Μήπως πάσχεις (κι εσύ) από διαταραχές ύπνου και δεν το ξέρεις;

Tα τελευταία δύο χρόνια το πρόγραμμα όλων έχει αλλάξει άρδην, κατά την διάρκεια της καραντίνας οι περισσότεροι από εμάς ειδικότερα τους πρώτες μήνες πέφταμε στο κρεβάτι στις 12 το βράδυ αλλά κοιμόμασταν στις 5 τα χαράματα αποτέλεσμα αυτού να έχουμε διαταράξει παντελώς τον κύκλο του ύπνου.

Σε παρέες που βρίσκομαι συζητιέται συχνά το θέμα του ύπνου, στατιστικά το 80% των φίλων μου αναφέρουν πως κοιμούνται ένα οκτάωρο αλλά ξυπνούν κουρασμένοι. Μέσα σε αυτούς είμαι κι εγώ. Υπάρχουν ημέρες που η ανάγκη μου για τον ύπνο ξεπερνά κάθε άλλη επιθυμία, μπορεί να συμπληρώσω 10 ώρες ύπνου να ξυπνήσω έχοντας πόνους σε όλο μου το σώμα, αποτέλεσμα αυτού να ξανακοιμηθώ.

Από την άλλη δεν είναι λίγες οι φορές που ξαπλώνω στο κρεβάτι και το άγχος μου χτυπά τόσο δυνατά το μυαλό που με αφήνει ξάγρυπνη, δεν είναι λίγες οι φορές που βουλιάζω στο στρώμα και ενώ νοιώθω εξαντλημένη καταλήγω να κοιμάμαι στις 6 το πρωί, επειδή δεν βολεύομαι -γνωστή φράση για τους περισσότερους- και να ξυπνώ στις 8.

Μέχρι πρότινος θεωρούσα πως ευθύνεται ο δεύτερος καφές της ημέρας, τον οποίο και έπινα στις 5 το απόγευμα, έτσι πήρα την απόφαση να κόψω την καφεϊνή παντελώς, οι πρώτες ημέρες ήταν φρικτές, πονοκέφαλοι, ζαλάδες, νεύρα και φυσικά αϋπνία. Έτσι αντιλήφθηκα πως ανήκω κι εγώ στην μερίδα των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν διαταραχές ύπνου.

Δεν θυμάμαι πως είναι να ξυπνάς ξεκούραστη

Η σχέση μου με τον ύπνο είναι ή μάλλον ήταν μοναδική. Φρόντιζα να τηρώ τα 8ωρα τα οποία και είναι προαπαιτούμενα για έναν ποιοτικό ύπνο, αν δεν τα τηρούσα κοιμόμουν λίγο το μεσημέρι αυτή η σχέση άλλαξε μόλις μπήκα στον χώρο εργασίας.

Έτσι έπεφτα στο κρεβάτι τα μεσάνυχτα και έφερνα κατά νου όλα όσα έχω να προλάβω την επόμενη ημέρα και ενώ ένιωθα κουρασμένη και το σώμα μου μούδιαζε, το μυαλό μου έτρεχε, αποτέλεσμα αυτού να στριφογυρίζω, να βγάζω τα σεντόνια και φυσικά να κοιμάμαι πια 6 παρά και να ξυπνάω ξανά στις 7 για να πάω στην δουλειά. Έτσι πήρα την απόφαση να κόψω παντελώς την καφεϊνή, φυσικά αυτό δεν είχε αποτέλεσμα ίσα-ίσα ένιωθα ακόμη πιο εξαντλημένη.

Αυτό συμβαίνει τα τελευταία 2 χρόνια, αν καταφέρω να κοιμηθώ πάνω από 6 ώρες, ο ύπνος μου είναι ελαφρύς, τις καθημερινές ξυπνώ και αισθάνομαι χώμα, τα μάτια μου τσούζουν, το κεφάλι μου είναι βαρύ, αισθάνομαι αδύναμη και με το που πατάω τα πόδια μου στο έδαφος ξεκινάει η ζάλη. 

