Πάμε μια βόλτα στην Ίωνος Δραγούμη!
Πού να φας, να πιεις, να κινηθείς απογειώνοντας την ημέρα σου στον ιδιαίτερο αυτό άξονα της πόλης.
Πόσο καιρό έχεις να κάνεις μια βόλτα στην Ίωνος Δραγούμη; Απόψε ήρθε η ώρα. Ο άξονας της οδού, έχει αναπτυχθεί και συγκεντρώνει ανάμεσα στα σκοτεινά -κάποιες φορές- στενά του, μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις εξόδου, διασκέδασης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού στην πόλη. Χώροι υψηλής αισθητικής, σημεία και στοές παραμυθένιες, κτίρια εντυπωσιακά που κρύβουν στο εσωτερικό τους σύγχρονους πολυχώρους, καφενεία που παντρεύουν το παρελθόν με τους νέους και γεύσεις ατόφιες, ικανές να καταστήσουν τις κουζίνες από όπου προέρχονται σε γαστρονομικές προτάσεις στην Θεσσαλονίκη. Πόσο καιρό έχεις να γευθείς άλλωστε ένα ιστορικό λουκουμάκι από τον Παπαδόπουλο στην Ίωνος Δραγούμη;
Στην Στοά Δραγούμη απέναντι από την πλατεία Ελευθερίας. Η έννοια της Στοάς προέκυψε από την ιδέα ενός περάσματος, μιας μικρής πλατείας ανάμεσα σε μαγαζάκια. Ανάμεσα σε ένα παντοπωλείο, σε ένα ζαχαροπλαστείο, σε ένα φούρνο, ένα καφέ-μπαρ, ένα ψητοπωλείο. Το καθένα με την αυτονομία του. Μέχρι και η σκηνοθεσία αυτού του παραμυθένιου σκηνικού που έχει προβλέψει τα πάντα. Από το farm look των παιδιών στο service μέχρι το φωτισμό της οροφής που σου δίνει την αίσθηση ενός ηλιόλουστου αίθριου.
Στο mob (Ίωνος Δραγούμη & Παπαδοπούλου 2) στο καφέ/μπαρ/workspace με “plus” έναν ενσωματωμένο χώρο για workshops και meetings. Ζεστή, παρεΐστικη ατμόσφαιρα, lounge μουσική, μεγάλα παράθυρα, πολύ φως. Ένα ιδανικό “καταφύγιο” ιδεών και εποικοδομητικών συζητήσεων με καφέ ανά χείρας, που μόλις χαμηλώνει το φως, μετατρέπεται σε ένα μυστηριώδες bar, με ρυθμικά grooves, διάθεση για απαλές χορευτικές κινήσεις, φλερτ και ό,τι προκύψει. Φιλοξενεί εκθέσεις και events που θα συμπληρώνουν την γενικότερη αίσθηση για το πως οι ίδιοι αντιλαμβάνονται τη λειτουργία του.
Στο Ίωνος (Ιώνος Δραγούμη 3). Στον υπέροχο χώρο bar-resto στον όροφο της Στοάς Δραγούμη. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλαίσθητο χώρο που τον λούζει το φως και κυριαρχεί το ξύλο και οι δερμάτινοι brit style καναπέδες και το χρώμα. Ανοικτό από το πρωί στις δέκα για καφέ, εντελώς αυτόνομο από τη Στοά εντάσσει στο δυναμικό του και μία εξαιρετική κάρτα μενού.
Στο Νέον (Ίωνος Δραγούμη 34). Η Ελένη και η Σωτηρία, αδερφές μεταξύ τους, μπήκαν από πέρσι στην ωραία περιπέτεια που ακούει στο όνομα Νέον και αποφάσισαν να μετατρέψουν ένα κλασικό καφενείο της Ίωνος Δραγούμη σε ένα χώρο που συμβαίνουν μαγικά πράγματα. Σύμμαχος στο όνειρο από την αρχή ο Αντώνης που ανέλαβε το βαρύ έργο της κουζίνας. Και τα κατάφεραν. Ένα καλλιτεχνικό καφενείο γεμάτο ιδέες, καινοτομίες, νοστιμιές. Με ένα κατάλογο ιδανικό για τσιπουράκι, με live στα οποία μαζεύονται οι καλύτεροι νέοι μουσικοί της πόλης με τα σχήματα τους, με κυριακάτικα τραπέζια για παρέες και εργαστήρια για παιδιά, εκθέσεις ζωγραφικής και δρώμενα που ξεχώρισαν το καφενείο μέσα σε λίγους μήνες.
