Μία ανάσα πριν την Καθαρά Δευτέρα, και είναι η κατάλληλη ευκαιρία για να εκμεταλλευτείς τις κενές σου μέρες, για να δεις την παράσταση που δεν πρόλαβες, να επισκεφτείς την έκθεση που όλο αναβάλεις να πας και να «κουνηθείς» στο live που καρτερικά περίμενες.

Αν θα κάνεις κούλουμα στη Θεσσαλονίκη, η Parallaxi σου έχει τις καλύτερες προτάσεις που θα κάνει μέχρι και τους εκδρομείς του τριημέρου να σε ζηλέψουν.

Και για εσένα, που θέλεις να περιηγηθείς στην πόλη, μπορείς να κλείσεις ένα Uber Taxi για να μετακινηθείς άνετα αυτό το καρναβαλικό τριήμερο.

Θέατρο

Η Librart Performing Arts Ensemble παρουσιάζει στο Θέατρο Τ την παράσταση «οι βελόνες πλεξίματος (ή) δεν είναι και τόσο σοβαρή υπόθεση» σε σκηνοθεσία Γιάννη Διδασκάλου. Πρόκειται για μία παράσταση θεάτρου της επινόησης, αφιερωμένη σε όλα τα κορίτσια και τα αγόρια που κακοποιήθηκαν, σε όλους τους ανθρώπους που έχουν υποστεί έμφυλη βία.

Λίγα λόγια για την παράσταση: 

Θέατρο επινόησης. Μόνο που δεν χρειάζεται να επινοήσουμε. Υπάρχει. Οι ιστορίες που θα σας αφηγηθούμε είμαστε εμείς. Είναι δικές μας. Είναι των μανάδων μας, των γιαγιάδων μας, των ανθρώπων που περάσανε από δίπλα μας. Ιστορίες που δεν θα ξεχάσουμε. Και καθώς ο ηθοποιός είναι η ενσάρκωση όσων δεν πρόλαβαν να μιλήσουν, η παράσταση αυτή αφιερώνεται στη μνήμη τους.

Η παράσταση «οι βελόνες πλεξίματος (ή) δεν είναι και τόσο σοβαρή υπόθεση» ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2023, ως Διπλωματική Υποκριτικής της Ειρήνης Σεβαστοπούλου στο τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, με επόπτρια καθηγήτρια την Έφη Σταμούλη. Τον Σεπτέμβριο του 2023 παρουσιάστηκε στο Ζ’ Πανελλήνιο Θεατρολογικό Συνέδριο που διοργάνωσε το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, ως μία από τις τέσσερις καλύτερες διπλωματικές εργασίες του Τμήματος, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ “Artwalk II: How to make memories” στη Λευκάδα. Τέλος, η παράσταση ανέβηκε και στο Θέατρο Άνετον, στο πλαίσιο της Ανοιχτής Θεατρικής Σκηνής της πόλης 2024.

Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Γιάννης Διδασκάλου | Δραματουργία: Ειρήνη Σεβαστοπούλου & Γιάννης Διδασκάλου | Σκηνογραφία / Ενδυματολογία: Διώνη Καλαρέτου | Πρωτότυπη μουσική & επιμέλεια: Capétte | Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Διώνη Καλαρέτου | Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Φανή Πολυξένη Κουρτίδου Βλαχογιάννη | Φωτισμός: Γιάννης Διδασκάλου & Διώνη Καλαρέτου, Φανή Πολυξένη Κουρτίδου Βλαχογιάννη | Επί σκηνής: Άλκηστη Κυριακού, Ειρήνη Σεβαστοπούλου, Έλμα Βλαστοπούλου, Ιφιγένεια Δατσιάδου

SOS: Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου δεν θα πραγματοποιηθεί η παράσταση, συμμετέχοντας στην ημέρα μνήμης των θυμάτων των Τεμπών

Θέατρο Τ, Αλεξάνδρου Φλέμινγκ 16, Θεσσαλονίκη | Σάββατο 01 Μαρτίου στις 21:30 και Κυριακή 02 Μαρτίου στις 20:30 | Διάρκεια παράστασης: 65 λεπτά | Τιμές εισιτηρίων: 15€ Κανονικό, 12€ Μειωμένο | Προπώληση: More.com

Καλιφόρνια Ντριμιν, 20 Χρόνια Μετά | Θέατρο Αυλαία

Πρόκειται για τη συνέχεια του έργου «Καλιφόρνια Ντριμιν» του Βασίλη Κατσικονούρη, το οποίο συναντά τους 4 ήρωες αφού έχουν πια σαρανταρίσει. Άραγε κατάφεραν να ενηλικιωθούν ή αναζητούν ακόμη το Όνειρο της Καλοφόρνια;

Στο θέατρο Αυλαία, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ο Σταύρος Καραγιάννης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί μαζί με τη Λένα Δροσάκη, τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη και τη Σίλια Μουστάκη.

Το «Καλιφόρνια Ντριμιν, 20 χρόνια μετά» του Βασίλη Κατσικονουρη , σε σκηνοθεσία Σταύρου Καραγιάννη, μετά την επιτυχημένη πορεία του στο “Δημοτικό Θεατρο Πειραιά” και τις sold out παραστάσεις, ταξιδεύει τώρα στην Θεσσαλονίκη στο θέατρο ” Αυλαία” για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Δύο δεκαετίες μετά, συναντάμε τους τέσσερις αγαπημένους εικοσάρηδες -Ντίνο, Άρη, Βουβού και Κική– που πλέον έχουν σαρανταρίσει.

Πόσο έχουν αλλάξει οι ίδιοι και πόσο του έχει αλλάξει η ζωή;

Ονειρεύονται για ακόμα μια φορά, τη μαγική αυτή ευκαιρία να πιάσουν την καλή και να βρεθούν στη δική τους γη της Επαγγελίας. Θα τα καταφέρουν αυτή τη φορά να φτάσουν Καλιφόρνια και να ζήσουν το όνειρο; To «Καλιφόρνια Ντρίμιν, 20 χρόνια μετά» είναι ένα σαρκαστικό σχόλιο για την κρίση που δεν τελειώνει ποτέ, μια τραγελαφική κωμωδία για μια γενιά που ακόμα κι αν θεωρείται «χαμένη», δεν σταματά να ονειρεύεται.

Συντελεστές: Συγγραφέας : Βασίλης Κατσικονουρης | Σκηνοθεσία : Σταύρος Καραγιάννης | Σκηνικά : Ντέιβιντ Νεγρίν | Κοστούμια : Νικόλ Παναγιώτου | Φωτισμοί – Φωτογραφίες/ trailer : Απόστολος Κουτσιανικούλης | Επιμέλεια κίνησης: Γεωργία Αβασκαντήρα | Βοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Σταύρου | Σχεδιασμός Μακιγιάζ: Μαρία Πλαϊτη | Παίζουν: Λένα Δροσάκη, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Σταύρος Καραγιάννης και Σίλια Μουστάκη

SOS: Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου δεν θα πραγματοποιηθεί η παράσταση, συμμετέχοντας στην ημέρα μνήμης των θυμάτων των Τεμπών

Θέατρο Αυλαία, Τσιμισκή 136, Πλατεία ΧΑΝΘ | Σάββατο 01 Μαρτίου στις 21:00, Κυριακή 02 Μαρτίου στις 19:00 | Διάρκεια: 110 λεπτά με διάλειμμα 10 λεπτών | Eισιτήρια- Τιμές εισιτηρίων από 15€ | Προπώληση: Μore.com

Contaminated | Metropolitan: The Urban Theater

Η διεθνής καλλιτέχνις Θεοδώρα Κώτση-Φελίτσι, σε συνεργασία με τον Ολλανδικό Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό Ilysia Foundation, παρουσιάζει την ποιητική performance “Contaminated”.

