Λέξεις: Λάμπρος Δ.
Σε γουστάρω μαυρίλα μου: Ερωτική εξομολόγηση στη μοναξιά.
Ώρες ώρες προσπερνάω τη στοργή που μου προσφέρεις, συγγνώμη. Μην μου κακιώνεις, είσαι τα πάντα για μένα. Σε θέλω μαζί μου γιατί σε γουστάρω.
Σε γουστάρω – πώς γίνεται να μην – γιατί έμεινες πιστή σε μένα, δεν σκέφτηκες να φύγεις από κοντά μου. Δε μου ζήτησες ποτέ αντάλλαγμα και πάντα ήσουν εκεί, να μου θυμίζεις ότι υπάρχεις για μενα. Ότι δεν είσαι παροδική, ότι όντως υπάρχουν σχέσεις που αντέχουν στο χρόνο.
Δεν με εγκατέλειψες και δεν με πρόδωσες. Έμεινες διακριτικά κοντά μου, δεν έκανες πίσω όπου κι αν σε κουβάλησα. Ξέρω ότι πάντα θα σε βρω εκεί να μου δοθείς ολοκληρωτικά. Δεν χρειάστηκε να σε ψάξω ποτέ, είσαι δίπλα μου, ένα γλυκό τσιμπούρι πάνω μου.
Σε γουστάρω γιατί μαζί σου είμαι ασφαλής. Έστησες με αλτρουισμό ένα απροσπέλαστο τοίχος γύρω μου και με προστάτεψες. Δεν άφησες κανέναν να με πλησιάσει. Κανένας δε κατάφερε να με πληγώσει όσο με κρατούσες στην αγκαλιά σου.
Μου πρόσφερες ένα περιβάλλον ηρεμίας, απαλλαγμένο από κακόβουλους, φαφλατάδες και τραμπούκους. Ήσουν το κάστρο μου, η εστία μου, το καταφύγιό μου.
Ήσουν η πρώτη μου σκέψη όταν κινδύνευα γιατί ήμουν σίγουρος για τη στοργή σου. Κι όταν γυρνούσα με ληγμούς σε ‘σένα, τραυματισμένος και προδομένος, με γιάτρευες με προθυμία. Κι εγώ συνέχιζα να κλαίω όχι γιατί πονούσα ακόμα, αλλά γιατί ήμουν ευγνώμων για τη συμπόνοια σου.
Σε γουστάρω γιατί είσαι πρόστυχη. Άκουσες με λεπτομέρεια τις βρώμικες σκέψεις μου για εκείνη και δεν με έκρινες. Η συγκαταβατική σιωπή σου με απάλλαξε από πουριτανισμούς. Δεν με δέσμευσες με “πρέπει”, πρωτόκολλα και κανόνες – με άφησες να τη φανταστώ και να το ζήσω στο κεφάλι μου.
Με άφησες να φαντάζομαι ότι με ανιδιοτέλεια της κάνω τα γούστα και μετά κοιμάται γαλήνια με το κεφάλι της στο στήθος μου κι εσύ συναίνεσες. Συναίνεσες στην πρόστυχη σκέψη μου κι αυτό σε κάνει κι εσένα πρόστυχη, όχι όμως λιγότερο αξιοπρεπή – μοιάζουμε και σ’αυτό.
Σε γουστάρω γιατί γουστάρω εμένα όταν είμαι μαζί σου. Είναι η ελευθερία που μου δίνεις. Μαζί σου μπορώ να είμαι καραγκιόζης, άτρωτος, σούπερ γκόμενος και ότι άλλο θέλω.
Μπορώ να είμαι ο εαυτός μου μαζί σου, γι’ αυτό με ξέρεις καλύτερα απ’ τον καθένα. Δεν χρειάζεται να προσποιηθώ, δεν φοράω μάσκες και δεν προσέχω τα λόγια μου μαζί σου. Δεν καταπίνω συναισθήματα και δεν σκοτώνω σκέψεις. Μου δίνεις το ελεύθερο να ζήσω, να δημιουργήσω, να βρίσω, να φανταστώ, να κλάψω, να αυτοσαρκαστώ και να γελάσω δυνατά.
Σε λέω μαύρη γιατί έτσι σε γνώρισα. Μου πήρε καιρό να δω τα άλλα σου χρώματα, είναι αυτά που σου δίνω κι εσύ φοράς με προθυμία. Είσαι μπλε όταν μαζί σου ηρεμώ. Πολύχρωμη όταν τη συναντώ. Γκρι όταν μου λείπει η φωνή της. Μαύρη όμως τις πιο πολλές φορές, σε κάνει να ταιριάζεις με οποιοδήποτε χρώμα φοράω στην ψυχή μου.
Προσπάθησα να σε αφήσω κάποτε και το μετανιώνω από τοτε. Δεν το έκανα με δόλο, δεν σκόπευα να σε προδώσω. Ήθελα να δω πώς είναι το διαφορετικό. Να δοκιμάσω πώς είναι μακριά σου. Να προσπαθήσω να δω την άλλη οπτική που όλοι γι’ αυτή μιλάνε.
Τι κατάφερα; Να καταλάβω πόσο λίγος ειμαι. Πόσο χαμένο κορμί χωρίς σκοπό. Πόσο άχρηστος και μόνος – μάλιστα, είμαι πιο μόνος μακριά σου. Μόνος γιατί είσαι εσύ η παρέα μου κι όταν δεν σε έχω, δεν μένει τίποτα να με γεμίζει. Μου δίνεις κίνητρο να είμαι κοντά σου γιατί μόνο μαζί σου αναπνέω.
Με ωρίμασες γι’ αυτό σε γουστάρω. Θα σε γουστάρω για όσο έχω τα λογικά μου. Κι αν μου φύγουν κι αυτά, πάλι θα σε γουστάρω γιατί εσύ θα τα ‘χεις πάρει.
Γραμμή Ψυχολογικής Υποστήριξης: 10306
Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία: 1018
Γραμμή Βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 1145
Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών: 116111