Στο Coq au zen (Ίωνος Δραγουμη & Βαλαωρίτου 37). Τ ο κτίριο στη γωνία Βαλαωρίτου και Ίωνος Δραγούμη αποτελεί μια τέτοια περίπτωση. Το Coq Au Zen που το όνομά του σημαίνει κόκορας σε κατάσταση ζεν και βγήκε από λογοπαίγνιο με το coq au vin που είναι ο κρασάτος κόκορας, είναι αυτός που γλίτωσε από το να μαγειρευτεί κι είναι ζεν. Καφές ή εκλεκτά τσάγια από τις 10 το πρωί και μέχρι αργά, διαφορετικός dj κάθε βράδυ και λατρεία για το κρασί με 45 διαφορετικές ετικέτες από ελληνικό και διεθνή αμπελώνα ή ευφάνταστα κοκτέιλς. Από την αρχή η φιλοσοφία τους ήταν: δεν τρώνε κάτι που δεν τρώμε δεν πίνουν κάτι που δεν πίνουμε. Η ατμόσφαιρα σε ταξιδεύει κι ο χώρος προσφέρεται για ζωντανό πιάνο τα μεσημέρια του Σαββάτου, για εκθέσεις ζωγραφικής, για ζωντανά γκρουπάκια σε ρετρό ύφος, παρουσιάσεις βιβλίων και μικρά διαδραστικά θεατρικά.
Στο The Caravan που βρίσκεται πλάι στο Καραβάν Σαράι, που έδωσε και την έμπνευση στο όνομα που παραπέμπει και στους ταξιδιώτες που γυρίζουν τον κόσμο! Είναι ένα από τα πιο καινούργια και εξαιρετικά όμορφο bed and breakfast που άνοιξε στην καρδιά του κέντρου και ένα ταξίδι στο χρόνο από μόνο του, αλλά κυρίως είναι η επίμονη προσπάθεια μιας ομάδας νέων ανθρώπων να δημιουργήσουν έναν αληθινά υπέροχο χώρο φιλοξενίας.
Στους δυο χώρους του ισογείου που λειτουργούν και σαν καφέ ο ήλιος λούζει τα έπιπλα και τα πρόσωπα που από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του τον απολαμβάνουν. Ο χώρος του καφέ είναι άκαπνος και αν σώνει και καλά επιμένετε να καπνίσετε έξω ο περίβολος του Καραβάν Σαράι και του Αλκαζάρ ή Χαμζά Μπέι σας περιμένει!
Στο Ουζερί Αγορά (Καποδιστρίου 5 και I. Δραγούμη). Στην μπάρα το φαγητό ετοιμάζεται μπροστά σου με ένα μαγικό τρόπο και η εμπειρία του πιο κλασικού ουζάδικου της πόλης παραμένει το ίδιο μοναδική όσο εκείνη την πρώτη μέρα που άνοιξε και κάποιος μας ψιθύρισε το μυστικό. Η Αγορά, το πιο κλασικό στέκι για ούζο της πόλης εδώ και δυόμιση δεκαετίες. Ένα συνώνυμο καλής ζωής και παρέας που σπάνια συναντά κανείς σε τέτοια διάρκεια. Αγαπημένος τόπος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου που το προτιμά δεκαετίες για τους καλεσμένους του, τόπος που λατρεύουν καλλιτέχνες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παρέες της πόλης. Σε ελάχιστα μέρη οι selfie που ανεβάζουν οι παρέες έχουν τέτοια ευτυχία.
Στο Μπακάλ (Βαλαωρίτου 38 & Καποδιστρίου). Μπαίνοντας στο Μπακάλ σήμερα η ωραία εκείνη αίσθηση ενός ζεστού και σπιτικού χώρου που κάποιος θα σε φροντίσει, θα ασχοληθεί μαζί σου, θα σου συστήσει πράγματα και είναι διατεθειμένος να σου ετοιμάσει και να δοκιμάσεις, σε κερδίζει. Ψωνίζεις ότι αγαπάς, σύντομα και σε delivery να παραγγέλνεις από το σπίτι, και μετά κάθεσαι να απολαύσεις. Θέλεις μια στραπατσάδα με προσούτο θα στη φτιάξουν, θέλεις ένα από τα 80 αποστάγματα να πιείς με λίγο ξύγαλο ή λαδοτύρι Άνδρου, θα στο σερβίρουν. Θέλεις πρωϊνό να σου ετοιμάσουν με πιτούλες που τις γεμίζεις με σπανάκι ή παστουρμά;
Στις 4 Εποχές (Πάικου 1). Στρίβοντας στο στενό της Παϊκού από την Ίωνος Δραγούμη. Γνωστό από την αρχή ως καφενείο, είναι από τα πιο γνωστά της Θεσσαλονίκης και αγαπητό σε ντόπιους και μη, Έλληνες και ξένους επισκέπτες, εκτός από καφέ, μεζέδες και άλλα πιάτα και οινοπνεύματα, σερβίρει και cocktails, έχοντας πάρει και τη μορφή ενός κανονικού μπαρ, φυσικά, με κάθε είδος ποιοτικής μουσικής, που κάθε τόσο είναι ζωντανή. Από τον πρωινό καφέ, μέχρι το χάραμα. Όποιος περάσει από εκεί, θα δει το μικρό πλαϊνό σοκάκι, τη στοά που συναντά την Πάικου, να επεκτείνεται σε μια άλλη εποχή.
