Δέκα χρόνια με την αναπλασμένη νέα Παραλία

Κεντρική εικόνα: Μάριος Δαδούδης

Σήμερα συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την παράδοση της αναπλασμένης νέας Παραλίας. Της μεγαλύτερης μέχρι σήμερα και πιο εμβληματικής αστικής ανάπλασης στην Ελλάδα. Της μεταμόρφωσης ενός απαξιωμένου τόπου σε σύμβολο ομορφιάς, απόλαυσης, δημοφιλίας.

Τη νύχτα πριν ανοίξει τρυπώσαμε εντός της και…Σιγά που θα αντέχαμε να περιμένουμε μέχρι αύριο. Με το που έπεσαν οι φράκτες το απόγευμα, οι πιο ανυπόμονοι εγκαινιάσαμε το πλακόστρωτο. Η βροχή δεν μας πτόησε.

Την πρώτη μέρα ήμασταν εκεί και μεταδίδαμε:

Ήδη από τις 8 το πρωί οι Θεσσαλονικείς άρχισαν να βολτάρουν στη Νέα Παραλία για πρώτη φορά μετά από 2,5 χρόνια χωρίς αποκλεισμούς και παρακάμψεις. Από τους πρώτους βρέθηκαν εκεί οι πρωινοί δρομείς κάνοντας τζόκινγκ παρά το ψιλόβροχο…

Χάρη στους Μπερνάρ Κουόμο, Πρόδρομο Νικηφορίδη και την ομάδα τους η πόλη απέκτησε ένα κόσμημα που αποτελεί δέκα χρόνια μετά το πιο δημοφιλές σημείο της, ένα trade mark.

Στα χρόνια αυτά οι δημοτικές αρχές δεν της έδωσαν τη σημασία που όφειλαν. Οι φθορές και η εγκατάλειψη είναι τεράστια. Ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο γιορτάζουμε με ένα μικρό αφιέρωμα αυτή την υπέροχη επέτειο. Η parallaxi ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στο θέμα φιλοξένησε εκατοντάδες ρεπορτάζ, φωτογραφικά οδοιπορικά και κείμενα γνώμης για τη νέα Παραλία σε αυτά τα χρόνια.

H ιστορία της νέας Παραλίας ξεκινά το 1955. Το 1955 ο Κ. Καραμανλής αφαίρεσε συμβολικά μια ράγα της τροχιοδρομικής γραμμής μπροστά στο Λευκό Πύργο για να ακολουθήσει η μεγαλύτερη, ίσως, μεταμόρφωση στην ιστορία της πόλης. Το 1959 ξεκινάει η μεγάλη επιχωμάτωση με το ξήλωμα των υπαίθριων καφενείων και ταβερνών, το μπάζωμα της ακτής από το πάρκο του Λευκού Πύργου μέχρι το Καραμπουρνάκι και την κατασκευή της νέας ανατολικής παραλίας. Χιλιάδες τόνοι μπάζα, από τις κατεδαφίσεις και τις εκσκαφές των νέων οικοδομών της πόλης, μετέτρεψαν τη δαντελένια ανατολική ακτή του όρμου του Θερμαϊκού σε ευθύγραμμη προκυμαία. Η αγαπημένη μας Κύα Τζήμου την αφηγήθηκε εξαιρετικά…

Η παραλία ήταν πάντα το δικό μας Σέντραλ Παρκ. Η αίσθηση είναι η ίδια πάντως και χρόνια μετά τη δεκαετία του 80. Μια αίσθηση ελευθερίας και χαλάρωσης που δεν θα βρείτε ποτέ μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού σας.

