Η ιστορία, τα προβλήματα και το μέλλον των τεσσάρων μεγάλων πάρκων στο Δήμο Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη και πράσινο. Δύο λέξεις που παραμένουν ασύμβατες μεταξύ τους χρόνια τώρα, αφού η πόλη κοιτά… με το κυάλι τα αποδεκτά όρια πρασίνου, με βάση τον πληθυσμό και την έκτασή της.

Το απογοητευτικό νούμερο των 2 τ.μ. περίπου ανά κάτοικο έχει αναφερθεί από πολλούς φορείς, ανάμεσα στους οποίους το ΤΕΕ-ΤΚΜ, η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας (σε μελέτη για το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο για το Παραλιακό Μέτωπο) και ο Δήμος Θεσσαλονίκης.

Το πράσινο στην πόλη της Θεσσαλονίκης δεν είναι μόνο λίγο, είναι και κατακερματισμένο. Στον κεντρικό Δήμο, τα πραγματικά μεγάλα πάρκα, που βάσει του Κανονισμού Πρασίνου του ονομάζονται Μητροπολιτικά, είναι πολύ συγκεκριμένα: το πάρκο της ΧΑΝΘ, το Πεδίον του Άρεως, το άλσος της Νέας Ελβετίας και τα πάρκα σε όλη την έκταση της Νέας Παραλίας.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, η Parallaxi μοιράζεται την ιστορία, τα προβλήματα και τις ανοιχτές εκκρεμότητες για αυτούς τους τέσσερις «πνεύμονες» πρασίνου της Θεσσαλονίκης.

Κάποια χρήσιμα στοιχεία πρώτα

Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο πρασίνου του Δήμου Θεσσαλονίκης, Βασίλη Διαμαντάκη, τα πάρκα της Θεσσαλονίκης είναι 245. Το συνολικό οργανωμένο πράσινο συγκεκριμένα στον κεντρικό Δήμο είναι 622 στρέμματα, σε ένα πολεοδομικό συγκρότημα συνολικής έκτασης 19.300 στρεμμάτων.

Επιπλέον, υπάρχουν και κάποιες πράσινες εκτάσεις, δημόσιας ή ιδιωτικής διαχείρισης, που βρίσκονται μέσα στον κεντρικό Δήμο, αλλά δεν είναι υπό τη διαχείρισή του. Αυτές ανεβάζουν το πράσινο εντός του κεντρικού Δήμου στα 800 στρέμματα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι το campus του ΑΠΘ.

Για τον κ. Διαμαντάκη, οι όποιες μετρήσεις καλό είναι να πραγματοποιούνται σε μητροπολιτικό επίπεδο και όχι λαμβάνοντας υπόψιν το πράσινο μόνο στον κεντρικό Δήμο. Το Σέιχ Σου, που κυριολεκτικά «ακουμπά» το πολεοδομικό συγκρότημα, είναι ένας σημαντικότατος θύλακας πρασίνου, που σπανίως προσμετράται σε σχετικές μετρήσεις. «Φυσικά, ακόμα και αν προσμετρήσουμε το Σέιχ Σου και όλες τις πράσινες εκτάσεις στο πολεοδομικό συγκρότημα, πάλι το ποσοστό θα παραμένει χαμηλό. Από το 2% θα πάμε στο 4% περίπου», διευκρινίζει.

Το πάρκο-βιτρίνα της πόλης

Από τα λίγα σημεία πέριξ του ιστορικού κέντρου όπου μπορεί κάποιος να αποκτήσει την αίσθηση πυκνού πρασίνου, το πάρκο της ΧΑΝΘ ήταν και είναι κομμάτι της καθημερινότητας των Θεσσαλονικέων έναν αιώνα τώρα.

Τα ρυμοτομικά διατάγματα για την περιοχή δείχνουν ότι οι πρώτες φυτεύσεις ξεκίνησαν ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1920, εδώ όπου δέσποζαν εδώ και αιώνες 45 υπεραιωνόβια δέντρα.

Την ίδια περίοδο περίπου, ο Γάλλος αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Ερνέστ Εμπράρ παρέδωσε το πολεοδομικό σχέδιο για την ανάταξη του ιστορικού κέντρου μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917. Στο συγκεκριμένο σημείο προέβλεπε τη δημιουργία χώρου πρασίνου, με έναν μνημειακό άξονα που θα ξεκινά από τη θάλασσα και θα φτάνει μέχρι το Σέιχ Σου.

