20 ακλόνητες αλήθειες από την (όχι και τόσο) παλιά Θεσσαλονίκη
Μια σύντομη και περιεκτική λίστα για να κρατήσεις στο αρχείο σου.
Η Θεσσαλονίκη πριν από μερικές δεκαετίες γύριζε γύρω από εικόνες, ανθρώπους και αισθήσεις κοινές για την πλειοψηφία των κατοίκων της. Βιώματα και αναμνήσεις έχουν κατά καιρούς απασχολήσει πλήθος συγγραφέων που επιχειρούν να διασώσουν τις ψηφίδες της μνήμης. Ο Στράτος Σιμιτζής, στο βιβλίο του «Γειτονιές της νιότης μας» (εκδόσεις University Studio Press), αναφέρεται σε μια εκτενή λίστα και εμείς ξεχωρίσαμε για εσάς 20 ακλόνητες βεβαιότητες της πόλης στα μέσα του 20ου αιώνα:
***
#1 Η Θεσσαλονίκη καμάρωνε για τα εστιατόρια, τις ταβέρνες και τα κέντρα διασκέδασης. Όλυμπος – Νάουσα, Κρικέλας, Σουτζουκάκια Ρογκότη, Στρατής, Ελβετικόν, Αβέρωφ, Ρέμβη, Χαβάη, Λουξεμβούργο, Παράδεισος.
#2 Στα γήπεδα πήγαιναν όλοι μαζί και κάθονταν δίπλα – δίπλα. Ο αγώνας δεν άρχιζε αν δεν κατάβρεχε πρώτα τον στίβο η «ποτιστήρα» του Δήμου.
Δείτε σχετικά: Τα τρία γήπεδα, παλιά στο κέντρο της πόλης
#3 Το περίφημο ιστορικό ξενοδοχείο «Μεντιτερανέ» ήταν γνωστό στα Βαλκάνια ενώ στη Θεσσαλονίκη κυριαρχούσαν ξενοδοχεία β’, γ’ και δ’ κατηγορίας και λαικά πανδοχεία, γνωστά ως χάνια, που φιλοξενούσαν ανθρώπους αλλά και «ζωντανά».
Βρείτε την ιστορία του Μεντιτερανέ ΕΔΩ
#4 Στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Μακεδονίας δέσποζαν οι φωνές – μέταλλο της Έρας Γερμανού, του Γιώργου Τριανταφυλλίδη, του Κώστα Γκίνη, της Μαρίας Γκόπη, του Άλκη Στέα.
#5 Το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου το ασκούσαν στα σπίτια με τα κόκκινα φώτα στα Λαδάδικα (λιμάνι), την οδό Ειρήνης, την οδό Αγγελάκη.
#6 Στα κουρεία η κολώνια ήταν συνήθως λεβάντα και λεμόνι «Μενούνος» και το μπριγιόλ για να στρώνουν τα φρεσκοκουρεμένα μαλλιά πήγαινε σύννεφο.
#7 Η Εκάλη, η Πεταλούδα και το Παρισινόν ήταν τα πιο γνωστά στέκια νέων στο ιστορικό κέντρο της πόλης.
Δείτε το αφιέρωμα: Κι όμως υπήρχε Εκάλη και στη Θεσσαλονίκη!
#8 Ο εισπράκτορας του τραμ, ειδοποιούσε τους επιβάτες «τέρμα τα δίφραγκα» και ο εισπράκτορας του λεωφορείου φώναζε «προχωρείτε στο διάδρομο» ή «μη στέκεστε στο σκαλοπάτι» ή ακόμη «πάρτους και φύγαμε» για αυτούς που περίμεναν στη στάση.
#9 Η βόλτα στην οδό Τσιμισκή γινόταν μόνο στο ένα πεζοδρόμιο και κάποια στιγμή, το βράδυ σταματούσε ως διά μαγείας.
Δείτε σχετικά: Η πιο πολυσύχναστη διάβαση της Θεσσαλονίκης
#10 Η «πρεμιέρα» στους κινηματογράφους ήταν κοινωνική εκδήλωση που είχε και συνέχεια για μια μακαρονάδα, μια τονωτική σούπα ή ένα μπιφτέκι στα γνωστά μαγαζιά της εποχής.
#11 Το «χασάπη γράμματα» από τη γαλαρία των κινηματογράφων, έπαιρνε και έδινε, με αφορμή κάθε τεχνική ανωμαλία στην προβολή της ταινίας.
#12 Την ημέρα των εθνικών εκλογών, για την ακρίβεια από την Παρασκευή το βράδυ απαγορευόταν η χρήση οινοπνευματωδών ποτών και οι θαμώνες στου «Φλόκα» έπιναν το ουίσκι τους σε φλιτζάνι τσαγιού για κάλυψη.
Δείτε σχετικά: Παλιές cult αγάπες made in SKG
#13 Το πορτ-μαντώ ήταν απαραίτητο έπιπλο στο «αντρέ» κάθε διαμερίσματος. Αργότερα αντικαταστάθηκε με τον καλόγερο.
#14 Ο Λευκός Πύργος στέγαζε τις ομάδες Ναυτοπροσκόπων, πριν γίνει Μουσείο.
Δείτε επίσης: Η παλιά Θεσσαλονίκη από ψηλά: Πριν μπει το drone στη ζωή μας
#15 Οι ρεμπέτες της εποχής εμφανίζονταν στα περίφημα «Κούτσουρα» του Δαλαμάγκα, εκεί που σήμερα τελειώνει η οδός Μητροπόλεως.
#16 Τα πατσατζίδικα, η οδός Εγνατίας ήταν κυρίως η πιάτσα τους, σέρβιραν «καθ’ εκάστην» πατσά.
#17 Η μονοδρόμηση των οδών ήταν ακόμη άγνωστη. Όλοι οι κεντρικοί δρόμοι ήταν διπλής κατεύθυνσης.
#18 Στα πολιτικά πράγματα, επικρατούσε το όποιος πολιτικός αρχηγός «γέμιζε» την Πλατεία Αριστοτέλους και την προεκλογική του ομιλία, θα κέρδιζε τις εκλογές.
#19 Οι γραφικοί πλανόδιοι φωτογράφοι έκαναν πιάτσα στο παρκάκι του Λευκού Πύργου, την Πλατεία Αριστοτέλους, την Πλατεία Δικαστηρίων.
#20 Από τους δρόμους της πόλης δεν είχαν ακόμη λείψει οι παγωτατζήδες (Όλυμπος, Μπιλ Μπολ και άλλες φίρμες).