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Η performance πραγματεύεται το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών, που βρίσκεται σε έξαρση τα τελευταία χρόνια, Ενώνοντας προσωπικά βιώματα με τη μακροχρόνια έρευνά της, η Θεοδώρα Κώτση-Φελίτσι ξέρει πώς να αντιμετωπίζει το τραύμα και την επανατραυματοποίηση με σοβαρότητα, αλλά και με την απαραίτητη παιγνιώδη και ανάλαφρη διάθεση. Αυτό το πετυχαίνει, μεταξύ άλλων, μέσα από έναν συνδυασμό της τέχνης του χορού, της ποίησης, του θεάτρου σκιών και του τροχού Cyr που προέρχεται από το τσίρκο.

Η κοινωνία βρίσκεται πρώτα μέσα μας πριν μας παρουσιαστεί έξω.

Το χρονικό του “Contaminated” δεν πραγματεύεται μόνο το αρχικό δυσάρεστο γεγονός και τη συστηματική βία κατά των γυναικών, αλλά και την επανατραυματοποίηση μέσω της λανθασμένης φροντίδας, παρά τις καλύτερες προθέσεις, όπως επίσης και τα προβλήματα του συστήματος ψυχικής υγείας.

Η παράσταση είναι συγκρουσιακή, αλλά και ελπιδοφόρα με το βλέμμα στραμμένο σε λύσεις. Η performance Contaminated έκανε πρεμιέρα τον Ιούνιο του 2024 στο Ρότερνταμ στην Ολλανδία και θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα στη Θεσσαλονίκη, καθώς και την άνοιξη του 2025 στην Αθήνα.

Συντελεστές: Σύλληψη, Κείμενο, Σκηνικά, Κοστούμια: Θεοδώρα Κώτση-Φελίτσι | Σκηνοθεσία, Σκηνογραφία, Σχεδιασμός Φωτισμού: Victor Sanchez Madrigal | Μουσική: Maia Steingberg | Χορογραφία: Ju Gomez | Ειδικός Cyr Wheel: Susanna Paavola | Βοηθός Σκηνοθεσίας και Φωτισμού: Camila Jannes | Φωτογραφία: Δέσποινα Παπαχρηστούδη | Επικοινωνία, Δημόσιες Σχέσεις: Ράνια Παπαδοπούλου, Blue Rosebud Productions ΑΜΚΕ

SOS: Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου δεν θα πραγματοποιηθεί η παράσταση, συμμετέχοντας στην ημέρα μνήμης των θυμάτων των Τεμπών

Metropolitan: The Urban Theater, Αλ. Φλέμινγκ 2, Θεσσαλονίκη | Σάββατο 01 & Κυριακή 02 Μαρτίου στις 21:00 | Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά χωρίς διάλειμμα | Τιμές εισιτηρίων: 17€ Κανονικό, 12€ Φοιτητικό, 10€ ΑμεΑ, ανέργων | Προπώληση: flextickets | Προσφορά αγοράς εισιτηρίων μέσω flextickets: 15€ το εισιτήριο για αγορές άνω των 2 εισιτηρίων

Ο γυρισμός | Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών

Κριτική στην πατριαρχία, την οικογένεια αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις ασκεί ο Χάρολντ Πίντερ στο έργο του «Ο Γυρισμός» που παρουσιάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία του Πέρη Μιχαηλίδη, από το Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2025 στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών.

Πρόκειται για μια κωμωδία της απειλής, όπου ο βραβευμένος συγγραφέας με βιτριολικό χιούμορ, απροκάλυπτο κυνισμό και ωμό ρεαλισμό θίγει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας τα οποία απασχολούν και τη σύγχρονη εποχή. Οι χαρακτήρες σοκάρουν όχι μόνο με την αθυροστομία τους αλλά και με το περιεχόμενό τους που αναδεικνύεται μέσα από ακραίες συγκρούσεις και ανατροπές ενώ πολλές φορές ακροβατούν ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό.

Πίσω από τη φαινομενικά ρεαλιστική δράση και τους δομημένους με σχολαστική ακρίβεια διαλόγους, ο Πίντερ προκαλεί μια συνεχή αίσθηση ανασφάλειας, σε ένα ασαφές πλαίσιο, στο οποίο χάνονται τα όρια του αληθούς, του ψευδούς, της πραγματικότητας και του ονείρου.

Συντελεστές: Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη | Σκηνοθεσία, Μουσική επιμέλεια, Φωτισμοί: Πέρης Μιχαηλίδης | Σκηνικά– Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ | Βοηθός σκηνοθέτη: Άγγελος Ανδρέας Καρανικόλας | Οργάνωση παραγωγής: Ματίνα Παγουλάτου | Φωτογραφίες: Mike Rafail | That long black cloud *βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης Αναστασία Μαρκέλλα Νεαμονίτη *βοηθός σκηνοθέτη στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης Βερόνικα Λεβεντοπούλου Διανομή: Γιώργος Κολοβός (Λένυ) | Βασίλης Σπυρόπουλος (Μαξ) | Θάνος Κοντογιώργης (Σαμ) | Μάνος Γαλανής (Τζόυ) | Ελένη Μισχοπούλου (Ρουθ) | Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Τέντυ)

SOS: Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου δεν θα πραγματοποιηθεί η παράσταση, συμμετέχοντας στην ημέρα μνήμης των θυμάτων των Τεμπών

Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη, Θεσσαλονίκη) | Σάββατο 01 Μαρτίου στις 18:00 & στις 21:00 και Κυριακή 02 Μαρτίου στις 19:00 | Τιμές εισιτηρίων από 9€ | Προπώληση: More.com | Κατάλληλο για θεατές άνω των 15 ετών.

Λαπωνία | Θέατρο Κολοσσαίον

Μια εκρηκτική παράσταση ηθικών διλημμάτων για τις έννοιες του ψέματος, της αλήθειας, της λογικής, της μαγείας, των οικογενειακών αξιών και των…ανείπωτων μυστικών!

Με φόντο την χιονισμένη χριστουγεννιάτικη Λαπωνία, δύο ζευγάρια, διαφωνούν, συμφωνούν, μαλώνουν, γελούν, κλαίνε και μονοιάζουν.

Δύο οικογένειες συναντιούνται στη Λαπωνία για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα. Όμως η χαρούμενη ατμόσφαιρα διαταράσσεται όταν ένα απ’ τα παιδιά λέει στο άλλο ότι ο Άγιος Βασίλης είναι ένα ψέμα που δημιουργούν οι μαμάδες κι οι μπαμπάδες! Και τότε οι γονείς τους καλούνται να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα…

Συντελεστές: Μετάφραση, Διασκευή: Μαρία Χατζηεμμανουήλ | Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης | Σκηνικά: Αγγελίνα Παπαχατζάκη | Κοστούμια: Ιωάννα Καλαβρού | Φωτισμοί: Νικορέστης Χανιωτάκης | Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Μαθές | Φωτογράφηση: Πάνος Γιαννακόπουλος | Video φωτογράφησης: Έφη Καρανικόλα | Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Μπακιρτζή

Επί σκηνής (Αλφαβητικά): Μελέτης Ηλίας, Βίβιαν Κοντομάρη, Βάσω Λασκαράκη, Σπύρος Τσεκούρας

SOS: Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου δεν θα πραγματοποιηθεί η παράσταση, συμμετέχοντας στην ημέρα μνήμης των θυμάτων των Τεμπών

Κινηματοθέατρο Κολοσσαίον, Λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 150, Θεσσαλονίκη | Σάββατο 01 Μαρτίου στις 19:00 και 21:30 και Κυριακή 02 Μαρτίου στις 19:00 | Τιμές εισιτηρίων από 15€ | Προπώληση: More.com