Αυτός ο μνημειακός άξονας έχει πράγματι υλοποιηθεί. Ξεκινά από το χαρακτηριστικό σιντριβάνι, απέναντι από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, συνεχίζει όλο ευθεία μέσα στο οικόπεδο της ΔΕΘ και έπειτα στην πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, μέχρι την οδό Αγίου Δημητρίου, στο ύψος του Τελλόγλειου.

Επάνω στο μνημειακό άξονα λειτουργούσαν για χρόνια κάποια αναψυκτήρια, που έμειναν στη σαλονικιώτικη αργκό ως «τεμπελάδικα». Τα τελευταία από αυτά ανέστειλαν τη λειτουργία τους, το ένα μάλιστα έπειτα από πυρκαγιά που το κατέστρεψε ολοσχερώς. Πλέον, το ραχάτι έχει μεταφερθεί αποκλειστικά στο θρυλικό αναψυκτήριο του Ξαρχάκου, κάτω από την παχιά σκιά των δέντρων. Λίγο παραπάνω, συναντούμε το δημοτικό Θέατρο Κήπου, που κάθε καλοκαίρι πρωταγωνιστεί στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.

Από την άλλη πλευρά του κεντρικού άξονα, συναντάμε κόσμο να γυμνάζεται στα υπαίθρια όργανα γυμναστικής που τοποθετήθηκαν εδώ και μερικά χρόνια. Στο ίδιο σημείο, το 2011 η διοίκηση του Γιάννη Μπουτάρη είχε δημιουργήσει ένα πάρκο νεολαίας με πίστα σκέιτ, που ωστόσο καθαιρέθηκε λόγω έλλειψης συντήρησης.

Η συντήρηση είναι ένα διαχρονικό ζήτημα σε αυτό το πάρκο, όπως και σε κάθε σπιθαμή δημόσιου χώρου στη Θεσσαλονίκη. Μέσα στο χώρο υπάρχουν διάσπαρτες τεχνητές λίμνες και ρυάκια χωρίς σταγόνα νερού εδώ και πολλά χρόνια, ενώ το χαρακτηριστικό σιντριβάνι στο κάτω μέρος παραμένει χωρίς φως. Όσο για το Θέατρο Κήπου, η εξωτερική του όψη παραμένει γεμάτη γκράφιτι και συνθήματα, με τον τελευταίο καθαρισμό να έγινε πάνω από 10 χρόνια πριν.

Ο Πρόδρομος Νικηφορίδης, αρχιτέκτονας και νυν Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων και Βιώσιμης Κινητικότητας, παραδέχεται ότι η κατάσταση του θεάτρου δεν είναι η ιδανική και ότι χρειάζονται εκτεταμένες παρεμβάσεις, όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και το εσωτερικό: «Έχει πολλά προβλήματα και θέλει ολική ανακαίνιση, όταν βρεθούν τα χρήματα. Αναζητούνται οικονομικοί πόροι, είτε μέσω χορηγίας είτε με κάποια άλλοι πηγή, για να μπορέσουμε να παρέμβουμε», δηλώνει.

Ο κ. Διαμαντάκης μεταφέρει ότι οι φυτεύσεις στο πάρκο ενισχύθηκαν με 200 περίπου δεντροφυτεύσεις, ώστε να αναπληρωθούν και 50 περίπου δέντρα που έπεσαν με την κακοκαιρία Bora τον περασμένο Δεκέμβριο.«Το ρυάκι που δεν λειτουργεί το έχει υπόψη της η Τεχνική Υπηρεσία να το επισκευάσει. Παράλληλα, είμαστε σε διαδικασία να αφαιρεθεί στο στέγαστρο-αφετηρία για το παιδικό τρενάκι που λειτουργούσε κάποτε το αναψυκτήριο του Ξαρχάκου, γιατί στέκει αχρησιμοποίητο εδώ και χρόνια», προσθέτει, υπενθυμίζοντας και τα πρόσφατα εγκαίνια ενός από τα πέντε νέα πάρκα σκύλων του Δήμου.