Φτάνει λοιπόν η Παρασκευή και δεν έχω το κουράγιο να βγω μετά την δουλειά, γυρνώ σπίτι κάνω ένα μπάνιο και πέφτω για ύπνο, ξυπνάω το Σάββατο το μεσημέρι τρώω και ξανά κοιμάμαι, ξανά ξυπνάω για λίγο το βράδυ όποτε και ξανά πέφτω για ύπνο, ξυπνάω πια Κυριακή και αισθάνομαι ακόμη πιο κουρασμένη. 

Αυτή είναι η καθημερινότητα μου τα τελευταία δύο χρόνια, δεν θυμάμαι πως είναι να είσαι ξεκούραστη, φυσικά η κατάσταση του COVID έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις διαταραχές ύπνου, ξαφνικά βρέθηκα σε αναστολή εργασίας, έτσι δεν είχα κάτι να κάνω, ξάπλωνα στις 12 στο κρεβάτι σκρόλαρα αδιανότηα στα social media πήγαινε 8 παρά το πρωί και ξυπνούσα στις 14:00 το μεσημέρι αυτό ήταν το πρόγραμμα μου τους πρώτους μήνες του εγκλεισμού. 

Η μόνη σκέψη που έχω όταν ξυπνάω είναι το πότε θα κοιμηθώ.  *Εβελίνα

Όταν το άγχος μετατρέπεται σε «τέρας» αϋπνίας

Από την στιγμή που ξεκίνησα τις σπουδές μου στην Θεσσαλονίκη, ήρθε μαζί μου και ένα υπερβολικό κύμα άγχους που επηρέασε όλη μου την ζωή. Στην αρχή δεν έδωσα καμία σημασία και απλά περνούσα μίζερα τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας λόγω αϋπνίας.

Όμως, το δεύτερο έτος της σχολής, το άγχος έγινε μη διαχειρίσιμο, με αποτέλεσμα να μην κοιμάμαι για 2-3 νύχτες σερί, να κουράζω τον εαυτό μου τις ημέρες και να καταλήγω με υπερκόπωση τα σαββατοκύριακα. Ακόμη θυμάμαι νύχτες ολόκληρες, που καθόμουν και κοίταζα απλά το ταβάνι γιατί δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω. Έπειτα έκλεινα για λίγο τα μάτια μου, κοιμόμουν για 1-2 ωρίτσες το πολύ και πάλι τα ίδια… Ταβάνι και άπειρο scrolling στα social media, για να έρθει το πρωί, ώστε να ξεκινήσει μία ακόμη κουραστική και άυπνη ημέρα.

Βλέποντας ότι όλα αυτά δεν θα οδηγήσουν σε κάτι καλό και επειδή είχα εκδηλώσει και αρκετά ψυχοσωματικά προβλήματα, επισκέφθηκα έναν νευρολόγο, ο οποίος μου έδωσε μία αγωγή για αγχολυτικά που όπως είπε θα με βοηθούσαν στον ύπνο μου, καθώς το υπερβολικό άγχος ήταν αυτό που με εμπόδιζε να ζήσω μία σωστή και νορμάλ καθημερινότητα.

Και όντως μπορώ να πω πως τα χρόνια προβλήματα αϋπνίας έχουν σχεδόν φύγει. Ακόμη θυμάμαι τον πρώτο ήρεμο και ολοκληρωμένο ύπνο που είχα πριν 2 χρόνια, όταν ξεκίνησα την αγωγή. Τον θυμάμαι τόσο καλά που ξέρω ακόμη και την ημερομηνία… 12 Φεβρουαρίου 2020 ήταν και όταν ξύπνησα την επόμενη ημέρα, έβαλα τα κλάματα γιατί είχα πετύχει κάτι που κυνηγούσα για περίπου δύο χρόνια. Είχα πετύχει κάτι που για την πλειονότητα των ανθρώπων θεωρείται φυσιολογικό, αλλά εγώ δεν μπορούσα να γευτώ… Έναν ολοκληρωμένο ύπνο.