Δεν έλειψαν φυσικά και οι φωνές αμφισβήτησης. Τότε, στη διάρκεια της δεύτερης φάσης που ακούγονταν διαρκώς γκρίνιες είχαμε υπερασπιστεί ιδιαίτερα το έργο λέγοντας πώς το άχαρο διάστημα της ενδιάμεσης εποχής με την απογύμνωση και την αναμονή για το μεγάλωμα των νέων δέντρων, να είμαστε προσεκτικοί ως προς την τήρηση της αρχικής μελέτης και τις παρεκκλίσεις της, ειδικά από τη μεριά του εργολάβου και να δώσουμε τον απαραίτητο χρόνο στο έργο να προχωρήσει….

Όταν παράδοθηκε η παραλία γράφαμε:

Η πρώτη Κυριακή του Δεκεμβρίου πιστεύω πως ήταν μια οριακή μέρα για τη Θεσσαλονίκη. Η παράδοση της Νέας Παραλίας στο σύνολό της, μια ανάπλαση που ξεκίνησε από την δημαρχία Παπαγεωργόπουλου και ολοκληρώθηκε από τη δημαρχία Μπουτάρη και για την οποία πάλεψε πολύ ο Νίκος Ταχιάος (όπως και για την ανάπλαση του Λευκού Πύργου) ως αντιδήμαρχος πολιτισμού, είναι η μεγαλύτερη αστική ανάπλαση στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Η παράδοσή της σε συνδυασμό με την πεζοδρόμηση της Λ. Νίκης για δεύτερη φορά αποτέλεσε ένα μοναδικό παράδειγμα επανακατάκτησης δημόσιου χώρου που είδαμε τελευταία. Είχαν προηγηθεί η Μέρα χωρίς αυτοκίνητο με τη συνεργασία του Θεσσαλονίκη Αλλιώς και της Ένωσης Πεζών, τον Σεπτέμβρη και μια ακόμα πεζοδρόμηση της Λ. Νίκης. Ο κόσμος έμοιαζε προετοιμασμένος και κυρίως είχε ανάγκη να αποκτήσει ξανά ένα δημόσιο προορισμό. Για το αποτέλεσμα της παραλίας νομίζω δεν χρειάζεται να γράψει κάνεις πολλά. Το μέτωπο απέκτησε προσωπικότητα, στιλ και χρηστικότητα και η δουλειά των Νικηφορίδη-Κουόμο θα κριθεί από την Ιστορία μόνο θετικά.

Δεν υπάρχει μέρα που μια φθορά, μια συνειδητή εγκατάλειψη, μια προσπάθεια υποβάθμισης να μην συμβαίνει στο δημοφιλέστερο σημείο της πόλης, στην αναπλασμένη νέα παραλία της.

Δεν θα σταματήσουμε να αναδεικνύουμε όσα την υποβαθμίζουν καθημερινά.

Από ψηλά η εικόνα είναι πάντα πιο μαγική

Μια τραγική στιγμή ήταν η απόφαση να κλείσει στη διάρκεια της πανδημίας. Εκεί που όλοι νοσταλγούσαμε μια βόλτα στα πάρκα της…

Πόσες φορές έχεις περάσει από την παραλία και σταμάτησες για να ακούσεις και να χαζέψεις καλλιτέχνες, για να πάρεις αυτό που λέμε μιαν ανάσα από την τέχνη. Ανθρώπους που έχουν να σου πουν κάτι μέσα από τον δικό τους κόσμο.

Θα αναρωτιόμαστε γιατί πέτυχε και η απάντηση θα είναι ίδια: Οι άνθρωποι μπορούν να κοιτάξουν προς τον ουρανό και τη θάλασσα δίχως κάποιο κτήριο να τους εμποδίζει ενώ ακόμα να περιπλανηθούν στο χώρο με άνεση χωρίς φανάρια, διαβάσεις, πεζοδρόμια.

Θα είμαστε πάντα περήφανοι για τα βραβεία της

Θα φιλοξενεί πάντα αναπάντεχες δράσεις. Μουσικές, πασαρέλα, ζούμπα, γιόγκα, ταιτσί, εκθέσεις…