Πολυξένη | Βασιλικό Θέατρο

Η νέα παραγωγή της Παιδικής Σκηνής του ΚΘΒΕ «Πολυξένη» τον Ιανουάριο στο Βασιλικό Θέατρο.  Η Στέλλα Μιχαηλίδου επιστρέφει στο ΚΘΒΕ, ως συγγραφέας και σκηνοθέτις, με το θεατρικό της έργο για παιδιά «Πολυξένη» που είναι βασισμένο στο ομώνυμο βραβευμένο παραμύθι της. Πρόκειται για ένα έργο τρυφερό, συγκινητικό το οποίο απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους θεατές, αναδεικνύοντας την ανάγκη της αποδοχής του διαφορετικού, τη σημασία του να είσαι ξεχωριστός/ή, να παλεύεις χωρίς να χάνεις τον εαυτό σου και να συνδέεσαι με τους ανθρώπους εκείνους, με τους οποίους μπορείς να μοιραστείς και να αγαπηθείς ουσιαστικά. Ποια είναι η Πολυξένη;

Το κοριτσάκι με το γαλάζιο τριαντάφυλλο στο μάγουλο, που δυσκολεύεται να μιλήσει γρήγορα όπως τα υπόλοιπα παιδιά, και στο σχολείο νιώθει πολύ πολύ ξένη; Αλλά όταν τραγουδάει η γλώσσα της πάει ροδάνι; Είμαι η θάλασσα, είμαι κοράλλι Είμαι εσείς και όλοι οι άλλοι Παιδάκι είμαι, είμαι χορτάρι Είμαι ό,τι εσείς και όλοι οι άλλοι

Συντελεστές: Κείμενο-Σκηνοθεσία: Στέλλα Μιχαηλίδου | Σκηνικά- Κοστούμια: Ολυμπία Σιδερίδου | Μουσική: Κώστας Βόμβολος | Κίνηση: Αλέξης Τσιάμογλου | Φωτισμοί: Γιάννης Τούμπας | Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας | Animation: Μπάμπης Βενετόπουλος | Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιάννης Διδασκάλου | Βοηθός φωτισμού: Τουλίν Οσμάν | Οργάνωση παραγωγής: Ειρήνη Χατζηκυριακίδου *Βοηθός σκηνογράφου/ ενδυματολόγου (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης): Αναστασία Νεαμονίτη

Διανομή: Αφηγητές: Ο θίασος | Γαλάτεια Αγγελή (Πολυξένη) | Άννα Κυριακίδου (Μαμά) | Θοδωρής Πολυζώνης (Παππούς) | Σταυρούλα Αραμπατζόγλου (Δασκάλα)| Χριστίνα Ζαχάρωφ (Λυδία) | Γιάννης Τσιακμάκης (Κωνσταντίνος) | Βασίλης Κουλακιώτης (Μαθητής, Άκραμ) | Δημήτρης Καρτόκης (Άντρας, Κύριος Χάρης) | Μελίνα Αποστολίδου (Άστεγη) | Χορευτής: Ρέβο Κουαχασβίλι | Φιγκυράν: Γιάννης Ακριβόπουλος, Βασιλική Σάρλη.

SOS: Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου δεν θα πραγματοποιηθεί η παράσταση, συμμετέχοντας στην ημέρα μνήμης των θυμάτων των Τεμπών

Βασιλικό Θέατρο, 30ής Οκτωβρίου 2, Θεσσαλονίκη | Κυριακή 01 Μαρτίου στις 11:00 | Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 20 λεπτά με διάλλειμα | Τιμές εισιτηρίων από 7€ | Προπώληση: More.com  | Τις Κυριακές θα ισχύουν 20 θέσεις δωρεάν ανέργων ανά ημέρα παράστασης με δικαίωμα δωρεάν εισιτηρίου και στο παιδί

«Η αγάπη άργησε μια μέρα», σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι ο οποίος συνυπογράφει μαζί με τη Ροδή Στεφανίδου και τη διασκευή-δραματουργική επεξεργασία επέστρεψε στη σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» της Μονής Λαζαριστών, μετά την πολύ μεγάλη ανταπόκριση και τις εξαιρετικές κριτικές του κοινού.

Η παράσταση, που αποτελεί μια συμπαραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κοζάνης σημείωσε συνεχόμενα sold out και εξαιρετικές κριτικές σε Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Βέροια καθώς και σε άλλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.

Το έργο «Η αγάπη άργησε μια μέρα», βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Λιλής Ζωγράφου, γραμμένο το 1994, το οποίο έγινε τηλεοπτική επιτυχία το 1997. Η συγγραφέας εστίασε στα μυθιστορήματά της στην πάλη για την ανεξαρτησία των γυναικών και στη γυναικεία χειραφέτηση. Το έργο πραγματεύεται την τόλμη που απαιτεί η ελευθερία καθώς και τον αγώνα ενάντια στην επιβολή και τον αυταρχισμό. Μια απεικόνιση της πατριαρχικής κοινωνίας και του βαθιά ριζωμένου μισογυνισμού.

Στο έργο σκιαγραφείται αριστοτεχνικά η απάνθρωπη σκληρότητα της πατριαρχικής οικογένειας, οι κοινωνικές συμβάσεις και η ευλογία της αγάπης.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια αλληγορία πάνω στο φασισμό και στον τρόπο που αυτός ποτίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Αναδεικνύονται τα σοβαρά και διαχρονικά προβλήματα που προκύπτουν από την τήρηση των «πρέπει», τη μη αποδοχή της διαφορετικότητας, τη λανθασμένη υποταγή και την καταπάτηση της ελευθερίας, στην καθημερινότητα.

Στο Νεοχώρι της Κρήτης, την περίοδο της Κατοχής, η πολυμελής οικογένεια Φτενούδου, ζει υπό το βάρος της ενοχής, της θρησκευτικής καταπίεσης και των άκαμπτων ηθικών κανόνων της επαρχίας. Μέσα σε αυτό το αρρωστημένο περιβάλλον, η μικρότερη κόρη, Ερατώ, η πολυαγαπημένη της μητέρας της, ερωτεύεται έναν Ιταλό στρατιώτη, που κρύβεται στο υπόγειο του σπιτιού τους και μένει έγκυος από αυτόν. Μετά τον θάνατο του πατέρα, η μεγάλη κόρη της οικογένειας αναλαμβάνει τα ηνία του σπιτιού, επιβάλλοντας τη θέλησή της μέσα από την απόλυτη υπακοή στο αναχρονιστικό σύστημα αξιών, τον ενσωματωμένο μισογυνισμό, τα μίση και τα απωθημένα της ερωτικής στέρησης. Ταυτόχρονα, η ανάγκη προάσπισης της εικόνας μιας φαντασιωσικής υπεροχής της οικογένειας Φτενούδου, την οδηγεί σε μια άνευ νοήματος μεγαλομανία, που ανατροφοδοτεί την κοινωνική υποκρισία: αποκρύπτει (ή θανατώνει) ό,τι πλήττει την οικογενειακή τιμή και επιδεικνύει κάθε ανούσια σύμβαση που προσδίδει κύρος στην παρηκμασμένη τους ζωή. Σε αυτό το περιβάλλον κάθε μορφή αγάπης και έρωτα αποκλείεται, ποινικοποιείται και διώκεται. Κάθε ανάγκη για ζωή μαραίνεται.

Οι θεατές γίνονται ένα με τις ηρωίδες και το δράμα που περνάει η καθεμία ξεχωριστά, αναδεικνύοντας δύσκολα κοινωνικά θέματα που κυριαρχούσαν περασμένες δεκαετίες, όπως η ελευθερία και η αποδοχή της διαφορετικότητας, και τα οποία όμως απασχολούν και τη σύγχρονη κοινωνία.

