Περί Eurovision κι άλλα τινά

Η επικράτηση του Nemo θεωρώ ότι ήταν συνδυασμός δύο πραγμάτων, (κυρίως) της εκκωφαντικής δήλωσης του ως non-binary (ο πρώτος που βραβεύεται στην ιστορία της Eurovision), αλλά και του ευχάριστου τραγουδιού του, μίξη όπερας και hip-hop. Μην ξεχνάμε ότι το κοινό που ψηφίζει είναι στην πλειονότητα του νεανικό.

Ένοιωσα ότι βλέπω εικόνες του μέλλοντος. Μίας κοινωνίας πολύ πιο ανεκτικής έως και αδιάφορης στο διαφορετικό, που αγκαλιάζει όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, ακόμη κι αυτά που δηλώνουν non-binary. Δεν συμφωνώ ότι υφίσταται τέτοιο φύλο, αλλά αυτή είναι η δική μου άποψη, μιας γενιάς που ήδη θεωρείται παρωχημένη. Αν ρωτούσα, μάλιστα, τις ανιψιές μου, που έχουν ακόμη στην ηλικία τους μπροστά το 1, είμαι σίγουρη ότι θα σήκωναν απλά τους ώμους και θα πετούσαν ένα, who cares? Δεν γνωρίζω τι θα σημαίνουν όλα αυτά μελλοντικά, αλλά η αλλαγή συντελείται, είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε.

Αυτό που δεν αλλάζει στην Eurovision είναι ότι ασκεί πολιτική, έστω και αν δεν το παραδέχεται. Το αποδεικνύει ο αποκλεισμός της Ρωσίας, αλλά και η υπόδειξη στο Ισραήλ να αλλάξει το πρώτο τραγούδι που υπέβαλε, γιατί θεωρήθηκε ότι οι στίχοι του υποκρύπτουν την καταδίκη των επιθέσεων της Χαμάς. Και το κοινό σιγοντάρει αυτήν την πολιτική, ηθελημένα ή άθελα, το είδαμε με την υποστήριξη της Παλαιστινιακής πλευράς, αλλά και της σταθερής υποστήριξης της Ουκρανίας.

Προσωπικά, μου άρεσε το τραγούδι του Ισραήλ. Όπως και της Ουκρανίας, ειδικά η χορογραφία στο τέλος συνιστούσε πολιτική δήλωση. Αλλά πιο πολύ από όλα μου άρεσε της Γαλλίας, γιατί ήταν ατόφια μουσική, χωρίς φτιασιδώματα και εντυπωσιακές χορογραφίες, με τον Slimane να έχει φωνάρα.

Όσο για το δικό μας, εξαρχής δεν μου άρεσε, το θεώρησα άρες μάρες κουκουνάρες. Όπως δεν μου άρεσε η viral συμπεριφορά της Σάττι, με το χασμουρητό, που εκλήφθηκε ως πολιτική διαμαρτυρία για το Ισραήλ. Άμα θες να κάνεις πολιτική να την κάνεις στις συναυλίες σου, σε ένα διεθνή διαγωνισμό οφείλεις να σέβεσαι τους συναδέλφους σου και να μη φέρεσαι σαν κακομαθημένη άξεστη και αγενής (η αντίδραση του Slimane μετά το κλείδωμα της νίκης του Nemo τα είπε όλα).