Πανελλήνιες: Έκθεση για τη δημιουργικότητα (σε ένα σχολείο που ξεστοκάρει ό,τι δημιουργικό)
Ο Κωστής Παπαϊωάννου σχολιάζει το φετινό θέμα των Πανελληνίων στην Έκθεση, σε συνδυασμό με τον τρόπο που λειτουργεί το σχολείο στην Ελλάδα του σήμερα
Λέξεις: Κωστής Παπαϊωάννου
Στις πανελλήνιες ζήτησαν σήμερα από τα παιδιά να γράψουν έκθεση για τη δημιουργικότητα. Γιατί το σχολείο, λέει, πρέπει να την προωθεί και πώς την εκφράζουν τα ίδια.
Πολύ προχωρημένο. Ποστ τρουθ κατάσταση.
-Αφού κατάργησαν όποιο ίχνος μαθήματος χωράει και ξυπνάει δημιουργικότητα. -Αφού κατάργησαν τις ομαδικές ερευνητικές δραστηριότητες, που άφηναν λίγο χρόνο στα παιδιά να συλλειτουργήσουν σε ένα σχολείο ασφυκτικό και λαχανιασμένο. -Αφού κατάργησαν τα μαθήματα επιλογής στις τέχνες, αφού τα παιδιά «δεν ζητάνε καλλιτεχνικά», όπως ήταν η επίσημη εξήγηση. -Αφού κατάργησαν τον “Σύγχρονο κόσμο” από τη Β λυκείου, κι ας ήταν από τα πιο ουσιαστικά μαθήματα με δημιουργικές εργασίες και πρωτότυπες συζητήσεις. -Αφού βάζουν παντού Τράπεζες Θεμάτων και εξετάσεις και «αξιολογήσεις» και βαθμούς. -Αφού τα 10χρονα κάνουν φροντιστήρια και γκρουπάκια και ιδιαίτερα και δίνουν προσομοιώσεις για να περάσουν στα Πρότυπα και στα Ωνάσεια.
Οι άνθρωποι αυτοί ονειρεύονται ένα σχολείο που ξεστοκάρει τα παλιά υλικά (έτσι τα βλέπουν) και ζητάνε να τους πουν οι έφηβοι για δημιουργικότητα. Οι ίδιοι που είπαν πως η Κοινωνιολογία θα καταργηθεί γιατί κάνει τα παιδιά αριστερά. Και η Ιστορία πρέπει πάνω απ’ όλα να καλλιεργεί εθνική συνείδηση, όχι να φτιάχνει κριτικούς πολίτες. Οι ίδιοι που φώναζαν για τις θεματικές εβδομάδες που «κάνουν τα παιδιά μας τρανς».
Αυτό το σχολείο που δεν θέλει να φέρνει τέχνη και ποίηση και συλλογικότητα και δράση στη ζωή των παιδιών τα ρωτάει για τη δημιουργικότητα στη ζωή τους. Πανηγυρικά αδιαφορώντας για τη δική τους πραγματικότητα. Κι αυτά, παραζαλισμένα ψάχνουν «τι θα ήθελε ο διορθωτής να γράψω;»
Και ο διορθωτής, που υπηρετεί αυτό το μη δημιουργικό σχολείο, διορθώνει σα να είναι άλλος, σαν να υπηρετούσε ένα σχολείο που προσέφερε βιβλία και ποίηση και δράση και συλλογικότητα και όνειρο.
Αυτό δεν είναι σχέση εξεταστή εξεταζόμενου, Σύνδρομο της Στοκχόλμης μεταξύ ομήρου και απαγωγέα είναι.
Υγ. Αν θέλατε ειλικρινείς απαντήσεις, θα ρωτούσατε πώς το σχολείο πνίγει τη δημιουργικότητα. Εκεί σας θέλω…
*Ο Κωστής Παπαϊωάννου σπούδασε Ιστορία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες. Διδάσκει στην Ελληνογαλλική Σχολή Αγίας Παρασκευής. Έχει ασχοληθεί με την κατάρτιση ενηλίκων, τη διά βίου μάθηση και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Ήταν πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και γενικός γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Υπήρξε πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Πρωτοστάτησε στη σύσταση του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, μετείχε στον συντονισμό του Παρατηρητηρίου στη Δίκη της Χρυσής Αυγής και διευθύνει το Σημείο για τη μελέτη και αντιμετώπιση της ακροδεξιάς.