12 «Κήποι» πλάι στη θάλασσα

Η Νέα Παραλία είναι μάλλον ο εμβληματικότερος δημόσιος χώρος της Θεσσαλονίκης, ένα πολύτιμο κενό ανοιχτωσιάς και επαφής με τη θάλασσα. Εκτείνεται από το Βασιλικό Θέατρο ως τον όρμο της Σαλαμίνας. Με τη μορφή που έχει και σήμερα, ως συνέχεια της προκυμαίας στην Παλιά Παραλία, δημιουργήθηκε την περίοδο μετά τον Εμφύλιο, καταργώντας τη μέχρι τότε αμμουδερή ακτογραμμή με τα παραθαλάσσια μαγαζιά.

Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ‘90, η Νέα Παραλία είχε την ίδια μορφή, με χώρους πρασίνου σαν το λεγόμενο πάρκο του Φωκά (που συνοδευόταν από ένα skate park), την παιδική χαρά με το θρυλικό παιχνίδι-φίδι και, φυσικά, το λούνα παρκ της Σαλαμίνας, στη θέση του σημερινού Μεγάρου Μουσικής.

Το 2001 ο Δήμος Θεσσαλονίκης προκήρυξε πανευρωπαϊκό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την ανάπλαση της Νέας Παραλίας, στον οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο η κοινή πρόταση του κ. Νικηφορίδη με τον Bernard Cuomo. Η αρχιτεκτονική μελέτη έγινε την περίοδο 2001-2005 και τα έργα ανάπλασης ξεκίνησαν το 2006. Το πρώτο μισό της ανανεωμένης Νέας Παραλίας παραδόθηκε το 2008 και το δεύτερο μισό στα τέλη του 2013, με τις εργασίες να ολοκληρώνονται εντελώς το 2014.

Η προκυμαία με τις κουκουναριές της έγινε εξαρχής κορυφαίος προορισμός για βόλτα, όμως πάντα αξίζει μία περατζάδα και από τα περίπου 170 στρέμματα πάρκων που βρίσκονται ακριβώς από πίσω. Εδώ εκτείνονται 12 διαφορετικά θεματικά πάρκα, οι λεγόμενοι «Κήποι»: Ο Κήπος της Μουσικής, ο Κήπος του Νερού, ο Κήπος της Μνήμης, ο Κήπος των Ρόδων, ο Κήπος του Ήχου, ο Κήπος των Γλυπτών, ο Κήπος της Μεσογείου, ο Κήπος του Φωκά,  Ο Κήπος των Εποχών, ο Κήπος της Άμμου/του Ίσκιου, ο Κήπος του Απογευματινού Ήλιου και ο Κήπος του Αλεξάνδρου.

Ακόμα και σε αυτό το πολύ επιτυχημένο έργο, όμως, ο χρόνος και η ελλιπής συντήρηση άρχισαν σύντομα να δείχνουν τα δόντια τους: Υλικά κλάπηκαν ή βανδαλίστηκαν, λαμπτήρες κάηκαν και δεν αλλάχτηκαν ποτέ, δέντρα ξεράθηκαν και tags γέμισαν πολλές επιφάνειες.

Ειδικά στον Κήπο του Νερού, η χαρακτηριστική λιμνούλα με τα υδρόφιλα φυτά μετατράπηκε τελικά σε… έλος. Λίγο παραδίπλα, ο τεχνητός καταρράκτης έμενε κατά καιρούς χωρίς νερό και η μαρμάρινη επιφάνειά του σχεδόν άλλαξε χρώμα, αφού δεν καθαρίστηκε ποτέ.

Το 2021, η διοίκηση του Κωνσταντίνου Ζέρβα προχώρησε σε μια σειρά παρεμβάσεων, για την αισθητική των οποίων δέχτηκε κριτική. Μέσα στα επόμενα χρόνια, η κακή εικόνα του Κήπου επανήλθε δριμύτερη. Πλέον, εδώ και μερικούς μήνες είναι σε εξέλιξη νέο έργο συντήρησης, που έχει σκοπό και να επαναφέρει τον Κήπο όσο πιο κοντά γίνεται στην αρχική του μορφή. Ο κ. Νικηφορίδης μεταφέρει ότι το χώμα και τα φυτά στη λίμνη θα τοποθετηθούν το επόμενο διάστημα, καθώς εξασφαλίστηκαν μέσω χορηγίας. 

