Τραμ υδρογόνου για τη Θεσσαλονίκη: Μία επιλογή που ενδιαφέρει την πόλη

Μία επιλογή που μπορεί να δώσει λύση στο κυκλοφοριακό της Θεσσαλονίκης και κερδίζει ολοένα περισσότερους υποστηρικτές είναι το τραμ.

Είναι το μεταφορικό μέσο το οποίο ανέκαθεν οι συγκοινωνιολόγοι ανέφεραν ως το κατάλληλο για την πόλη, λόγω της ρυμοτομίας της, αλλά που από το 1957 δεν υπάρχει πια, μετά την απόφαση της τότε κυβέρνησης Καραμανλή για τη διακοπή του.

Ήταν η εποχή που έπρεπε να κυριαρχήσουν άλλα μέσα μεταφοράς, όπως το λεωφορείο (λόγω ΟΑΣΘ) και στη Θεσσαλονίκη να ακολουθήσει μία μεγάλη εποχή στασιμότητας.

Κι όμως, είναι γνωστό ότι το τραμ δεν είναι μια νοσταλγική μονάχα ιστορία για τη Θεσσαλονίκη.

Μπορεί να γίνει και μέλλον και μάλιστα υπάρχει συγκεκριμένη πρόταση που έχει κατατεθεί, εδώ και χρόνια από επώνυμους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι υποστηρίζουν δημόσια την επιστροφή του τραμ ως ενός μεταφορικού μέσου που θα βοηθήσει σημαντικά την πόλη.

Πρωτοστάτες σε αυτή την υπόθεση είναι εδώ και χρόνια μεταξύ άλλων οι Σπύρος Βούγιας, Ανδρέας Κουράκης, Μιχάλης Τρεμόπουλος, Απόστολος Παπαγιαννάκης.

Υπάρχουν συγκεκριμένες μελέτες που υποστηρίζουν τη λειτουργία του και μάλιστα για την πρόταση, που στηρίζεται και από τη δημοτική αρχή, είναι ενήμερη και η κυβέρνηση.

«Το θέμα του τραμ θέλουμε να είναι στην ατζέντα. Κοιτάμε το θέμα της σύνδεσης του αεροδρομίου με τον τερματικό σταθμό με το τραμ», είχε πει πρόσφατα ο Στέλιος Αγγελούδης. Ευήκωα ώτα τείνει για το θέμα σύμφωνα με πληροφορίες και ο Επίτροπος Μεταφορών Απόστολος Τζιτζικώστας.

Ο Σπύρος Βούγιας στο πρόσφατο podcast του στην Parallaxi, με θέμα τις συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, σχολίασε μεταξύ άλλων πως:

«Χρειάζεται ένα μέσο επιφανειακό. Από το αεροδρόμιο μέχρι την Καλαμαριά και το βασικό άξονα εισόδου της πόλης, Βασιλίσσης Όλγας, Βασιλέως Γεωργίου, Τσιμισκή να ανεβαίνει Μοναστηρίου μέχρι και τα ΚΤΕΛ. Με κόστος 5 φορές μικρότερο από το μετρό. Το τραμ θα έφτανε εύκολα πάντως μέχρι και τη Σίνδο. Το τραμ θα κινείται συνυπάρχοντας με τα λεωφορεία, θα φύγουν απλά τα ταξί. Θα μπορούσε σε 2-3 χρόνια να γίνει. Να πω ότι έχουν φτιάξει στην Κίνα τραμ υδρογόνου, που μειώνουν την τιμή τρεις φορές κάτω, απλά κινούνται σε ρόδες και όχι σε ράγες. Έχουν ευελιξία και ίδια εικόνα και ταχύτητα και ομορφιά με ένα επιφανειακό μέσο».

Ποιο είναι το τραμ υδρογόνου

Ποια είναι λοιπόν τα τραμ υδρογόνου, που αποτελούν μία επιλογή για τη Θεσσαλονίκη και θα μπορούσαν εφόσον αποφασιστεί η λειτουργία τους, να προσφέρουν σημαντικές λύσεις στη συγκοινωνία της πόλης;

Αρχικά να αναφερθεί πως η συγκεκριμένη λύση των τραμ από την Κίνα προέκυψε μετά από έρευνα, από τη στιγμή που από τη δημοτική αρχή αποφασίστηκε να προκριθεί η λύση του τραμ και μάλιστα έγινε σχετική συνάντηση των κ.κ. Αγγελούδη και Τζιτζικώστα, με ατζέντα που εμπεριείχε και αυτό το ζήτημα. Ζητούμενο βέβαια η χρηματοδότηση, η οποία δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά από τη στιγμή που στην ΕΕ το τελευταία χρονικό διάστημα πολλά προγράμματα σχετίζονται πλέον με τις αμυντικές δαπάνες και όχι με πράσινες λύσεις και εξοικονόμηση ενέργειας.

Βρέθηκε όμως μετά από σχετική αναζήτηση από τον Σπύρο Βούγια και τους συνεργάτες του η λύση του τραμ υδρογόνου που κατασκευάζεται στη Κίνα και ήδη λειτουργεί σε αρκετές χώρες (Κατάρ, Μαλαισία, Τουρκία, Ισραήλ) παγκοσμίως, με επιτυχία.

Δείτε το βίντεο

Η τιμή του είναι πολύ πιο οικονομική σε σύγκριση με το ηλεκτροκίνητο τραμ που κινείται σε ράγες. Το κόστος σε αυτές τις περιπτώσεις υπολογίζεται κατ΄ αναλογία με το μήκος της γραμμής και στη συγκεκριμένη περίπτωση στα 20 χιλιόμετρα, το τραμ στις ράγες θα κόστιζε 400 εκατομμύρια, ενώ η λύση του τραμ υδρογόνου με ρόδες στα 150 εκατομμύρια ευρώ. Μία τιμή δηλαδή κάτω από το 50%. Παράλληλα, αυτό που μπορεί να εξοικονομηθεί είναι η αγορά και τοποθέτηση των ραγών, που είναι και κοστοβόρα και χρονοβόρα.

Αγοράζεται με σύστημα συρμών (3 βαγόνια) και καλύπτει τις ανάγκες μαζικής μεταφοράς καλύτερα από τα λεωφορεία, λειτουργώντας σε μια λεωφορειογραμμή, αλλά έχοντας τη δυνατότητα να αλλάζει κατεύθυνση όπου χρειάζεται.  Το τραμ μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά του μετρό, να αρχίζει από το αεροδρόμιο και να φτάσει στα ΚΤΕΛ, ενώ βλέποντας τις τεχνικές προδιαγραφές, η ταχύτητα του συγκεκριμένου μπορεί να ξεπεράσει τα 100 χιλιόμετρα.

Οι ρύποι που εκλύονται είναι ελάχιστοι, ήδη η μέθοδος των μεταφορικών μέσων με υδρογόνο προκρίνεται σε πολλές χώρες του κόσμου και χρησιμοποιείται σε λεωφορεία και στην Αθήνα.

Κάθε συρμός μπορεί να εξυπηρετεί πάνω από 300 επιβάτες.

Είναι μια λύση που εξετάζεται ως ενδιαφέρουσα για την πόλη, προφανώς στο τραπέζι θα τεθούν κι άλλες, όμως αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ενισχύεται η επιθυμία για μια πιο βιώσιμη συγκοινωνία, για μία Θεσσαλονίκη που θα μπορεί να στηρίζει στα δημόσια μέσα μεταφοράς και που θα γίνει πιο φιλική για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της.

Δείτε ορισμένες από τις προδιαγραφές