Εννοείται πως έπειτα από αρκετά χρόνια χρήσης των αγχολυτικών, ο οργανισμός έχει συνηθίσει αρκετά και υπάρχουν κάποιες ημέρες που έχω πάλι άυπνες νύχτες, αλλά δεν θέλω με τίποτα να σκέφτομαι τι θα γινόταν και σε τι κατάσταση θα βρισκόμουν αν δεν είχα ξεκινήσει την αγωγή πριν 2 χρόνια. Το να βιώνει κάποιος συστηματικό πρόβλημα με τον ύπνο είναι κατάρα που δεν την εύχομαι ούτε στον χειρότερο εχθρό μου, γιατί σου στερεί ενέργεια, σου στερεί βασικές λειτουργίες του σώματος, όπως η καθαρή σκέψη και η μνήμη και τέλος σε απομακρύνει από όλους και όλα, γιατί ενώ οι υπόλοιποι γύρω σου ζουν σε ένα νορμάλ πρόγραμμα, εσύ έχεις σχεδόν το ανάποδο ωράριο.

Αυτά, λοιπόν, για εμένα και την ιστορία μου περί αϋπνίας και το μήνυμα που έχω να δώσω προς τα έξω είναι να ελέγχεστε παιδιά. Μία επίσκεψη στον νευρολόγο ή στον ψυχολόγο μπορεί να σας σώσει από πολλά χρόνια αϋπνίας, άγχους και κατάθλιψης.

*Μ

Δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω αν αυτό που συνέβαινε ήταν αληθινό

Πρώτη φορά ήρθα αντιμέτωπος με μία μορφή υπνικής διαταραχής στο δημοτικό. Από τότε με ακολουθούν μέχρι και σήμερα. Οφείλονται κυρίως στο άγχος, το στρες και την πίεση της καθημερινότητας η οποία ξεσπά με αυτόν τον τρόπο και σε αυτή τη μορφή.

Η πρώτη φορά όμως ήταν και αυτή που με στιγμάτισε. Ήταν οι μέρες της εθνικής επετείου του 1821 και στο σχολείο μας έδειχναν ντοκιμαντέρ της εποχής. Κάποια στιγμή κατά την διάρκεια ενός βίντεο φάνηκαν πλάνα από τα σκελετωμένα, σχεδόν νεκρά, παιδιά του πολέμου. Είχα τρομοκρατηθεί πολύ και εκείνη τη στιγμή προσπάθησα να διαγράψω κατευθείαν τις εικόνες από το μυαλό μου. Το ίδιο βράδυ, αφού έπεσα για ύπνο, λίγες ώρες μετά (και ενώ έβλεπα έναν εφιάλτη) ξαφνικά ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω μία σκιά ενός παιδιού στην γωνία του δωματίου μου.

Συνειδητοποίησα ευθύς αμέσως πως δεν έχω τον έλεγχο του σώματός μου και επίσης δεν μπορούσα να μιλήσω ή να φωνάξω. Δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω αν αυτό που συνέβαινε ήταν αληθινό ή ένα δημιούργημα της φαντασίας μου. Όλη αυτή η κατάσταση κράτησε 3-5 λεπτά τα οποία όμως ήταν πραγματικά ατελείωτα. Ένιωσα σαν να μην έχω τον έλεγχο του σώματός μου. Είχα ιδρώσει ενώ παράλληλα προσπαθούσα να παίρνω σωστές ανάσες. Δεν μπορούσα να αντιδράσω, να σταματήσω αυτό που συνέβαινε και με τρομοκρατούσε. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσπαθήσω να κλείσω τα μάτια μου και να ευχηθώ να τελειώσει σύντομα όλο αυτό που ζούσα.

Όταν κατάφερα να ξανά αποκτήσω τον έλεγχο του σώματός μου, θυμάμαι χαρακτηριστικά, να γουρλώνω τα μάτια μου και να παίρνω βαθιές ανάσες, λες και προηγουμένως κάποιος μου είχε κλείσει την μύτη και το στόμα. Ήταν αλήθεια μία στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

*Κωνσταντίνος Το βράδυ με πιάνουν περίεργοι στομαχόπονοι που δεν ηρεμούν Πλέον τον ύπνο τον θεωρώ πολυτέλεια. Μέσα στην μέρα οι ώρες πλέον δεν φτάνουν για υποχρεώσεις. Το άγχος μεγαλύτερο για να πετύχουμε τους στόχους μας επηρεάζουν και εμάς υποσυνείδητα στον ύπνο.

