30 ευρώ κάρτα ΟΑΣΘ, 80 ευρώ ταξί και γάμπα σούπερ με το «πεζό 2»
Μια μέρα θα αποκτήσουμε συγκοινωνίες σε αυτή την πόλη και δεν θα ξέρουμε τι να (τις) κάνουμε.
Λέξεις: Έλενα Ταξίδου | Κεντρική Εικόνα: Σοφία Λαμπρινοπούλου, αρχείου
Επικοινωνιακά επιχειρείται να περάσει τελευταία πως η κατάσταση όχι μόνο θα βελτιωθεί αισθητά αλλά σχεδόν θα «σωθεί» με την συνεργασία ΟΑΣΘ – ΚΤΕΛ. Πως η σύναψη αυτής της συνεργασίας και η εκχώρηση των 25 πολυ-αναφερόμενων περιφερειακών δρομολογίων του ΟΑΣΘ στα ΚΤΕΛ θα λύσει το πρόβλημα, ρίχνοντας στο πολεοδομικό συγκρότημα της πόλης τα πολυπόθητα οχήματα που της λείπουν. Δεν μπαίνω στον κόπο να παραθέσω αριθμούς για το πόσα λεωφορεία κυκλοφορούν αυτή την στιγμή στη Θεσσαλονίκη και πόσα υπολογίζονται να κυκλοφορούν τον Ιούνιο του 2020 (μπορείτε να δείτε έναν υπολογισμό εδώ) γιατί είναι ένας αριθμός που ανεβοκατεβαίνει καθημερινά. Είναι σαν να λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο που στην προκειμένη είναι το «γήρας» του στόλου και όχι ο αριθμός του (δείτε εδώ).
Πρόσφατα κυκλοφόρησε η είδηση πως παγώνει η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για ΚΤΕΛ – ΟΑΣΘ. Όπως ανέφερε σε δήλωσή του ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Γιαννούλης, το σκεπτικό της απόφασης του Ελεγκτικού αποτέλεσε αντικείμενο της ερώτησης που κατατέθηκε από πλευράς του προς τον αρμόδιο υπουργό Κώστα Καραμανλή, δίχως όπως λέει να λάβει ουσιαστική απάντηση (δείτε εδώ). Από την άλλη η Πρωτοβουλία Εργαζομένων- Φοιτητών- Συνταξιούχων για τις Αστικές Συγκοινωνίες συνεχίζει τις κινητοποιήσεις της και κάνει νέο κάλεσμα σε μαζική διαμαρτυρία (εδώ) ενώ πηγές από τους κύκλους των οδηγών του ΟΑΣΘ κάνουν λόγο για πιθανές κινητοποιήσεις και των οδηγών του Οργανισμού με απεργίες κατά της σύμβασης με τα ΚΤΕΛ.
Χρησιμοποιώ από πάντα -μου- σχεδόν αποκλειστικά λεωφορεία στη Θεσσαλονίκη. Γυρίζω τον χρόνο πίσω και προσπαθώ να εντοπίσω -ικανοποιώντας κάποιον ψυχαναγκασμό προφανώς- χρονικά το πότε ξεκίνησε αυτό που ζούμε σήμερα μέσα, έξω, πάνω και μπροστά από τα λεωφορεία του Οργανισμού. Καταλήγω πως από όσο θυμάμαι ήταν λίγο πολύ έτσι αλλά το τωρινό «πολύ» είναι σαν να έσβησε τα πάντα από το θυμικό για το παρελθόν οπότε δεν μπορώ να προσεγγίσω με ακρίβεια την ημερομηνία.