Η άκρως ατμοσφαιρική παράσταση με τις εξαιρετικές και πολύ δυνατές ερμηνείες των ηθοποιών κρατούν σε εγρήγορση τους θεατές, καθόλη τη διάρκειά της. Οι άψογες παρεμβάσεις με τα βίντεο και τον λόγο της Λιλης Ζωγράφου δίνουν το στίγμα του συνολικού της έργου.

Συντελεστές: Διασκευή- Δραματουργική επεξεργασία: Ροδή Στεφανίδου, Ένκε Φεζολλάρι | Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι | Σκηνικά-κοστούμια: Δαναη Πανά | Μουσική: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης | Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου | Βίντεο: Άντα Λιακου | Βοηθός Σκηνοθέτη: Χριστόφορος Μαριάδης | Οργάνωση Παραγωγής (ΚΘΒΕ): Ηλίας Κοτόπουλος | Φωτογραφίες: Mike Rafail | That long black cloud

Επί σκηνής: Υρώ Λούπη, Ιωάννα Παγιατάκη, Λίλιαν Παλάντζα, Πολυξένη Σπυροπούλου, Δανάη Σταματοπούλου, Άννη Τσολακίδου, Μαρία Χατζηιωαννίδου

SOS: Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου δεν θα πραγματοποιηθεί η παράσταση, συμμετέχοντας στην ημέρα μνήμης των θυμάτων των Τεμπών

Μονή Λαζαριστών, Σκηνή Σωκράτης Καραντινός (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη, Θεσσαλονίκη) | Παραστάσεις: Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 & στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00 | Κατάλληλο για θεατές άνω των 13 ετών | Διάρκεια παράστασης: 130 λεπτά | Τιμές εισιτηρίων από 7€ | Προπώληση: More.com

Με τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες από την Ιωνία (Σμύρνη), θα κατακλύσουν τη Θεσσαλονίκη. Στον οικιστικό χώρο της Θεσσαλονίκης εγκαταστάθηκαν περί τους 110.000 πρόσφυγες, όταν ο πληθυσμός στην ίδια περιοχή ήταν περίπου 120.000.

Πολλοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Άνω Πόλη, κτίζοντας παράγκες σε επαφή με τα κάστρα, ενώ αρκετοί βρήκαν καταφύγιο στο κέντρο της πόλης, στους ναούς, με επίκεντρο τον ναό της Παναγίας Αχειροποιήτου, σε σχολεία, τεμένη και εμπορικές στοές. Παράλληλα, άλλοι πρόσφυγες αναπτύχθηκαν στην Καλαμαριά, την Τούμπα και την Αγία Φωτεινή, άλλοι κατευθύνθηκαν στα περίχωρα, κι εγκαταστάθηκαν σε στρατόπεδα, ή ίδρυσαν συνοικισμούς, σε ανάμνηση των αλησμόνητων πατρίδων (Κορδελιό, Μενεμένη, Ξηροκρήνη, Νέα Ευκαρπία, Νέα Κρήνη, Νέα Μηχανιώνα, Νέα Μαγνησία, Συκιές, Νεάπολη, Σαράντα Εκκλησιές).

Ένα χρόνο μετά την εγκατάστασή τους, το 1923, χιλιάδες παιδιά δεν έχουν καμία εκπαίδευση- η Πρόνοια και το κράτος δεν έχει δυνατότητες να παρέχει σχολικές υποδομές κι έτσι με πρωτοβουλία των ίδιων των προσφύγων, μία μοναδική ιστορία γεννιέται…

Στην αυλή του Ορφανοτροφείου «Μέγας Αλέξανδρος» στην Τούμπα, οι πρόσφυγες αδελφοί –και πρόγονοί μας- από την Σμύρνη έφτιαξαν με τα ίδια τους τα χέρια, από ξύλα και τενεκέδες, το πρώτο προσφυγικό σχολείο της Θεσσαλονίκης, όπου μέχρι και σήμερα υπάρχει το 56ο Νηπιαγωγείο Θεσσαλονίκης με την επιγραφή «Τενεκεδένιο Σχολείο». Στην ιστορία μας αναβιώνεται μία αξιολάτρευτη παρέα προσφυγόπουλων του 1923, οι οποίοι μαζί με τους γονείς και τους αγαπημένους τους δασκάλους, τον –λόγιο- κύριο Χαρίλαο και την –μελωδικότατη- κυρία Πολυξένη, έγραψαν Ιστορία. Μέσα από τις λάσπες των προσφυγικών καταυλισμών ενώθηκαν, συν δημιούργησαν κάνοντας την αναποδιά παιχνίδι, την δυσκολία ελπίδα και την προσφυγιά αλληλεγγύη.

«Το Τενεκεδένιο Σχολείο», το θεατρικό έργο, βασισμένο σε πραγματικά ιστορικά στοιχεία, με αυθεντική πρωτότυπη μουσική και παραδοσιακά σμυρναίικα και ρεμπέτικα τραγούδια, ζωντανεύει φέτος στη σκηνή, ως ένα από τα πιο συγκινητικά κομμάτια της ιστορίας της Θεσσαλονίκης.

Συντελεστές: Κείμενα: Άννα Ιακώβου | Εικονογράφηση: Εύα Καραντινού | Σκηνοθεσία: Μαργαρίτα Νασιούλα | Βοηθός Σκηνοθέτη – παραγωγής: Νίκη Αναστασίου | Μουσική – ενορχήστρωση: Θοδωρής Παπαδημητρίου | Μουσική διδασκαλία: Κέλλυ Γιακουμάκη | Χορογραφίες: Χρήστος Κατίδης | Σκηνικά Κοστούμια: Μαγδαληνή Σίγα | Βοηθός Σκηνογράφου, Ενδυματολόγου: Ειρήνη Αγιαννίτη | Κατασκευή Κοστουμιών: Ελένη Χασιώτη | Τεχνική υποστήριξη: Μιχάλης Βιδάλης, Ιάσονας Πετρίδης | Ιδέα-καλλιτεχνική επιμέλεια: Παύλος Μητσόπουλος | Παραγωγή: Παραδοσιακό Θέατρο

Επί σκηνής: Κέλλυ Γιακουμάκη, Ηλίας Παπαδόπουλος, Πέτρος Ζαφειρίου, Θανάσης Χασιώτης, Πασχαλίνα Τζιλή, Μελίνα Ταχτσίδου

SOS: Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου δεν θα πραγματοποιηθεί η παράσταση, συμμετέχοντας στην ημέρα μνήμης των θυμάτων των Τεμπών

Θέατρο Αυλαία, Τσιμισκή 136, Πλατεία ΧΑΝΘ | Κυριακή 2 Μαρτίου στις 11:30 | Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά με διάλειμμα 10 λεπτών | Τιμές εισιτηρίων: 15€ Κανονικό, 12€ Μειωμένο (ανηλίκων 2-17 ετών και με επίδειξη αποδεικτικού για ανέργους, ΑμεΑ, πολύτεκνους, φοιτητικό, 66+), Ειδικές τιμές για groups άνω των 20 ατόμων | Προπώληση: More.com

Μουσική

Μουσική δωματίου με τους Γιάννη Τσιτσελίκη και Sérgio de A | Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Ο κύκλος Μουσικής Δωματίου συνεχίζεται στην Αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, με μία κοινή ερμηνεία κλασικών έργων από τους Γιάννη Τσιτσελίκη και Sérgio de A.