Τελευταία από την πίεση, την ορθοστασία, τις πολλές ώρες διαβάσματος και δουλειάς ο ύπνος μου έχει αλλάξει. Το βράδυ με πιάνουν περίεργοι στομαχόπονοι που δεν ηρεμούν. Ξυπνάω πολλές φορές και δεν μπορώ να κουνάω το σώμα μου. Κοιμάμαι και ξυπνάω κουρασμένος.

Είναι μια φράση που ακούω συχνά από άτομα τις ηλικίας μας. Νομίζω φταίνε παρά πολλοί παράγοντες. Κυρίως όμως είναι το άγχος το αφήνουνε να μας καταβάλει ακόμα και στην πιο ωραία στιγμή της μέρας στον ύπνο μας.

Συμβουλή μου για όλους εκεί έξω όταν ξαπλώνετε απομακρύνετε κινητά από δίπλα σας η οποιαδήποτε συσκευή έχετε συνηθίσει να σας συντροφεύει θα δείτε διαφορά. Ένα βήμα την φορά !

*Μίνως

Ξυπνάω συχνά με πονοκέφαλο όπως σήμερα Σε περιόδους άγχους και πίεσης όπως της εξεταστικής πχ, από εκεί που έχω μια βαθμολογία ύπνου 70-75 ( σύμφωνα με το ρολόι ) ξαφνικά έχω 15-30. Αυτό συμβαίνει τώρα και χωρίς να έχω κάτι άμεσο να με κυνηγάει.

Ενώ μέσα στη μέρα δεν νιώθω ότι στρεσσάρομαι, το βράδυ που κοιμάμαι από εκεί που θα έπρεπε να έχω ιδανικά 13/100 και κάτω πίεση ( όχι αρτηριακή, πίεση όπως λέμε στρες και άγχος ) έχω κοντά στο 50.

Το προσπαθώ ακόμα πολύ..

Δεν ξεκουράζομαι και ξυπνάω συχνά με πονοκέφαλο όπως σήμερα. Στο μόνο που κατέληξα είναι ότι η σχολή και ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται πράγματα εκεί μέσα, δεν βοηθάει καθόλου τους φοιτητές. Ειδικότερα κατά την διάρκεια της καραντίνας. Αντί να σεβαστούν το γεγονός πως κι εμείς όλη μέρα σπίτι είμαστε και δεν περνάμε καλά ψυχολογικά, έλεγαν “α, σπίτι είστε, πάρτε παραπάνω πράγματα να κάνετε. Όλο αυτό από τότε μέχρι τώρα έχει επηρεάσει πολλοί κόσμο που ξέρω αρνητικά.

*Π

Παλιότερα είχα πολύ καλή σχέση με τον ύπνο

Παλιότερα είχα πολύ καλή σχέση με τον ύπνο, κοιμόμουν αμέσως, ξεκουραζόμουν και ξυπνούσα γεμάτη ενέργεια. Έχει τα τελευταία 1-2 χρόνια που έχω φοβερές αϋπνίες, όταν ξαπλώνω κάνω τρομερό overthinking ακόμα και για ανούσια πράγματα, μάλλον αυτό συμβαίνει λόγω άγχους και συγκεκριμένα της σχολής μου.

Βέβαια γενικά σαν άνθρωπος είμαι πολύ αγχώδης και αγχώνομαι με το παραμικρό. Πλέον ξυπνάω το πρωί και δεν έχω καθόλου ενέργεια, πιέζω πολύ τον εαυτό μου να κάνει τις υποχρεώσεις μου, η καφεΐνη πια δεν βοηθάει.

