Η στοά σήμερα πλημμύρισε με τα τραγούδια του Νικόλα
Το μουσικό μνημόσυνο στη μνήμη του Παπάζογλου.
Λέξεις: Ανδρέας Μιχελάκης, εικόνες: Σοφία Λαμπρινοπούλου
Σαν σήμερα πριν εφτά χρόνια, σίγησε για πάντα η φωνή του Νίκου Παπάζογλου. Υπήρξε ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης που αδιαμφισβήτητα άφησε ένα μεγάλο κενό στη μουσική σκηνή της χώρας, αλλά και μια μεγάλη κληρονομιά: τα διαχρονικά, γεμάτα με στίχους από νόημα τραγούδια του.
Όχι μόνο τα κομμάτια του, αλλά και ο ίδιος αγαπήθηκε από το κοινό, το οποίο ακόμα και σήμερα εκδηλώνει αυτή την αγάπη με ένα ιδιότυπο μουσικό μνημόσυνο. Για πέμπτη συνεχή χρονιά, φίλοι και θαυμαστές, βρέθηκαν στη συγκέντρωση που έγινε εις μνήμην του στο ουζερί Μπαζαγιάζι, στη στοά Μοδιάνο, στο κέντρο της πόλης.
Όλοι μαζί, σαν μια οικογένεια άκουσαν, τραγούδησαν και χόρεψαν τα τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου.
Διαβάστε σχετικά: Ο Νίκος και η θάλασσα
Διαβάστε σχετικά: Ο Νίκος στην Τούμπα | Γράφει ο Γιώργος Τούλας
«Ο Νίκος ήταν παιδί του κόσμου. Συγκέντρωνε βλέμματα πάνω του με τη μουσική του. Ήταν φανατικός λάτρης της μουσικής, και μάλιστα ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έφυγε από τη Θεσσαλονίκη, όπως και ο Δημήτρης Ζερβουδάκης. Ο Νίκος ήταν ένας άνθρωπος δικός μας και γι’ αυτό άλλωστε αποφασίσαμε να κάνουμε τη συγκέντρωση εδώ πέρα», μας είπε ο Χαρίλαος Μόσχου, ο ιδιοκτήτης του ουζερί Μπαζαγιάζι.
Διαβάστε σχετικά: Σαν σήμερα έφυγε το καρντάσι | Γράφει ο Γιάννης Τσολακίδης
«Κάποια στιγμή πέρασε ένας κύριος, και βλέποντας την αφίσα του Νίκου, έκατσε να πιει ένα τσίπουρο», συνέχισε. «Μου εξέφρασε το θαυμασμό του για τον Παπάζογλου και είπε χαρακτηριστικά πως ”ο Νίκος έχει αλλάξει τη μουσική στην Ελλάδα. Ο Νίκος πρέπει να διδάσκεται. Η μουσική του πρέπει να διδάσκεται”. Ξαφνιάστηκα ευχάριστα και συγκινήθηκα».
Διαβάστε σχετικά: Δέκα τραγούδια του Παπάζογλου που μιλάνε στους σημερινούς 20άρηδες
Σύμφωνα με τον ίδιο, η διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης πρέπει να ασχοληθεί περισσότερο με το κεφάλαιο Νίκος Παπάζογλου. «Δεν ξέρω γιατί ο Κυρ Γιάννης (Μπουτάρης) δεν έχει ασχοληθεί ακόμα με τον Νικόλα. Ενώ είναι τόσο δραστήριος και ανοιχτό μυαλό, δεν ξέρω τι τον κρατάει πίσω στο να διοργανώσει μια εκδήλωση προς τιμήν του. Μετονομάστηκε βέβαια το πάρκο σε Νίκος Παπάζογλου, και πιστεύω πως η μάζωξη πρέπει να γίνει εκεί κάποια στιγμή, γιατί ο χώρος είναι πολύ μεγάλος. Αυτό που με ενδιαφέρει πιο πολύ είναι ο Νίκος να βρει τη θέση που του αξίζει μέσα στην πόλη. Ο χώρος που διοργανώνεται τώρα όλο αυτό, δε χωράει τον κόσμο που έρχεται. Είναι πολύ μικρό για τον Νικόλα. Έρχονται φίλοι του από όλη την Ελλάδα ακόμα κι απ’ την Αθήνα. Και όλοι οι μουσικοί που έρχονται, το κάνουν αφιλοκερδώς για τη μνήμη του Νικόλα».
Το κλίμα στο ουζερί Μπαζαγιάζι ήταν με μια λέξη νοσταλγικό. Διάφοροι μουσικοί, φίλοι και θαυμαστές του Νίκου Παπάζογλου μαζεύτηκαν για να τιμήσουν τη μνήμη του, τραγουδώντας τα τραγούδια του.
Εγώ δεν είμαι ποιητής είμ’ ο λυγμός του είμαι ένας δείπνος μυστικός δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός κι είμ’ αδερφός του.