Γιάννης Τσιτσελίκης: Βιολοντσέλο

Sérgio de A.: Πιάνο

Πρόγραμμα:

Ά Μέρος

L.v. Beethoven: 7 variations for cello and piano on a theme by Mozart’s ”Die Zauberflöte”, Wo046

D. Shostakovich: Sonata op. 40 – Allegro ma non troppo

΄Β Μέρος

R. Schumann: 3 Fantasiestücke for cello and piano op.73

F. Chopin: Etude in e minor (transc. for cello and piano by Glazunov)

Cl. Debussy: Sonate pour violoncelle et piano L.135

Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Κτίριο Μ2, Αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης) | Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου στις 20:30 | Τιμές εισιτηρίων: 15€, 10€ (μειωμένο) | Προπώληση: More.com

Ζωή Παπαδοπούλου | Love Underground

Μετά την τεράστια επιτυχία των πρώτων εμφανίσεων, η Ζωή Παπαδοπούλου επιστρέφει στο LOVE UNDERGROUND για τρία ακόμα αξέχαστα Σάββατα γεμάτα συναίσθημα και αγαπημένα λαϊκά τραγούδια!

Την Ζωή θα συνοδέψει στο τραγούδι ο Θάνος Παπαγεωργίου και μαζί θα ενώσουν τις φωνές τους για να μας χαρίσουν τραγούδια που έχουν αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στη μουσική σκηνή, με το κοινό να απολαμβάνει μια μοναδική μουσική εμπειρία!

Μην το χάσετε! Ελάτε να τραγουδήσουμε μαζί και να δημιουργήσουμε νέες μουσικές αναμνήσεις!

Love Underground Live Club, Εγνατίας 119, Καμάρα | Σάββατο 01 Μαρτίου στις22:30 (ώρα προσέλευσης: 21:30) | Τιμές εισιτηρίων: 7€ Κανονικό, 5€ Φοιτητικό | Προπώληση: Public & More.com | Κρατήσεις: 2311 219585

Φώτης Θεοδωρίδης-Ντίνα Γιακουμάκου | Μικρή Σκηνή

Ο Φώτης Θεοδωρίδης και η Ντίνα Γιακουμάκου, πιστοί στο ραντεβού τους στη Μικρή Σκηνή, έρχονται το Σάββατο 1 Μαρτίου για να μας χαρίσουν ένα ακόμα λαϊκό γλέντι!

Με τραγούδια που έγραψαν – και γράφουν – ιστορία, μας προσκαλούν να τραγουδήσουμε και να γίνουμε όλοι μαζί μια παρέα. Μαζί τους οι γνωστοί και μή εξαιρετέοι Μανώλης Μπάσης στο μπουζούκι, Πάνος Κοσμίδης στο πιάνο, Ανδρέας Ζιάκας στην κιθάρα και Γιάννης Κύρμος στο μπάσο.

Μικρή Σκηνή, Επταλόφου 14, Κ. Τούμπα | Σάββατο 01 Μαρτίου στις 22:00 | Τιμή εισόδου: 10€

Anastasio Farini – Back 2 The 80’z | Love Underground

Ο Anastasio Farini, παρέα με την μπάντα του, μας ταξιδεύουν στην εποχή των 80’s (και όχι μόνο), παίζοντας live τα πιο γνωστά hits της χρυσής εποχής της μουσικής! Το απόλυτο και πιο ξέφρενο 80’s ive party στον υπέροχο χώρο του Love Underground!

Παρέα τους guest ο μουσικός παραγωγός τους Rock Radio 104,7 Νίκος Νικολαΐδης.

Love Underground Live Club, Εγνατίας 119, Καμάρα | Κυριακή 02 Μαρτίου στις 22:30 (ώρα προσέλευσης: 21:30) | Τιμές εισιτηρίων: 5€ Κανονικό, 3€ Φοιτητικό, 7€ Πόρτα | Προπώληση: More.com | Κρατήσεις: 2311 219585

Εκθέσεις και εκδηλώσεις

Η 97η τελετή απονομής των βραβείων OSCARS® από το ΦΚΘ και την COSMOTE TV | Ολύμπιον

Λίγες ημέρες πριν την έναρξη του 27ου ΦΝΘ, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και η COSMOTE TV, που έχει τα αποκλειστικά δικαιώματα τηλεοπτικής μετάδοσης του θεσμού στην Ελλάδα, σας προσκαλούν στην πιο σπουδαία νύχτα της κινηματογραφικής σεζόν, την 97η τελετή απονομής των βραβείων OSCARS® που θα μεταδοθεί ζωντανά στον κινηματογράφο Ολύμπιον.

Την Κυριακή 2 Μαρτίου φοράμε τα καλά μας και δίνουμε ραντεβού στο Ολύμπιον από τις 22:30 με το δικό μας κόκκινο χαλί, photobooth και εκπλήξεις. Στη συνέχεια, μπαίνουμε στην αίθουσα για το παραδοσιακό pre-show και red carpet live. H COSMOTE TV θα είναι το μοναδικό ελληνικό τηλεοπτικό δίκτυο που θα βρίσκεται στο κόκκινο χαλί της μεγάλης κινηματογραφικής βραδιάς.

Θα ακολουθήσει η τελετή απονομής των βραβείων OSCARS® ζωντανά στη 01:00, ξημερώματα της Δευτέρας.

Η σύνδεση θα γίνει μέσα από τα κανάλια της COSMOTE TV, COSMOTE CINEMA 1HD και COSMOTE CINEMA 2HD, ενώ η εκδήλωση θα έχει ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Ραντεβού στο κόκκινο χαλί!

Ολύμπιον, Πλ. Αριστοτέλους 10, Θεσσαλονίκη | Κυριακή 02 Μαρτίου στις 22:30 | Ελεύθερη είσοδος

Έκθεση φωτογραφίας «Shadows of Speed» του Vla dimir Rys | Pinakotheke

Φωτογραφίες του κορυφαίου φωτογράφου της Formula 1, Vladimir Rys, θα κοσμίσουν την έκθεση «Shadows of Speed», που θα φιλοξενηθεί για περίπου ένα μήνα στην γκαλερί Pinakotheke. Πρόκειται για μια συνεργασία της Pinakotheke με την Uptown Media House, με σκοπό οι κάτοικοι της πόλης που κατάγεται ο Vladimir Rys, να απολαύσουν την ξεχωριστή ματιά του καταξιωμένου καλλιτέχνη.

Ο Vlad, γνωστός σε διεθνή επίπεδο για την εξαιρετική του ικανότητα να αιχµαλωτίζει με το φακό του τον δυναµικό και ριψοκίνδυνο κόσµο του µηχανοκίνητου αθλητισµού, προσφέρει µια καθηλωτική µατιά στην ταχύτητα, την ακρίβεια και το συναίσθηµα που καθορίζουν τη Formula1. Προσπαθεί πάντα να ανακαλύψει την ιστορία πίσω από μια εικόνα με διαφορετικό τρόπο και δεν θέλει να χάνει χρόνο για μία “σίγουρη” φωτογραφία, αλλά κυνήγα μία άλλη που δεν είναι σίγουρος πως θα έχει, αλλά αν την καταφέρει θα είναι τέλεια.

Από το βρυχηθµό των κινητήρων µέχρι τις λεπτές, αλλά δυναµικές κινήσεις των οδηγών, το έργο του Vlad ξεπερνά τις τυπικές εικόνες του αγώνα. Οι φωτογραφίες του απεικονίζουν ακόµα και τις ήσυχες στιγμές ανάµεσα στη δράση υψηλών οκτανίων, αναδεικνύοντας το ανθρώπινο στοιχείο πίσω από τις µηχανές και τη σκληρή αφοσίωση, που απαιτείται για να διαγωνιστεί κανείς σε αυτό το επίπεδο. Αυτή η έκθεση είναι αφιερωμένη στη γιορτή της ταχύτητας, του θεάµατος και του πνεύµατος της Formula 1.

Το δηµιουργικό project “Pinakotheke” του φωτογράφου Στέφανου Τσακίρη στεγάζεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και σκοπός του είναι η προώθηση της δουλειάς του φωτογράφου µέσα από µια ποικιλία τεχνικών εκτύπωσης φωτογραφίας σε διάφορα προϊόντα καθώς και εκδηλώσεις-workshops φωτογραφικού περιεχοµένου.