Για να προσπαθήσω να βελτιώσω αυτή την κατάσταση, έχω ξεκινήσει να γεμίζω τη μέρα μου όσο το δυνατόν περισσότερο μπορώ για να «κουράζομαι» και ίσως να κοιμάμαι πιο εύκολα τα βράδια. Μερικές φορές πιάνει, μερικές όχι. Το προσπαθώ ακόμα πολύ…

*Ελένη

Ένιωθα μονίμως ένα πτώμα Λοιπόν δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ξεκίνησε ακριβώς αλλά πάνω κάτω ήταν στην καραντίνα. Η αλήθεια είναι κι εγώ προσπαθούσα να διατηρήσω σωστές ώρες ύπνου πχ ένα καλό και γεμάτο 8ωρο και συνήθως ξάπλωνα 11 και ξυπνούσα 9-10 ανάλογα. Ξέρεις έκανα και αυτό που λένε όχι οθόνες μια ώρα πριν κοιμηθείς , μακριά από κινητό και λαπτοπ αλλά όταν μπήκαμε καραντίνα το ωραρίου του ύπνου έγινε άνω κάτω.

Έβλεπα ταινίες μέχρι 7-8 το πρωί , σκρολαρα ανελέητα στα social media και γενικότερα δεν κοιμόμουν πριν τις 4 ποτε. Ποτε όμως! Και καταλαβαίνεις ξυπνούσα κάπου στις 3-4 και όχι μόνο ξυπνούσα και έξω ήταν νύχτα αλλά ήμουν και ένα πτώμα ούτε να συνέλθω δεν μπορούσα. Καμία ενεργοποίηση και δραστηριοποίηση. Ένιωθα μονίμως ένα πτώμα μέχρι που έφτανε η ώρα 11 το βράδυ και ξαφνικά με έπιανε υπερένταση και άντε να κοιμηθείς σε σωστή ώρα.

Γενικά αυτό με τον ύπνο κρατάει ακόμη. Και τώρα λίγο χειρότερα. Έχω χάσει και την μπάλα με την σχολή ειδικά μετά την φάση με τα διαδικτυακά, όποτε ο ύπνος δεν είναι καν συνεχόμενος. Το μόνο μου θέμα είναι ότι αργά να ξυπνήσω πλέον σκέψου αν δεν φτάσει 1-2 δεν υπάρχει περίπτωση ν σηκωθώ δυσκολεύομαι φουλ. Αλλά έστω όταν ξυπνάω δεν νιώθω τόσο πτώμα όσο ένιωθα.

Τώρα είμαι εδώ και κανένα μήνα σε φάση που προσπαθώ να το αλλάξω. *Ράνια

Έτρεξα στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Instagram ένα poll σχετικά με την αϋπνία. Αρχικά ρώτησα τους συμμετέχοντες εάν αντιμετωπίζουν διαταραχές ύπνου, το 60% απήντησε “ναι” το 40% απήντησε “όχι”. Εντύπωση προκαλεί η απάντηση στην επόμενη ερώτηση “αισθάνεσαι ξεκούραστος όταν ξυπνάς” το 77% απήντησε αρνητικά. Σχετικά με το αν η ποιότητα του ύπνου των συμμετέχοντων είναι ίδια με των χρόνων της προ-covid εποχής το 76% απήντησε όχι.

Ρώτησα επίσης αν πέφτουν στο κρεβάτι και τους παίρνει ο ύπνος κατευθείαν το 65% επέλεξε και πάλι το “όχι”. Συνεπώς με έναν πρόχειρο υπολογισμό και βάσει των παραπάνω poll οι διαταραχές ύπνου αυτή την περίοδο χτυπάνε την πόρτα σε πολλούς ανθρώπους.  Η νευρολόγος Λιάνα Γερασοπούλου προσεγγίζει επιστημονικά το ζήτημα της αϋπνίας, εξηγώντας πως οι διαταραχές ύπνου φαίνεται να είναι πιο συχνές στους ηλικιωμένους και στις γυναίκες και τυπικά αρχίζει στη νεαρή ενήλικη ζωή ή στη μέση ηλικία.