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που «περπατιέται». Συμφωνώ απόλυτα, όλοι το ξέρουν αυτό, όλοι το ανακαλύπτουν, είναι και ωραία αν θέλετε, το περπάτημα κάνει καλό. Έτσι είχε πει – απαντήσει στην γκρίνια μου ένα πρωινό πριν από δύο – τρία χρόνια, στο ταμείο ενός bakery επί της Εγνατίας, μία κυρία που εργαζόταν σε γραφεία παραδίπλα. Γκρίνιαζα στην φίλη στο ταμείο για τις συνεχόμενες τότε απεργίες των οδηγών του ΟΑΣΘ. Η κυρία πετάχτηκε σχολιάζοντας για το πόσο δεν πειράζει και το πόσο καλό κάνει το περπάτημα λοιπόν, χωρίς προφανώς να της ζητηθεί αλλά δεν βαριέσαι; Στη Θεσσαλονίκη όλα αφορούν όλους.
Πριν από δύο χρόνια για τις ανάγκες σχετικού θέματος είχα κάνει roadtrip με ταξί ένα βράδυ στην πόλη. Πολύ ωραία εμπειρία και πολλές ιστορίες ανακαλύπτοντας την κοσμική ισχύ του «ταρίφα» στο σύμπαν της πόλης (δείτε εδώ). Ο Μανώλης, υποδειγματικός οδηγός και απίστευτος τύπος, δεν είχε πρόβλημα με την λέξη ταρίφας, είχε πει ότι είναι ΟΚ να την χρησιμοποιήσω ακομπλεξάριστα. Όσο και αν εκτιμώ βαθιά χωρίς συγκεκριμένο λόγο τους ανθρώπους που δουλεύουν στο τιμόνι και όσο και αν τους βρίζω συχνά τις φορές που δεν «κρέμομαι» από αυτό το τιμόνι, καταλήγω πως η σχέση αυτή με ρίχνει απροκάλυπτα.
Κάθε μήνα πηγαίνω πιστά και ανόητα να ανανεώσω την μηνιαία μου κάρτα ΟΑΣΘ. Στέκομαι στην ουρά στα εκδοτήρια όμορφα και ωραία, δίνω τα 30 ευρώ και ξεκάθαρα πληρώνω μαζοχιστικά για όλα όσα θα ζήσω και το νέο μήνα στα λεωφορεία αυτής της πόλης. Κατά μέσο όρο θα χρειαστεί να πάρω ταξί για περισσότερες από δέκα φορές στην διάρκεια του μήνα, τις μισές από αυτές δυστυχώς όχι για την ελάχιστη διαδρομή. Δυστυχώς για εμένα, ευτυχώς για τους φίλους οδηγούς, που στην καλύτερη δεν σε δαγκώνουν όταν ακούν πως θα χάσουν τη σειρά τους στην πιάτσα για το «ελάχιστο» (δείτε εδώ). Ο θάνατός σου η ζωή μου πάει, δεν αντιλέγω.
Τη Θεσσαλονίκη την περπατάω καθημερινά. Λίγο για να ανταποκρίνομαι στο κλισέ που θέλει να περπατάς την πόλη σου, λίγο παραπάνω γιατί μου αρέσει και πολύ παραπάνω -τόσο που καίει όλα τα υπόλοιπα- γιατί δεν έχω άλλο τρόπο να φτάσω εκεί που πρέπει να φτάσω.
Ναι η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που περπατιέται. Το θέμα είναι να την περπατάμε γιατί μας αρέσει και όχι γιατί δεν ανακαλύφθηκε ακόμα τρόπος να πετάμε. Η ουσία είναι ότι θέλω να έχω την επιλογή να μην την περπατήσω. Ναι, κάπως πρέπει να ζήσουν και οι οδηγοί ταξί. Δεν αγχώνομαι. Οι προσωπικές αργοπορίες, οι πορείες και οι ξαφνικές βροχές δεν θα εκλείψουν σ’αυτή την πόλη.
Καταλήγω πως, να μου το θυμηθείτε, μια μέρα θα αποκτήσουμε συγκοινωνίες στη Θεσσαλονίκη και δεν θα ξέρουμε τι να (τις) κάνουμε.