Η Uptown Media House είναι ένα δημιουργικό γραφείο παραγωγής οπτικοακουστικού περιεχομένου με πολύχρονη εμπειρία και βάσεις στο broadcasting. Στόχος της είναι να λέει ιστορίες με τρόπο ελκυστικό ώστε να συνδέονται οι θεατές μαζί τους.

Pinakotheke, Καρίπη 38, 54624 Θεσσαλονίκη | Εγκαίνια: Σάββατο 22 Φεβρουαρίου στις 19:00 | Διάρκεια έκθεσης: 22 Φεβρουαρίου έως 16 Μαρτίου 2025 | Ωράριο λειτουργίας: Παρασκευή από 15:00 έως 20:00

Έκθεση Τέχνης «Verba Volant, Scripta Manent» του Σάκη Παπαγιάννη | γκαλερί Chalkos

Η νέα δουλειά του εικαστικού Σάκη Παπαγιάννη “Verba Volant, Scripta Manent” παρουσιάζεται στην γκαλερί Chalkos από την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου έως την Τρίτη 4 Μαρτίου. Πρόκειται για έργα μεικτής τεχνικής, γλυπτά, επιτοίχια γλυπτά και χαρακτικά.

«Ο Σάκης Παπαγιάννης, με τα έργα της τελευταίας του έκθεσης, ασχολείται με την επανάκτηση της γνώσης που χάθηκε χρησιμοποιώντας την βοήθεια των συμβόλων και του μύθου. 

Στα έργα του, γράμματα από διαφορετικά αλφάβητα, σύμβολα μινωικά, χαρακιές από μυκηναϊκές πινακίδες, σύμβολα σαν από γκράφιτι σε σύγχρονες πόλεις, αλληλεπιδρούν και διηγούνται όχι μια συγκεκριμένη ιστορία, αλλά την ίδια την αφήγηση της ανθρώπινης εμπειρίας στην προσπάθειά της να ανακαλύψει και τελικά να μεταφέρει τη γνώση στους επίγονους. Ακόμα και οι μύθοι που επιλέγει, μας παρουσιάζουν ήρωες ή τέρατα, που πάσχουν και τιμωρούνται επειδή ακριβώς επιλέγουν να αψηφήσουν  τις διαταγές και τις απαγορεύσεις και να αναζητήσουν το δυσκολοαπόκτητο αυτό ιδανικό.

Ο Παπαγιάννης στα έργα του  δεν αφηγείται το παρελθόν. Οι απεικονίσεις του παράγουν τη δική τους αλήθεια. Μέσα από το χάος των πληροφοριών και των διαφόρων συμβόλων του παρελθόντος, επιλέγει αυτά που θα συγκροτήσουν το νήμα που θα μας οδηγήσει στην ερμηνεία τους, και οργανώνει αριστοτεχνικά την πλοκή τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν μια διαχρονικά επεξηγηματική αξία. Με άλλα λόγια γεφυρώνει το αίνιγμα του παρελθόντος με την δική μας προσπάθεια να ερμηνεύσουμε τη γνώση, γνώση που φανερά ή κεκαλυμμένα μας παραδόθηκε», έγραψε ο Βασίλης Πετρόπουλος, Ιστορικός τέχνης.

Βιογραφικό Σημείωμα:

Ο Σάκης Παπαγιάννης γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ζωγραφική και γραφιστική. Είναι δημιουργικός διευθυντής (creative director) στον χώρο της διαφήμισης από το 1994 και πολλές δουλειές του έχουν βραβευθεί σε διαγωνισμούς διαφήμισης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζωγραφίζει, φωτογραφίζει, χαράσσει, ανασυνθέτει και δημιουργεί εικαστικά έργα με υλικά που ο ίδιος αναζητά, συλλέγει και αποκαλύπτει. Mε τη ματιά του, μεταμορφώνει τα υλικά, δημιουργώντας συνεχώς και αναζητώντας μέσα από αυτή τη συνεχή διαδικασία την προσωπική του μεταμόρφωση και τον σύγχρονο προβληματισμό. Έργα του βρίσκονται στο Μουσείο Αρχαίας Ολυμπίας, στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείου Ηρακλείου, σε ιδιωτικές εκθέσεις και συλλογές τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού. Είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Βορείου Ελλάδος (ΣΚΕΤΒΕ).

Γκαλερί Chalkos, Ιουστινιανού 21, πλησίον Παναγία Χαλκέων, Θεσσαλονίκη | Διάρκεια έκθεσης: 25 Φεβρουαρίου έως 4 Μαρτίου 2025 | Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά από τις 18:00 έως 21:00 | Είσοδος ελεύθερη

Έκθεση ζωγραφικής «Αιώνια ζωή» | Πολιτιστικό Κέντρο της Β΄ Δημοτικής Κοινότητας Δήμου Θεσσαλονίκης

Εκπαιδευτική επίσκεψη στην εικαστική έκθεση του Βαλενθιανού εικαστικού καλλιτέχνη Luis Bau Piquer, εθελοντή του Ευρωπαϊκού Σώματος Αλληλεγγύης, θα διοργανωθεί από τις 20 Φεβρουαρίου έως τις 3 Μαρτίου 2025. Τα εγκαίνιά της 21 Φεβρουαρίου 2025 θα γίνουν στις και ώρα 6.00 μμ, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Β΄ Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου 93, 1ος όροφος, απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης.

Η επίσκεψη δύναται να έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα για όσους ενδιαφέρονται. Αυτά είναι:

1. Να μιλήσουν με τον ισπανό καλλιτέχνη και να συζητήσουν για θέματα κοινού ενδιαφέροντος
2. Να πειραματισθούν με την τεχνοτροπία του καλλιτέχνη συμμετέχοντας σε βιωματικά εργαστήρια που θα συντονίσει
3. Να διερευνήσουν και να αναλύσουν την τεχνοτροπία του, ο οποίος συνονθηλεύει τη λυρική ποίηση, τη λογοτεχνία και την εικαστική τέχνη ξεδιπλώνοντας μία ιστορία με αρχή, ενδιάμεση κατάσταση και πολυπληθείς προεκτάσεις στο αχανές απεριόριστο του χωροχρόνου.

Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά από τις 20 Φλεβάρη έως και 3 Μάρτη 2025 και φιλοξενείται στο Πολιτιστικό Κέντρο της Β΄ Κοινότητας Δήμου Θεσσαλονίκης στον 1ο όροφο (Μοναστηρίου 93) και ώρες 10:30-13:30 και 17:30-20:30.

Προτείνεται ως κατάλληλη για μαθητές Γυμνασίου, Λυκείου, ΕΠΑΛ, Ερασιτεχνικές και Επαγγελματικές Σχολές Καλών Τεχνών, Θεατρικής, Μουσικής και Χορευτικής Παιδείας καθώς και για φροντιστήρια εκμάθησης ξένων γλωσσών, ως μία ευκαιρία τριβής με ξένες γλώσσες (ισπανικά, αγγλικά).

Η έκθεση πραγματοποιείται στην Θεσσαλονίκη, μια πόλη με ιστορία αντίστασης και μετασχηματισμού, καθιστώντας την ιδανικό πλαίσιο για τον προβληματισμό σχετικά με την ικανότητα να ανανεωθεί. Με μια προσιτή δομή και μια προσέγγιση χωρίς αποκλεισμούς, ο καλλιτέχνης επιδιώκει να ανοίξει έναν διάλογο μεταξύ των επισκεπτών, της τέχνης και των δικών τους διαδικασιών αλλαγής. Αυτή η έκθεση, με τη χρήση ανακυκλωμένων υλικών και την αισθητηριακή εστίαση, στοχεύει επίσης να προωθήσει την οικολογική συνείδηση, αποδεικνύοντας ότι η τέχνη όχι μόνο αντανακλά τη ζωή αλλά μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως εργαλείο μετασχηματισμού.

