Λέξεις: Κωστής Παπαϊωάννου
Βρίσκεται σε εξέλιξη μια ολομέτωπη επίθεση “νεοφοβίας” και “εφηβοφοβίας”. Πάνω στο υπαρκτό πρόβλημα της βίας και της παραβατικότητας, στο όνομα της καταπολέμησης του μπούλιγκ, “αγανακτισμένοι” γονείς παρακάμπτουν κάθε έννοια παιδαγωγικής ευθύνης του σχολείου και κάποτε εφορμούν εναντίον παιδιών, δασκάλων και άλλων γονιών. Με την επικουρία τρομολάγνων δελτίων ειδήσεων και πρωινάδικων, με πολιτική υποκίνηση από αντιδραστικές δυνάμεις εκτός αλλά και εντός της κυβέρνησης, επιχειρείται η δαιμονοποίηση (κάποιων) εφήβων. Το επόμενο στάδιο θα είναι η δαιμονοποίηση της εφηβείας ως ηλικιακής ζώνης.
Η εικόνα της νεανικής βίας είναι όντως σοκαριστική. Γεννά αντανακλαστικά φοβικά σε όλους. Αυτή η εικόνα, ξανά και ξανά στις οθόνες, σκεπάζει όλα τα άλλα: τις κυβερνητικές ευθύνες για τις συγχωνεύσεις σχολείων που φτιάχνουν τεράστια υποστελεχωμένα εκκολαπτήρια βιας. Την παντελή απουσία ειδικών από τα σχολεία, κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων. Την απαξίωση των δασκάλων. Την κατάργηση κάθε ώρας δημιουργικότητας, δημοκρατικής συλλειτουργίας, κοινωνικής δράσης από το αναλυτικό πρόγραμμα.
Τι προτείνεται από τον αντιδραστικό χυλό των ανησυχούντων; Το αυτόφωρο για κάθε νόσο, παιδιά στο αυτόφωρο, γονείς στο αυτόφωρο, δάσκαλοι στο αυτόφωρο. Να μπαίνει η αστυνομία στα σχολεία και να κάνει συλλήψεις. Αυτό ακούμε. Τραμπικές φωνές στα μίντια, πολιτική σπέκουλα, κίτρινο και μαύρο.
Χάνονται οι φωνές εκείνων που θα έπρεπε πρωτίστως να έχουν λόγο.
Ο σύλλογος διδασκόντων του ΕΠΑΛ Λαυρίου διαβεβαιώνει ότι “Τα παιδιά που σήμερα μαχαιρώθηκαν, δεν ήταν παραβατικά.”
Το σχολείο της Θεσσαλονίκης κοιτά αμήχανο και άφωνο τους θύτες να παρουσιάζονται ως θύματα.
Ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας μιλά για επικοινωνιακή καταιγίδα από ορισμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Ο ηθικός πανικός απέναντι σε φαινομενα νεανικής βίας και παραβατικότητας δεν είναι καινούριο φαινομενο. Επαναλαμβάνεται με τελετουργική σχεδόν νομοτέλεια κάθε λίγα χρόνια. Στις σημερινές συνθήκες, με ισχυρή συντηρητική αναδίπλωση και στοχοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης, αυτός ο πανικός μπορεί να οδηγήσει σε ακραία διασπορά του φόβου στα σχολεία και στοχοποίηση των πιο αδύναμων και περιθωριοποιημένων.
Να μην ξεχνάμε ποτέ: όπως εμείς ξέρουμε ότι τα σχολεία είναι κρίσιμος χώρος για μια ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία, το ίδιο και καλύτερα το ξέρουν οι εχθροί της.
*Ο Κωστής Παπαϊωάννου σπούδασε Ιστορία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες. Διδάσκει στην Ελληνογαλλική Σχολή Αγίας Παρασκευής. Έχει ασχοληθεί με την κατάρτιση ενηλίκων, τη διά βίου μάθηση και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Ήταν πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και γενικός γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Υπήρξε πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Πρωτοστάτησε στη σύσταση του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, μετείχε στον συντονισμό του Παρατηρητηρίου στη Δίκη της Χρυσής Αυγής και διευθύνει το Σημείο για τη μελέτη και αντιμετώπιση της ακροδεξιάς.
