Δενδροπόταμος: Τι σημαίνει να ζεις σε ένα γκέτο τσιγγάνων σήμερα

Το 2010 σε ένα αφιέρωμα της parallaxi στο Δενδροπόταμο ο Σάκης Ιωαννίδης έγραφε:

Όποιος παίρνει τη στροφή για ∆ενδροπόταµο γνωρίζει που πηγαίνει. Κανείς δεν περνάει από την περιοχή για να πάει κάπου αλλού. Κάπως έτσι πήραµε το δρόµο από το σταθµό των ΚΤΕΛ ένα Σαββατιάτικο πρωινό και µπήκαµε στη γειτονιά του ∆ενδροποτάµου. Στους δρόµους πηγαδάκια και παρέες τσιγγάνων. Γυναίκες στα 16 τους µε µωρά στην αγκαλιά καπνίζουν. Πιτσιρίκια παίζουν πλάι σε σκουπίδια και µπάζα. Η µυρωδιά του καµένου ξύλου γεµίζει τον αέρα.

Στη διάρκεια των γυρισμάτων ενός μικρού ντοκιμαντέρ για τη βία, βρεθήκαμε τον περασμένο Μάιο στο Δεντροπόταμο της Θεσσαλονίκης.

Εκεί παρακολουθώντας τη ζωή της μακρινής συνοικίας, συνομιλήσαμε με τον πατέρα Αθηναγόρα του Φάρου του Κόσμου, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη βοήθεια των νεαρών τσιγγάνων και με δυο παιδιά. Ένα κορίτσι που ονειρεύεται να εργαστεί στην αστυνομία για να αλλάξει τον τρόπο που η αστυνομία βλέπει τους τσιγγάνους και ένα αγόρι που αφού πέρασε από τη ζωή στο περιθώριο και τη φυλακή κάνει μια νέα αρχή.

Τη σκηνοθεσία είχε ο Χρήστος Νικολέρης και τη δημοσιογραφική έρευνα ο Γιώργος Τούλας και ο Αλέξανδρος Λιτσαρδάκης.

Ξεκινάμε με τον πατέρα Αθηναγόρα.

Ακολουθεί η 19χρονη Παλόμα

Και ολοκληρώνουμε με τη δύσκολη ζωή του Γιώργου