Εν κατακλείδι, η έκθεση «Αιώνια ζωή» είναι μια πρόσκληση να κοιτάξουμε πέρα από τη φθορά του χρόνου. Να βρούμε στην τέχνη τη δύναμη να θεραπεύσει, να δημιουργήσει και να ανανεώσει, υπενθυμίζοντάς μας ότι, όπως ακριβώς και η γη, όπως και η ίδια η γη, μπορούμε πάντα να αρχίσουμε από την αρχή. Επίσης, είναι σχετική με την κοινότητα επειδή προσφέρει ένα χώρο για προβληματισμό σχετικά με την ανθρώπινη ανθεκτικότητα και τη σύνδεσή μας με τη φύση, εμπνέοντας την υπέρβαση των αντιξοοτήτων και την εκτίμηση των κύκλων ανανέωσης.

Η καλλιτεχνική αυτή προσέγγιση προωθεί τον διάλογο για οικουμενικά θέματα όπως ο πόνος, η δύναμη και η μεταμόρφωση, προωθώντας τη συναισθηματική και πολιτιστική ευημερία. Επιπλέον, ενισχύει τους δεσμούς της κοινότητας παρέχοντας μια περιεκτική και πλουραλιστική εμπειρία που συνδέει τα άτομα με το περιβάλλον τους και τον εαυτό τους, αναδεικνύοντας τη δύναμη της τέχνης ως εργαλείο για την αυτογνωσία και την κοινωνική συνοχή.

Η ζωή, στην εξέλιξή της, χαρακτηρίζεται από αναπόφευκτους ρυθμούς: κύκλους ανάπτυξης, κρίσης, καταστροφής και αναγέννησης. Από αμνημονεύτων χρόνων, η ανθρωπότητα αναζητά το νόημα σε αυτή τη ροή, παλεύοντας με τα θεμελιώδη ερωτήματα της ύπαρξης. Πώς υπομένουμε τις αντιξοότητες; Τι σημαίνει να ευημερούμε παρά τις πληγές μας; Σε έναν κόσμο όπου η ταχύτητα και ο θόρυβος θολώνουν το ουσιώδες, η «Αιώνια ζωή» αναδύεται ως ένας χώρος για αναστοχασμό για την εγγενή ανθεκτικότητα της ζωής και την ικανότητά της για μεταμόρφωση.

Το έργο προκύπτει σε μια στιγμή ενδοσκόπησης, όπου η πράξη της δημιουργίας γίνεται ταυτόχρονα καταφύγιο και πρόκληση. Η ζωγραφική χρησιμεύει όχι μόνο ως μέσο έκφρασης, αλλά και ως εργαλείο τοποθέτησης του εαυτού μας μέσα στο πλαίσιο του χρόνου και της εποχής/ύπαρξης. Από αυτή την άποψη, η «Αιώνια ζωή» είναι τόσο ένα εσωτερικό ταξίδι όσο και μια εξερεύνηση των παραλληλισμών μεταξύ των ρυθμών της φύσης και των ρυθμών της ανθρώπινης ζωής.

Αυτό το πλαίσιο συνδέει το έργο με το παρόν -μια εποχή όπου η ανθεκτικότητα, τόσο η προσωπική και η συλλογική, έχει γίνει απαραίτητη. Μας καλεί να σκεφτούμε πώς αντιμετωπίζουμε τις δικές μας καταιγίδες και τη μετασχηματιστική δύναμη που αναδύεται όταν αγκαλιάζουμε την ευαλωτότητα. Γιατί, όπως η Γη, κάθε άτομο διαθέτει μια άπειρη ικανότητα να αντέχει, να προσαρμόζεται και να ευδοκιμεί, ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Η πραγματοποίηση της έκθεσης στη Θεσσαλονίκη έχει ιδιαίτερη σημασία λόγω του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της, της ιστορίας της αντίστασης και της ανοικοδόμησης. Η πόλη έχει περάσει από διάφορα στάδια καταστροφής και αναγέννησης καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορία της, καθιστώντας την το τέλειο σκηνικό για να εξερευνήσουμε τα θέματα της ανθεκτικότητας και του μετασχηματισμού που πραγματεύεται η έκθεση.

Επιπλέον, η Θεσσαλονίκη, με την ποικιλομορφία των πολιτιστικών επιρροών και τη σύνδεσή της τόσο με το παρελθόν όσο και με το παρόν, παρέχει μια ιδανική πλατφόρμα για τους κατοίκους και τους επισκέπτες να προβληματιστούν σχετικά με τους κύκλους της ζωής, της τέχνης και την ανθρώπινη ικανότητα για επανεφεύρεση. Η έκθεση μπορεί να χρησιμεύσει ως σημείο συνάντησης μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος, προωθώντας τον διάλογο σχετικά με το πώς οι διαδικασίες αλλαγής και η αντιμετώπιση των προκλήσεων παραμένουν ουσιαστικές τόσο σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Ποιος είναι ο καλλιτέχνης:

Ο Luis Bau αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο της Βαλένθια στις Καλές Τέχνες και ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στην Accademia di Belli Arti di Palermo.

Ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολιτιστική Διαχείριση στο OUC και μεταπτυχιακές σπουδές στην Καλλιτεχνική Εκπαίδευση στο UCV. Το έργο του επικεντρώνεται στην αναζήτηση της οπτικής γλώσσας μέσω της χαρακτικής, του σχεδίου, της ελαιογραφίας και της ακρυλικής ζωγραφικής και της εικονογράφησης. Το έργο του είναι πλούσιο σε ποίηση, με πολυάριθμες καλλιτεχνικές αναφορές να αναδύονται. Η λογοτεχνία, η μουσική και ο κινηματογράφος αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της οπτικής του αφήγησης.

Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, κέρδισε έναν διαγωνισμό στο σχολείο Villar Palasí στη Βαλένθια, όπου είχε την ευκαιρία να εκθέσει την τοιχογραφία του για την 9η Οκτωβρίου, την Ημέρα της Κοινότητας της Βαλένθια, στο εκπαιδευτικό κέντρο. Επιπλέον, κατέκτησε την πρώτη θέση σε έναν διαγωνισμό σε όλη την πόλη μεταξύ όλων των σχολείων της Βαλένθια για τα εγκαίνια της Puente de las Flores, με το έργο του να εκτίθεται σε όλη την πόλη. Το 2016, κέρδισε την αναγνώριση ως φιναλίστ στον αναγνωρισμένο διεθνή διαγωνισμό Canson Art School Awards. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε όλη την Κοινότητα της Βαλένθια.

Τον Μάρτιο του 2018, πραγματοποίησε την εναρκτήρια ατομική του έκθεση με τίτλο «A fuerza de ser» («Μια δύναμη της ύπαρξης»), η οποία σηματοδότησε μια απόκλιση από το προηγούμενο καλλιτεχνικό του στυλ. Παράλληλα, συμμετείχε στη συλλογική έκθεση Biodegrabado, την οποία επιμελήθηκε η Ana Tomás Miralles, διδάκτωρ Καλών Τεχνών στο UPV, μαζί με συναδέλφους του από την πανεπιστημιακή σχολή. Προς το τέλος του 2018, παρουσίασε το έργο του σε συλλογική έκθεση στο Κοινωνικό Κέντρο Caixa Rural Vila-real στο πλαίσιο του Iberflora. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2020, συμμετείχε ενεργά σε διάφορες συλλογικές εκθέσεις που πραγματοποιήθηκαν σε πολιτιστικούς χώρους στη γειτονιά Ruzafa της Βαλένθια, οι οποίες διοργανώθηκαν από την πολιτιστική συλλογικότητα Orbis Vacui.