“Σπάνια αρχίζει στην παιδική ηλικία. Κάποια οικογενής προδιάθεση φαίνεται να συμβάλλει στην εμφάνιση της διαταραχής, όπως συμβάλλουν και τα ψυχοκοινωνικά στρες ή διάφορες σωματικές και ψυχικές νόσοι. Ως αϋπνία, κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ορίζεται η δυσκολία στην έναρξη ή στη διατήρηση του ύπνου (που περιλαμβάνει και την πρώιμη πρωινή αφύπνιση) καθώς και η κακή ποιότητά του, τέτοια ώστε το άτομο να μην ξεκουράζεται, για διάστημα μεγαλύτερο των 3 μηνων ή για περισσότερες από 3 ημέρες την εβδομάδα. Για να μπει αυτή η διάγνωση θα πρέπει η αυπνία να μην οφείλεται σε άλλη ψυχική ή σωματική νόσο.” Η κ. Γερασοπούλου δηλώνει πως τα διεθνή δεδομένα αλλά και η προσωπική επαγγελματική της εμπειρία υποστηρίζουν πως ότι η αυπνία αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό στον γενικό πληθυσμό κατά την πανδημία. “Οι λόγοι είναι προφανείς, ο εγκλεισμός, η πολλή τηλεόραση, η αλλαγή στο ρυθμό της ζωής, η ανία, ο φόβος και το άγχος επηρέασαν δραματικά το σύνολο του πληθυσμού. Οι ασθενείς με covid επίσης εμφάνισαν συχνά αυπνία μεταξύ άλλων συμπτωμάτων. Όσοι πάσχουν από αυπνία το γνωρίζουν πολύ καλά από τη δυσφορία που τους προκαλεί καθώς και από την έλλειψη ενέργειας και διάθεσης την επόμενη μέρα, τη δυσκολία στη συγκέντρωση και τη νύστα. Συχνά καταφεύγουν σε υπερβολική χρήση καφέ το πρωί ή αλκοόλ το βράδυ ακόμα και σε χρήση βενζοδιαζεπινών (αγχολυτικών) από μόνοι τους πράγμα που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνουν.” Κατά την κυρία Γερασοπούλου, οι διαταραχές του ύπνου θα πρέπει να αντιμέτωπίζονται ιδανικά με τη βοήθεια του γιατρού. Θα πρέπει να επιλυθούν προβλήματα αναπνευστικά, ψυχιατρικά, ουρολογικά, δυσπεψίας, ορμονικά, συνδρομο ανήσυχων άκρων κλπ εάν αυτά υπάρχουν. “Στην περίπτωση της πρωτοπαθούς αυπνίας η θεραπεία μπορεί να είναι φαρμακευτική ή θεραπεία συμπεριφοράς δηλαδή αλλαγή συμπεριφορών που μπορεί να επιδεινώνουν την αϋπνία και υιοθέτηση αυτών που προάγουν τον ύπνο. Προτείνω ως σημαντικότερες το σταθερό ωράριο ύπνου, την αποφυγή της χρήσης του κρεβατιού για διάβασμα, τηλεόραση κλπ, τη σωματική άσκηση αλλά τουλάχιστον 3 ώρες πρίν την κατάκλιση, την αποφυγή πλούσιων και βαριών δείπνων όπως και μεσημεριανών “υπνάκων” που διαρκούν πάνω από μισή ώρα.” Το θέμα των διαταραχών του ύπνου προσεγγίζει και η διατροφολόγος Ναταλία Κολοκοτρώνη, καθώς η αϋπνία μπορεί να αυξήσει το βάρος του σώματος και να το εξαντλήσει. 

1. Αυξημένη ανάγκη για υδατάνθρακες και περισσότερη τροφή

2. Μειώνεται ο βασικός μεταβολισμός για να μπορέσει το σώμα να εξοικονομήσει ενέργεια με αποτέλεσμα την πρόσληψη βάρους.

3. Αυξάνεται η αποθήκευση λίπους στην κοιλιακή χώρα για να εξασφαλιστούν αποθέματα ενέργειας

4. Αυξάνεται η πίεση του αίματος και του καρδιακού παλμού.

5. Ο άνθρωπος γίνεται νευρικός και ευέξαπτος.