Σημεία σταθμοί στην βόλτα σας, αναμφίβολα το Μέγαρο Σπύρου, στη συμβολή των οδών Ι. Δραγούμη και Βαλαωρίτου ανοικοδομήθηκε το 1927 με οικοδομική άδεια που εκδόθηκε στο όνομα των Θωμά Μελλή και Ιωάννη Τσαπάνου. Το 1934 το κτήριο αγοράζεται από την οικογένεια Σπύρου που προβαίνουν σε ριζικές ανακατασκευές και εγκαθίστανται εδώ. Ένα από τα ισόγεια μαγαζιά αποτελεί το κέντρο της επιχείρησής τους. Στα διαμερίσματα κατοικούν με τις οικογένειές τους ή τα ενοικιάζουν. Το κτήριο σφίζει από ζωή.
Το 1940 κρίνεται από αρμόδια επιτροπή ώς το πλέον ασφαλές κτήριο της ευρύτερης περιοχής και το υπόγειό του χρησιμοποιείται κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών ώς καταφύγιο για τους περιοίκους. Το 1941 ορισμένοι χώροι επιτάσσονται από τους Γερμανούς για διαμονή των αξιωματικών τους. Μετά το 1950 αρχίζουν να εγκαθίστανται τα πρώτα γραφεία και η τελευταία οικογένεια εγκαταλείπει το κτήριο το 1957. Πρόσφατα, το κτήριο αποκαταστάθηκε με την επιστασία του αρχιτέκτονα – αναστηλωτή Δημήτρη Αμπόνη, μέλους της οικογένειας Σπύρου.
Τα ισόγεια μαγαζιά αναπτύσσονται στις κεντρικές οδούς αλλά και στην εμπορική «Βυζαντινή στοά Σπυράκη» που διατρέχει το κτήριο μέχρι την Εγνατία. Στα μαγαζιά επί της Ίωνος Δραγούμη είναι εγκατεστημένες δύο από τις παλαιότερες επιχειρήσεις της πόλης. Η επιχείρηση υφασμάτων «Νικόλαος Παπαδόπουλος» από το 1927 και η επιχείρηση κλωστικών και νημάτων «Λέανδρος Βασίλογλου» από το 1936.
Στην οικοδομή Ν. Συνδίκα (1924 – Αρχιτέκτων: Κ. Κοκορόπουλος – Ι. Ζαχαριάδης)., Ίωνος Δραγούμη – Πλ. Ελευθερίας. Παρατηρείστε την αρχιτεκτονική και τον τρούλο που χαρακτήριζε την περίοδο της ανοικοδόμησης στην Θεσσαλονίκη μετά την Πυρκαγιά του 1917.
Στην πλατεία Ελευθερίας. Η πλατεία Ελευθερίας, λοιπόν, δεν ήταν πάντα στεριά. Μέχρι το 1870 – οπότε άρχισε η κατεδάφιση της θαλάσσιας οχύρωσης της πόλης, στην προσπάθεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να εκσυγχρονιστεί – η θάλασσα έφτανε μέχρι το μέσον της πλατείας.
Τριάντα μέτρα βορειότερα βρισκόταν το βυζαντινό θαλάσσιο τείχος, που ξεκινούσε από τον Λευκό Πύργο, ακολουθούσε τις σημερινές οδούς Κορομηλά και Καλαποθάκη, διέσχιζε την σημερινή πλατεία Ελευθερίας και κατέληγε στον πύργο της Αποβάθρας ή Τοπ Χανέ (στη σημερινή γωνία Κατούνη και Οπλοποιού, όπου βρίσκεται σήμερα ο ‘Ζύθος” στα Λαδάδικα). Εκεί βρισκόταν και η είσοδος του λιμανιού, που κατασκεύασε ο Μέγας Κωνσταντίνος.
Η διαμόρφωσή της Πλατείας τοποθετείται χρονικά μετά το 1870 όταν ολοκληρώθηκε η κατεδάφιση της θαλάσσιας οχύρωσης της πόλης. Διαμορφώθηκε έτσι το παραθαλάσσιο μέτωπο της πόλης κυρίως για να εξυπηρετεί την αυξημένη κίνηση των πλοίων. Ο χώρος της Αποβάθρας διανοίχτηκε και παράλληλα έγιναν επιχωματώσεις προς τη θάλασσα, από τις οποίες δημιουργήθηκαν νέα οικόπεδα.
Διαβάστε περισσότερα για την Πλατεία Ελευθερίας ΕΔΩ αλλά και για τα διατηρητέα κτίρια της.
