Αθηνά Καλαϊτζόγλου

Έχω ένα πρόβλημα αυτoπροσδιορισμού. Δημοσιογραφία ή εκπαίδευση; Θεσσαλονίκη ή Αθήνα; Βαθιά, μέσα μου, νομίζω ότι το έχω λύσει, απλά δεν τολμώ ακόμη να το ξεστομίσω. Η Θεσσαλονίκη με “σφράγισε”. Γενέθλια πόλη, εκεί απέκτησα τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου, την κόρη μου, εκεί έκανα τα περισσότερα βήματά μου ως δημοσιογράφος, από εφημερίδες, μέχρι τηλεόραση και ραδιόφωνο. Μέχρι να γίνει, το 2003, η στροφή: 180 μοίρες. Ξανά στα θρανία, για το μεταπτυχιακό μου στην Αθήνα. Έλεγα ότι θα ήταν για δύο χρόνια. Συμπληρώθηκαν κιόλας οκτώ κι είμαι ακόμη εδώ. Σ’ αυτό το διάστημα η δημοσιογραφία κατέβηκε από το βάθρο. Δεν αποκαθηλώθηκε εντελώς, αλλά έχει έναν ισχυρό αντίπαλο. Μια καινούρια “αγάπη”, πιο δυνατή. Τη διδασκαλία. Ίσως φταίνε οι προσφυγικές μου ρίζες. Που με έμαθαν να ακροβατώ ανάμεσα σε ό,τι με προσδιορίζει και σε ό,τι με οδηγεί σε νέα μονοπάτια.