Το 2021, είχε την ευκαιρία να δημιουργήσει τις «Επτά ημέρες της Δημιουργίας», μια τοιχογραφία για το Colegio de la Purísima Concepción στο Quart de Poblet. Εμπνευσμένος από τη βυζαντινή και τη νορμανδική τέχνη, απεικόνισε το πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης αφού βυθίστηκε στην ομορφιά αρκετών ντουόμων στη Σικελία. Τον Οκτώβριο του 2022, είχε την τιμή να εκθέσει το έργο του με τίτλο «Carne nueva» στο πλαίσιο μιας πολιτιστικής εκδήλωσης που διοργάνωσε το πανεπιστημιακό περιοδικό Parnaso. Το 2023, είχε επίσης το προνόμιο να δημοσιεύσει ένα κείμενο στο Παιδαγωγικό Εγχειρίδιο: Υψηλές ικανότητες και ανάπτυξη ταλέντων στο VIU.

Επί του παρόντος, συμμετέχει σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα υποτροφιών και εργάζεται ως εικαστικός καλλιτέχνης, καθηγητής τέχνης και πολιτιστικός διαχειριστής. Στο πλαίσιο αυτής της εμπειρίας, έχει δημοσιεύσει διάφορα βιωματικά άρθρα για τη ζωή στη Θεσσαλονίκη στην επίσημη ιστοσελίδα του πολιτιστικού οργανισμού ES EN ROI. Από τον Ιανουάριο του 2025, δημιουργεί μια τοιχογραφία στο Δημοτικό Πάρκο Καρατάσου, ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσει ένα εκθεσιακό έργο με τίτλο «Αιώνια ζωή», το οποίο θα παρουσιαστεί σε δημοτική αίθουσα της ίδιας πόλης. Το έργο αυτό, το οποίο διερευνά τον διάλογο μεταξύ λογοτεχνίας και εικαστικού υλικού, πρόκειται να αποκαλυφθεί στις 21 Φεβρουαρίου 2025.

Πολιτιστικό Κέντρο της Β΄ Δημοτικής Κοινότητας Δήμου Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου 93 (πρώτος όροφος) | Διάρκεια έκθεσης: 20 Φεβρουαρίου έως 3 Μαρτίου 2025 | Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά 10:30-13:30 & 17:30-20:30

Η παρουσίαση μιας μικρής ομάδας πέντε καλλιτεχνών, των Brokens, απόφοιτων της ΣΚΤ ενέχει την αμήχανη στιγμή της ταλαντευόμενης διερώτησης για το ουσιώδες ή μη της ύπαρξής της. Και μαζί με αυτήν την αγωνία για μια εσωτερική ανάγκη να εκτεθεί ως κάτι ενιαίο αλλά στον ίδιο χρόνο και ως ενικότητες που συγκροτούν την ομάδα.

Η εναρκτήρια αυτή έκθεση υπερ-προσδιορίζει και την ταυτότητα της. Την ταυτότητα του «σπασμένου», του «θραυσματοποιημένου υποκειμένου» που συλλαμβάνει εκ νέου τον κόσμο μέσα από την εικαστικοποιημενη πραγμάτωσή του. Οι ενικότητες αυτές που κατασκεύασαν αυτή την ομάδα είναι άνθρωποι με μια συγκεκριμένη πορεία ζωής που με μια τολμηρή κίνηση το να εμπλακούν σοβαρά με την τέχνη, τους οδήγησε να «σπάσουν» τον καθιερωμένο τους «καθρέφτη» και να απλωθούν στα «κομμάτια της χαμένης τους εικόνας». Να προβούν στην αναζήτηση ενός άλλου ριζώματος και να απο-εδαφικοποιηθούν, μιλώντας με ντελεζιανούς όρους. Άρα η ομάδα κουβαλά τα «σπασμένα κομμάτια» και με την θρασύτητα του δημιουργού φαντασιώνεται μια εκ νέου ολοποίηση της εικόνας. Εκείνης που θα απεικονίσει το εντός της ύπαρξης και το εκτός του «βλέμματος», πέρα από το μάτι και την κατακτημένη τεχνική τους. Άλλωστε οι τέσσερις από αυτούς υπήρξαν ως φοιτητές κάτω από την μορφική σπουδή του ίδιου εργαστηρίου. Το άλλο μέλος δεν ανήκε σε αυτό και θα λέγαμε ότι αποτελεί έναν ικανό καταλύτη στην συνδιαμόρφωση μιας άλλης εικαστικής λογικής της ομάδας και στην ώσμωση μεταξύ τους. Διότι η συνδιαμόρφωση απαιτεί την αποδοχή της διαφοροποίησης της «καταγωγικής» σχέσης με την τεχνική και την «πρωταρχική εικαστική γλώσσα». Οπότε μέσα από την σχεδόν κοινή λογικότητα της εικαστικής τους χειρονομίας ενεργούν στο παρόν αναζητώντας μια ενεργή μετάβαση. Για αυτό αφήνονται στην φοβική έλξη του θραύσματος και προτείνουν ενοποιητικές λύσεις ή καλύτερα «συγκολλήσεις κομματιών» σε δυο ή τρείς διαστάσεις. Γνωρίζοντας πως πάντα αυτή η «συγκόλληση» θα περιέχει μια έλλειψη. Πρόκειται για έργα που εννοιολογικά παράγουν αντιθετικές ενότητες και διαμορφώνουν την ερμηνευτική κοινών ερωτημάτων όπως: «μπορεί η ζωγραφική;», «γιατί το χρώμα;», «πως συνομιλεί η δισδιάστατη μου επιφάνεια με ένα αντικείμενο;» και άλλες απορίες που η ερμηνεία τους είναι ουσιαστικά μια διαρκής απορία σε σχέση με το αντικείμενο τέχνης και την υπαρξική του διάσταση. Οπότε έχουμε εγγραφές στην λογική του χρώματος σε σχέση με την σύνθεση ως ενοποίηση των κομματιών που οδηγούν την φόρμα και αντίστροφα, έχουμε αντικείμενα απλωμένα, ως άλλες ενότητες, στον χώρο και επιμέρους συνθέσεις επιφανειών που οργανώνονται στον τοίχο με την πρόθεση να υπονομευτούν από την μη επιτοίχια οργάνωση των επιλεγμένων εννοιολογικών κατασκευών.

Είναι εν τέλει μια θραυσματική εμπειρία του νοήματος που προκύπτει από την «γλώσσα των μορφών»(Leroi-Gourhan) ως η πρώτη καταγραφή της πρώιμης δυναμικής μιας ομάδας καλλιτεχνών που βιώνουν μέσα από το σύνολο των εμπειριών τους, την αναγκαιότητα της από κοινού δράσης ώστε να αισθανθούν τους κραδασμούς της αντίδρασης μιας καθημερινότητας που στοχεύει στην απόλυτη εξατομίκευση και στην αποκαθήλωση της χειρονομίας. Η επιμελητική πρακτική ακολουθεί την θραυσματική λογική της ενότητας και αναζητά συνάφειες μέσα από την αναγνώριση της ασυνέχειας προκειμένου στιγμιαία να προτείνει μικρές «γέφυρες» συνέχειας στον χώρο που οι καλλιτεχνικές υπαρκτότητες θα αναζητήσουν τις δικές τους μοναδικές «χωρικότητες»(M.Merleau-Ponty).

To Pikap Cafe-Bar, Ολύμπου 57, Θεσσαλονίκη | Διάρκεια έκθεσης: 21 Φεβρουαρίου έως 01 Μαρτίου 2025 | Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά από τις 18:00 έως τις 22:00