανά δίαιτα, ξεκινάς και γυμναστική, όχι απαραίτητα γιατί θέλεις να σε βοηθήσεις, γιατί πήρε το μάτι σου κάπου την λέξη “summer body” και παρακολούθησες δεκάδες χρήστες να πραγματοποιούν ακόμη και εξαντλητικές προπονήσεις για το τέλειο σώμα.
Χάνεις τα πρώτα κιλά, παίρνεις μία δόση αυτοπεποίθησης, από τις 3 προπονήσεις την ημέρα πας στις επτά, καταναλώνεις συμπληρώματα διατροφής, οι ποσότητες σου μικραίνουν βρίσκεσαι σε θερμιδικό έλλειμα, το φαγητό σου πλέον είναι εχθρός, μετράς μέχρι και την τελευταία θερμίδα, δεν θυμάσαι πως είναι να βγαίνεις έξω και να το απολαμβάνεις, τρομάζεις στην ιδέα των υδατανθράκων γιατί θεωρείς πως η μία μερίδα μακαρόνια θα βουλιάξει την προσπάθεια σου και πάλι θα επιστρέψεις στα ίδια κιλά που ήσουν πριν ένα μήνα.
Η ζυγαριά ξανακολλάει, κάτι πρέπει να κάνεις γι αυτό, σταματάς να τρως ό,τι δήποτε άλλο πέρα από σαλάτες, οι κατακρατήσεις σου χτυπούν την πόρτα (είσαι γυναίκα τις 3 από τις 4 εβδομάδες του μήνα είσαι πρησμένη) ντρέπεσαι να βάλεις εκείνο το στενό φόρεμα, ξαφνικά ενώ το σώμα σου αλλάζει, και φτάνεις στον στόχο σου κοιτάς και πάλι τα ψεγάδια σου που μόνο εσύ τα βλέπεις. Τα πόδια σου αδυνάτησαν και γράμωσαν, αλλά οι δίπλες στην κοιλιά σου υπάρχουν, τα μπράτσα σου είναι ακόμη αγύμναστα, που στην πραγματικότητα τίποτε από αυτά δεν ισχύει απλά το μυαλό σου αρρώστησε και πλέον δεν σε αγαπάς και δεν σε φροντίζεις, δεν σέβεσαι το σώμα που σου προσφέρει δεκάδες όμορφες στιγμές μέσα στην ημέρα.
Eνώ ζυγίζεις 52 κιλά η κυταρίτισδα σου φαίνεται, δεν μπορείς να δεχθείς πως φταίνε τα γονίδια. Ποτέ δεν είσαι ικανοποιημένη, ξαναπέφτεις στην λούπα του φαγητού, τρως γιατί απογοητεύτηκες, τρως γιατί στεναχωρήθηκες, δεν τρως γιατί είσαι αγχωμένη. Η σχέση σου μαζί του είναι τοξική, διακατέχεσαι από τις ενοχές. Παλεύεις με τις διατροφικές διαταραχές και μπορεί να σου πάρει χρόνια να τις ξεπεράσεις. Ο κόσμος που γεννήθηκες δεν είναι φτιαγμένος για να σου υμνήσει τον σεβασμό απέναντι στο σώμα σου ή στο σώμα κάποιου άλλου.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, όταν ένας άνθρωπος είναι “άρρωστος” με το φαγητό οι ατάκες του στιλ “αδυνάτισες”, “σαν να έβαλες λίγα κιλά”, “δεν τρως”, μπορούν να τον καταστρέψουν. Κανένας από εμάς που δίνουμε αυτό τον αγώνα δεν τον επέλεξε, δεν είχαμε ποτέ σταθερό βάρος σε καμία ηλικία, αλλάζουμε καρνταρόμπα κάθε 2 χρόνια γιατί τα ρούχα μας είτε είναι μικρά είτε μεγάλα, δεν νιώθουμε ποτέ αυτοπεποίθηση μπροστά στον καθρέφτη, και δεν έχουμε γευτεί ποτέ την πραγματική γεύση ενός φαγητού, αντ’ αυτού οι γευστικοί μας κάλυκες είναι συνηθισμένοι στις ενοχές και την απογοήτευση. Και πιστέψτε με αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο.
Κάθε μέρα ξυπνάς και προχωράς με μικρά βήματα, μιλάς με την διατροφολόγο σου για να τις περιγράψεις ακόμη ένα βουλημικό επεισόδιο, κλαις γιατί τα γραμμάρια δεν πέφτουν, δουλεύεις με τον εαυτό σου για να κόψεις τον ισχυρό δεσμό των συναισθημάτων με το φαγητό και ζηλεύεις πολύ τους ανθρώπους που το έχουν καταφέρει ή δεν μπήκαν ποτέ σε αυτή την λούπα. Προσπαθείς να αποκτήσεις την πειθαρχία με κόπο. Έχεις ξεχάσει πως είναι να σε βλέπεις και να λες, σήμερα είσαι όμορφη.
Αυτή είναι η αλήθεια, πίσω από τα δεκάδες ιδανικά σώματα που κυκλοφορούν εκεί έξω, πολύ πιθανό είναι πίσω από το κουφάρι τους να κρύβεται μία ιστορία σαν την δική μου.
Αν κάτι πρέπει να κρατήσεις απ’ όλο αυτό είναι πως πάνω από όλα, ο αγώνας αυτός είναι δικός σου και τον κάνεις για εσένα, μην αφήσεις κανέναν να σου πει τι διατροφή θα κάνεις (αν δεν είναι ειδικός), αν το σώμα σου άλλαξε και πόσα κιλά είσαι. Στην διαδρομή θα υπάρχουν σκαμπανευάσματα, κλάματα, απογοητεύσεις, μα στο τέλος της ημέρας, το μόνο που πρέπει να θυμάσαι είναι πως το βήμα αυτό το πήρες για να αγαπήσεις το φαγητό και το σώμα σου με τους σωστούς όρους.
Στην τελική μην ξεχνάς πως κανένας δεν είναι κάθε μέρα ικανοποιημένος με την εικόνα του, πάντα θα υπάρχουν μέρες που τα μάτια σου δεν θα γεμίζουν ανεξαρτήτως του νούμερου της ζυγαριάς.
*Υ.Γ. Σταματήστε να ασχολείστε με τα σώματα των άλλων. Δεν υπάρχει το ιδανικό, υπάρχει μόνο εκείνο που θα τους κάνει ευτυχισμένους.
*Υ.Γ.2 Η παιδεία είναι η λύση ακόμη και γι αυτό.
