Ο Εντμόν Ροστάν και ο δρόμος με το όνομα του
Δρόμοι της πόλης που περπατάμε, που γνωρίζουμε αλλά αγνοούμε από ποιους επιφανείς πήραν το όνομα τους.
Δρόμοι της πόλης που περπατάμε, που γνωρίζουμε αλλά αγνοούμε από ποιους επιφανείς πήραν το όνομα τους.
Επόμενη στάση η οδός Εδμόνδου Ροστάν.
Ποιος ήταν ο Εντμόν Ροστάν
Ο Εντμόν Ροστάν (Edmond Eugène Alexis Rostand) ήταν Γάλλος ποιητής και δραματουργός. Γεννήθηκε 1 Απριλίου το 1868 και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου 1918. Συνδέεται με τον νεορομαντισμό και είναι γνωστός για το έργο του Cyrano de Bergerac.
Γεννήθηκε στη Μασσαλία, σε μία πλούσια και καλλιεργημένη προβηγκιανή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν οικονομολόγος, αλλά και ποιητής που μετέφρασε και επιμελήθηκε τα έργα του Catullus, καθώς και μέλος της Ακαδημίας της Μασσαλίας και του Institut de France. Ο Ροστάν σπούδασε λογοτεχνία, ιστορία και φιλοσοφία στο Collège Stanislas στο Παρίσι.
Όταν ήταν είκοσι χρονών, το πρώτο του έργο, μία κωμωδία μονής πράξης, το “Le Gant Rouge”, παίχτηκε στο θέατρο Cluny, στις 24 Αυγούστου 1888, αλλά πέρασε απαρατήρητο.
Το 1890 δημοσίευσε έναν τόμο ποιημάτων που ονομάστηκε “Les Musardises”. Την ίδια χρονιά πρόσφερε ένα μονόπρακτο έργο στον σκηνοθέτη του Θεάτρου Φρανσουά. Αυτό του έδωσε την ευκαιρία να γράψει για το κρατικό θέατρο ένα έργο τριών πράξεων. Θεωρούσε τον εαυτό του ποιητή, είτε έγραφε έργα είτε ποίηση.
Την ίδια χρονιά προσέφερε ένα μονόπρακτο. Το έργο που προέκυψε, το “Les Romanesque”, γράφτηκε στις 21 Μαΐου 1894, το οποίο ήταν μεγάλη επιτυχία και αποτέλεσε την αρχή της καριέρας του ως δραματουργός. Αυτό το έργο προσαρμόστηκε το 1960 από τους Tom Jones και Harvey Schmidt στο μακροχρόνιο αμερικανικό μιούζικαλ The Fantasticks.
Το επόμενο έργο του Ροστάν γράφτηκε για τη Sarah Bernhardt. Το “La Princesse Lointaine” βασίστηκε στην ιστορία του τροβαδούρου του 12ου αιώνα Jaufre Rudel και της αγάπης του για την Hodierna της Ιερουσαλήμ. Αυτό το ιδεαλιστικό έργο έπαιξε στις 5 Απριλίου 1895, στο Théâtre de la Renaissance. Όμως, ούτε αυτό σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία.
Έτσι η Bernhardt, απελπισμένη, του ζήτησε να γράψει ένα άλλο έργο γι’ αυτήν. Γι’ αυτό δημιούργησε τον ρόλο της Photine στο La Samaritaine, ένα βιβλικό δράμα σε τρεις σκηνές προσαρμοσμένες από την ευαγγελική ιστορία της γυναίκας της Σαμαριάς. Αυτό το έργο ήταν πιο πετυχημένο και έγινε μέρος του ρεπερτορίου της Sarah Bernhardt. Ο Ροστάν ένιωσε ικανοποιημένος που είχε αποδείξει στο κοινό ότι ήταν κάτι παραπάνω από ένας κωμικός συγγραφέας.
Η παραγωγή της κωμωδίας του Cyrano de Bergerac (28 Δεκεμβρίου 1897, Théâtre de la Porte Saint-Martin), με τον Benoît-Constant Coquelin στον τίτλο, ήταν ένας θρίαμβος. Η πρώτη παραγωγή κράτησε για περισσότερες από 300 συνεχόμενες νύχτες. Το έργο μεταφράστηκε γρήγορα στα αγγλικά, γερμανικά, ρωσικά και άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.
Ο Ροστάν ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια και θεατρική συγγραφέα Rosemonde-ientienette Gérard. Το ζευγάρι είχε δύο γιους, τον Ζαν και τον Μωρίς.