Στους υπόλοιπους Κήπους, πραγματοποιήθηκε εκτεταμένος καθαρισμός από tags, μαζί με τοποθέτηση εγκαταστάσεων street art, τον περασμένο Σεπτέμβριο. Αρχές της άνοιξης, αντικαταστάθηκαν 37 ξεραμένες κουκουναριές στην προκυμαία και ξεκίνησε η συντήρηση στο μεγάλο σιντριβάνι με τους πίδακες στις Ομπρέλες. Τα έργα διακόπηκαν για μερικές εβδομάδες και αναμένεται να ξεκινήσουν πάλι, αναφέρει ο κ. Νικηφορίδης, προσθέτοντας ότι σε φάση οριστικοποίησης είναι και εργολαβία για τη συνολική συντήρηση της Νέας Παραλίας τα επόμενα τρία χρόνια.

Από πεδίο στρατιωτικών ασκήσεων… πεδίο σωματικής άσκησης και βόλτας

Κάποιοι ονομάζουν αυτό το πάρκο 16 στεμμάτων το μικρό «αδερφάκι» του γνωστού άλσους Πεδίον του Άρεως της Αθήνας. Όμως, για τους περισσότερους είναι γνωστό ως πάρκο ανθοκομικής, λόγω των ανθοκομικών εκθέσεων που διοργανώνονται εντός του, ή πάρκο Σοφίας Βέμπο, από την προτομή της σπουδαίας ερμηνεύτριας που τοποθετήθηκε σε αυτό το 1997.

Πριν την απελευθέρωση της πόλης, στο σημείο εκτελούνταν στρατιωτικές ασκήσεις από τον παρακείμενο στρατώνα, εξ ου και το τοπωνύμιο Πεδίον του Άρεως. Τον Οκτώβριο του 1926, εδώ πήρε σάρκα και οστά το όραμα του Νικόλαου Γερμανού για τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν όλες οι διοργανώσεις της ΔΕΘ μέχρι και το 1940. Έπειτα, οι εγκαταστάσεις μεταφέρθηκαν στην περιοχή του Τενεκέ Μαχαλά στο κέντρο, όπου τις επόμενες δεκαετίες διαμορφώθηκε το εκθεσιακό κέντρο όπως το ξέρουμε σήμερα.

Το πάρκο είναι μία υπερπολύτιμη νησίδα πρασίνου ανάμεσα στο κέντρο και τις ασφυκτικές από άποψη δόμησης περιοχές του Γαλλικού Ινστιτούτου και του Φαλήρου. Είναι ένα κλασικό σημείο για άθληση και βόλτα, ιδίως για κηδεμόνες σκύλων και γονείς. Πόλος έλξης είναι και το αναψυκτήριο εντός του χώρου.

Ένα βασικό ζήτημα είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς της έκτασης. Η κυριότητά της ανήκει στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και παραχωρείται στο Δήμο μέσω χρησιδανείου, ώστε να μπορεί να τη συντηρεί και να κάνει τις απαραίτητες παρεμβάσεις. Η ανανέωση του χρησιδανείου έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο για 15 έτη, και έτσι άνοιξε ο δρόμος για κάποιες πολύ απαραίτητες παρεμβάσεις στο πράσινο και την τεχνητή λίμνη, που και σε αυτό το πάρκο στεκόταν άδεια και ασυντήρητη. Πλέον έχει γεμίσει νερό και μερικούς… μικροσκοπικούς θαμώνες, όπως διαπιστώσαμε. Είχε προηγηθεί το βάψιμο και η στεγανοποίησή της. 

Επίσης, σε καλό δρόμο βρίσκεται και η εκμίσθωση του αναψυκτηρίου. Υπενθυμίζεται ότι παρέμεινε κλειστό για μεγάλο διάστημα, καθώς ο τελευταίος μισθωτής αποχώρησε, αφήνοντας πίσω του και οικονομικές εκκρεμότητες, σύμφωνα με παλιότερο ρεπορτάζ της Parallaxi.

Υπό δρομολόγηση είναι και η συντήρηση της παιδικής χαράς εντός του πάρκου, ενώ ο κ. Διαμαντάκης δηλώνει ότι σε δεύτερο χρόνο θα γίνει μία προσπάθεια δημιουργίας ενός πάρκου σκύλων.

