Θεσσαλονίκη: Άντε και ήρθε ο τουρίστας. Τι θα βρει στην πόλη;

Μπορεί η πόλη να προσπαθεί να μπει σε περίοδο άνοιξης και να προετοιμάζεται για ένα επόμενο καλοκαίρι, όμως τα πράγματα δε ξέρω τελικά αν είναι τόσο ευοίωνα για εκείνους που ανυπομονούν γι’ αυτό, όταν η Θεσσαλονίκη κάνει τα πάντα τελικά για να ζήσουμε ένα μαρτυρικό (και μοναχικό) καλοκαίρι.

Μαρτυρικό, επειδή όπως όλα δείχνουν θα «ψηθούμε» κάτω από τον ήλιο, μετά από τις κοπές των δέντρων στο κέντρο και όχι μόνο, αλλά και τις φυτεύσεις των νέων δέντρων που όμως θα κάνουν μερικά χρόνια μέχρι να δώσουν σκιά και να μειώσουν κανέναν βαθμό από το “λιοπύρι” του Αυγούστου.

Από την άλλη, μοναχικό, γιατί αν καθίσεις να αναλογιστείς τι θα βρουν όσοι έρθουν στην πόλη τους επόμενους μήνες, θα καταλάβεις πως μία απογοήτευση θα τη νιώσουν και ίσως, φύγουν και γρήγορα για… άλλες πολιτείες.

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τουρισμού της πόλης και όπως είχε ανακοινώσει πριν λίγο καιρό, Μεγάλη Βρετανία, Ολλανδία, Ισραήλ, Σερβία, Ρουμανία, Γερμανία αναμένεται να γνωρίσουν από πρώτο χέρι τις «ομορφιές» της πόλης μέσα στο 2023, ενώ και η κρουαζιέρα μπαίνει ξανά στο επίκεντρο, με την Αντιπεριφερειάρχη Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης και πρόεδρο του Οργανισμού, Βούλα Πατουλίδου, να εστιάζει στην αύξηση 260% που παρουσιάστηκε το 2022.

Το θέμα βέβαια, πιο πρακτικά είναι, τι θα δει ο τουρίστας που θα επισκεφτεί την πόλη, ξεκινώντας να περνάει δύσκολα, ακόμα με το… «καλημέρα» αφού βγαίνοντας από το Αεροδρόμιο Μακεδονία και αναζητώντας τρόπο να μπει στην πόλη, θα διαπιστώσει γρήγορα τις ελλείψεις στα ΜΜΜ, με πλήθος κόσμου να στοιβάζεται σε ένα λεωφορείο ή αλλιώς, με ένα γενναίο ποσό για ταξί που θα τον φέρει, ωστόσο, πιο ανθρώπινα στον προορισμό του.

Από εκεί και πέρα, όμως, ας θυμηθούμε μερικά από τα «τοπία» που θα συναντήσει γύρω του και αν δεν σταθούμε τυχεροί να τα θεωρήσει εικαστικές παρεμβάσεις, τότε λογικά θα πει τα χειρότερα για την (όμορφη και χιλιοτραγουδισμένη) Θεσσαλονίκη…

Πάμε λίγο να θυμηθούμε:

Σκουπίδια παντού, κομμένα δέντρα, καινούρια κλαράκια που φυτεύτηκαν και αποκαλύπτουν μια προχειρότητα, απέραντες εκτάσεις τσιμέντου που από τη μία γίνονται πάρκινγκ για αυτοκίνητα και από την άλλη ακατανόητοι χώροι στάθμευσης ποδηλάτων, ένα μετρό που κάπου άκουσε ο έρμος ο τουρίστας στην τηλεόραση του ότι είναι up and running και όταν ήρθε δεν το βρήκε πουθενά, παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην μεγαλύτερη πλατεία της πόλης, παρκαρισμένα σε αυλές εκκλησιών, βρωμιά και δυσωδία στον Θερμαϊκό, έναν αδιάφορο κήπο του νερού, εγκατάλειψη στη Νέα Παραλία, πουθενά σωστοί ποδηλατόδρομοι, άσχημα κτήρια, άσχημους δρόμους…

Κι αυτά ως τα πιο “κοινά” μας, γιατί αν πούμε να μιλήσουμε για όσα απασχολούν τον καθένα μας σε αυτή την πόλη, η λίστα μεγαλώνει!

Αν λοιπόν, κάπως θεωρούμε ότι το να έχουμε δύο τρεις καλούς λόγους – γιατί τους έχουμε, να τα λέμε κι αυτά – για να έρχονται ακόμα άνθρωποι από άλλες χώρες στη Θεσσαλονίκη και να γίνεται τουριστικός πόλος για κάποιους, αν πιστεύουμε ότι αρκούν οι εκθέσεις και η ιστορία μας και μπορούν από μόνα τους αυτά να σώσουν την κατάσταση, λυπάμαι αλλά τα νέα δεν θα είναι καλά.

Σε όλα αυτά, ήρθε και μία χθεσινή καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την ατμοσφαιρική ρύπανση στη Θεσσαλονίκη –και ιδιαίτερα τις πολύ υψηλές τιμές των μικροσωματιδίων– την οποία η χώρα απέτυχε να αντιμετωπίσει την τελευταία δεκαετία, όπου κύρια πηγή των αιωρούμενων μικροσωματιδίων είναι η καύση ορυκτών καυσίμων και βιομάζας, βιομηχανικές δραστηριότητες και η κυκλοφορία οχημάτων.

Αυτό έτσι, ως μπόνους σε όσα ζούμε (και τελικά αναπνέουμε) στη Θεσσαλονίκη.

Δεν είναι λοιπόν όλα βασισμένα και κανονισμένα με όρους μάρκετινγκ και μακέτες, γιατί να ξέρετε οτι όλα υπολογίζονται τελικά στο ταμείο. Και όταν αυτό, στη “σούμα” δε δίνει όσα υποσχέθηκε στα πιο απλά και καθημερινά, τότε δύσκολα να κερδίσεις ξανά την εμπιστοσύνη όσων μία φορά σε πίστεψαν και ήρθαν.

Οι υπόλοιποι πάντως, που θα είμαστε εδώ και όπως φαίνεται δεν μας υπολογίζει ιδιαίτερα και κανείς, ας οπλιστούμε με υπομονή και ας ελπίζουμε σε ένα δροσερό καλοκαίρι.