Το φθηνό και το ακριβό στην εστίαση
Ποιος το ορίζει;
Λέξεις: Μανώλης Παπουτσάκης, Σεφ
Το φτηνό, το ακριβό και ποιοι το ορίζουν στην εστίαση.
Όλοι μαγειρεύουμε με λιπαρές ουσίες, με λαχανικά, με όσπρια, με άλευρα, με θαλασσινά και ψάρια, με κρέας, τυρί και πουλερικά. Όλοι έχουμε εργαζόμενους στις κουζίνες και στις σάλες μας. Όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στο κράτος που είναι ο μεγάλος συνέταιρος.
Αλλά κάποιοι χρησιμοποιούν μόνο επώνυμο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, αληθινό βούτυρο και ντόπια ποιοτικά τυριά, βιολογικά λαχανικά, φρέσκα θαλασσινά και ψάρια, ελληνικά όσπρια, εγχώρια κρέατα από ζώα βιολογικής ή ελευθέρας βοσκής. Ασχέτως του αν δεν το κάνουν σημαία τους, καθώς θεωρούν πως η ποιοτική πρώτη ύλη είναι στοιχειώδης υποχρέωσή τους, αν θεωρούν τους εαυτούς τους σοβαρούς μάγειρες.
Κάποιοι πληρώνουν αξιοπρεπείς μισθούς, παρέχουν πλήρη ασφάλιση, δίνουν δώρα και επιδόματα, άδειες και σέβονται το 5θήμερο 8ωρο ασχέτως του αν δεν το κάνουν σημαία τους, καθώς πιστεύουν πως έτσι οφείλει να είναι ένας σοβαρός εργοδότης που θέλει οι εργαζόμενοι να ζουν με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Κάποιοι εκδίδουν όλες τις αποδείξεις, πληρώνουν ΦΠΑ, φόρους προς το δημόσιο και είναι τυπικοί στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος και τους προμηθευτές τους ασχέτως του αν δεν το κάνουν σημαία τους, καθώς δεν τους ταιριάζει το κλέψιμο ως κουλτούρα ακόμα και απέναντι σε έναν μεγάλο νομιμοποιημένο εκμεταλευτή, δηλαδή το ίδιο το κράτος.
Μαντέψτε! Αυτοί είναι οι “ακριβοί”. Και μπορείτε να μαντέψετε επίσης με ευκολία ποιοι είναι οι “φτηνοί”.
Για να ξέρουμε και τι λέμε και τι γράφουμε και τι με ευκολία απαξιώνουμε ή αντίστοιχα επαινούμε…