Πράσινο Ελβετίας… με προβλήματα Ελλάδας

Προτού γίνει το μόνο μεγάλο αστικό άλσος στο ανατολικό άκρο του Δήμου, η Νέα Ελβετία ήταν απλώς μία περιοχή με πυκνή βλάστηση, επειδή μεταξύ άλλων την επισκέπτονταν και μαθητές για δεντροφύτευση. Μην ξεχνάμε ότι η Χαριλάου στο Μεσοπόλεμο δεν έχει καμία σχέση με τη γεμάτη πολυκατοικίες περιοχή του σήμερα. Τότε ήταν μία περιοχή με χαμηλά σπίτια και πλασαριζόταν σαν ένα ήσυχο, καταπράσινο προάστιο. 

Το όνομα του άλσους, που το μοιράζεται με ολόκληρη τη συνοικία και πλέον και με έναν σταθμό μετρό, προήλθε μάλλον από το καταπράσινο τοπίο, που θύμιζε Ελβετία. Βέβαια, κάποιοι παλιοί θυμούνται και έναν θρύλο για έναν άρρωστο πασά, που του είχαν πει να πάει στην Ελβετία για νοσηλεία, όμως εκείνος έγινε καλά απλώς με μία επίσκεψη μέχρι τις παρυφές της σημερινής Χαριλάου!

Τις επόμενες δεκαετίες, βασιλικά διατάγματα οργάνωσαν τις χρήσεις γης, οριοθετώντας το περιφραγμένο δημοτικό άλσος όπως το ξέρουμε σήμερα. Σήμερα εντός του κυριαρχούν τα πεύκα, όμως κάποτε υπήρχαν στο κάτω μέρος του και άλλα δέντρα, που τα «υιοθετούσαν» μάλιστα τα παιδιά, όπως αμυγδαλιές.

Για πολλά χρόνια, εντός του άλσους δέσποζε μία μεγάλη στέρνα, που φτιάχτηκε από τους Γερμανούς στην Κατοχή και ξέμεινε για δεκαετίες. Εκεί όπου βρίσκεται το δημοτικό αναψυκτήριο υπήρχε ένα σπιτάκι φύλακα, που μόλις έπεφτε ο ήλιος τριγυρνούσε με μια μεταλλική σφυρίχτρα, για να διώξει τους τελευταίους επισκέπτες.

Ανάμεσα στο άλσος και την οδό Βούλγαρη λειτουργούσαν μέχρι και τη δεκαετία του ‘80 συγκρουόμενα, βαρκούλες και άλλα παιχνίδια. Αργότερα, τη θέση τους πήραν επιχειρήσεις με οικοδομικά υλικά, και εδώ και μερικά χρόνια ένα καινούργιο πάρκο, που λειτουργεί σαν επέκταση του άλσους.

Απέναντι από το άλσος, από την άλλη πλευρά, εποχή άφησε το καλοκαιρινό κέντρο διασκέδασης «Πανόραμα». Εκεί οι Θεσσαλονικείς είχαν την ευκαιρία να δουν από από κοντά τη Μαρινέλλα, την Πόλυ Πάνου και άλλους.

Εδώ και δεκαετίες, το άλσος της Νέας Ελβετίας προσελκύει σχολεία για ημερήσιες εκδρομές από όλες τις ανατολικές περιοχές. Στο δημοτικό του αναψυκτήριο και την παιδική του χαρά διασκεδάζουν μικροί και μεγάλοι. Έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες δρώμενα, από γιορτές του κρασιού μέχρι κομματικές εκδηλώσεις και υπαίθριες αγορές.

Τα κλασικά προβλήματα που αναδείξαμε και στα άλλα πάρκα συναντώνται και εδώ: βανδαλισμοί, μουτζούρες, ξεραμένα κανάλια νερού και απαξιωμένες εγκαταστάσεις. Το αμφιθέατρο, αν και καθαρίζεται κατά καιρούς από tags, βρίσκεται σήμερα σε πολύ άσχημη κατάσταση. Στο πίσω μέρος του άλσους, υπάρχει ένας ερειπωμένος και πενταβρώμικος οικίσκος, που κάποτε φιλοξενούσε τουαλέτες.