Κατά τη δεκαετία του 1900, ο Ρόσταν πήγε να ζήσει στη Villa Arnaga στο Cambo-les-Bains στη Γαλλική Χώρα των Βάσκων, αναζητώντας μια θεραπεία για την πλευρίτιδα του. Το σπίτι είναι πλέον μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς και μουσείο της ζωής του Ροστάν και της βασκικής αρχιτεκτονικής και χειροτεχνίας. Ο Ροστάν πέθανε το 1918 από γρίπη, και κηδεύτηκε στο Cimetière de Marseille.
Ο δρόμος σήμερα
Η Εδμόνδου Ροστάν ξεκινάει από τον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και καταλήγει στον Σύλλογο Ζωγράφων Θεσσαλονίκης & Β. Ελλάδας.
Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν (όπως και εμείς) το γιατί ο συγκεκριμένος δρόμος πήρε αυτή την ονομασία. Μία πιθανή εκδοχή που διαβάσαμε αναφέρει ότι η οδός έλαβε την ονομασία της το 1917. Ο Edmond Rostand δεν ήταν Εβραίος, αλλά Γάλλος ποιητής, του οποίου έργο είναι ο ”Cyrano de Bergerac” – ( ο γνωστός μυταράς ). Υπενθυμίζεται ότι ο Cyrano de Bergerac ήταν ερωτευμένος με την ξαδέλφη του, αλλά δεν τολμούσε να της εξομολογηθεί το συναίσθημα του. Όμως κι ένας συνάδελφος του (συμπολεμιστής) ήταν ερωτευμένος με αυτή. Έτσι τις νύχτες κάτω από το μπαλκόνι της ο Cyrano de Bergerac εξομολογείτο περιπαθώς τον έρωτα του, αλλά για λογαριασμό του συναδέλφου του. Η ξαδέλφη του έμαθε τον μυστικό έρωτα του, όταν ο Cyrano de Bergerac πέθαινε τραυματισμένος θανάσιμα σε μάχη.
Τιμής ένεκεν φαίνεται πως ονομάστηκε έτσι ο δρόμος. Ο Γάλλος στρατηγός Σεράγ, ο έχων την στρατηγείαν του Βαλκανικού Μετώπου, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε το στρατηγείο του στο κτήριο του Lycέe Francais. Τότε ( 1917 ) ήρθε ένας γαλλικός θεατρικός θίασος και ”έπαιξε ” το έργο Cyrano de Bergerac. Ήταν συνήθεια να ψυχαγωγούνται οι πολεμούντες με θεατρικές ή άλλες εκδηλώσεις, όπως συνέβαινε και με τους Αμερικανούς του Μετώπου του Ειρηνικού κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μία σύντομη βόλτα στην Εδμόνδου Ροστάν σήμερα θα σε βοηθήσει να καταλάβεις την εγκατάλειψη που υπάρχει στον δρόμο- καθώς υπάρχουν δεκάδες κλειστά μαγαζιά.
Ο συγκεκριμένος δρόμος δεν έχει βαβούρα και όλα κυλούν με αργούς ρυθμούς. Φυσικά υπάρχουν κτίρια παλαιότερων δεκαετιών, αλλά και πιο σύγχρονα της τελευταίας 20ετίας, τα οποία δημιουργούν μία ποικιλομορφία.
Στο Νο.6 της οδού υπάρχει ο Σύλλογος Ζωγράφων Θεσσαλονίκης και Βορείου Ελλάδος (ΣΖΘΒΕ). Ένα πολιτιστικό μη κερδοσκοπικό σωματείο, το οποίο ιδρύθηκε το 1984 ως Σύλλογος Επαγγελματιών Ζωγράφων Θεσσαλονίκης και Βορείου Ελλάδος και υπήρξε καρπός πολυετούς προσπάθειας που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 1977, ως σκέψη και όραμα μιας ομάδας καταξιωμένων επαγγελματιών ζωγράφων διαφορετικών τεχνοτροπιών και τάσεων, να συνενώσουν τις δυνάμεις των και να συνεργασθούν προκειμένου να προωθήσουν και να αναδείξουν την εικαστική φυσιογνωμία των δημιουργών της Θεσσαλονίκης ,ώστε να συμβάλουν αποτελεσματικότερα στην πολιτιστική ανέλιξη της.
Κατά τη παρουσία από το 1984 στον εικαστικό χώρο ο Σύλλογος ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα με εκθέσεις ,συνεργασίες, σεμινάρια επιμόρφωσης, διαλέξεις, συμπόσια, προτάσεις ,δωρεές έργων για φιλανθρωπικούς σκοπούς σε ιδρύματα ,επιδείξεις και εθελοντική προσφορά διδασκαλίας σε σχολεία κ.λ.π.
Διαβάστε επίσης:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