Όταν ο ελλιπής ύπνος είναι ένα σπάνιο φαινόμενο ο οργανισμός είναι ικανός να επανέλθει γρήγορα στη φυσιολογική του κατάσταση. Όταν όμως οι διαταραχές ύπνου αποτελούν καθημερινότητα όλα τα παραπάνω οδηγούν σε μόνιμα προβλήματα υγείας και αύξηση του βάρους του σώματος. (πηγή: Αναζητώντας το μαγικό βάρος των ονείρων μου, Ευάγγελος Ζουμπανέας)  Η ίδια, διευκρινίζει πως τέτοια προβλήματα είναι η εμφάνιση συχνών πονοκεφάλων, η αυξημένη αρτηριακή πίεση, η εμφάνιση διαβήτη τύπου 2, η υπολειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, η παχυσαρκία και η εναπόθεση ενδοκοιλιακού λίπους.

“Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακολουθούν υποθερμιδικά προγράμματα με στόχο να χάσουν βάρος μα αυτό είναι μάταιο αν δεν υπάρχει ένας καλός συνεχόμενος ύπνος τουλάχιστον 7-8 ωρών καθημερινά, όπου θα αναρρώσει το σώμα τους από την προηγούμενη μέρα. Θα έχετε παρατηρήσει ίσως ότι όταν δεν κοιμάστε καλά ξυπνάτε πρησμένοι με δυσφορία στο έντερο, νευρικότητα και πολλές φορές ζυγίζετε και παραπάνω στη ζυγαριά! Αυτό έχει να κάνει με τις λειτουργίες που κάνει ο οργανισμός μας κατά τη διάρκεια του ύπνου που εμείς του στερήσαμε.”

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Natalia Kolokotroni (@nutrition_stories)

Η κ. Koλοκοτρώνη αναλύει τον τρόπο που μπορούμε να βελτιώσουμε τον ύπνο μας μέσω της σωστής διατροφής.  “Η ισορροπημένη διατροφή συνδυάζοντας σωστά όλες της ομάδες τροφίμων και τις σωστές ώρες είναι η αρχή για να υιοθετήσετε έναν πιο υγιή τρόπο ζωής και έναν καλύτερο και ποιοτικότερο ύπνο. Φροντίστε το τελευταίο σας γεύμα να είναι ελαφρύ και τουλάχιστον 2 ώρες πριν τον ύπνο. Αποφύγετε πριν τον ύπνο την κατανάλωση υγρών και κυρίως αλκοολούχων ποτών, καφεΐνης, ενεργειακών ποτών και αναψυκτικών τύπου cola. Φτιάξτε μια ρουτίνα πριν τον ύπνο ένα χαλαρωτικό ντουζ, βουρτσίστε τα δόντια σας μετά το τελευταίο γεύμα που θα σας αποτρέψει από το να καταναλώσετε άλλες τροφές στη συνέχεια της νύχτας, διαβάστε ένα ευχάριστο βιβλίο, ακούστε χαλαρωτική μουσική, χαμηλώστε τα φώτα και αφήστε όλες τις σκέψεις σας για την επόμενη μέρα.”

Συνεπώς, οι διαταραχές ύπνου έχουν κατακλείσει πολλούς ανθρώπους αυτή την περίοδο, η αδράνεια, το άγχος και η κακή διατροφή συμβάλλουν στην κατάσταση. Όλοι πάσχουμε από αϋπνία, σκεφτείτε πόσες φορές πριν κοιμηθείτε ανοίξατε το κινητό σας και χάσατε ένα 2ωρο σε ψηφιακές βόλτες στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αναλογιστείτε πόσες φορές τον τελευταίο καιρό ξαπλώσατε φορτισμένοι συναισθηματικά από τα νέα που διαβάσατε στα sites αλλά και από προσωπικά σας βάρη, συγκρίνετε τον ύπνο που κάνατε δυο χρόνια πριν με αυτόν που κάνετε τώρα. Εγώ σκεπτόμενη όλα αυτά συνειδητοποίησα πόσο κουρασμένη είμαι.