Σε ό,τι αφορά τα δέντρα, την τελευταία πενταετία υπήρξαν κάποιες πτώσεις πεύκων, λόγω ασθενειών ή κακοκαιρίας, όμως πλέον έχουν απομακρυνθεί όλα. Σύμφωνα με τον κ. Διαμαντάκη, στη θέση τους έχουν μπει περίπου 80-100 υδρόφιλα δέντρα.

Το περασμένο φθινόπωρο, ο δήμαρχος Στέλιος Αγγελούδης είχε υποσχεθεί την επισκευή της περίφραξης σε σημεία όπου έχει παραβιαστεί. Ο κ. Νικηφορίδης ενημερώνει ότι αναζητάται ενεργή εργολαβία ώστε να ενταχθούν οι απαραίτητες εργασίες. Για τον δε οικίσκο, υποστηρίζει ότι πρέπει να κατεδαφιστεί.

Στο σημείο πρόκειται να εγκαινιαστεί επίσης ένα πιστοποιημένο πάρκο σκύλων.

Η προηγούμενη δημοτική αρχή είχε δρομολογήσει και ένα μεγάλο έργο πρασίνου εκτός των ορίων του άλσους, στην περιοχή που σήμερα καλύπτεται από τον τερματικό σταθμό των αστικών λεωφορείων, τα γηπεδάκια μπάσκετ και το δημοτικό πάρκινγκ πλάι στο μετρό. Η υλοποίησή του αναμένεται να ενισχύσει τον υπερτοπικό χαρακτήρα του άλσους και να δώσει νέα πνοή στην ανατολική είσοδο της πόλης.

Ο κ. Νικηφορίδης δηλώνει σχετικά με την εξέλιξη αυτού του σχεδίου:

«Σε αυτήν την περιοχή υπήρχαν πολλά οικόπεδα που δεν είχαν απαλλοτριωθεί. Οι απαλλοτριώσεις ολοκληρώθηκαν σε μεγάλο ποσοστό τον περασμένο Δεκέμβριο, ενόψει και της λειτουργίας του μετρό. Σ’ ένα τμήμα όλης αυτής της έκτασης είχε ανατεθεί από την προηγούμενη δημοτική αρχή μία μελέτη για χώρο πρασίνου. Αυτή η μελέτη βρίσκεται σε διαδικασία ωρίμανσης και δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Η διαχείρισή της γίνεται από τον ΟΣΕΘ και το Δήμο Θεσσαλονίκης».

Σε ανακοίνωσή του τον περασμένο Απρίλιο, ο κ. Ζέρβας άσκησε κριτική στη διοίκηση Αγγελούδη, λέγοντας ότι το δημοτικό πάρκινγκ που παρέδωσε ο τελευταίος για την εξυπηρέτηση του μετρό φτιάχτηκε σε έκταση που προοριζόταν για χώρος πρασίνου. Επίσης, υποστήριξε ότι, με διαδικασίες της δικής του διοίκησης, είχε εξασφαλιστεί έκταση από την άλλη πλευρά του τερματικού σταθμού του μετρό για δημιουργία μόνιμου χώρου στάθμευσης, πολλαπλάσιων θέσεων.

Ο κ. Νικηφορίδης σχολιάζει: «Είμαστε σε φάση αναζήτησης τρόπου για την υλοποίηση του έργου της μόνιμης στάθμευσης, ίσως με κάποιας μορφής ΣΔΙΤ. Μέχρι τότε, αποφασίσαμε, μέχρι την οριστικοποίηση των μελετών για το χώρο πρασίνου, να κάνουμε το προσωρινό δημοτικό πάρκινγκ των 400 θέσεων που εγκαινιάστηκε πριν ενάμιση μήνα, ώστε να δοθεί λύση στο πιεστικό πρόβλημα της μετεπιβίβασης στο μετρό. Στο μεταξύ, προχωράμε με τις μελέτες για το χώρο πρασίνου. Πιστεύω ότι θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τέλος του έτους. Αφού ολοκληρωθούν και αφού δρομολογήσουμε την κατασκευή του μόνιμου χώρου στάθμευσης, θα μπορούμε πλέον να απελευθερώσουμε την έκταση του τωρινού πάρκινγκ και να προχωρήσουμε με το έργο πρασίνου».